Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας1. Νομοθετικό πλαίσιο για ΟΣΔΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ''ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ.'' | 29 Δεκεμβρίου 2011, 12:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ''ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ.''' | 29 Δεκεμβρίου 2011, 12:11

    Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ με διακριτικό τίτλο ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., χαιρετίζοντας τους εμπνευστές και όσους λάβουν μέρος στην τόσο σημαντική διαβούλευση που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, αισθάνεται την υποχρέωση να δηλώσει πως έστω και αργά, μετά από αλλεπάλληλα Υπομνήματα που στείλαμε στο αρμόδιο Υπουργείο, που αφορούσαν τροποποίηση του Νόμου 2121/1993, εισακουσθήκαμε. Δυστυχώς το υπάρχον Νομοθετικό πλαίσιο για τους Οργανισμούς Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων λειτουργεί από το 1993 μόνο υπέρ τους, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το φαινόμενο της κατάφορης αδικίας στον κλάδο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Και εξηγούμαστε: 1) Εμείς σαν ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ. βάζουμε ΤΕΛΟΣ στα παράλογα και υπέρογκα χρηματικά ποσά που ζητά o Ο.Σ.Δ. Πνευματικών Δικαιωμάτων Α.Ε. και στα παιχνίδια του. Δεν έχουμε τίποτα με τους υγιείς Δημιουργούς Πνευματικών έργων, αλλά με τους αρρωστημένους κερδοσκόπους δημιουργούς, που δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά μόνο πόσα θα εισπράξουν. Ξεχνούν όμως ότι σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα θα ψάχνουν για ακροατές, μα δυστυχώς δεν θα βρίσκουν. Εμείς τους ενημερώσαμε, τους δώσαμε τον απαιτούμενο χρόνο να σκεφτούν, ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν δεν είναι οι ενδεδειγμένοι, όσον αφορά πάντα τον κλάδο μας. Ζητήσαμε ποτέ εμείς διαφημιστικά δικαιώματα; Μας έδωσε ποτέ κανένας δημιουργός χρήματα, όταν παρακαλώντας μας, μας παρότρυνε να παίξουμε το cd του στους πελάτες μας; Ξεχνούν πόση χαρά και υπερηφάνεια ένοιωθαν, όταν για πρώτη φορά άκουγαν τα τραγούδια τους να παίζονται στα δικά μας μαγαζιά; Τέλος λοιπόν και η διαφήμιση των τραγουδιών τους. Να παίζετε κύριοι τα τραγούδια σας στην Ζιμπάμπουε, στην Γκάνα και στην Ανταρκτική. Σας σιχάθηκε ο κλάδος μας. Σας ακριβοπλήρωσε με το αίμα της ψυχής του. Κατασχέσατε σπίτια, κλείσατε επιχειρήσεις κύριοι συνθέτες και στιχουργοί, μέλη του Ο.Σ.Δ. που σας εκπροσωπεί. Καιρός λοιπόν κι εμείς να δούμε το συμφέρον μας, δίδοντάς σας τα ποσά που δικαιούσθε κι όχι αυτά που ζητάτε. Δεν θέλουμε πια ούτε να σας ακούμε, μα ούτε και να σας βλέπουμε. Δεν φταίμε καθόλου εμείς γι αυτό, μα καθαρά εσείς. Μας πνίξατε με μηνύσεις κύριοι Δημιουργοί. Είστε και τόσο παληκάρια, που με τον φόβο της Αστυνομίας μας υποχρεώνετε να σας πληρώσουμε. Παλιά μας συγκινούσαν τα τραγούδια σας, μας αναγκάσατε όμως να μας προκαλούν πλέον αηδία. Σε πιο σημείο κύριοι ο 2121/93 λέει ότι το αμοιβολόγιό σας πρέπει να βγαίνει βάσει των τετραγωνικών μέτρων που έχει ένα μαγαζί; Σε πιο σημείο λέει ο Νόμος, ότι αν κάποιο μαγαζί χρησιμοποιεί μία ή 2 φορές το μήνα dj, πρέπει εσάς να σας πληρώνει γι’ αυτό επί 12 μήνες; Σε πιο σημείο λέει ο Νόμος ότι εσείς πρέπει να προπληρώνεστε τον Δεκέμβριο κάθε χρόνου, για όλη την επόμενη χρονιά, προκειμένου τα δικά μας μαγαζιά να μπορούν να υφίστανται, λόγω του κυνηγητού της ΕΛ.ΑΣ που κατευθύνεται εγγράφως από εσάς; Σε πιο σημείο λέει ο Νόμος ότι πρέπει να υπολογίζετε και τα m2 των εξωτερικών μας χώρων, τη στιγμή που απαγορεύεται στους εξωτερικούς χώρους να έχουμε ηχεία; Σε πιο σημείο λέει τελικά ο Νόμος ότι πρέπει να σας πληρώνουμε εφάπαξ τα ποσά που ζητάτε και όχι μηνιαίως; Σας βόλεψε λοιπόν μια χαρά αυτός ο υπολογισμός, για να μπορείτε να εισπράττετε, μόνο από τον κλάδο μας εκατομμύρια€ ετησίως. Γίνατε όλοι γνωστοί επειδή αυτός ο λαός σας τραγούδησε στις ταβέρνες, στα καφενεία, στα δημόσια στέκια του. Στόμα, στόμα έγιναν κάποιων από εσάς, κάποτε γνωστά τα τραγούδια σας και μίλησαν σε καρδιές, ένωσαν, συγκίνησαν και κάποια απαγορευόντουσαν κάποτε. Τι ειρωνεία. Και τώρα απαγορεύονται. Τώρα μόνοι σας αναγκάζετε τον κόσμο να μην τα παίζει πια, γιατί στέλνετε εσείς την αστυνομία να τους το απαγορεύει. Αναρωτιέμαι, εάν εσείς κύριοι Δημιουργοί πεινάτε, δεν θα μπείτε σε σουβλατζίδικο που παίζει Καζαντζίδη και προτιμάτε να αγοράσετε π.χ. σάντουϊτς από μαγαζί που παίζει Ρουβά; Ή μήπως, εάν δεν υπάρχει στη περιοχή σας, μένετε νηστικοί; ΕΛΕΟΣ! ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ; Η δουλειά του δημιουργού είναι πρώτα απ όλα δουλειά ψυχής και μετά κονόμας. Όλοι οι δημιουργοί αρέσκονται και είναι δίκαιο αυτό να φτάνει η δουλειά τους (η ψυχή τους) στον κόσμο. Θέλουν να τους αγαπά ο κόσμος και μην μου πει κανένας ότι δεν το θέλει αυτό. Ο δημιουργός παίρνει ζωή από την αναγνώριση και την αποδοχή του κόσμου. Οι υπάλληλοι όμως που έχετε προσλάβει να σας εκπροσωπούν, έχουν καταφέρει να κάνουν την αγορά να βρίζει τους δημιουργούς, που εξαιτίας τους και με εντολή τους «υποτίθεται» κλείνουν μαγαζιά, κυνηγούν το κοινό σας με την αστυνομία, και με τις μεθόδους αυτές η κοινωνία σχεδόν πια στο σύνολο της αμφισβητεί όλο και περισσότερο το πνευματικό δικαίωμα γιατί το θεωρεί κλοπή και υπερβολή από μεριάς των δημιουργών. Νομίζετε ότι αυτές οι τακτικές παραμένουν αιώνιες; Ότι θα λειτουργείτε πάντα σε καθεστώς φόβου, μηνύσεων και αστυνομίας; Θα καταντήσετε σαν τις τράπεζες που όταν βγάλουν όλο τον κόσμο στον Τειρεσία με χρέη από 100 μέχρι εκατομμύρια, στο τέλος θα μείνουν χωρίς πελάτες. Και τότε, τι; Θα παρακαλάνε για πελάτες; Τι ντροπή να παρακαλάτε για ακροατές. Τα πράγματα αλλάζουν και το ξέρετε. 2) Τέλος οι Ο.Σ.Δ. Συγγενικών Δικαιωμάτων, είναι εντελώς άγνωστοι στους χρήστες των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, με μεγάλη δική τους ευθύνη, αφού ουδέποτε προέβησαν σε κάποια ενέργεια ενημερώσεως των ενδιαφερομένων για την ύπαρξή τους, τους σκοπούς και τις αρχές που τους διέπουν. Έρχονται κατ' αρχήν σε επαφή με τον κάθε χρήστη μεμονωμένα, με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, τις περισσότερες φορές, όπου χωρίς να θέσουν υπ' όψιν του χρήστη οποιοδήποτε νομιμοποιητικό στοιχείο, τον καλούν να καταβάλει το ποσό που εκ των προτέρων έχουν υπολογίσει οι ίδιοι. Είναι απολύτως φυσιολογικό ο κάθε χρήστης είτε να αδιαφορήσει, είτε να~ εξοργισθεί από αυτήν την απαράδεκτη πρακτική και να μη συμπράξει στις απαιτήσεις τους. Κατόπιν τούτων οι οργανισμοί αποστέλλουν μία τυποποιημένη εξώδικο πρόσκληση στους χρήστες, με την οποία δεν τους καλούν να διαπραγματευθούν, αλλά να πληρώσουν το ήδη προαποφασισμένο από αυτούς ποσό. Με τον τρόπο αυτό θεωρούν ότι δήθεν έχουν εξαντλήσει την υποχρέωση διαπραγματεύσεων που επιβάλλει το άρθρο 49 του ν. 2121/93. Στην (συχνότατη) περίπτωση που ο χρήστης δεν υποκύψει στις απαιτήσεις των, αυτοί αποστέλλουν έναν ή δύο πολλές φορές εντεταλμένους και ακριβομισθοδοτούμενους από αυτούς υπαλλήλoυς-συνεργάτες, στην επιχείρηση (κατάστημα) του χρήστη, προκειμένου να κατασκοπεύσουν το χώρο. Οι υπάλληλοι αυτοί, οι οποίοι μάλιστα δεν δηλώνουν την ιδιότητά τους στους υπευθύνους της επιχείρησης, παριστάνουν τους πελάτες του καταστήματος και καταγράφουν, φωτογραφίζουν τα στοιχεία που θεωρούν απαραίτητα για την έγκριση της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων που θα επακολουθήσει, ήτοι τα τετραγωνικά μέτρα του καταστήματος και ενδεικτικά κάποια τραγούδια που ακούγονται. Κατόπιν αυτού εγείρουν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά των χρηστών. Ήδη το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν αιτηθεί χιλιάδες, με τις οποίες ζητούν από το αρμόδιο Μονομελές Πρωτοδικείο να καθορίσει ως εύλογη αμοιβή τα εκάστοτε αιτούμενα από αυτούς ποσά και να υποχρεώσει τους χρήστες προσωρινά να τους καταβάλουν τα ποσά αυτά. Βεβαίως η ικανοποίηση των αιτημάτων τους καθόλου προσωρινή δεν είναι, αλλά πλήρης και οριστική, αφού ουδέποτε ακολουθεί τακτική αγωγή στο αρμόδιο δικαστήριο. Οι ως άνω εντεταλμένοι υπάλληλοί των, χρησιμοποιούνται ως μάρτυρες στο δικαστήριο καταθέτοντας στοιχεία, τις περισσότερες φορές αναληθή, που ο χρήστης δεν είναι καν σε θέση να αντικρούσει πολλές φορές, όπως το ποια μουσικά κομμάτια ακουγόταν στο κατάστημά του, μία οποιαδήποτε ημέρα, αλλά στην πράξη έχει παρατηρηθεί ότι οι καταθέσεις τους είναι μειωμένης αξιοπιστίας. Επί παραδείγματι αναφέρουμε ότι σε παραδοσιακό ταβερνάκι, που το πιο ελαφρύ τραγούδι που ακούγεται είναι το ‘’θέλω να πεθάνω’’ του Στέλιου Καζαντζίδη, αυτοί έγραψαν ότι άκουσαν να παίζει το τραγούδι You αre everything από τον δίσκο LEAVING NEW YORΚ και το Good buy yellow brick του ELTON JOHN. Αν είναι δυνατόν .. Εκεί δε που επιτείνεται η αυθαιρεσία τους είναι στον χαρακτηρισμό της μουσικής για την επιχείρηση ενός εκάστου χρήστη ως χρήσιμης ή απαραίτητης. Οι υπάλληλοι των οργανισμών, οι οποίοι είναι εντελώς ανειδίκευτοι, δεν έχουν καμία γνώση οικονομικών, ούτε καμία προηγούμενη εμπειρία στη λειτουργία κάποιου καταστήματος σαν τα δικά μας, αλλά είναι προφανώς υπάλληλοι εισπρακτικής εταιρίας που συνεργάζεται με τους οργανισμούς, η οποία εξαρτά την ύπαρξή της από το ύψος των εισπράξεων των οργανισμών, αυθαίρετα και χωρίς τη συνδρομή κανενός αντικειμενικού κριτηρίου χαρακτηρίζουν τα καταστήματα από καφετέρια που είναι η άδεια λειτουργίας τους σε μπαρ προκειμένου να τους κατατάξουν στην υψηλότατη οικoνομική απαίτησή τους, χωρίς να υπολογίζουν την δημόσια αρχή που χορήγησε την άδεια. Αυτή είναι η πρακτική που παγίως ακολουθούν οι ως άνω αναφερόμενοι οργανισμοί για την είσπραξη των ποσών που ζητούν, ως δήθεν προβλεπόμενη από το νόμο εύλογη αμοιβή και εγκλωβίζουν τον κλάδο μας στις αίθουσες των Δικαστηρίων, επιβαρύνοντάς τους δυσανάλογα, αφού το Δικαστικό κόστος το φέρει ατομικά ο κάθε χρήστης, ενώ οι Οργανισμοί έχουν τη δυνατότητα ανάθεσης των σχετικών υποθέσεων σε Δικηγορικά γραφεία με σχέση πάγιας περιοδικής εντολής, δηλαδή με οικονομικούς όρους σαφώς ευνοϊκότερους. Γι αυτό και ο χρήστης, στην πλειονότητα των περιπτώσεων επιλέγει τελικά στην πράξη να καταβάλλει το ποσό που ορίζουν οι Οργανισμοί μονομερώς, περιοριζόμενος ουσιαστικά σε μία άτυπη και άδικη για αυτόν διαπραγμάτευση ως προς το ύψος της αμοιβής. Έτσι είναι πρόδηλη η δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις. Είναι δε σαφές ότι η τακτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα από τους φορείς είσπραξης, δεν προάγει ούτε το πνεύμα καλής πίστης και συνεργασίας, ούτε τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των ίδιων των δημιουργών. Ας κάνουμε έναν υποτιθέμενο πρόχειρο οικονομικό υπολογισμό: Οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος σε όλη την Ελλάδα είναι περίπου 150.000. Εξ αυτών οι 75.000 ας υποθέσουμε ότι είναι του χαμηλότερου αμοιβολογίου των 150 Ευρώ το χρόνο, που είναι πολύ περισσότερο, οι 30.000 των 400 Ευρώ, οι 25.000 των 530 Ευρώ και οι 20.000 των 3.000 ευρώ. 75.000 Χ 150 Ευρώ = 11.250.000 Ευρώ/έτος 30.000 Χ 400 Ευρώ = 12.000.000 Ευρώ/έτος 25.000 Χ 530 Ευρώ = 13.250.000 Ευρώ/έτος 20.000 Χ 3.000 Ευρώ = 60.000.000 Ευρώ/έτος ΣΥΝΟΛΟ Ευρώ = 96.500.000 Ευρώ/έτος Υποτίθεται πως από αυτό το τεράστιο ποσό το 50% δικαιούται ο Ο.Σ.Δ. των Δισκογραφικών Εταιριών δηλ. οι 14 δισκογραφικές που είναι μέλη τους μοιράζονται κάθε χρόνο 48.250.000 Ευρώ, το 25% 24.125.000 Ευρώ μοιράζονται οι 490 μουσικοί μέλη του Ο.Σ.Δ. των Μουσικών και 24.125.000 Ευρώ μοιράζονται οι 387 τραγουδιστές μέλη του Ο.Σ.Δ. των Τραγουδιστών. Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως υπάρχει κι ένα ποσοστό 3% από τις εισπρτάξεις τους, που οι Οργανισμοί το διαθέτουν σε κάποιους Αρχισυνδικαλιστές του κλάδου μας, προκειμένου να βοηθήσουν το έργο είσπραξής των. Τότε, στην εσχάτη των περιπτώσεων η κάθε δισκογραφική θα πρέπει να παίρνει ετησίως 345.000 Ευρώ, ο κάθε μουσικός 50.000 Ευρώ/έτος και ο κάθε τραγουδιστής 62.500 Ευρώ/έτος. Φυσικά την μερίδα του λέοντος θα παίρνουν τα πρώτα ονόματα και υπάρχουν φυσικά και πάρα πολλοί τραγουδιστές και μουσικοί που απλά κοσμούν την λίστα των μελών. Με αυτά τα δεδομένα αγαπητοί κύριοι των Οργανισμών, μετά από ερωτήματα που θέσαμε στον κλάδο μας, πολλοί εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους και επιθυμούν να σας παραδώσουν τα κλειδιά της επιχείρησής τους αρκεί να γίνουν μέλη σας. Αγαπητοί μας μουσικοί και τραγουδιστές, γνωρίζετε ότι οι οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης Συγγενικών Δικαιωμάτων, που σας εκπροσωπούν, χρησιμοποιούν σε κάθε δικόγραφό τους τα ονόματά σας προκειμένου να ασκήσουν πίεση στις Δικαστικές αρχές για να εισπράξουν τα ποσά που διεκδικούν; Γνωρίζετε ότι τα ονόματά σας άρχισαν να γίνονται αντιπαθητικά στον κλάδο μας εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, που ίσως και να μην έχει υποπέσει στην αντίληψή σας; Γνωρίζετε ότι ο κλάδος μας άρχισε να αποφεύγει να προμηθεύεται τα cd σας; Ξεχνάτε ότι η μεγαλύτερη διαφήμιση των τραγουδιών σας γίνεται από τα δικά μας μαγαζιά (μπαρ, club, καφετέριες, εστιατόρια) ; Ξεχνάτε ότι στα δικά μας μαγαζιά εργάζεστε (κέντρα διασκέδασης, ταβέρνες, αίθουσες δεξιώσεων); Σας ζητήσαμε ποτέ εμείς δικαιώματα για διαφήμιση των έργων σας; Δεν μένουμε όμως εδώ. Αφού μέχρι στιγμής ο νόμος μας επιβάλει να σας πληρώνουμε, θα το κάνουμε ..αλλά η εύλογη αμοιβή σας να μην φτάνει στον.. παραλογισμό. Όλα όσα αναφέρονται φυσικά και υποστηρίζονται εγγράφως, αρκεί να μας ζητηθεί. Επειδή, προκειμένου να διαφυλλάξουμε τα συμφέροντα του κλάδου μας, έπρεπε να ακολουθήσουμε την Δικαστική οδό, το πράξαμε εδώ και αρκετό καιρό. Δεν μένει παρά να ακολουθήσει πλέον ολόκληρος ο κλάδος. Για τον ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ. Ηλίας Καλιώρας Γεν. Γραμματέας (ο έχων και την ευθύνη των γραφομένων)