Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας1. Νομοθετικό πλαίσιο για ΟΣΔΣχόλιο του χρήστη ΦΙΛΙΠΠΟΣ | 13 Δεκεμβρίου 2011, 16:49
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΦΙΛΙΠΠΟΣ' | 13 Δεκεμβρίου 2011, 16:49

    1. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αναφορικά με τη μουσική σε ανοικτά υπαίθρια καταστήματα, είναι η γενική απαγόρευση έκδοσης οποιασδήποτε άδειας μουσικών οργάνων, τόσο σε τουριστικά μέρη, όσο και σε στέκια της νεολαίας στις πόλεις. Άλλωστε, ο νόμος ορίζει πως ακόμα και τα καταστήματα που έχουν άδεια μουσικών οργάνων, πρέπει να λειτουργούν με κλειστές πόρτες και παράθυρα, όταν ακούγεται η μουσική. Είναι κατανοητή η ανάγκη κοινής ησυχίας, αλλά δεν είναι δυνατό όλα τα καλοκαιρινά καταστήματα να ‘παρανομούν’ λόγω ύπαρξης της μουσικής. Δεν είναι επίσης δυνατόν με ένα και μόνο είδος ‘άδειας μουσικών οργάνων με μηχανικά μέσα’, να καλύπτεται όλο το φάσμα των καταστημάτων όπου ακούγεται μουσική (καφέ, bar,club, εστιατόρια, κλπ). Είναι διαφορετική η ένταση, το ύφος και ο ρόλος της μουσικής, καθώς επίσης και τα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων αυτών. 2. Η διαίρεση σε περισσότερες υποκατηγορίες καταστημάτων κάνει δίκαιο το σύστημα ταξινόμησης των αμοιβών. Ενδεικτικά τα αμοιβολόγια της ΑΕΠΙ όπως καταχωρήθηκαν στο διαδίκτυο, καλύπτουν 133 σελίδες, (ενώ των εκπροσώπων των Συγγενικών δικαιωμάτων ΣΠΕ μόνο 2 σελίδες). 3. Στην Αμερική στη χώρα με τους περισσότερους και διασημότερους καλλιτέχνες παγκόσμια, υπάρχει ένας κύριος κεντρικός αντίστοιχος οργανισμός (η ένωση ASCAP) που εκπροσωπεί ενιαία και αδιαίρετα, τόσο τα πνευματικά όσο και τα συγγενικά δικαιώματα των καλλιτεχνών – μελών της. Το αμοιβολόγιο της ASCAP από το διαδίκτυο, βρίσκεται στο site http://www.ascap.com/gls_web και http://www.ascap.com . Ενδεικτικά για μια καλοκαιρινή καφετέρια η ετήσια αντίστοιχη συνολική αμοιβή, ανέρχεται στο ποσό των 75 δολαρίων Αμερικής. 4. Σύμφωνα με το άρθρο 49 περί πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων, αναφέρεται ρητά πως πρέπει να υπάρχει ραδιοτηλεοπτική μετάδοση, σε αντιδιαστολή με τη ραδιοφωνική μετάδοση του υλικού φορέα, μια διάκριση στη χρήση των μέσων αυτών, που γίνεται στο άρθρο 35 του ιδίου νόμου. Ειδικότερα: ‘Όταν υλικός φορέας ήχου [ή εικόνας ή ήχου και εικόνας] που έχει νόμιμα εγγραφεί χρησιμοποιείται για ραδιοτηλεοπτική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, όπως ηλεκτρομαγνητικά κύματα, δορυφόροι, καλώδια, ή για παρουσίαση στο κοινό, ο χρήστης οφείλει εύλογη και ενιαία αμοιβή στους ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες, των οποίων η ερμηνεία ή η εκτέλεση έχει εγγραφεί στον υλικό φορέα, και στους παραγωγούς των υλικών αυτών φορέων. Στα περισσότερα καταστήματα που ακούγεται μόνο ραδιοφωνική μετάδοση, είναι αδύνατη η αναγνώριση ειδικά των ξένων εκτελεστών καλλιτεχνών και μουσικών, προκειμένου να γίνει η καταβολή των δικαιωμάτων τους, αφού τα ονόματά τους δεν αναγράφονται στα μέσα εγγραφής και τους φορείς ήχου (CD, κ.ά.). Σε ποιον λοιπόν θα δοθεί η αμοιβή εκτέλεσης. 5. Με βάση τα διεθνώς ισχύοντα και μετά τις εκδικάσεις αντιδικίας μεταξύ της ΑΕΠΙ (ως εκπροσώπου των πνευματικών δικαιωμάτων των συνθετών και δημιουργών τραγουδιών) με τους εκπροσώπους των Συγγενικών ΠΕ, αναφέρεται πως το συγγενικό δικαίωμα δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το πνευματικό. Ειδικότερα: Το ύψος της χρηματικής αποτίμησης των συγγενικών δικαιωμάτων είναι σαφώς κατώτερο της αξίας του πνευματικού κι αυτό γιατί το πνευματικό δικαίωμα είναι πρωτεύον και κυρίαρχο, απόδειξη δε της υπεροχής αυτού είναι ότι μόνον ο φορέας του (δηλαδή του πνευματικού) έχει την εξουσία να επιτρέπει ή να απαγορεύει τη χρήση και εκμετάλλευση των έργων του. Αντίθετα, οι δικαιούχοι συγγενικών δικαιωμάτων έχουν από το νόμο μόνο το δικαίωμα καθορισμού εύλογης αμοιβής για τη δημόσια εκτέλεση των ηχογραφημένων εκτελέσεών τους.