Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας1. Νομοθετικό πλαίσιο για ΟΣΔΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ | 28 Δεκεμβρίου 2011, 13:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ' | 28 Δεκεμβρίου 2011, 13:27

    Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων έχει κατ΄επανάληψη εκφράσει τις απόψεις της για την χαοτική πράγματι κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων. Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις εδώ και πολλά έτη βρίσκονται σε διενέξεις με τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων και τούτο διότι όπως είναι διαμορφωμένο το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν είναι σαφές υπό ποιες προυποθέσεις, και σε ποιους οργανισμούς-σε ποιες κατηγορίες δικαιούχων οφείλεται αμοιβή, ούτε πώς υπολογίζεται το ύψος της αξιούμενης από τους διαφόρους οργανισμούς αμοιβής. Σχετικά δεχόμαστε επιστολές, εξώδικά και τελικά αγωγές από οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων του εσωτερικού και του εξωτερικού, αλλά και τηλεοπτικούς σταθμούς. Όλοι αξιώνουν αμοιβή και μάλιστα χωριστή ο καθένας επειδή απλώς και μόνο στα δωμάτια των ξενοδοχείων υπάρχουν τηλεοράσεις, ανεξάρτητα από το αν οι πελάτες τις χρησιμοποιούν ή όχι και παρά το γεγονός πως από τις τηλεοράσεις μεταδίδονται αποκλειστικά και μόνο τα προγράμματα τηλεοπτικών σταθμών και δεν υπάρχει, ούτε και μπορεί να υπάρξει σχετικά η οιαδήποτε παρέμβαση από τον ξενοδόχο. Τούτο αντιβαίνει και στους κανόνες της κοινής εμπειρίας και λογικής, καθώς προκειμένου ο οιοσδήποτε επιχειρηματίας να είναι σε θέση να αξιοποιήσει ένα πνευματικό δημιούργημα θα πρέπει προδήλως να δύναται να ελέγχει τουλάχιστον τον χρόνο και τον τρόπο προβολής του, πράγμα που προφανώς και δεν συμβαίνει εν προκειμένω. Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις είναι ένας εύκολος στόχος για τους διάφορους οργανισμούς και αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος σχετίζεται με το γεγονός πως έχουν ακίνητη περιουσία (τις εγκαταστάσεις τους) επί της οποίας οι οργανισμοί μπορούν να προβούν σε εκτέλεση και να εισπράξουν τυχόν επιδικασθέντα δικαστικώς σε αυτούς ποσά, πράγμα που δεν συμβαίνει με επιχειρήσεις άλλων κλάδων. Ο δεύτερος ανάγεται στο γεγονός πως σύμφωνα με το Π.Δ. 43/2002 για τα ξενοδοχειακά καταλύματα κατηγορίας 4 αστέρων και άνω είναι υποχρεωτική η ύπαρξη τηλεόρασης στα δωμάτια. Ο νομοθέτης, λοιπόν, από τη μία πλευρά μας υποχρεώνει να διαθέτουμε τηλεοράσεις στα δωμάτια των ξενοδοχείων, που σημειωτέον αποτελούν κατά πάγια θέση της νομολογίας ιδιωτικούς χώρους και από την άλλη μας υποχρεώνει να καταβάλουμε και αμοιβή για την ύπαρξη αυτών χωρίς να έχουμε και ευχέρεια επιλογής μεταξύ περισσότερων οργανισμών ούτως ώστε ενδεχομένως να επιλέξουμε αυτόν με το χαμηλότερο αμοιβολόγιο ή τον μεγαλύτερο αριθμό δικαιούχων. Ακόμα εξάλλου και αν είχαν ιδρυθεί περισσότεροι οργανισμοί για κάθε κατηγορία δικαιούχων ούτως ώστε να υπάρχει μεταξύ τους ανταγωνισμός και να μειωθούν οι τιμές, τα επί μέρους έργα που προβάλλονται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς δεν μπορούν να απομονωθούν και να προβληθούν αυτά στα οποία συμμετέχουν μόνο ορισμένοι δικαιούχοι κάποιων συγκεκριμένων οργανισμών με τους οποίους θα έχουμε συμβληθεί. Αν ήθελε, λοιπόν γίνει δεκτό πως πράγματι οφείλουμε να καταβάλουμε αμοιβή για τη συγκεκριμένη δήθεν «χρήση» των πνευματικών δημιουργημάτων, είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να συμβληθούμε με συγκεκριμένους οργανισμούς, και να αμφισβητήσουμε δικαστικά το ύψος της αξιούμενης από αυτούς αμοιβής. Στην ουσία το κράτος στην περίπτωσή μας τουλάχιστον επιχορηγεί εμμέσως με τα χρήματά μας τους διάφορους οργανισμούς. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί και πρέπει άμεσα να δοθεί μια λύση. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι ορισθούν με ξεκάθαρο τρόπο οι προυποθέσεις εκείνες υπό τις οποίες ο επιχειρηματίας οφείλει να λάβει άδεια και να καταβάλει αμοιβή στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης και να ξεκαθαρισθεί πως τούτο ισχύει μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που πράγματι υπάρχει ουσιαστική εκμετάλλευση και αξιοποίηση του πνευματικού δημιουργήματος. Σε κάθε περίπτωση αν ήθελε γίνει δεκτό πως οφείλεται αμοιβή σε κάθε περίπτωση έστω και έμμεσης χρήσης του πνευματικού δημιουργήματος θα πρέπει α. η αναγκαιότητα ή μη χορήγησης προηγούμενης άδειας να εξαρτάται από το είδος της χρήσης του πνευματικού δημιουργήματος και ομοίως να υπάρχει κλιμάκωση της καταβαλλόμενης αμοιβής, β. να καθορισθεί για την περίπτωση που ο επιχειρηματίας περιορίζεται στη μετάδοση μέσω τηλεοράσεως των προγραμμάτων των τηλεοπτικών σταθμών μια σταθερή ενιαία ετήσια αμοιβή η οποία θα καλύπτει το σύνολο των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων για τη συγκεκριμένη χρήση ανάλογα με τη κατηγορία κάθε επιχείρησης, γ. η ανωτέρω αμοιβή να αποδίδεται από τον χρήστη σε έναν κεντρικό φορέα ο οποίος θα την κατανέμει στη συνέχεια στους δικαιούχους και δ. η αμοιβή να εξαρτάται από την κατηγορία του ξενοδοχείου αλλά και το χρόνο λειτουργίας του (εποχικό ή συνεχούς λειτουργίας). Η θέσπιση συγκεκριμένης αμοιβής για την ανωτέρω χρήση των πνευματικών δημιουργημάτων είναι κατά την γνώμη μας απόλυτα δικαιολογημένη, τόσο λόγω της ιδιαιτερότητας της συγκεκριμένης χρήσης, όσο και λόγω του γεγονότος πως στην περίπτωση τουλάχιστον των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων οι συγκεκριμένες συμβάσεις έχουν λόγω του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου αναγκαστικό χαρακτήρα.