Αρχική Κινηματογραφική ΤέχνηΆρθρο 1 Γενικές αρχέςΣχόλιο του χρήστη Ανδρεας Παντζης | 4 Νοεμβρίου 2010, 21:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρεας Παντζης' | 4 Νοεμβρίου 2010, 21:04

    Το κυριο προβλημα του Νεου Νομοσχεδιου εντοπιζεται στον υποβιβασμο του κινηματογραφικου κειμενου (ή εργου) σε εμπορικο προϊον. Ειναι και προϊον εμπορευσιμο αλλα ταυτοχρονα ειναι πολιτισμος και μνημη, παραδοση και ιστορια, ονειρο λαϊκο και εθνικο του καθε ευρωπαίκου εθνους, ειναι συνειδηση και ορισμος του υποκειμενου. Ειναι επιθυμιες και απογοητευσεις συνειδητες και ασυνειδητες εκατομμυριων. Αυτα δεν μπορουν να παραβλεπονται. Αυτα παραβλεπονται, αψηφουνται και ακυρωνονται μονο στην αμερικανικη κινηματογραφικη βιομηχανια. Αυτα ομως ειναι εκεινα που συνιστουν την ειδοποιο διαφορα αυτου που ονομαζουμε Ευρωπαϊκος Κινηματογραφος. (Η εγνοια μας για την εικονα της Ελλαδας στο εξωτερικο σταματα μονο στην διοργανωση των αχρηστων Ολυμπιακων Αγωνων, που κοστισαν τρισεκατομμυρια, που τα πληρωνει τωρα ο Ελληνικος Λαος? Ενας νομος για τον Κινηματογραφο δεν συνιστα μια εικονα της Ελλαδας προς την Ευρωπη?) Και εαν η εγνοια του Νομοθετη ειναι το κινηματογραφικο κειμενο (ή εργο) σαν εμπορικο προϊον, τοτε γιατι καταργει το Φεστιβαλ Ελληνικου Κινηματογραφου, που ουσιαστικα ειναι το μοναδικο πανηγυρι προβολης αυτου του εμπορικου προϊόντος? Αντιφαση που προδιδει αμηχανια και προχειροτητα. Και το προβλημα της λογοκρισιας οπως το εντοπιζουν οι 5 πρωην Προεδροι του ΕΚΚ, ειναι προβλημα αμελητεο? Σε χωρες μικρες οπως η Ελλαδα, η υπαρξη του Παραγωγου - Σκηνοθετη ειναι μια αναγκαιοτητα Ελευθεριας, μια επιλογη Συνειδησης και συνειδητης Εκφρασης που παραπεμπει σε μια αποψη Δημοκρατιας και αποκεντρισμου αναλογη με τον Πλουραλισμο των αποψεων και επιλογων ενος ελευθερου Πολιτη. Ο τιτλος του Παραγωγου ειναι ενας ψευδεπιγραφος τιτλος στα καθ'ημας, εν Ελλαδι. Και ο νοων νοητω, διοτι ολοι οι παρεπιδημουντες στην Ιερουσαλημ γνωριζουν. Μονο ο κ. Υπουργος και ο Νομοθετης του μπορει να μην γνωριζουν γιατι ερχονται απο μακρυα... Θεωρω οτι η ψυχραιμη αναλυση των 5 πρωην Προεδρων ειναι πολυτιμη για μια αναπομπη και αναβαπτιση του Νεου Νομοσχεσιου προς το καλυτερο. Για το καλο του Ελληνικου Κινηματογραφου. Η τεχνη ειναι αριστοκρατικη, με την εννοια οτι δεν μπορουν ολοι να κανουν αριστουργηματα. Ποιος ειναι ο μελλοντικος αρχων του Ελληνικου Κεντρου Κινηματογραφου, ο οποιος αντικειμενικα θα επιλεξει και θα επιτρεψει σε αυτα τα αριστουργηματα να υλοποιηθουν και να πραγματωθουν, οταν σε ενα μικρο χωριο οπως η Αθηνα, ολα κινουνται μεσα απο την υποκειμενικη παρεα, τις προσωπικες φιλιες, τους υπογειους ερωτες, τις αβυσσαλεες αντιπαθειες, που ανακυκλωνονται αναμεσα στο ρατσισμο και τον τοπικισμο, τα κομματα και τις φατριες? Ουτοπιες! Που πρεπει να διορθωθουν γιατι ειναι προτιμωτερο το λαθος της ομαδας παρα η αυθαιρεσια του δικτατορα. Αυτα ως μικρο μερος ενος προβληματισμου... Παραπεμπω και παλι στο κειμενο των 5. Ανδρεας Παντζης. Σκηνοθετης/Σεναριογραφος/Παραγωγος