Αρχική Τουρισμός υπαίθρουΆρθρο 05 Αδειοδότηση-Ειδικό Σήμα-Έλεγχος Λειτουργίας Επιχειρήσεων Τουρισμού ΥπαίθρουΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Φ. ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ | 28 Δεκεμβρίου 2011, 12:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Φ. ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ' | 28 Δεκεμβρίου 2011, 12:43

    Ο Γενικός Εισαγγελέας του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) στην υπόθεση C237/97 υποστήριξε ότι το σύνολο των διατάξεων της Οδηγίας πρέπει να διαπνέεται από ένα γενικής εφαρμογής κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο οι διατάξεις του κοινοτικής εμπνεύσεως νομοθετήματος σε περίπτωση αμφιβολίας θα πρέπει να ερμηνεύονται με τον ευνοϊκότερο για τον καταναλωτή τρόπο. Επιπλέον τόνισε ότι η φύση της δραστηριότητας που ασκεί ο διοργανωτής ταξιδιού δεν είναι αναγκαίο να είναι εμπορική. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι το ΠΔ 339/1996, το οποίο ενσωμάτωσε την Οδηγία 90/314/ΕΟΚ στο εσωτερικό δίκαιο, στο άρθρο 2 παρ.2, απαιτεί την κατ΄ επάγγελμα διοργάνωση ταξιδιών από τον διοργανωτή. Το αθλητικό σωματείο – διοργανωτής, τόσο για λόγους συχνότητας και επαναληπτικότητας κατά τρόπο μη ευκαιριακό, όπως επακριβώς το αναφέρει η Οδηγία, των δραστηριοτήτων όσο και για λόγους προστασίας του αγοραστή, διατυπώνω την άποψη ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον νόμο, ως κατ΄επάγγελμα διοργανωτής, με την ευρύτερη ερμηνεία του όρου. Υποστηρίζεται δε ότι κατά διασταλτική ερμηνεία του νόμου, ως προμηθευτής / πάροχος υπηρεσιών μπορεί να λογίζεται και εκείνοςπου δεν ασκεί επαγγελματική (επιχείρηση) δραστηριότητα υπό αυστηρή έννοια (δηλ. με κύριο σκοπό την κερδοσκοπία), αλλά διεξάγει συναλλαγές κατά συνήθη απασχόληση,που - όπως και η επαγγελματική απασχόληση, του δίνει την ευχέρεια να αποκτήσει ειδικές γνώσεις και εμπειρία και άρα, διαπραγματευτική υπεροχή έναντι του έτερου συναλλασσόμενουμέρους, το οποίο πάντως όμως πρέπει οπωσδήποτε να φέρει την ιδιότητα του καταναλωτή. Σε άλλη απόφαση την C-400/2000, το ίδιο Δικαστήριο (ΔΕΚ), αφού κατ΄αρχήν επεσήμανε ότι στους σκοπούς της Οδηγίας περιλαμβάνεται πρωτίστως η προστασία του καταναλωτή και αποφάνθηκε ότι στον εν λόγω ορισμό του διοργανωτή δεν περιλαμβάνονται στοιχεία που να αποκλείουν από το πεδίο εφαρμογής του κοινοτικού αυτού νομοθετήματος τα ταξίδια που διοργανώνονται κατόπιν αιτήσεως ή υποδείξεως (προς τον διοργανωτή) και σύμφωνα με τις επιθυμίες ενός αγοραστή ή μιας περιορισμένης ομάδος αγοραστών. Συμπερασματικά, προσεγγίζοντας τα ζητήματα που αναφύονται με την παρούσα αναφορά, δεδομένου ότι η προαναφερθείσα νομοθεσία στοχεύει στην προστασία των αγοραστών υπηρεσιών και έχοντας υπόψη τις κοινοτικές και εθνικές διατάξεις ως και την προαναφερθείσα νομολογία του ΔΕΚ, αυτό που κατά την γνώμη μου, αποτελεί μείζον μέλημα στις περιπτώσεις εκδρομών εναλλακτικών μορφών τουρισμού είναι η προστασία των συμμετεχόντων αγοραστών. Η προστασία αυτή δεν διασφαλίζεται με την υπογραφή της εξεταζόμενης Υπεύθυνης Δήλωσης (παραίτησης από ευθύνη του παρόχου) που λειτουργεί ως συναίνεση σε απαλλακτική ρήτρα προς τον διοργανωτή, αλλά με την δημιουργία μητρώου διοργανωτών εναλλακτικών μορφών τουρισμού, θεσμός που δεν υφίσταται στην Ελληνική έννομη τάξη και που υπάρχει στα άλλα κράτη της Ε.Ε. ορίζοντας τους δικαιούχους φορείς διοργάνωσης, την κατηγοριοποίηση δυσκολίας και επικινδυνότητας της δράσης, καθώς και το επίπεδο εκπαίδευσης και πιστοποίησης των εμπλεκομένων στελεχών. XXIV. Το γεγονός όμως ότι, στην προκειμένη περίπτωση, καταρτίζεται πρόγραμμα εκδρομισμού και αναβάσεων, δημιουργεί προβληματισμό: α) αν αυτές οι δραστηριότητα είναι θεμιτή από αθλητικό σωματείο; β) στο εάν το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται μόνο στα μέλη του σωματείου ή έχει δημοσιοποιηθεί στο ευρύ κοινό όπου (πιθανά) προσχηματικά εγγράφονται ως μέλη του σωματείου; Εάν συντρέχει το τελευταίο, τότε κατά την γνώμη μου, το θέμα εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 12 του ΠΔ 339/96 σε συνδυασμό με εκείνες της τελευταίας περίπτωσης του εδαφίου α΄της παραγρ. 2 του άρθρου 9 του ν.393/76 Για τους παραπάνω λόγους εκφράζω την άποψη ότι η παράγραφος 1 θα πρέπει να τροποποηθεί και να επεκταθεί προς όλους τους παρόχους αντίστοιχων Υπηρεσιών: "Οι πάροχοι τουρισμού υπαίθρου λαμβάνουν το Ειδικό Σήμα, το οποίο αποτελεί πιστοποίηση της εκ μέρους τους παροχής υπηρεσιών, που εντάσσονται στην κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου έννοια του Τουρισμού Υπαίθρου. "