Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας5. Απόδειξη εκπροσώπησης – νομιμοποίησης των ΟΣΔΣχόλιο του χρήστη Ενωση Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας (Ε.Ι.ΤΗ.Σ.Ε.Ε.) | 30 Δεκεμβρίου 2011, 09:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ενωση Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας (Ε.Ι.ΤΗ.Σ.Ε.Ε.)' | 30 Δεκεμβρίου 2011, 09:47

    Με το νόμο 2905/2010, άρθρο 46, παράγραφο 3, που ψηφίσθηκε στη Βουλή τον Δεκέμβριο 2010 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 219/23.12.2010, προστέθηκε η ακόλουθη διάταξη/ρύθμιση στο άρθρο 55 του νόμου 2121/1993: «Εφόσον οργανισμός συλλογικής διαχείρισης που λειτουργεί με έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού ασκεί το δικαίωμα της εύλογης και ενιαίας αμοιβής του άρθρου 49 παράγραφος 1 του παρόντος νόμου, τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους. Εάν στην περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου, υφίστανται περισσότεροι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης για κάθε κατηγορία δικαιούχων, το τεκμήριο ισχύει, εφόσον τα δικαιώματα ασκούνται από κοινού από όλους τους αρμόδιους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης.» Αυτή η προσθήκη που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2010 πρέπει να καταργηθεί ολοσχερώς, διότι το εκ του νόμου προσφερόμενο τεκμήριο υπέρ των ΟΣΔ είναι σκανδαλωδώς υπερβολικό. Σε κανένα τομέα του ιδιωτικού δικαίου δεν παρέχεται τόσο μείζον προνόμιο αποφυγής της απόδειξης του (ποιοτικού και ποσοτικού) μεγέθους της παροχής ενός φορέα δικαιωμάτων - έναντι της υποχρέωσης αντιπαροχής του αντισυμβαλλομένου του. Πριν την ανωτέρω προσθήκη στο άρθρο 49 του νόμου 2121/1993, κάθε χρήστης που τυχόν αμφισβητούσε το (ποιοτικό και ποσοτικό) μέγεθος της παροχής ενός ΟΣΔ, δηλαδή αμφισβητούσε το εκπροσωπούμενο ρεπερτόριο, είχε την ευχέρεια να προσφύγει στα δικαστήρια. Εκεί, ο μόνος αρμόδιος, ο φυσικός δικαστής, είχε ενώπιόν του τις δύο πλευρές, κάθε δε διάδικος έφερε το βάρος της απόδειξης με έγγραφα της δικής του παροχής και των ισχυρισμών του. Μετά την προσθήκη που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2010 (με το νόμο 2905/2010, άρθρο 46, παράγραφο 3), παραχωρήθηκε ένα προνομιακό τεκμήριο υπέρ των ΟΣΔ, χωρίς καμμιά υποχρέωση έστω έγγραφης δήλωσης εκ μέρους των δικαιούχων ΟΣΔ για το ρεπερτόριό τους, τεκμήριο που παραμένει στο διηνεκές ως πλήρης και διαρκής απόδειξη, ανεξαρτήτως του ποιους και τι εκπροσωπεί ο ΟΣΔ. Ετσι, είναι πολύ πιθανόν, σε διάστημα μιάς δεκαετίας ένας ΟΣΔ, να αυξομειώσει τον κατάλογο των εκπροσωπήσεών του ακόμη και - πλέον ή έλασσον – κατά 50%. Σε περίπτωση μείωσης του ρεπερτορίου κατά 50%, οι χρήστες πελάτες του ΟΣΔ, θα είναι σχεδόν αδύνατον, πρώτον να το γνωρίζουν, δεύτερον να το αμφισβητήσουν ζητώντας ανάλογη μείωση των αρχικώς συμφωνηθέντων ποσών χρήσης και τρίτον να μπορέσουν να το αποδείξουν δικαστικά (δεδομένου ότι ο ΟΣΔ του παραδείγματος, σε περίπτωση σχετικής δίκης, θα «καλύπτεται» πίσω από το προνόμιο του νομοθετικά παραχωρηθέντος ευρύτατου τεκμηρίου). Εάν, παρά τα επιχειρήματα αυτά, η συγκεκριμένη διάταξη κριθεί ότι πρέπει να παραμείνει, τότε θα πρέπει να αναιρεθούν οι συνέπειες από το παραχωρηθέν σκανδαλωδώς υπερβολικό προνόμιο με την ακόλουθη προτεινόμενη προσθήκη, στο τέλος της διάταξης/ρύθμισης στο άρθρο 55 του νόμου 2121/1993 (που προβλέφθηκε με το νόμο 2905/2010, άρθρο 46, παράγραφο 3, που ψηφίσθηκε στη Βουλή τον Δεκέμβριο 2010): «Σε περίπτωση αμφισβήτησης της εκπροσώπησης σε οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία, οι ως άνω οργανισμοί οφείλουν να αποδείξουν στο δικαστήριο την επικαλούμενη από αυτούς εκπροσώπηση με κάθε δικονομικά παραδεκτό μέσο και ιδίως με κατάθεση όλων των εγγράφων συμβάσεων ανάθεσης σε αυτούς της, σύμφωνα με το νόμο, προβλεπόμενης εκπροσώπησης για τα έργα και τους δικαιούχους». Ενωση Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας (Ε.Ι.ΤΗ.Σ.Ε.Ε.).