Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας1. Νομοθετικό πλαίσιο για ΟΣΔΣχόλιο του χρήστη Ν.Ι., Δικηγόρος | 3 Ιανουαρίου 2012, 02:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ν.Ι., Δικηγόρος' | 3 Ιανουαρίου 2012, 02:22

    Από μια σύντομη ανάγνωση σχολίων και ψήφων επ' αυτών, προκύπτει μια... οργή των χρηστών κατά όχι των δημιουργών, αλλά των ΟΣΔ. Προφανώς, κανείς δεν αρνείται τη δίκαιη αμοιβή, αλλά το μεγάλο πρόβλημα, είναι η λειτουργία των ΟΣΔ, και η "υπεροπλία" την οποία απλόχερα και αντισυνταγματικά έχει απονείμει σε ορισμένους ιδιώτες (αφού οι ΟΣΔ δεν είναι παρά εμπορικές εταιρείες) ο ίδιος ο Νόμος. Και, ας μου επιτραπεί, δεν αποτελεί νόμιμη δικαιολογία ότι είναι δύσκολη η συλλογή των αμοιβών των δημιουργών, διότι ο καθένας οφείλει να αναλαμβάνει τους κινδύνους του επαγγέλματός του, και, εάν κάποιος από αυτούς δεν αρέσει στον επαγγελματία, μπορεί ο τελευταίος κάλλιστα να αλλάξει επάγγελμα. Αυτή λοιπόν η ανισότητα και η υπεροπλία, σε συνδυασμό βέβαια και με τη μονοπωλιακή θέση των ΟΣΔ, έχουν δημιουργήσει την εκρηκτική αυτή κατάσταση. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως, υπογραμμίζοντας λίγα, μόνο, από τα... αξιοπερίεργα ισχύοντα και συμβαίνοντα στο χώρο αυτό. Προεξαγγελτικώς δε, ζητώ συγγνώμη για τους φαιδρούς, ή καλύτερα τραγελαφικούς παραλληλισμούς, αλλά δυστυχώς τέτοια είναι η σημερινή πραγματικότητα: 1. Ο χρήστης-αντισυμβαλλόμενος του μεγαλύτερου ελληνικού ΟΣΔ υποχρεούται να καταβάλει το σύνολο της μονομερώς προκαθορισμένης αμοιβής, ανεξαρτήτως του ποσοστού του εκπροσωπούμενου ρεπερτορίου που ο χρήστης αναπαράγει! Mutatis mutandis, οφείλει ο πελάτης του εστιατορίου να πληρώσει όλο το μενού, ανεξαρτήτως του... πόσο θα φάει! 2. Επίσης, ο χρήστης-αντισυμβαλλόμενος του ιδίου ΟΣΔ, υποχρεούται να καταβάλει το σύνολο της αμοιβής, ανεξαρτήτως του αριθμού των δημιουργών που εκπροσωπούνται από τον ΟΣΔ! Δηλ. στο ίδιο παράδειγμα, ο πελάτης του... πρωτότυπου εστιατορίου, θα οφείλει όλο το ποσό, ακόμα και εάν το μενού μειωθεί κατά 80% (και ας μην ξεχνάμε ότι είναι επίσης ανεξάρτητο και το πόσο τρώει)!!! 3. Ο ίδιος ΟΣΔ, αμείβεται από ραδιοφωνικούς σταθμούς επί των ακαθαρίστων κερδών, ήτοι επί "του τζίρου". Είναι γεγονός, και το λέγω μετά λόγου γνώσεως ως συνήγορος περιφερειακών Ρ/Σ, ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου με τη "συμφωνία" αυτή, ο ΟΣΔ αμείβεται το ίδιο ή και λίγο περισσότερο από τον ιδιοκτήτη του Ρ/Σ! Και, σε κάθε περίπτωση, γιατί να συνδέεται η αμοιβή του ΟΣΔ με τα έσοδα ενός Σταθμού, και να μην είναι μια λογική σταθερή αμοιβή; Αυτό που κάνει την ακροαματικότητα να ποικίλλει, και άρα να υπάρχει η διακύμανση στα έσοδα ανά σταθμό, προφανώς δεν είναι τα τραγούδια που είναι παντού τα ίδια, αλλά άλλοι παράγοντες εκτός ρεπερτορίου (κατά κύριο λόγο ικανότητα των παραγωγών!). Επομένως, οι ΟΣΔ καρπώνονται έσοδα για προϊόν διανοίας άλλου, και όχι των εκπροσωπουμένων τους! 4. Εάν ένας Σταθμός εκπέμπει από τα ερτζιανά αλλά και από το Διαδίκτυο, ο ΟΣΔ αξιώνει επιπλέον αμοιβή για το δήθεν δεύτερο τρόπο εκμετάλλευσης, ακόμα και εάν ο Σταθμός έχει ένα κοινό έσοδο για τις δύο εκμεταλλεύσεις. Άρα, αξιώνει δύο φορές αμοιβή για την ίδια αιτία! 5. Δράττομαι της ευκαιρίας από την τελευταία επισήμανση, και αναφέρω αυτό που όλοι οι χρήστες εύλογα απευθύνουν ως ερώτημα: "Όταν αγοράζω το CD, δεν πληρώνω; Γιατί να ξαναπληρώσω;". Φρονώ, αυτό είναι εύλογο. Και, για το επιχείρημα ότι η πώληση γίνεται για κατ' οίκον εκτέλεση και μόνον, υπάρχει η λύση να πωλείται ο υλικός φορές σε τιμή διαφορετική εάν προορίζεται για δημόσια εκτέλεση. Έτσι, ο χρήστης ως καταναλωτής, εκ των προτέρων να γνωρίζει πόσο κοστίζει το κάθε προϊόν (διότι και το προϊόν της διάνοιας είναι εν τέλει προϊόν εμπορεύσιμο και οφείλει να υπακούσει στους νόμους της αγοράς αλλά και τους όλους τους Νόμους του κράτους), και να μπορεί να επιλέξει εάν θα το αγοράσει ή όχι. Πράγματι, ο ΟΣΔ αποτελεί εξαναγκασμό σε σύναψη σύμβασης, κατά καταπάτηση βασικών αρχών του ισχύοντος Δικαίου. Και αυτό διότι ο χρήστης εξαναγκάζεται σε καταβολή της πλήρους αμοιβής, άσχετα με το τί πραγματικά χρησιμοποιεί. Έτσι, φερ' ειπείν ένα jazz bar αναγκαστικά -μέσω του γνωστού ΟΣΔ και των πρακτικών του- συνάπτει σύμβαση και με κάθε λαϊκή τραγουδίστρια της... οικείας επικαιρότητας! Αυτό είναι ηθικώς και νομικώς απαράδεκτο και οφείλει να σταματήσει. 6. Κατά την κατάρτιση των αμοιβολογίων οι ΟΣΔ οφείλουν να μην αυθαιρετούν, κατά το Νόμο. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κριτήρια και προϋποθέσεις από το Νόμο; Απέναντι στην υπεροπλία των ΟΣΔ, ένα ευχολόγιο είναι αρκετό; 7. Δεν θα έπρεπε οι ΟΣΔ, για να αποδειχθεί η ορθότητα και η μη αυθαιρεσία κατά την κατάρτιση των αμοιβολογίων, να κοινοποιούν αρμοδίως αλλά και να δημοσιεύουν τα έσοδά τους από κάθε κατηγορία χρηστών; Πώς αλλιώς θα κριθεί εάν το ύψος της αξιούμενης αμοιβής είναι δίκαιο και εύλογο ή όχι; ---Εν κατακλείδι, υπάρχει μια μονομέρεια στην προστασία των συμφερόντων, και αυτό οφείλει πλέον να αλλάξει. Κατά τη γνώμη μου δε, ας μου επιτραπεί και μια... νομικίστικη εκτίμηση, ότι οφείλει να αντιστραφεί το κακώς αντεστραμμένο "βάρος" απόδειξης: Για ποιό λόγο να οφείλουν στη διαβούλευση οι χρήστες να προτείνουν τρόπους αμοιβής κάποιων ιδιωτών; Για ποιό λόγο να θεωρείται βάση διαπραγμάτευσης ένα πανθομολογουμένως μη επιτυχημένο καθεστώς (οράτε την οργή σε όλα τα σχόλια των χρηστών, και την ήπια τοποθέτηση των δημιουργών); Ας προτείνουν οι ίδιοι οι δημιουργοί τί θεωρούν ως δίκαιο και ορθό, και ας κρίνουμε τότε εάν αυτή η πρόταση είναι δίκαιη και νόμιμη. Διότι, κανείς, απ' ό,τι αποδεικνύεται από τη μέχρι τώρα διαβούλευση, δεν αρνείται τη δίκαιη αμοιβή του δημιουργού. Άπαντες όμως εξεγείρονται κατά της ισοπέδωσης, του μονοπωλίου και της μονομερούς επιβολής αμοιβών, οι οποίες τελικώς δεν γνωρίζει κανείς πού και με ποιά κριτήρια αποδίδεται...