Αρχική Κινηματογραφική ΤέχνηΆρθρο 13 Διοικητικό ΣυμβούλιοΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνα Βούλγαρη | 29 Οκτωβρίου 2010, 13:44
Υπουργείο Τουρισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
εμένα δεν με φοβίζει η ιδέα να υπάρχουν στο ΔΣ του ΕΚΚ άνθρωποι που δεν σχετίζονται άμεσα με τον χώρο του κινηματογράφου. Καθώς όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές, ο ταλλαντούχος σκηνοθέτης δεν σημαίνει ότι έχει και διοικητικές ικανότητες, και ότι καλώς ή κακώς το ΕΚΚ είναι μια εταιρεία που πρέπει κάπως να λειτουργεί. Σίγουρα σε συγκεκριμένες θέσεις θα είναι άνθρωποι του κινηματογράφου, αλλά για μένα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι σε όλες, ακριβώς επειδή η διοίκηση μιας εταιρείας ζητά πολλές διαφορετικές ικανότητες που- ευτυχώς- για μένα δεν συμβαδίζουν με τη λογική και το πνεύμα ενός καλλιτεχνικού δημιουργού. Διοίκηση του ΕΚΚ δεν είναι μόνο ποιος επιλέγει τα σενάρια! Συγχαρητήρια για την γενναία απόφαση να βγουν επιτέλους τα σωματεία από τα κέντρα αποφάσεων. Ετσι ίσως να υπάρχει μια ελπίδα τα σωματεία να αποκτήσουν τον πραγματικό τους ρόλο που είναι να ελέγχουν την εκάστοτε εξουσία και να δρουν για τα συμφέροντα του χώρου, και όχι να συμμετέχουν μαζί με τους διορισμένους στις αποφάσεις. Ας ελπίσουμε ότι η επιλογές που θα κάνει ο κ. Γερουλάνος θα είναι οι ανάλογες της φιλοσοφίας που γράφει το νομοσχέδιο και όχι πρόσωπα που στην ουσία θα ανατρέπουν ή ακόμα χειρότερα σαμποτάρουν αυτή την αντίληψη. Καταλαβαίνω γιατί μπορεί να φοβίζει πολλούς αυτή η "παράδοση" στα διάφορα μελλοντικά ΥΠΠΟ, απλά για μένα ο κινηματογραφικός χώρος δεν πρέπει να διεκδικεί έναν νόμο που θα τον καθυσυχάσει και θα σταματήσει να ασχολείται και να δρα συλλογικά για τα θέματά του. Είναι υποχρέωσή μας σαν πολίτες πρώτα από όλα να είμαστε ενεργοί, σε εγρήγορση και να αγωνιζόμαστε για την πραγμάτωση των αιτημάτων μας, και αυτό δεν θα έπρεπε να αλλάξει με κανέναν νόμο. Η απάθεια και η αδιαφορία έχουν συμβάλει στο σημερινό τέλμα- και δεν μιλάω μόνο για τον κινηματογράφο-.