1. Η ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Το Κράτος οφείλει να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της παραγωγής και της προώθησης των κινηματογραφικών έργων.
2. Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού έχει τη γενική αρμοδιότητα και εποπτεία για όσα θέματα σχετικά με την κινηματογραφική τέχνη ρυθμίζονται από τον παρόντα νόμο.
3. Με προεδρικά διατάγματα, που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού και των κατά περίπτωση αρμόδιων Υπουργών, μεταβιβάζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού αρμοδιότητες άλλων υπουργείων για θέματα κινηματογράφου.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στο πλαισιο της Διαβουλευσης για τον Νεο Νομο για τον Κινηματογραφο εχουμε να προτεινουμε τα εξης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ζητουμε η εδρα του Φεστιβαλ πραγματικα και λειτουργικα να βρισκεται στην Θεσσαλονικη.ΕΙναι παγκοσμια πρωτοτυπια το Φεστιβαλ να γινεται στην Θεσσαλονικη και η εδρα του να ειναι στην Αθηνα
ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ την εξαφανιση της ελληνικης ταινιας απο το Φεστιβαλ
ΠΟΛΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Στην Θεσσαλονικη εργαζονται σημερα 75 Σκηνοθετες ,διπλασιοι τεχνικοι και 300 Ηθοποιοι.Παρ΄ολα αυτα δεν εχει αναπτυχθει μια υποδομη σοβαρη για την παραγωγη ταινιων ακομη και χαμηλου μπατζετ. Στο πλαισιο λοιπον του νεου Νομου ζητουμε μια ευνοικοτερη μοριοδοτηση για τις ταινιες των οποιων οι συντελεστες, τα Studios και οι χωροι γυρισματων ειναι στην Θεσσαλονικη και στην Β Ελλαδα γενικα.
Επισης ζητουμε για την αναπτυξη αυτης της υποδομης την ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΠΟΛΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ με εδρα την Θεσσαλονικη που θα συντονιζει και θα διαχειριζεται ολες τις ενεργειες[ με την Περιφερεια,Δημους, τηλεορασεις],για την παραγωγη του οπτικοακουστικου προιοντος.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
75 υπογραφες
Προσυπογράφω το σχόλιο του χρήστη ‘Βασίλης Κοσμόπουλος’ που ανέβηκε στις 3 Νοεμβρίου 2010, 21:35
Ο ΣΑΠΟΕ έχει ήδη καλωσορίσει την εδώ και πολλά χρόνια αναμενόμενη επίσημη πρόταση της Πολιτείας, για την αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία, εφόσον συνοδευτεί από δέσμευση του Υπουργού, για εφαρμογή των φορολογικών κινήτρων και του 1,5%, κινείται σε πολύ θετική κατεύθυνση.
Προσυπογράφω το σχόλιο του χρήστη ‘Βασίλης Κοσμόπουλος’ που ανέβηκε στις 3 Νοεμβρίου 2010, 21:35
Μόνιμος Σύνδεσμος Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, κατά την ταπεινή μου γνώμη ως νέου κινηματογραφιστή, έχοντας διαγνώσει τις όποιες δυσλειτουργίες του – επί 25 έτη – ήδη δοκιμασμένου συστήματος, προτείνει ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας, με σαφή αναπτυξιακό χαρακτήρα, που θα επιτρέψει στην πρωτοβουλία των κινηματογραφικών δημιουργών να ευδοκιμήσει μέσα σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον. Οι βασικές αρχές του νομοσχεδίου, όπως ο πολλαπλασιασμός των πηγών και η αύξηση της χρηματοδότησης, η ανακατανομή της προς όφελος της παραγωγής, η εξάλειψη γραφειοκρατικών πρακτικών, η απόδοση του ειδικού φόρου με βάση τα εισιτήρια της ελληνικής ταινίας σε αντίστροφη κλίμακα, η ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής και η δυνατότητα χάραξης αποτελεσματικής κινηματογραφικής πολιτικής από το Ε.Κ.Κ. είναι σαφώς θετικές και θα λειτουργήσουν ενισχυτικά για την ελληνική κινηματογραφία. Η ανάπτυξη της παραγωγής καθόλου δεν «υποβαθμίζει το ρόλο της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας» αντιθέτως δημιουργεί τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στον δημιουργό να εργασθεί με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η «υψηλή αλληλεξάρτηση των ρυθμίσεών του σ/ν» επιβάλλει να διασφαλιστεί η λειτουργία του συνόλου των παρεμβάσεών του, κατά συνέπεια είναι αναγκαίο να επιδειχθεί αμέσως η απαραίτητη πολιτική βούληση για την εφαρμογή του 1,5% και την ενεργοποίηση των φορολογικών κινήτρων. Από διάφορες πλευρές διατυπώνονται κάποιες επιμέρους προτάσεις, που το περιεχόμενό τους ίσως να έχει ενδιαφέρον, η θέση των περισσοτέρων όμως δεν είναι στο νομοσχέδιο αλλά στον νέο εσωτερικό κανονισμό του Ε.Κ.Κ. Η προσωπική μου ανάγνωση είναι ότι ο νομοθέτης δεν παραπέμπει τα ζητήματα αυτά στον νέο εσωτερικό κανονισμό κακόβουλα αλλά προκειμένου να μην χρειάζεται νέα νομοθεσία κάθε 4-5 χρόνια, όταν δηλαδή θα δοκιμάζονται στην πράξη οι επιμέρους επιλογές ή οι συνθήκες θα επιβάλλουν αναπροσαρμογή των εργαλείων παρέμβασης. Η αλλαγή του τρόπου διοίκησης και λειτουργίας του ΕΚΚ είναι επιβεβλημένη από την διαπίστωση της παθογένειας του υπάρχοντος συστήματος. Παρά τις αγαθές προθέσεις του τότε νομοθέτη και των προσώπων που υπηρέτησαν το σχήμα αυτό, δυστυχώς στην πράξη οι «ασφαλιστικές δικλείδες» συχνά δεν λειτούργησαν και οι «αντιπροσωπευτικές διαδικασίες» καταστρατηγήθηκαν νομότυπα, επιτρέποντας την εμφάνιση φαινομένων που υπέσκαψαν την δυναμική ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου. Η «συνυπευθυνότητα» δυστυχώς μετατράπηκε σε «διάχυση ευθυνών» και ουσιαστικά οδήγησε στην «αδυναμία καταλογισμού ευθυνών» για την αποτελεσματικότητα (ή μη) της όποιας πολιτικής ασκείτο από το ΕΚΚ . Η φιλοσοφία που επέλεξε ο νομοθέτης για την νέα αυτή δομή , εν ολίγοις, επιτρέπει την χάραξη και εφαρμογή συγκεκριμένης κινηματογραφικής πολιτικής από το ΕΚΚ αλλά – επιτέλους – δίνει και την δυνατότητα προσωποποίησης και καταλογισμού της ευθύνης για την πολιτική που θα επιλεγεί να εφαρμοσθεί, ανά τριετία. Και, φυσικά, όσοι θεωρούμε πιο αποτελεσματικό το προτεινόμενο μοντέλο δεν έχουμε κανένα «έλλειμμα δημοκρατικότητας»… Καθώς πολλά θα εξαρτηθούν από την ικανότητα των προσώπων που θα κληθούν να υλοποιήσουν τη νέα αυτή πολιτική, ο δημόσιος χαρακτήρας της διαδικασίας επιλογής τους πρέπει να συνάδει με την πρόθεση διαφάνειας. Τελευταίο αλλά πρώτιστο, κρίνω ότι το νέο αυτό βήμα για την ανάπτυξη της ελληνικής κινηματογραφίας θα μείνει μετέωρο χωρίς την συστηματοποίηση και αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας, τόσο με την δημιουργία πρότυπης σχολής όσο και με την διάχυση της οπτικοακουστικής παιδείας στο «Νέο Σχολείο». Πρέπει λοιπόν οι σχετικές διεργασίες, ανάμεσα στο ΥΠΠΟΤ και το Υπουργείο Παιδείας να ξεκινήσουν αμέσως μετά την ψήφιση του σ/ν, με την συμμετοχή των κινηματογραφιστών. Με επιμέρους σχόλια και προτάσεις στα οικεία άρθρα θα συμπληρώσω την μικρή μου παρέμβαση στην διαδικασία διαβούλευσης. Επί της αρχής του σ/ν όμως σημειώνω ότι θα ήθελα ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ χωρίς να αλλοιωθεί το πνεύμα του αλλά με την πιθανή βελτίωση κάποιων ρυθμίσεών του, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης και σωστή ΕΦΑΡΜΟΓΗ του. Με σεβασμό όλων των απόψεων Βασίλης Κοσμόπουλος σκηνοθέτης/παραγωγός
Προσυπογράφω το χθεσινό σχόλιο του σκηνοθέτη – παραγωγού Βασίλη Κοσμόπουλου. Ευχαριστώ. Αμάντα Λιβανού, Παραγωγός.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, κατά την ταπεινή μου γνώμη ως νέου κινηματογραφιστή, έχοντας διαγνώσει τις όποιες δυσλειτουργίες του – επί 25 έτη – ήδη δοκιμασμένου συστήματος, προτείνει ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας, με σαφή αναπτυξιακό χαρακτήρα, που θα επιτρέψει στην πρωτοβουλία των κινηματογραφικών δημιουργών να ευδοκιμήσει μέσα σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον. Οι βασικές αρχές του νομοσχεδίου, όπως ο πολλαπλασιασμός των πηγών και η αύξηση της χρηματοδότησης, η ανακατανομή της προς όφελος της παραγωγής, η εξάλειψη γραφειοκρατικών πρακτικών, η απόδοση του ειδικού φόρου με βάση τα εισιτήρια της ελληνικής ταινίας σε αντίστροφη κλίμακα, η ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής και η δυνατότητα χάραξης αποτελεσματικής κινηματογραφικής πολιτικής από το Ε.Κ.Κ. είναι σαφώς θετικές και θα λειτουργήσουν ενισχυτικά για την ελληνική κινηματογραφία. Η ανάπτυξη της παραγωγής καθόλου δεν «υποβαθμίζει το ρόλο της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας» αντιθέτως δημιουργεί τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στον δημιουργό να εργασθεί με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η «υψηλή αλληλεξάρτηση των ρυθμίσεών του σ/ν» επιβάλλει να διασφαλιστεί η λειτουργία του συνόλου των παρεμβάσεών του, κατά συνέπεια είναι αναγκαίο να επιδειχθεί αμέσως η απαραίτητη πολιτική βούληση για την εφαρμογή του 1,5% και την ενεργοποίηση των φορολογικών κινήτρων. Από διάφορες πλευρές διατυπώνονται κάποιες επιμέρους προτάσεις, που το περιεχόμενό τους ίσως να έχει ενδιαφέρον, η θέση των περισσοτέρων όμως δεν είναι στο νομοσχέδιο αλλά στον νέο εσωτερικό κανονισμό του Ε.Κ.Κ. Η προσωπική μου ανάγνωση είναι ότι ο νομοθέτης δεν παραπέμπει τα ζητήματα αυτά στον νέο εσωτερικό κανονισμό κακόβουλα αλλά προκειμένου να μην χρειάζεται νέα νομοθεσία κάθε 4-5 χρόνια, όταν δηλαδή θα δοκιμάζονται στην πράξη οι επιμέρους επιλογές ή οι συνθήκες θα επιβάλλουν αναπροσαρμογή των εργαλείων παρέμβασης. Η αλλαγή του τρόπου διοίκησης και λειτουργίας του ΕΚΚ είναι επιβεβλημένη από την διαπίστωση της παθογένειας του υπάρχοντος συστήματος. Παρά τις αγαθές προθέσεις του τότε νομοθέτη και των προσώπων που υπηρέτησαν το σχήμα αυτό, δυστυχώς στην πράξη οι «ασφαλιστικές δικλείδες» συχνά δεν λειτούργησαν και οι «αντιπροσωπευτικές διαδικασίες» καταστρατηγήθηκαν νομότυπα, επιτρέποντας την εμφάνιση φαινομένων που υπέσκαψαν την δυναμική ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου. Η «συνυπευθυνότητα» δυστυχώς μετατράπηκε σε «διάχυση ευθυνών» και ουσιαστικά οδήγησε στην «αδυναμία καταλογισμού ευθυνών» για την αποτελεσματικότητα (ή μη) της όποιας πολιτικής ασκείτο από το ΕΚΚ . Η φιλοσοφία που επέλεξε ο νομοθέτης για την νέα αυτή δομή , εν ολίγοις, επιτρέπει την χάραξη και εφαρμογή συγκεκριμένης κινηματογραφικής πολιτικής από το ΕΚΚ αλλά – επιτέλους – δίνει και την δυνατότητα προσωποποίησης και καταλογισμού της ευθύνης για την πολιτική που θα επιλεγεί να εφαρμοσθεί, ανά τριετία. Και, φυσικά, όσοι θεωρούμε πιο αποτελεσματικό το προτεινόμενο μοντέλο δεν έχουμε κανένα «έλλειμμα δημοκρατικότητας»… Καθώς πολλά θα εξαρτηθούν από την ικανότητα των προσώπων που θα κληθούν να υλοποιήσουν τη νέα αυτή πολιτική, ο δημόσιος χαρακτήρας της διαδικασίας επιλογής τους πρέπει να συνάδει με την πρόθεση διαφάνειας. Τελευταίο αλλά πρώτιστο, κρίνω ότι το νέο αυτό βήμα για την ανάπτυξη της ελληνικής κινηματογραφίας θα μείνει μετέωρο χωρίς την συστηματοποίηση και αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας, τόσο με την δημιουργία πρότυπης σχολής όσο και με την διάχυση της οπτικοακουστικής παιδείας στο «Νέο Σχολείο». Πρέπει λοιπόν οι σχετικές διεργασίες, ανάμεσα στο ΥΠΠΟΤ και το Υπουργείο Παιδείας να ξεκινήσουν αμέσως μετά την ψήφιση του σ/ν, με την συμμετοχή των κινηματογραφιστών. Με επιμέρους σχόλια και προτάσεις στα οικεία άρθρα θα συμπληρώσω την μικρή μου παρέμβαση στην διαδικασία διαβούλευσης. Επί της αρχής του σ/ν όμως σημειώνω ότι θα ήθελα ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ χωρίς να αλλοιωθεί το πνεύμα του αλλά με την πιθανή βελτίωση κάποιων ρυθμίσεών του, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης και σωστή ΕΦΑΡΜΟΓΗ του. Με σεβασμό όλων των απόψεων Βασίλης Κοσμόπουλος σκηνοθέτης/παραγωγός
Με το νέο κινηματογραφικό νομοσχέδιο το ελληνικό κατεστημένο επιχειρεί να ρίξει τη χαριστική βολή στους κινηματογραφιστές-δημιουργούς που εδώ και δεκαετίες και με ηρωική αυτοθυσία κρατούν «ξύπνιο» το ελληνικό σινεμά.
Οι νέες τεχνολογίες έφεραν τα πάνω κάτω στην κοινωνία μας και το ίδιο έγινε και στο σινεμά. Οι δημιουργοί βρέθηκαν στην ευχάριστη και ευνοϊκή γι’αυτούς ιστορική συγκυρία να μπορούν να κάνουν το όραμά τους πραγματικότητα, χωρίς να χρειάζεται να διαθέσουν γι’αυτό τα υπέρογκα, δυσεύρετα χρηματικά ποσά. Ο κινηματογράφος έγινε προσιτή τέχνη. Ο κάθε δημιουργός (είτε σκηνοθέτης, είτε ηθοποιός, είτε οπερατέρ, είτε ηχολήπτης, κλπ) έχει πλέον την ευκαιρία να δημιουργήσει το δικό του στούντιο παραγωγής, να γίνει κύριος του εαυτού του και να κάνει πραγματικότητα τη Χαρά της Δημιουργίας.
Σε μια τέτοια στιγμή, το κατεστημένο έρχεται να χτυπήσει την ιστορική αυτή πρωτοπορία. Με νέο (υπ)«αναπτυξιακό» νόμο. Να εξωντώσει κάθε μικρό, αβέβαιο ακόμα, ξεκίνημα. Να χαντακώσει κάθε ορθοποδημένο καλλιτέχνη και δημιουργό. «Δεν έχουμε ανάγκη τη χαρά της δημιουργίας σας. Σας θέλουμε υπηρέτες.» – αυτό είναι το μήνυμα του ΥΠΠΟ και του περιβόητου βωμοσχεδίου που προωθεί. Το εν τη γεννέση έμβρυο του αυριανού ελεύθερου σινεμά δέχεται μια μεγάλη επίθεση από τους ευνοημένους, βολεμένους και ατάλαντους.
Το ελεύθερο σινεμά που γεννιέται σήμερα πρέπει να παλέψει αυτή τη στιγμή για τη ζωή του. Εάν ζωή γι’αυτό σημαίνει Χαρά της Δημιουργίας. Και επειδή είναι εποχή των «μεσσιών» που τάχατες ήρθαν να μας σώσουν, ας θυμηθούμε εκείνη τη σοφή ρήση του μεγάλου Βίκτωρ Ουγκώ: «Ο Βασιλιάς τότε μόνο παραχωρεί, όταν ο Λαός του το αρπάζει». Η ελευθερία του αυριανού σινεμά πρέπει να αρπαχθεί από τα νύχια του «βασιλικά» χρεοκοπημένου κατεστημένου. Η Χαρά της Κινηματογραφικής Δημιουργίας πρέπει να γίνει στην Ελλάδα κοινωνική πρωτοπορία και πραγματικότητα.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Διάβασα προσεκτικά το γενικό πλαίσιο και τα άρθρα του νέου νομοσχεδίου. Ομολογουμένως κάποιοι μόχθησαν για κάτι νέο, που ίσως κατά την αντίληψή τους – και πιθανόν να είχαν ως στόχο – να ήθελαν την ανάπτηξη της σύγχρονης κινηματογραφίας, με νέα μέτρα και σταθμά.
Ομως, στη σύγχρονη Δημοκρατία δεν πρέπει να κυριαρχούν μόνο οι προθέσεις αλλα και το αποτέλεσμα. Σαν τη «γυναικα του Καίσαρα» που δεν αρκει μονο να είναι τίμια αλλα και να φαίνεται τίμια.
Εξηγούμαι.
Η κατάργηση των αιρετών στο ΔΣ του ΕΚΚ μόνο υπόνοιες παρεμβατικού χαρακτήρα μπορεί να δημιουργήσει, ακόμη κι αν δεν είναι στις προθέσεις του νομοθέτη, καθώς κάθε διορισμένος θα «χρωστάει» στον εκάστοτε Υπουργό.
Οι υπερ εξουσίες του Γενικού Διευθυντή, μπορεί από τη μια μεριά να βοηθούν στην άσκηση αυτοτελούς πολιτικής και ανάληψη ευθύνης του ΕΝΟΣ σε ότι προκύψει, επειδή όμως διορίζεται, δεν θα μπορεί επ’ ουδενί να έρθει σε ρήξη με το κράτος προκειμένου να διασφαλίσει τα δικαιώματα του κινηματογραφικού χώρου.
Αρα λοιπόν, ένας διευθυντής που θα υπέκειτο σε εκλεγμένο ΔΣ σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα θα ήταν η πλεον ενδεδειγμένη λύση.
Ως προς τις ποσοστώσεις, είναι γνωστό τοις πάσει ότι η καλλιτεχνική δημιουργία ενός κινηματογραφικού έργου ανήκει στον Σκηνοθέτη, όπως οι πίνακες ζωγραφικής ανήκουν καλλιτεχνικά στο ζωγράφο και όχι στον γκαλερίστα που τους εκθέτει, ή στους τεχνίτες που κατεσκευάζουν το κάδρο.
Ενα άλλο σοβαρό θέμα που δημιουργείται με το παρόν νομοσχέδιο είναι η παντελής έλλειψη κινήτρων που δίνεται με τη βράβευση των ταινιών που τις περισσότερες φορές στην Ελλάδα μας γίνονται «hand made».
Εξηγούμαι:
Ένα σοβαρό κίνητρο συμμετοχής σε μια κινηματογραφική παραγωγή ενός οιανδήποτε συνεργάτη, ήταν και είναι η πιθανότητα βράβευσης της συγκεκριμένης ταινίας συνολικά αλλά και προσωπικά με την ανάδειξη της δουλιάς του καθενός συνεργάτη. ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ ΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ. ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ.
Τώρα χωρίς αυτό το κίνητρο, πολλοί συνεργάτες θα έχουν πολύ μεγαλύτερες οικονομικές απαιτήσεις κάτι που θα καθιστά δυσκολότερη την παραγωγή μιας ταινίας, ειδικά δε στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε.
Προτείνω λοιπόν από την μεριά μου αυτό που πολύ ορθά διετύπωσαν οι ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΟΥ ΕΚΚ και ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, και που είναι μια πάγια θέση μου εδώ και 22 χρόνια από τότε που γύρισα από το Παρίσι. Οτι δηλαδή όσο περισσότεροι ψηφίζουν στα Κρατικά Βραβεία, τα οποία πρέπει απαραιτήτως να είναι ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ και όχι ιδιωτικός, από ανθρώπους που έχουν διακριθεί στον κινηματογραφικό χώρο, τόσο πιο αδιάβλητο είναι το αποτέλεσμα, και βραβεύονται οι κατά τεκμήριο άξιοι και όχι οι συμμετέχοντες σε συντεχνίες.
Κύριε Υπουργέ,
Πιστεύοντας ότι θέλετε το καλό αυτού του χώρου – και λόγω καταγωγής – θα ήθελα να σας παρακαλέσω να γίνετε θεματοφύλακας του σύγχρονου πολιτισμού μας και να μην υποκύψετε σε συντεχνίες που για αιώνες δυναστεύουν.
Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δώσατε να εκφραστώ, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά, και είναι προς τιμή σας που το εφαρμόσατε.
Ελπίζω και εύχομαι να ωθήσουμε την κινηματογραφία και εν γένει τον πολιτισμό μας προς τα εμπρός. Τίθεμαι στη διάθεσή σας για όποια διευκρίνηση ή βοήθεια.
Με εκτίμηση
Γιάννης ΒΑΜΒΑΚΑΣ
Σκηνοθέτης-Παραγωγός
Καταψηφίζω με τη σειρά μου το σχέδιο νόμου κι ενώνω τη φωνή μου με άλλους συναδέλφους του ΕΚΚ.
Δυστυχώς, δείγματα της πολιτικής της νέας τάξης πραγμάτων έχουμε ήδη βιώσει και βιώνουμε με τους διορισμένους του ΥΠΠΟ&ΤΟΥΡ.
Διοικητές.Τρομοκρατία, εκφοβισμός από τη μια, παιδική χαρά απ’την άλλη!!
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του ΕΚΚ δεν εξυπηρετήθηκαν τόσο συντεχνιακά συμφέροντα «βλ.Ομίχλη» όσο τον τελευταίο καιρό.
Ας σταματήσει εδώ αυτό. ΣΗΜΕΡΑ!
SoS
11/4/2010
Η σοβαρότητα με την οποία το υπουργείο αντιμετωπίζει τόσο τον κινηματογραφικό χώρο όσο και την παιδεία του είναι ο ορισμός των 8 ημερών διαβούλευσης. Ή ήταν τόσο σίγουροι για την τελειότητα του νομοσχεδίου, που δε χρήζει παρατηρήσεων ή απλά έβγαλαν το νομοσχέδιο στη διαβούλευση «για τα μάτια του κόσμου» αφού έχει ήδη ληφθεί η απόφαση να ψηφιστεί με την παρουσία μορφή (το πιθανότερο σενάριο).
» Ν όπως Ντοκιμαντέρ
…Μια χώρα χωρίς ντοκιμαντέρ
μοιάζει με οικογένεια χωρίς
φωτογραφίες…»
Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος
Η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος εκφράζει την αντίθεσή της με το σχέδιο νόμου που αναρτήθηκε προς διαβούλευση, θεωρώντας ότι:
α) καταστρατηγείται η κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελευθερία της Τέχνης με τον επιχειρούμενο ασφυκτικό έλεγχο της κινηματογραφικής παραγωγής από το κράτος, μέσω της διοριζόμενης από τον Υπουργό διοίκησης του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
β) απουσιάζουν συνολικά, από αυτό, οι απαραίτητες εγγυήσεις διαφάνειας, δημοκρατικότητας και αξιοκρατίας στη διαχείριση των ζητημάτων του Κινηματογράφου,
γ) οι προτάσεις ενίσχυσης της παραγωγής, όταν δεν είναι αφηρημένες, πρόχειρες και ασαφείς, παραμένουν σε επίπεδο ευχολογίων, χωρίς πειστικές δικλείδες ασφαλείας.
δ) ο ρόλος του σεναριογράφου ως συνδημιουργού στο κινηματογραφικό έργο, αντί να εξασφαλίζεται και ενισχύεται, υποβαθμίζεται. Καμία ιδιαίτερη φροντίδα δεν παρέχεται για τη σεναριακή ανάπτυξη και κατάρτιση, καμία μέριμνα για τον “χρόνιο ασθενή” της ελληνικής παραγωγής, το σενάριο και τη μυθοπλασία.
Γενικότερα, μάλιστα, η ΕΣΕ διαπιστώνει ότι οι προηγούμενες προτάσεις της, μαζί και πλείστων συλλογικών φορέων και αρμόδιων επιτροπών, δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψιν. Ολόκληρο το νομοσχέδιο άλλωστε διάκειται εχθρικά στον ρόλο των σωματείων, τα απαξιώνει και λίγο-πολύ τα θεωρεί υπεύθυνα για τα όποια δεινά της εθνικής παραγωγής. Συνέπεια αυτής της στάσης, μάλιστα, είναι και η πλήρης εξαίρεσή τους από κάθε δημόσιο φορέα της κινηματογραφίας μας!
Πιο συγκεκριμένα, εκφράζουμε την ολοκληρωτική απόρριψή μας στο άρθρο 2, παρ. 6, («δημιουργός του οπτικοακουστικού έργου νοείται ο σκηνοθέτης»), όπου παραβλέπεται ο σεναριογράφος ως ισότιμος συν-δημιουργός του κινηματογραφικού έργου με αντίστοιχα πνευματικά δικαιώματα – ερχόμενο σε σύγκρουση με την σύγχρονη ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό για εμάς, γιατί απηχεί δυστυχώς το συνολικότερο πνεύμα του νομοσχεδίου, το οποίο περιφρονεί απόλυτα το σενάριο και τη σημασία του στη χάραξη μιας αποτελεσματικής κινηματογραφικής πολιτικής. Έτσι, πουθενά δεν γίνεται αναφορά σε στρατηγικές ανάπτυξης του σεναρίου, πουθενά δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη για την ωφελιμότητα στους διακριτούς ρόλους σκηνοθέτη και σεναριογράφου, η ιδέα για τη δημιουργία Ινστιτούτου Σεναρίου εγκαταλείφθηκε, πουθενά δεν υπάρχει στο ΕΚΚ έστω κάποια Διεύθυνση ή Γραφείο Σεναρίου που θα μπορούσε να συνδράμει στην κατεύθυνση ενίσχυσης της εγχώριας σεναριογραφίας.
Κι όλα αυτά, παρότι είναι πολλαπλά διαπιστωμένο το πρόβλημα στα σενάρια των ελληνικών ταινιών, πρόβλημα που τις εμποδίζει να επικοινωνήσουν γόνιμα με το πλατύ κοινό και να είναι κοινωνικά ανταποδοτικές και εμπορικά ανταγωνιστικές, πέρα από τον στενό κύκλο κάποιων φεστιβαλικών διακρίσεων.
Παραπέρα, εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας με τον εξοβελισμό κάθε εκπροσώπου σωματείου όχι μόνο από τη διοίκηση αλλά και ακόμα κι από αυτό τον έλεγχο των δημόσιων φορέων όπως το ΕΚΚ και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, φορείς που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και χαράζουν εθνικές πολιτικές στην κινηματογραφία μας. Διαφωνούμε ριζικά με την κατάργηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, ενός συμβουλευτικού οργάνου που αποτελούσε γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ κινηματογραφικής κοινότητας και Πολιτείας.
Ακόμα το σωματείο μας εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του στην “εύκολη λύση” της κατάργησης του θεσμού των κρατικών βραβείων ποιότητας (θεσμού που πρόσφερε πολλαπλά στην ενίσχυση παραγωγών και συντελεστών, στην προβολή των ελληνικών ταινιών και την έμμεση ενίσχυση του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και του ελληνικού τμήματός του) αντί στην προσπάθεια βελτίωσης και ανοίγματός του σε ολόκληρο τον επαγγελματικό χώρο του οπικοακουστικού.
Σε ό,τι αφορά το σύστημα μοριοδότησης και το σύστημα αξιολόγησης των ταινιών προκειμένου να ενταχθούν στο σύστημα της ενίσχυσης μέσω ανακατανομής του ειδικού φόρου και να καθοριστεί ο συντελεστής τους, υπάρχει πλήρης ασάφεια στον τρόπο και τα αξιολογικά (;) κριτήρια με τα οποία αποδίδονται τα παραπάνω μόρια (πχ. στο άρθρο 4 παρ. 3, εάν υπάρχουν δύο σεναριογράφοι, τα μόρια μειώνονται από 2 σε 1, και γιατί; Ή στο σύστημα μονάδων αξιολόγησης στο άρθρο 4, πότε μια ταινία μυθοπλασίας συγκεντρώνει τις 4 μονάδες για τον σεναριογράφο και με ποια κριτήρια αξιολογείται η δουλειά του, αλλά και των υπολοίπων συντελεστών υπό αξιολόγηση αντιστοίχως;).
Αυτή καθεαυτή η ενίσχυση των παραγωγών και των αιθουσαρχών μέσω της ανακατανομής του ειδικού φόρου των εισιτηρίων των ελληνικών ταινιών, είναι μέτρο ευπρόσδεκτο μεν, αλλά στον βαθμό που δεν προβλέπεται καμιά εγγύηση για την εφαρμογή του, και επιπλέον, το ίδιο το κράτος δεν αναλαμβάνει καμιά άλλη ρητή δέσμευση για την επαρκή και αξιοκρατική χρηματοδότηση μέσω ΕΚΚ της εγχώριας παραγωγής, δυστυχώς δεν ισοσταθμίζει τις απώλειες. Η εξαγγελία δε δημιουργίας μητρώου παραγωγών από το ΕΚΚ με αδιαφανή κριτήρια, ενισχύει τους φόβους μας για μεροληπτική αντιμετώπιση των κινηματογραφιστών.
Τα ίδια ισχύουν και για το περίφημο πια 1,5%. Ενώ οι πάντες καλωσορίζουμε ευλόγως την επανάληψη της νομικής υποχρέωσης καταβολής του από τα Κανάλια, αλλά και την επέκτασή του στο ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ και τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, το γεγονός ότι είκοσι χρόνια τώρα, παρά τις νομικές δεσμεύσεις, ποτέ ο νόμος δεν εφαρμόστηκε, μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που θα αλλάξει σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, και από ευχολόγιο θα καταστεί πραγματικότητα.
Βαθιά απογοήτευση μας δημιουργεί η συνολική απουσία οράματος για τον κινηματογράφο μας, η απουσία κάθε πρόβλεψης για τον συσχετισμό του με τα Νέα Μέσα και τις ψηφιακές τεχνολογίες, η απουσία ειδικής πρόνοιας για τη μικρού μήκους ταινία, η παντελής έλλειψη πρότασης για την κινηματογραφική παιδεία (βλ. την ξεχασμένη πια Ακαδημία των Τεχνών), τις κινηματογραφικές λέσχες και την περιφερειακή κινηματογραφική ανάπτυξη.
Τέλος, την αδιαφάνεια και το ουσιαστικά ανεξέλεγκτο καθεστώς διοίκησης συμπληρώνει η αλλαγή νομικής μορφής του ΕΚΚ σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, με εγκατάλειψη των υποχρεώσεων δημοσιοποίησης, που διέπουν τις Ανώνυμες Εταιρείες.
Έτσι, για άλλη μια φορά και παρά τις αντίθετες εξαγγελίες, προτείνεται ένα στενά υπουργοκεντρικό, αδιαφανές και ανεξέλεγκτο σχήμα διοίκησης, πρόσφορο σε κάθε είδους κομματικές συναλλαγές, πελατειακές σχέσεις και προσωπικές εξαρτήσεις, που θα λογοδοτεί μόνο στον εαυτό του.
Προσυπογράφω το σχόλιο του χρήστη ‘Βασίλης Κοσμόπουλος’ που ανέβηκε στις 3 Νοεμβρίου 2010, 21:35
Μόνιμος Σύνδεσμος Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, κατά την ταπεινή μου γνώμη ως νέου κινηματογραφιστή, έχοντας διαγνώσει τις όποιες δυσλειτουργίες του – επί 25 έτη – ήδη δοκιμασμένου συστήματος, προτείνει ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας, με σαφή αναπτυξιακό χαρακτήρα, που θα επιτρέψει στην πρωτοβουλία των κινηματογραφικών δημιουργών να ευδοκιμήσει μέσα σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον. Οι βασικές αρχές του νομοσχεδίου, όπως ο πολλαπλασιασμός των πηγών και η αύξηση της χρηματοδότησης, η ανακατανομή της προς όφελος της παραγωγής, η εξάλειψη γραφειοκρατικών πρακτικών, η απόδοση του ειδικού φόρου με βάση τα εισιτήρια της ελληνικής ταινίας σε αντίστροφη κλίμακα, η ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής και η δυνατότητα χάραξης αποτελεσματικής κινηματογραφικής πολιτικής από το Ε.Κ.Κ. είναι σαφώς θετικές και θα λειτουργήσουν ενισχυτικά για την ελληνική κινηματογραφία. Η ανάπτυξη της παραγωγής καθόλου δεν «υποβαθμίζει το ρόλο της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας» αντιθέτως δημιουργεί τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στον δημιουργό να εργασθεί με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η «υψηλή αλληλεξάρτηση των ρυθμίσεών του σ/ν» επιβάλλει να διασφαλιστεί η λειτουργία του συνόλου των παρεμβάσεών του, κατά συνέπεια είναι αναγκαίο να επιδειχθεί αμέσως η απαραίτητη πολιτική βούληση για την εφαρμογή του 1,5% και την ενεργοποίηση των φορολογικών κινήτρων. Από διάφορες πλευρές διατυπώνονται κάποιες επιμέρους προτάσεις, που το περιεχόμενό τους ίσως να έχει ενδιαφέρον, η θέση των περισσοτέρων όμως δεν είναι στο νομοσχέδιο αλλά στον νέο εσωτερικό κανονισμό του Ε.Κ.Κ. Η προσωπική μου ανάγνωση είναι ότι ο νομοθέτης δεν παραπέμπει τα ζητήματα αυτά στον νέο εσωτερικό κανονισμό κακόβουλα αλλά προκειμένου να μην χρειάζεται νέα νομοθεσία κάθε 4-5 χρόνια, όταν δηλαδή θα δοκιμάζονται στην πράξη οι επιμέρους επιλογές ή οι συνθήκες θα επιβάλλουν αναπροσαρμογή των εργαλείων παρέμβασης. Η αλλαγή του τρόπου διοίκησης και λειτουργίας του ΕΚΚ είναι επιβεβλημένη από την διαπίστωση της παθογένειας του υπάρχοντος συστήματος. Παρά τις αγαθές προθέσεις του τότε νομοθέτη και των προσώπων που υπηρέτησαν το σχήμα αυτό, δυστυχώς στην πράξη οι «ασφαλιστικές δικλείδες» συχνά δεν λειτούργησαν και οι «αντιπροσωπευτικές διαδικασίες» καταστρατηγήθηκαν νομότυπα, επιτρέποντας την εμφάνιση φαινομένων που υπέσκαψαν την δυναμική ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου. Η «συνυπευθυνότητα» δυστυχώς μετατράπηκε σε «διάχυση ευθυνών» και ουσιαστικά οδήγησε στην «αδυναμία καταλογισμού ευθυνών» για την αποτελεσματικότητα (ή μη) της όποιας πολιτικής ασκείτο από το ΕΚΚ . Η φιλοσοφία που επέλεξε ο νομοθέτης για την νέα αυτή δομή , εν ολίγοις, επιτρέπει την χάραξη και εφαρμογή συγκεκριμένης κινηματογραφικής πολιτικής από το ΕΚΚ αλλά – επιτέλους – δίνει και την δυνατότητα προσωποποίησης και καταλογισμού της ευθύνης για την πολιτική που θα επιλεγεί να εφαρμοσθεί, ανά τριετία. Και, φυσικά, όσοι θεωρούμε πιο αποτελεσματικό το προτεινόμενο μοντέλο δεν έχουμε κανένα «έλλειμμα δημοκρατικότητας»… Καθώς πολλά θα εξαρτηθούν από την ικανότητα των προσώπων που θα κληθούν να υλοποιήσουν τη νέα αυτή πολιτική, ο δημόσιος χαρακτήρας της διαδικασίας επιλογής τους πρέπει να συνάδει με την πρόθεση διαφάνειας. Τελευταίο αλλά πρώτιστο, κρίνω ότι το νέο αυτό βήμα για την ανάπτυξη της ελληνικής κινηματογραφίας θα μείνει μετέωρο χωρίς την συστηματοποίηση και αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας, τόσο με την δημιουργία πρότυπης σχολής όσο και με την διάχυση της οπτικοακουστικής παιδείας στο «Νέο Σχολείο». Πρέπει λοιπόν οι σχετικές διεργασίες, ανάμεσα στο ΥΠΠΟΤ και το Υπουργείο Παιδείας να ξεκινήσουν αμέσως μετά την ψήφιση του σ/ν, με την συμμετοχή των κινηματογραφιστών. Με επιμέρους σχόλια και προτάσεις στα οικεία άρθρα θα συμπληρώσω την μικρή μου παρέμβαση στην διαδικασία διαβούλευσης. Επί της αρχής του σ/ν όμως σημειώνω ότι θα ήθελα ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ χωρίς να αλλοιωθεί το πνεύμα του αλλά με την πιθανή βελτίωση κάποιων ρυθμίσεών του, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης και σωστή ΕΦΑΡΜΟΓΗ του. Με σεβασμό όλων των απόψεων Βασίλης Κοσμόπουλος σκηνοθέτης/παραγωγός
Σε λίγες ώρες η αυλαία της διαβούλευσης θα πέσει και λόγω εκλογών, δίνεται αρκετός χρόνος στους αρμόδιους για την πορεία του νομοσχεδίου να αξιολογήσουν την παρούσα διαβούλευση και με αντικειμενικά κριτήρια και απαλλαγμένοι από τις σειρήνες της διαπλοκής, να αποφασίσουν για την τύχη του.
Για τον αντικειμενικό παρατηρητή, οι παρεμβάσεις της πλειοψηφείας των συμμετεχόντων, αναδεικνύουν τα πραγματικά ελαττώματα, που όταν αθροισθούν, οδηγούν στην απόσυρση και την αναμόρφωση του νόμου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις και το πνεύμα της διαταραγμένης σημερινής εποχής.
Κάθε προσπάθεια που θα επιχειρήσει, για λόγους εντυπωσιασμού, να θεραπεύσει μερικές από τις διατάξεις του, θα πέσει στο κενό, γιατί ο νόμος πάσχει στην ουσία και την φιλοσοφία του και πολλαπλασιάζει τα σημερινά προβλήματα, αντί να τα απαλύνει.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που νομοσχέδιο για τον Κινηματογράφο θα αποσυρθεί και ούτε η ευθύνη θα αποδοθεί στη πολιτική ηγεσία, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι τους νόμους τους διαμορφώνουν οι αρμόδιοι σύμβουλοι, που πολλές φορές εκφράζουν τις δικές τους απόψεις και άλλες φορές τις απόψεις παράπλευρων ομάδων.
Η διαβούλευση αποτελεί ένα μέσο που δίνει την δυνατότητα στην πολιτική ηγεσία, να έχει άμεση ενημέρωση στις προτάσεις και αντιδράσεις, που πολλές φορές έντεχνα και σκόπιμα, αποκρύπτονται και να παρέμβει προς όφελος του συνόλου.
Ένας Νόμος που διανέμει Δημόσιο χρήμα και δημιουργεί αρκετές διευθυντικές θέσεις με παχυλούς μισθούς , – όπως είναι ο νέος νόμος για τον Κινηματογράφο – επόμενο είναι από πολλούς και «γνωστούς» να κρύβονται τα πραγματικά του ελλατώματα και ίδιοι να τον δέχονται χάριν της προσδοκούμενης επιδότησης ή θέσης.
Με αυτή την παρέμβασή μου θέλω να συγχαρώ όλους αυτούς που με το θάρρος της γνώμης τους και επώνυμα πρόβαλαν τις αντιρρήσεις τους, μη σκεπτόμενοι το πιθανό προσωπικό τους κόστος και να απευθυνθώ σε εκείνους, που συνειδητά δεν συμμετείχαν, -και δεν είναι λίγοι – λέγοντάς τους, ότι, το γενικό συμφέρον είναι υπέρτερο του προσωπικού.
Για ότι συμβεί Θετικό η Αρνητικό, στην συνέχεια θα έχουμε την δυνατότητα να συνεχίσουμε από τις ιστοσελίδες του site http://politismos.tv που σύντομα θα λειτουργήσει.
Ευχαριστώ για την ανοχή.
Βασίλειος Κανάκης
info@politismos.tv
Το νομοσχέδιο στο σύνολο του έχει μια υποχθόνια πρόθεση. Να τορπιλίσει την ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου. Με υπερεξουσίες στο ΕΚΚ, τον κατ’εξοχήν νεκροθάφτη του ελληνικού σινεμά, επανέρχεται το χρεωκοπημένο σοβιετικού τύπου μοντέλο κινηματογραφίας, όπου ο κεντρικός έλεγχος είναι απόλυτος. Αν αυτό αποτελεί πρόθεση της κυβέρνησης του Μνημονίου είναι λυπηρό (!) για τον νέο υπουργό Α-Πολιτισμού.
Μπράβο στους «5» του ΕΚΚ. Ο σημερινός Πρόεδρος τι έχει να πεί; Γιατί σιωπά;….καταψηφίζω και εγώ με την σειρά μου τον Νόμο
Γ. Καραποστόλης
Παραγωγός Β. Ελλάδας
Όταν η Τέχνη γίνεται εμπόρευμα και παραδίδεται όπως πολλά άλλα πράγματα στην Ελλάδα στα χέρια των λίγων, πίσω από κλειστές πόρτες που είναι κατ’ επίφαση ανοιχτές με «διαβουλεύσεις». Η κινηματογραφική Τέχνη μέσα από αυτό το νομοσχέδιο γίνεται το απόλυτο θύμα στο βωμό του χρήματος και των συμφερόντων. Η Θεσσαλονίκη, στην οποία ζούμε και δουλεύουμε, μια πόλη με ιστορία και Πολιτισμό, με θεσμούς που άντεξαν στο χρόνο και μεγάλωσαν όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι το δεύτερο θύμα.
Το νομοσχέδιο που ευαγγελίζεται ορθολογισμό και αξιοκρατία δίνει δικτατορικές υπερεξουσίες σε λίγους εκλεκτούς και φιμώνει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου από το οξυγόνο του, την Ελληνική ταινία. Στερεί την δυνατότητα από την ψηφιακή ταινία να φτάσει στην προβολή καθώς δεν υπάρχει καμμιά αναφορά για νέες τεχνολογίες, πνίγει την ανεξάρτητη μικρή παραγωγή και ουσιαστικά καθιστά τον σκηνοθέτη δημιουργό σε υπάλληλο και διεκπαιρεωτή.
Δεν υπάρχει πουθενά αναφορά σε έναν ισχυρό πόλο παραγωγής στην Θεσσαλονίκη, δεν υπάρχει καμμιά αναφορά για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής Τέχνης στην Περιφέρεια και μάλιστα σε μια εποχή όπου όλη η Ευρώπη κινείται σε περιφερειακό επίπεδο. Δημιουργεί ένα Film Commision στη Θεσσαλονίκη, αγνοώντας την υποδομή του δικτύου Film Cities στο οποίο είναι μέλος ο Δήμος Θεσσαλονίκης ανάμεσα σε άλλες σημαντικές κινηματογραφικές ευρωπαικές πόλεις όπως το Σαν Σεμπαστιάν και το Πόρτο. Και η άγνοια φτάνει στο επίπεδο επικοινωνίας με τον υπουργό απόντα και την φωνή των φορέων της πόλης, φωνή βοώντων εν τη ερήμω.
Εμείς, οι σκηνοθέτες της Θεσσαλονίκης -ΖΑΧΟΣ ΣΑΜΟΛΑΔΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΓΑΝΑΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΙΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΤΟΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ Θ. ΜΕΖΕΡΙΔΗΣ, ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΦΟΥΡΚΙΩΤΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΗΣ – ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και θεωρούμε τον υπουργό persona non gratta στη Θεσσαλονίκη.
Ύστερα από προσεκτική μελέτη του νομοσχεδίου, ψηφίζω αρνητικα. Πιστεύω ότι όχι μόνον δεν θα βοηθήσει αλλά θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Υ.Γ.: προς τον/την χρήστη ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΙΛΕΤΟ: Μην γνωρίζοντας προσωπικά τους κυρίους στους οποίους αναφέρεστε, οι κύριοι αυτοί διατύπωσαν τις θέσεις τους, επιχειρήματα τους σε μια διαβούλευση όπου ακούγονται όλες οι πλευρές. Το αν αρέσουν ή όχι σε κάποιους, αφήστε να το κρίνουν με την ψήφο τους. Ο χώρος αυτός είναι για διάλογο και τοποθέτηση, όχι χώρος προσωπικών επιθέσεων.
Εναλλακτική Ενίσχυση Παραγωγών / Δημιουργών / Σεναριογράφων / Σκηνοθετών κλπ.
Η κατάργηση των «Κρατικών Βραβείων Ποιότητας» που αποτελούσαν ουσιαστικό μηχανισμό προώθησης, οικονομικής ενίσχυσης και ηθικής αναγνώρισης των δημιουργικών συντελεστών των ταινιών, είναι άστοχη και δεν αντικαθίσταται από αντίστοιχο μέτρο ενίσχυσης των συντελεστών μιας ταινίας για τα επιτεύγματα τους σε αυτές, προτείνεται να επανέλθουν και μάλιστα ως χρηματικά, που θα πρέπει να αναβαθμιστούν ως προς τα ποσά, ώστε να αποτελέσουν ενίσχυση της επόμενης ταινίας των βραβευμένων παραγωγών / δημιουργών.
Ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση αναμόρφωσης του θεσμού.
Αυτά θα διοργανώνονται:
Είτε υπό την Αιγίδα του ΥΠΠΟΤΟΥΡ και οι διαδικασίες NOMINATIONS (των καλύτερων σε κάθε κατηγορία 10, 5 ανάλογα με κατηγορία) θα πραγματοποιούνται από μια Διευρυμένη Επιτροπή (Σώμα Εκλεκτόρων τουλάχιστον 150) στην οποία θα συμμετέχουν αυτοδικαίως όλοι οι με Κρατικά Βραβεία βραβευμένοι των προηγούμενων ετών, όπως και βραβευμένοι με διεθνή βραβεία από επίσημα αναγνωρισμένα Φεστιβάλ του Εξωτερικού (φεστιβάλ βάσει λίστας που θα καταρτίσει το ΥΠΠΟΤΟΥΡ, παρόμοια εκείνης που διαθέτει η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου υπεύθυνη για τα Όσκαρ ή το Γερμανικό Υπουργείο Πολιτισμού)
Είτε υπό την Αιγίδα της της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ΕΑΚ.
Έτσι δύναται η δυνατότητα σε αυτόν τον νόμο να προβλεφθεί Η Ίδρυση (ή η αναγνώριση της ήδη ιδρυθείσας με διευρυμένα κριτήρια) της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ΕΑΚ και θεσπίζεται με αυτόν τον Νόμο η λειτουργία και στόχοι της ΕΑΚ, που θα εξειδικευτεί με ειδικό Προεδρικό Διάταγμα η με Ειδικό Νόμο.
Αυτή θα είναι αντίστοιχη εκείνων του εξωτερικού (Βρετανικής, Ισπανικής, Γερμανικής, Γαλλικής, Αμερικανικής) στην οποία θα δύνανται να εγγράφουν μετά από αίτηση τους οι διακεκριμένοι επαγγελματίες του κινηματογραφικού κλάδου (με συμμετοχή σε τουλάχιστον 2 ταινίες, αδιάφορο πότε έγιναν αυτές), όλοι οι παλαιοί βραβευμένοι με Κρατικά Βραβεία Μεγάλου και Μικρού Μήκους από τα κύρια Βραβεία των Διαγωνιστικών Τμημάτων των Επιτροπών στα εθνικά Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Δράμας ή με διεθνή κινηματογραφικά Βραβεία και Διακρίσεις (από επίσημα αναγνωρισμένα φεστιβάλ βάσει λίστας που θα καταρτίσει το ΥΠΠΟΤΟΥΡ). Η ΕΑΚ μεταξύ άλλων θα αναλαμβάνει μελλοντικά να διοργανώνει τις διαδικασίες NOMINATIONS (των καλύτερων σε κάθε κατηγορία 10, 5 ανάλογα με κατηγορία) και να απονέμει – συνεπικουρουμένη και χρηματοδοτούμενη αλλά ανεξάρτητη από το ΥΠΠΟ κλπ. – τα ΕΤΗΣΙΑ (φυσικά χρηματικά, όπως πιο κάτω αναλυτικά αναφέρονται) ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΑΚ, που θα αντικαταστήσουν πλέον τα Κρατικά.
Στα νέα αυτά Βραβεία γίνεται ειδική πρόβλεψη για ενίσχυση όλων των κατηγοριών της κινηματογραφικής τέχνης και η σημαντικότερη αλλαγή και νέα φιλοσοφία που εισάγεται θα αποτελεί Η ΜΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΘΕΝΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ.
Αυτό εφαρμόζεται στην Γερμανία από δεκαετίες και έτσι επιτυγχάνονται πολλοί στόχοι ταυτόχρονα, όπως:
– Γίνεται αναγνώριση της συνεισφοράς των συντελεστών μιας ταινίας στην κινηματογραφική τέχνη
– Τα ποσά των χρηματικών βραβείων δεσμεύονται σε ειδικό λογαριασμό υπέρ των βραβευθέντων, που τα εισπράττουν (π.χ οι συμπαραγωγοί ανάλογα με τη συμμετοχή τους στην προηγούμενη βραβευθείσα ταινία) για να συγχρηματοδοτήσουν την επόμενη ταινία τους αυτοτελώς ή από κοινού
– Τα χρηματικά ποσά ανακυκλώνονται και έτσι επανεπενδύονται στον τομέα του κινηματογράφου διασφαλίζοντας θέσεις εργασίας
– Διασφαλίζεται η αυτόματη χρηματοδότηση της επόμενης ταινίας βραβευμένων δημιουργών, για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στο να ξεκινούν από το μηδέν βραβευμένοι δημιουργοί και να αγωνίζονται για χρόνια μέχρι να εξασφαλίσουν πόρους για την επόμενη ταινία τους
Οι παραγωγοί, συμπαραγωγοί/ενίοτε και σκηνοθέτες, πάντα υπό το ρόλο τους ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ με την έννοια του παρά-(συμπαρα-)γωγού θα είναι υποχρεωμένοι να επενδύσουν το μερίδιο τους από το υψηλόποσο Βραβείο που τους αναλογεί σε ταινία πρωτοεμφανιζόμενου, δική τους παραγωγής ή τρίτου, οπωσδήποτε όμως σε κάποια επομένη ταινία.
Ειρήσθω εν παρόδω, παρομοίως αναλυτικά με τα πιο κάτω αναφέρονται οι διατάξεις και στον γερμανικό κινηματογραφικό νόμο, που όμως έχουν αναπροσαρμοστεί αρκετά για τα ελληνικά δεδομένα και με σκοπό να προκύψει ενίσχυση των δημιουργών που το προτεινόμενο Σ/Μ δεν προβλέπει.
Προτείνουμε αναλυτικά τα ΝΕΑ ΕΤΗΣΙΣΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ του ΥΠΠΟ ή της ΕΑΚ (παλαιά Κρατικά!):
Α’ Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας (από 70’ λεπτά και άνω)
Β’ Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Γ’ Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
(Δεν είχαμε μέχρι τώρα, δεν ήταν αδικία?)
Α’ Βραβείο Καλύτερης Μεσαίου Μήκους (από 15-70 λεπτά) Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
(Δεν είχαμε μέχρι τώρα για όλες τις μορφές πειραματικές κλπ, δεν ήταν αδικία?)
Β’ Βραβείο Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
(Δεν είχαμε μέχρι τώρα για όλες τις μορφές πειραματικές κλπ, δεν ήταν αδικία?)
Γ’ Βραβείο Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
(Δεν είχαμε μέχρι τώρα για όλες τις μορφές πειραματικές κλπ, δεν ήταν αδικία?)
Α’ Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας (έως 15 λεπτά) Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Β’ Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Γ’ Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Α’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Β’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Α’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Β’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Βραβείο Σεναρίου Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Βραβείο Σεναρίου Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Όλα τα άνω βραβεία συνοδεύονται από χρηματικό πόσο.
Αυτό αποσκοπεί στο να επανεπενδύονται τα χρηματικά πόσα αυτά στον κινηματογράφο και στο να αποτελέσει την αρχική βάση χρηματοδότησης και να διευκολύνει την επομένη παραγωγή ταινίας, ανάπτυξη ταινίας, συγγραφή σεναρίου του/των Παραγώγων-Συμπαραγωγών του/των σκηνοθετών, του/των σεναριογράφων οι οποίοι βραβεύτηκαν με αυτά.
Αυτά τα βραβεία-Χρηματικα πόσα δεσμεύονται σε λογαριασμό του ΥΠΠΟΤΟΥΡ και οι δικαιούχοι πρέπει να αιτούνται αυτά το αργότερο 2 ετών (εκτός δικαιολογημένων εξαιρέσεων, πχ. Διεθνών συμπαραγωγών, οπού δίνεται παράταση έως κατ’ ανώτατο όριο 18 μηνών) από την Κοινοποίηση της Υπουργικής Απόφασης στους δικαιούχους / δικαιούχους ως εξής:
Τα Βραβεία:
Α’ Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους (από 70’ λεπτά και άνω) Ταινίας Μυθοπλασίας
Β’ Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Γ’ Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Και τα
Α’ Βραβείο Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας (από 15-70 λεπτά) Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Β’ Βραβείο Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Γ’ Βραβείο Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Και τα
Α’ Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας (έως 15 λεπτά) Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Β’ Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Γ’ Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
αποτελούν Βραβεία Παραγωγής/Παραγωγών και αποδίδονται στους Παραγωγούς/Σκηνοθέτες-Παραγωγούς ανάλογα με τα μερίδια τους στην προηγούμενη βραβευθείσα παραγωγή, για παραγωγή νέας κοινής η και άλλων ανεξάρτητων ταινιών των εκάστου Παραγωγών / Σκηνοθετών-ΣυμΠαραγωγών, Συμπαραγωγών, αντιστοίχου μήκους (μεγάλου, μεσαίου η μικρού) με εκείνο της προηγούμενης βραβευθείσης άλλα όχι υποχρεωτικά της ιδίας κατηγορίας (Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής) και εφόσον αυτοί έχουν καταθέσει στην Επιτροπή Κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ η στο ΕΚΚ πλήρη φάκελο χρηματοδότησης σεναρίου κλπ, με αποδεδειγμένες πηγής κάλυψης του χρηματοδοτικού πλάνου της ταινίας, ισχυρά συμβόλαια διανομής της/των επομένης/ων ταινίας/ων και άμα τη έναρξη των γυρισμάτων κατά 50%, με το τέλος των γυρισμάτων 25% και με κατάθεση και έγκριση του οικονομικού απολογισμού της ταινίας το υπόλοιπων 25%.
Κατά παρέκκλιση των άνω ο εκάστου βραβευμένος Παράγωγος/Σκηνοθέτης-ΣυμΠαραγωγος μιας ταινίας μεσαίου μήκους δύναται να χρησιμοποιήσει το χρηματικό πόσο (σε περισσότερους δικαιούχους εκείνο που του αναλογεί) από το εν λόγω Βραβείο και εφόσον έχει παράξει στο παρελθόν τουλάχιστον ακόμα μια – εκτός της βραβευθείσης Μεσαίου Μήκους – Ταινία Μεσαίου Μήκους Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής για να χρηματοδοτήσει Παράγωγη Ταινίας της αμέσως μεγαλυτέρου Μήκους κατηγορίας, δηλ. Μεγάλου Μήκους Ταινία Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής.
Επίσης κατά παρέκκλιση των άνω ο εκάστου βραβευμένος Παράγωγος/Σκηνοθέτης-ΣυμΠαραγωγος μιας ταινίας μικρού μήκους δύναται να χρησιμοποιήσει το χρηματικό πόσο (σε περισσότερους δικαιούχους εκείνο που του αναλογεί) από το εν λόγω Βραβείο και εφόσον έχει παράξει στο παρελθόν τουλάχιστον ακόμα δυο – εκτός της βραβευθείσης – Ταινίες Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής η τουλάχιστον ακόμα μια Μικρού Μήκους και μια Μεσαίου – εκτός της βραβευθείσης Μικρού Μήκους – Ταινίες Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής για να χρηματοδοτήσει παραγωγή Ταινίας της αμέσως μεγαλυτέρου Μήκους κατηγορίας, δηλ. Μεσαίου Μήκους Ταινία Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής έως 50% του χρηματικού πόσου για τη ανάπτυξη σχεδίου/φακέλου παραγωγής, έξοδα ρεπορτάζ, συγγραφή σεναρίου ταινίας Μεγάλου Μήκους Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής και το υπόλοιπο 50% για την παραγωγή της νέας ταινίας η αποκλειστικά και μονό 100% του χρηματικού πόσου για την παράγωγη της νέας ταινίας.
Τα Βραβεία:
Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Βραβείο Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
(Δεν είχαμε μέχρι τώρα, δεν ήταν αδικία?)
Α’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Β’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Α’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
Β’ Βραβείο Σκηνοθεσίας Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
αποτελούν Βραβεία Σκηνοθετών και αποδίδονται στους Σκηνοθέτες (αν περισσότεροι του ενός ανάλογα με τα μερίδια τους στην προηγούμενη βραβευθείσα παραγωγή, για τη ανάπτυξη σχεδίου/φακέλου παραγωγής, έξοδα ρεπορτάζ, συγγραφή σεναρίου νέας κοινής η και άλλων ανεξάρτητων ταινιών των εκάστοτε Σκηνοθετών, αντιστοίχου μήκους (μεγάλου η μεσαίου) με εκείνο της προηγούμενης βραβευθείσης άλλα όχι υποχρεωτικά της ιδίας κατηγορίας (Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής), εφόσον αυτοί έχουν καταθέσει στην Επιτροπή Κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ η στο ΕΚΚ πλήρη φάκελο χρηματοδότησης για τη ανάπτυξη σχεδίου/φακελου παραγωγής, έξοδα ρεπορτάζ, συγγραφή σεναρίου ταινίας αντιστοίχου μήκους (μεγάλου η μεσαίου) με εκείνο της προηγούμενης βραβευθείσης με κατάθεση αίτησης περιγραφής του νέου εγχειρήματος, αναλυτικό προϋπολογισμό του νέου εγχειρήματος, σύνοψη σεναρίου κλπ και άμα τη ενάρξει των δράσεων κατά 25%, κατά την διάρκεια τους 25%, με το τέλος των δράσεων 25% και με κατάθεση και έγκριση του οικονομικού απολογισμού των δράσεων και/η κατάθεση τελικού σεναρίου το υπόλοιπων 25%.
Κατά παρέκκλιση των άνω ο βραβευμένος σκηνοθέτης μιας ταινίας μεσαίου μήκους δύναται να χρησιμοποιήσει το χρηματικό πόσο (σε περισσότερους δικαιούχους εκείνο που του αναλογεί) από το Βραβείο Σκηνοθεσίας για τη ανάπτυξη σχεδίου/φακελου παραγωγής, έξοδα ρεπορτάζ, συγγραφή σεναρίου ταινίας Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής.
Τα Βραβεία:
Βραβείο Σεναρίου Καλύτερης Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Βραβείο Σεναρίου Καλύτερης Μεσαίου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής
αποτελούν Βραβεία Σεναριογράφων και αποδίδονται στον/στους Σεναριογράφο/-ους (αν περισσότεροι του ενός ανάλογα με τα μερίδια τους στην προηγούμενη βραβευθείσα παραγωγή, για τη ανάπτυξη/συγγραφη νέου σεναρίου νέας κοινής η και άλλων ανεξάρτητων ταινιών των εκάστου Σεναριογράφων, αντιστοίχου μήκους (μεγάλου η μεσαίου) με εκείνο της προηγούμενης βραβευθείσης, εφόσον αυτοί έχουν καταθέσει στην Επιτροπή Κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ η στο ΕΚΚ πλήρη φάκελο που περιγράφει με συνοχή και μια πλήρως ανεπτυγμένη σκηνή με διάλογους την ανάπτυξη σχεδίου/φακελου για συγγραφή σεναρίου ταινίας αντιστοίχου μήκους με εκείνο της προηγούμενης βραβευθείσης και άμα τη ενάρξει των συγγραφής κατά 25%, κατά την διάρκεια της συγγραφής 25%, με το τέλος της συγγραφής και κατάθεση τελικού σεναρίου 25% και μετά από έλεγχο / έγκριση αρμόδιας επιτροπής σεναρίου το υπόλοιπων 25%.
Κατά παρέκκλιση των άνω ο βραβευμένος Σεναριογράφος μιας ταινίας μεσαίου μήκους δύναται να χρησιμοποιήσει το χρηματικό πόσο (σε περισσότερους δικαιούχους εκείνο που του αναλογεί) από το Βραβείο Σεναρίου για τη συγγραφή σεναρίου ταινίας Μεγάλου Μήκους Μυθοπλασίας, Τεκμηρίωσης, Εμψύχωσης, Πειραματικής η άλλης μεικτής μορφής.
Όλα τα υπόλοιπα βραβεία Καλλιτεχνικών Επιτευγμάτων είναι επίσης χρηματικά, όχι όμως πολύ υψηλά ποσά, όπως τα ανωτέρω (Ηθοποιών, Διεύθυνση Φωτογραφίας,Σκηνογραφίας, Ενδυματολογίας, Μουσικής, Μοντάζ, Μακιγιάζ, Σπέσιαλ Εφέ κλπ.) και οι βραβευόμενοι τα εισπράττουν άμεσα.
———————————————
ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΤΑΡΑΒΗΡΑΣ
Σκηνοθέτης, Παραγωγός
Ιδρυτικό Μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Διπλωματούχος, Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Σκηνοθεσίας & Σεναρίου και Μέλος της Συγκλήτου στην Ανωτάτη Κρατική Ακαδημία και Τηλεόρασης του Μονάχου
Θεωρώ απαράδεκτη την κατάργηση του, νομικά κατοχυρωμένου (Ν.2557/1997, άρ.4 παρ.1β)
«Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ
Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης»,που καταργεί έναν ιστορικό θεσμό για την πόλη της Θεσσαλονίκης όπου δημιουργηθηκε και υπήρξε
ανέκαθεν το σημαντικότερο βήμα των ελλήνων δημιουργών. Η απόφαση αυτή
είναι ασφαλώς επιζήμια και η σκοπιμότητά της ακατανόητη, υποβαθμίζοντας για ακόμη μια φορά την πόλη της Θεσσαλονίκης και την πολιτιστική της ταυτότητα.
καταψηφίζω ως απαράδεκτο το νομοσχέδιο του υπουργείου πολιτισμού .Τάκης Μελίδης -σκηνοθέτης
Για να μην δημιουργούνται τσάμπα εντυπώσεις, ο κύριος Βασίλης Κεχαγιάς που έγραψε πιο κάτω, ήταν διορισμένος από τον αλησμόνητο Χρήστο Ζαχόπουλο έμμισθος Διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, δεν είχε δε ποτέ ενεργή σχέση με τον κινηματογράφο, κάποτε μόνο υπήρξε κριτικός. Αυτό τα λέει όλα. Από ποιο μετερίζι μιλάτε λοιπόν κύριε;
η τοποθέτηση του Βασίλη Κοσμόπουλου με εκφράζει απόλυτα!
(Πίσω τελικά από κλειστές πόρτες…;)
Ποια είναι η πολιτική του νέου Νόμου για τα Φεστιβάλ ανά την Περιφέρεια;
Γιατί καταργεί τον κορυφαίο θεσμό των κρατικών βραβείων ποιότητος, η ποιο σημαντική εκδήλωση στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;
Γιατί δεν αντικαθιστά τα κρατικά βραβεία ποιότητος με το αίτημα χρόνων για Ελληνικό Φεστιβάλ παράλληλα με το Διεθνές;
Γιατί δεν προβλέπει δημιουργία πόλου παραγωγής στην Θεσσαλονίκη, ενώ ήταν αίτημα χρόνων όλης της κινηματογραφικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης και Β. Ελλάδος;
Ποια είναι η πολιτική για τις κινηματογραφικές λέσχες ανά την περιφέρεια;
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε σημείο της ομιλίας του Υπουργού Πολιτισμού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Παύλου Γερουλάνου:
«….το 2009 θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου και της τέχνης στην Ελλάδα: είναι η χρονιά που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής που η τέχνη σιγούσε. Διότι αυτό συνέβη.
Αποδεχόμενη το φίμωτρο της κρατικής χρηματοδότησης η τέχνη στην Ελλάδα έπαψε να δαγκώνει. Έπαψε να αμφισβητεί την εξουσία. Έπαψε να διαμαρτύρεται. Έπαψε να ρωτάει….»
Κύριε Υπουργέ, τώρα πως θα δαγκώνει η τέχνη και πως θα αμφισβητεί την εξουσία; Που η ίδια η εξουσία θα διορίζει το Γενικό Διευθυντή του Ε.Κ.Κ., τους Διευθυντές των τριών διευθύνσεων, και θα διορίζει ολόκληρο το Διοικητικό Συμβούλιο; Πώς θα αντιστέκεται; Πως θα διαμαρτύρεται; Αφού η εξουσία που δίνει τα χρήματα, η ίδια η εξουσία θα καθοδηγεί το που πάνε τα χρήματα;
Γιατί καταργεί τον έλεγχο του Ε.Κ.Κ και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καταργώντας τις Γενικές Συνελεύσεις και τα Διοικητικά Συμβούλια με τους αιρετούς εκπροσώπους;
Αλήθεια, διερωτηθήκαμε τι σόι ρατσισμός είναι αυτός εναντίον των εκπροσώπων των φορέων που περιορίζει το δικαίωμα του«συνδικαλίζεσθαι» στο «συνέρχεσθαι» και όχι και στην εκπροσώπησή μας στο «γίγνεσθαι», που ευαγγελίζεται το Νομοσχέδιο;
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του Ο Υπουργός Πολιτισμού πέρσι στην Θεσσαλονίκη, αναφέρει:
«Τέρμα πια οι διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Κάθε ιδέα ευπρόσδεκτη, κάθε κριτική επίσης».
Αν ίσχυε αυτό, τότε γιατί εδώ και έναν χρόνο ο Υπουργός δεν έχει δεχτεί κανένας από την κινηματογραφική κοινότητα και γιατί δημιούργησε μια επιτροπή εν κρυπτώ για να σχεδιάσει το νέο Νόμο, πίσω τελικά από κλειστές πόρτες…. ;
Ο νόμος αυτός θα έπρεπε να διαδεχθεί αντάξια τον Νόμο της αείμνηστης Μελίνας, ο οποίος οδηγεί την ελληνική κινηματογραφία για δεκαετίες και μάλιστα προβάλλει, μέχρι και σήμερα, την χώρα μας στο εξωτερικό.
Κωστας Εφραιμιδης
Σκηνοθετης Θεσ/νίκη 4 Νοεμβρίου 2010
Καταψηφίζω αυτό το αντι-αναπτυξιακό Νομοσχέδιο που δεν δίνει καμία ευκαιρία σε εμάς τους νέους και μας οδηγεί στην απομόνωση.
Μασκαρεμένη αντικειμενικότητα
Ως προς το πρώτο σκέλος, το οποίο αφορά τον τρόπο χρηματοδότησης μιας ταινίας, υιοθετείται το σύστημα της «μασκαρεμένης αντικειμενικότητας». Με άλλα λόγια δημιουργείται μία κλίμακα μοριοδότησης με βάση τους συντελεστές του έργου, η οποία όμως υπακούει σαφώς σε ανθρώπινα-υποκειμενικά κριτήρια. Ακόμη περισσότερο ενισχύεται αυτή η υποκειμενικότητα από την υπερεξουσία που αποκτά ο γενικός διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, καθώς αυτός είναι ο φορέας μέσω του οποίου θα πραγματοποιείται η συγκεκριμένη οικονομική ενίσχυση προς τις ταινίες. Επίσης ενίσχυση προς τις ταινίες προβλέπεται από τα έσοδα του ειδικού φόρου σε ποσοστό 8% επί της τιμής των εισιτηρίων με ανάλογο συντελεστή «υποκειμενικής αντικειμενικότητας». Κύριο ρόλο σε αυτόν παίζει και ο αριθμός των εισιτηρίων ενός έργου, πλην όμως με αντιστρόφως ανάλογη κατανομή των χρημάτων.
Όσο για το περίφημο 1,5% από τον ετήσιο κύκλο εργασιών τους που οφείλουν να καταβάλουν τα δημόσια και τα ιδιωτικά κανάλια για την παραγωγή ελληνικών ταινιών, ουδεμία ουσιαστική αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν παρατηρείται. Ελάχιστη τόλμη και ελάχιστες πιθανότητες να εισπραχθούν αυτά τα χρήματα, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαεπτά χρόνια.
Υπερδομές και υπερεξουσίες
Εκτός από το διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ο οποίος εμφανίζεται με δικτατορικού τύπου εξουσίες στο υπό κατάθεση σχέδιο νόμου για τον κινηματογράφο, καμία άλλη σημαντική τομή δεν παρουσιάζεται στο σκοπό και στον τρόπο λειτουργίας του ΕΚΚ. Πώς δημιουργείται αυτή η υπερεξουσία; Με την κατάργηση κάθε αιρετού μέλους στο διοικητικό συμβούλιο του Κέντρου. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι τα επτά μέλη του Δ.Σ., διορισμένα από τον υπουργό, ελάχιστη πιθανότητα έχουν να αντιδικήσουν με τον επίσης διορισμένο από τον υπουργό γενικό διευθυντή.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Δεν είναι όμως ο μόνος γενικός διευθυντής-δικτάτωρ στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Ανάλογες και ίσως πιο αυξημένες αρμοδιότητες δίνονται στην αντίστοιχη θέση που προβλέπεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Εκεί, όπου υποτίθεται ότι οικονομικοί λόγοι επέβαλαν τη συγχώνευσή του με το Μουσείο Κινηματογράφου, δημιουργούνται πέντε(!) καλοπληρωμένες διευθυντικές θέσεις έναντι των υπαρχουσών δύο. Ειδικότερα κάτω από το γενικό διευθυντή (ο οποίος αποκτά δικαίωμα ζωής ή θανάτου επί υφισταμένων διευθυντών και υπαλλήλων) υπάγονται οι διοικούντες της επιμέρους διεύθυνσης του Διεθνούς Φεστιβάλ, του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, του Μουσείου Κινηματογράφου και του Οικονομικού τμήματος. Όλοι οι διευθυντές οφείλουν να έχουν πλήρη και αποκλειστική απασχόληση και να λογοδοτούν στο Γ.Δ. (Γενικό Δερβέναγα). Για γαρνιτούρα στο Γ.Δ. τοποθετείται επταμελές διοικητικό συμβούλιο, επίσης διορισμένο από τον υπουργό, άρα ανίκανο για ουσιαστικό έλεγχο.
Εν ολίγοις πρόκειται για ένα νομοσχέδιο μάλλον άτολμο, που μεταβιβάζει στα πρόσωπα την αδυναμία του και την αδυναμία των θεσμών να λύσουν τα ουσιαστικά προβλήματα του κινηματογράφου στην Ελλάδα. Μία κερκόπορτα για την είσοδο δικτατόρων, εκεί όπου επί χρόνια τα προβλήματα δημιουργούσαν το ξεχείλισμα και το ξεχείλωμα της δημοκρατίας. Σαν τους κακούς διαιτητές που διορθώνουν το λάθος με άλλο λάθος…
________________________________________
Βασίλης Κεχαγιάς
Υ.Γ. Όλα τα προαναφερόμενα αφορούν σε όσα είναι δυνατόν να αναγνώσει κάποιος στο σχέδιο νόμου. Πιο σημαντικά, όμως, είναι τα όσα δεν μπορεί κάποιος να αναγνώσει. Διότι απουσιάζουν παντελώς οι λέξεις ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ και ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ. Μήπως, τελικά, ο χρόνος για τον ελληνικό κινηματογράφο κυλάει ανάποδα και πάει πίσω από το 1986, έτος κατά το οποίο συντάχθηκε ο έως τώρα ισχύων νόμος ;
Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
Όλοι οι νόμοι γίναν
για να οργανωθεί η παρανομία!
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ – ΜΑΡΞ
Έχουν γραφτεί τις τελευταίες μέρες πολλά ενδιαφέροντα για το νέο νόμο του κινηματογράφου, αλλά θεέ μου γιατί κανείς δεν λέει την ΑΛΗΘΕΙΑ!
Πέρα από το πιο ουσιαστικό που λείπει από το νόμο την «κινηματογραφική παιδεία», που θα δημιουργούσε ΟΝΕΙΡΑ… λείπει αυτό που καθορίζει τον καπιταλισμό… «το ουσιαστικό και το αναγκαίο»… το χρήμα. Έρχεται λοιπόν ο νέος νόμος να νομοθετήσει… στην τέχνη… στον κινηματογράφο… το χρήμα…!!!
Ποτέ καμιά τέχνη, στην παγκόσμια ιστορία, δεν έγινε με νόμους!
Οι νόμοι υπάρχουν και γίνονται για να τους εκμεταλλεύεται το σύστημα της εξουσίας και οι παρατρεχάμενοι δούλοι της που θέλουν με μηχανισμούς να τρώνε λεφτά.
Νόμος για τον κινηματογράφο υπάρχει εδώ και χρόνια και δεν λειτουργεί λόγω παρανομίας των καναλιών. Και άφθονο χρήμα υπάρχει… μόνο που και αυτό εξαφανίστηκε για τον ίδιο λόγο!
Ο νέος νόμος έγινε αποκλειστικά για να μπει ταφόπλακα στο νόμο της Μελίνας και διαγράφοντάς τον οριστικά, να δώσει συγχωροχάρτι στους κλέφτες που φάγαν τα λεφτά επί 20 χρόνια μόνοι τους (μαζί με τον Πάγκαλο… που «τα φάγαμε όλοι μαζί», όπως είπε)!
Και αντί όλοι αυτοί οι τύποι να είναι στη φυλακή… κυβερνάνε και οδηγούν τη χώρα στη σημερινή κατάντια…
Τα δισεκατομμύρια που φάγανε τόσα χρόνια, δεν υπάρχουν πια, και τώρα που τα κανάλια «πνέουν τα λοίσθια» έρχεται ο νέος στημένος νόμος να διαγράψει οριστικά τα χρεωστικά τους και τις κλεψιές τους. Αυτή είναι η «επίσημη Ελλάδα». Γι αυτό κύριοι έγινε ο νόμος… πάρτε το χαμπάρι… Μας κοροϊδεύουν όλοι… ΞΥΠΝΗΣΤΕ…
Υπολογίζεται από φίλους οικονομολόγους ότι το 1,50% των ακαθαρίστων εσόδων τους είναι πια σήμερα το 20 – 30% των καθαρών κερδών τους! Μιλάμε για ελληνικά και διεθνή σκάνδαλα, οργιάζουν οι εφημερίδες, αλλά για το κακούργημα που υφίσταται τόσο χρόνια ο χώρος του ελληνικού κινηματογράφου ούτε φωνή ούτε ακρόαση και αυτό γιατί, διότι όλοι είναι μπλεγμένοι… υπάλληλοι…
«Όταν γίνεσαι δούλος χάνεις τη μισή σου αρετή» έλεγε ο Όμηρος πριν 3000 χρόνια!
Η σοβαρή αντιμετώπιση όλης αυτής της ιστορίας είναι η υπόθεση να φτάσει επίσημα στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για τα κακουργήματα και τις κλεψιές των μεγαλοεκδοτών – καναλαρχών και να κατατεθούν όλα τα χρήματα που έχουν κλέψει, αναδρομικά στο υπουργείο Πολιτισμού.
Και βέβαια αν είμαστε σε άλλη χώρα θα τους είχαν πάρει ήδη τις άδειες!
Και επειδή καμία πολιτική ηγεσία δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να κάνει τίποτα, να βάλει μια τάξη στην παρανομία των καναλιών και στους μεγαλοεκδότες, καλούμαστε εμείς να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα! Υπάρχουν εκπληκτικοί τρόποι να καταρρεύσει όλο το σύστημα της παρανομίας, αλλά χρειάζονται πραγματικοί ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ με κεφαλαία και όχι αριβίστες… που λυμαίνουν το χώρο…
Η πραγματική τέχνη δεν έχει καμία ανάγκη από αυτά…
και παρ’ ότι «είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες» όπως έλεγε ο Καρυωτάκης… πιστεύω απόλυτα ότι πρέπει να ακούσουμε το Σικελιανό που βροντοφωνάζει… «ηχήστε οι σάλπιγγες»!
Ξέρω ότι υπάρχουν αδιανόητοι εγωισμοί και χιλιάδες απογοητεύσεις, αλλά ή μιλάμε ξεκάθαρα ενωμένοι σε μια γενική μάζωξη όλων των σωματείων του χώρου και αυτών που αγαπάνε τον κινηματογράφο (όλοι μα όλοι), ή διαλυόμαστε μια για πάντα και αφήνουμε όπως συμβαίνει μέχρι τώρα να λυμένουν το χώρο εγκάθετοι δημοσιογράφοι και καναλάρχες. Πριν λίγο καιρό σε μια μάζωξη μεγαλοδημοσιογράφων ακούστηκε η φράση προς εμάς τους σκηνοθέτες «μα όλο το σύστημα σας θέλει διασπασμένους, γιατί έχετε δύναμη που δεν την ξέρετε και αν λειτουργούσε ο νόμος θα τους παίρνατε τα σώβρακα»!
Μήπως πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι που αφήσαμε τα κανάλια να διαλύσουν το κάθε τί… Να παίρνουν τον κόπο μας και να τον μοιράζουν εκεί που θέλουν… και μην έχουμε ενοχές… δεν χρωστάμε σε κανένα… μας χρωστάνε (και το κράτος και το ΥΠ.ΠΟ. και το ΕΚΚ και τα κανάλια, πάνω στις ελληνικές ταινίες στηρίχτηκαν για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους)!
Μήπως τον ίδιο ρόλο παίζουν οι πολυεθνικές της διανομής… που δεν καταλαβαίνουν πια τίποτα!
ΕΝΟΤΗΤΑ… ΕΝΟΤΗΤΑ… ΕΝΟΤΗΤΑ… Δεν υπάρχει τίποτε άλλο… Και οι λύσεις είναι πολλές… που δεν λέγονται αυτή τη στιγμή…
Γιατί ο παππούς ο πειρατής το 1923, (όταν όλο το χωριό, ομαδικά, έκαψε την εφορία της Αρεόπολης, γιατί η τότε κυβέρνηση έβαλε άδικα φόρο στο λάδι, στο μόνο έσοδο που είχανε)… είπε…
ΟΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΣ
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ…
ΦΙΛΙΚΟ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ
4 ΝΟΕΜΒΡΗ 2010
ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ
πρωην σκηνοθέτης
και νυν βουκόλος
του έρωτα και της ζωής
Καλημέρα,
Χαιρετίζω το νέο νομοσχέδιο το οποίο πιστεύω πως κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Ένδειξη της αξίας του, είναι η ταυτότητα όσων έχουν τοποθετηθεί εναντίον του.
Πολλοί βολεύτηκαν, βολεύονται και αντιδρούν όταν θίγονται τα «κεκτημένα». Είναι κατανοητό αυτό, αλλά είναι επιτακτικό να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο σύμφωνα με τις ανάγκες του παρόντος και όχι του παρελθόντος.
Για τα επί μέρους άρθρα του νομοσχεδίου με καλύπτει η τοποθέτηση του Βασίλειου Κοσμόπουλου.
Με τιμή.
Φρέντυ Βιανέλλης
Σκηνοθέτης.
Η ΕΣΠΕΚ και οι σκηνοθέτες-παραγωγοί του κινηματογράφου χαιρετίσαμε από την πρώτη στιγμή την εμφάνιση του πολυαναμενόμενου νέου νομοσχεδίου για τον κινηματογράφο και ενώνουμε την φωνή μας με τις ενεργές δυνάμεις του κινηματογραφικού χώρου.
Επειδή όμως το νομοσχέδιο είναι ένα πλαίσιο που τα κρίσιμα θέματά του προβλέπεται να υλοποιηθούν είτε με υπουργικές αποφάσεις είτε από τον νέο εσωτερικό κανονισμό του Ε.Κ.Κ., θεωρούμε αυτονόητη την συμμετοχή μας στη διαμόρφωσή του κανονισμού, επειδή έχουμε γνωρίσει πάνω στη δουλειά μας όχι τα θεωρητικά αλλά τα πραγματικά προβλήματα παραγωγής μιας ταινίας, αλλά και της λειτουργίας του ΕΚΚ.
Εκτός λοιπόν της άμεσης ψήφισης του νόμου έχοντας πικρή πείρα θα αγωνιστούμε για να εφαρμοστεί υλοποιώντας στο ακέραιο τις εξαγγελίες και το πνεύμα του. Τα πρόσωπα που θα κληθούν να τον υλοποιήσουν είναι εξ ίσου σημαντικά με τις διακηρύξεις του νόμου και για αυτό και θα είμαστε αντίθετοι σε επιλογές που στην πράξη θα τον ανατρέπουν. Επιθυμούμε να ακουστεί επιτέλους και η φωνή των ανθρώπων που σκηνοθετούν και παράγουν την συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών και όχι να ακούγονται σωματεία-σφραγίδες που με την πρακτική τους έχουν εδώ και χρόνια γίνει μέρος του προβλήματος του ελληνικού κινηματογράφου και όχι της λύσης του.
Οι σκηνοθέτες-παραγωγοί συμμετέχουμε στην διαδικασία διαβούλευσης με εξειδικευμένες προτάσεις επιμέρους στοιχείων του νόμου που όντως χρειάζονται βελτίωση.
Εκφράζουμε την ανησυχία μας για τον τρόπο μοριοδότησης όπως αυτός διατυπώνεται στο νόμο μιάς και μπορεί να ξεπεραστεί από τον τρόπο παραγωγής των ταινιών μέσα σε μια κινηματογραφική πραγματικότητα που διαρκώς εξελίσσεται και μεταλλάσεται. Διαφωνούμε κάθετα με την πενιχρή ποσόστωση του σκηνοθέτη και προτείνουμε την ισότιμη μοριοδότηση του με αυτή του παραγωγού
Αποδεχόμαστε την τήρηση του μητρώου παραγωγών με την αυστηρή προυπόθεση ότι σκοποί του του είναι η διασφάλιση της απόλυτης διαφάνειας και νομιμότητας των συναλλαγών , το άνοιγμα του επαγγέλματος του παραγωγού και η προστασία του σκηνοθέτη-παραγωγού. Θα είμαστε κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε απόπειρα στρέβλωσης του μητρώου παραγωγών μέσω των όρων εγγραφής που θα ευνοήσει κάστες και συντεχνίες από όπου και αν αυτές προέλθουν.
Για προτάσεις που αφορούν την ανάπτυξη σεναρίου, το ΕΚΚ μπορεί να συμβάλλεται απευθείας με τον σκηνοθέτη και τον ή τους σεναριογράφους.
Πλην της υπουργικής απόφασης που θα ενεργοποιεί το νόμο για τα φορολογικά κίνητρα ελπίζουμε και στην νομική διασφάλιση της εφαρμογής του 1,5% μιας και αν και ήταν νόμος του κράτους εδώ και χρόνια ποτέ δεν εφαρμόστηκε ουσιαστικά από τα κανάλια. Απαιτούμε την κάθετη και ξεκάθαρη διασφάλιση της απόδοσης του 1,5% με φορολογικό τρόπο που θα δεσμεύει τους τυχόν παραβάτες για την εμπρόθεσμη τήρηση των υποχρεώσεων τους.
ΕΣΠΕΚ
Σκηνοθέτες-Παραγωγοί
Πιστεύω ότι το προτεινόμενο σ/ν μπορεί να δημιουργήσει, εφόσον η φιλοσοφία του εφαρμοσθεί στο ακέραιο, ένα καινούργιο και υγιές λειτουργικό πλαίσιο ώστε η ελληνική κιν/φία να αναπτύσσεται ορθολογικά και επί της ουσίας ελεύθερα τόσο καλλιτεχνικά όσο και οικονομικά.
Η ισχυρή σύγκρουση που καταγράφεται εδώ και ένα χρόνο μέσα στην κιν/φική οικογένεια της χώρας οφείλεται κατά τη γνώμη μου στο ότι το πτώμα των «παλαιών τρόπων» έμεινε για καιρό άταφο –με καθαρή ευθύνη της πολιτείας. Σήμερα όμως δεν κρίνεται μόνο η χρεοκοπία τρόπων/ιδεών διοίκησης και ελέγχου ή και τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν, αλλά και αυτά καθαυτά τα μοντέλα που προτάθηκαν και κυριάρχησαν για πολλά χρόνια και που οδήγησαν στο τέλμα και την ανάγκη ανατροπής του θεσμικού πλαισίου. Το ιδεολόγημα, όπως χρησιμοποιήθηκε, του «Ανεξάρτητου Δημιουργού» ήταν ένας «τρόπος» που κάλυπτε ακριβώς την ανυπαρξία πολιτικής και σχεδιασμού και οδήγησε κυρίως στη μεγάλη ανάπτυξη της τέχνης της διαχείρισης ανθρώπων με πασίγνωστα αποτελέσματα. Κολάκευσε συχνότατα τους ενδιαφερόμενους αλλά, στην πραγματικότητα, σπανιότατα έδωσε εργαλεία ικανά για την πραγματοποίηση του σκοπού: την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών (κάθε είδους, χρώματος και οπτικής) άρτιων τεχνικά και αφηγηματικά που θα μπορούσαν να βρουν το κοινό τους αναδημιουργώντας την ίδια στιγμή και το κεφάλαιο της οικονομικής συνέχειας (κάτι που είναι αυτονόητο για κάθε άλλο τομέα της παραγωγικής διαδικασίας) . Η επίδραση φυσικά δεν ήταν μόνο στις ταινίες αλλά και στους δημιουργούς/κατασκευαστές: πλην εξαιρέσεων, η κινηματογραφική παραγωγή δε δημιούργησε επαγγελματίες όπως αντίστοιχα η διαφήμιση ή η τηλεόραση (ίσως γι΄αυτό και «δεν υπήρξε ποτέ» η ανάγκη της δημιουργίας σοβαρής και σύγχρονης σχολής περί τα οπτικοακουστικά).
Το προτεινόμενο σ/ν έχει σαφή οπτική και συγκρότηση. Κρίσιμα ζητήματα –και πολύ σωστά!, θα ορισθούν από τον εσωτερικό κανονισμό που θα προτείνει το νέο ΕΚΚ και που θα πρέπει να απηχεί το πνεύμα του σ/ν. Εκεί κρίνω ότι είναι αναγκαίος ο διάλογος και η κατάθεση προτάσεων και απόψεων από όλους τους ενεργούς επαγγελματίες αλλά και όσους μπορούν δια της εμπειρίας τους να προσφέρουν.
Τέλος, συμφωνώ με πολλούς άλλους ότι πρέπει να ενταχθεί στο προτεινόμενο σ/ν σαφής αναφορά-δέσμευση της Πολιτείας για τα μεγάλα θέματα της κινηματογραφικής παιδείας και εκπαίδευσης.
Είμαστε (είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι) σε μια νέα άγρια εποχή. Το πού και πώς ακριβώς θα βρεθούμε μέσα στη δίνη της συγκυρίας εξαρτάται ΚΑΙ από εμάς. Το μόνο που εγγυημένα διασώζει από την αυθαιρεσία είναι η ύπαρξη ΠΑΡΟΝΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Στο Σ/Ν επισημαίνεται η απουσία ξεκάθαρα διατυπωμένης πολιτικής, στόχων και μέριμνας για τον σενάριο, ενός από τους 3 βασικούς πυλώνες για την δημιουργία μιας ταινίας, ίσως το βασικότερο γιατί από εκεί ξεκινούν όλα.
Σε ολόκληρο το ελληνικό Σ/Ν γίνεται αναφορά λίγων λέξεων για αυτό κυριολεκτικά.
Σεναριογράφος (Παράγραφος 2α / Σκοποί ΕΚΚ, συνολικά 6 φορές για να αναφερθούν τα μόρια) και Σενάριο (3 φορές για να αναφερθεί γενικά, θολά και αόριστα τι μέλλει γενέσθαι με το σενάριο, Άρθρο 10, Παράγραφος 2α / Σκοποί ΕΚΚ, Άρθρο 10):
«α. να χρηματοδοτεί ή/και να επιδοτεί την ανάπτυξη σχεδίων παραγωγής ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους, από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας έως την ολοκλήρωση των δεδομένων παραγωγής τους καθώς επίσης και τη συγγραφή σεναρίων,
ζ. να προκηρύσσει και απονέμει υποτροφίες για σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε νέους παραγωγούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους και τεχνικούς, καθώς επίσης να οργανώνει σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης,
1 φορά Σενάριο (Άρθρο 10, Παράγραφος 2α / Διεύθυνση Ανάπτυξης και Παραγωγής)
1. Η Διεύθυνση Ανάπτυξης και Παραγωγής ενισχύει και υποστηρίζει με κάθε τρόπο:
α. την ανάπτυξη σχεδίου/ων κινηματογραφικών ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από την σύλληψη της αρχικής ιδέας έως την ολοκλήρωση των δεδομένων παραγωγής καθώς επίσης και την συγγραφή σεναρίων
Και στο ΝΟΜΟ πρέπει να περιγράφεται η πρόνοια για αυτόν τον πυλώνα=σενάριο, όπως σε νόμους χωρών παγκοσμίως (Βρετανία, Τσεχία, Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Δανία, ΗΠΑ) που εκπαιδεύουν (είτε σε κινηματογραφικές ακαδημίες ανωτάτου πανεπιστημιακού επιπέδου ή με προγράμματα υποτροφιών, μεταπτυχιακών) και δημιουργούν δεξαμενές σεναριογράφων.
Σε αυτούς τους νόμους όπου υπάρχουν παράγραφοι και κεφάλαια ολόκληρα. Φαίνεται να έχει επικρατήσει η άποψη, ότι γράφουμε μια λέξη μόνο στο νόμο και τα υπόλοιπα θα εξειδικευτούν κάπου αλλού. Που;
Στο Νόμο αναγράφεται όμως τι επιθυμεί η Πολιτεία και ο Νομοθέτης ακριβώς (στόχος, ποσά που διατίθενται) και μετά εφαρμόζεται και υλοποιείται από τους προβλεπόμενους φορείς υλοποίησης του νόμου.
Είναι τυχαίο, που στα σεμινάρια και συνέδρια για συγγραφή σεναρίου στην Ελλάδα μετακαλούνται πάντα έγκριτοι σεναριογράφοι, επιμελητές ή καθηγητές σεναρίου από τις ΗΠΑ, Βρετανία, Τσεχία και πρ. Γιουγκοσλαβία? Αυτό συμβαίνει επειδή οι νόμοι αυτών των χωρών γράφουν πάνω από 3 λέξεις για το σενάριο.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η περιγραφή δράσεων, στόχων και πολιτικής στο νόμο θα κάνουν τα σενάρια καλύτερα … αλλά θα περιγράψουν το ακριβές πλαίσιο και διαδικασίες συγγραφής και χρηματοδότηση σεναρίων με τους παραγωγούς, της εκπαίδευσης ώστε να δημιουργηθούν και να εξασφαλιστούν συνθήκες δημιουργίας δεξαμενής σεναριογράφων κα σεναρίων, δίκαιης και εύλογης πληρωμής και αναγνώρισης για το σενάριο και όχι αμοιβές πείνας …
Παρατίθεται το λινκ για τον γερμανικό ομοσπονδιακό κινηματογραφικό νόμο http://www.buzer.de/gesetz/3039/index.htm (γερμανικά)
Αρκεί να διαπιστώσει κανείς πόσα αναγράφονται στο λινκ του γερμανικού νόμου (3 σελίδες) και πόσες παραδρομές έχει σε άλλες παραγράφους και άρθρα (με μπλε γράμματα) και τι προβλέπει για να αντιληφθεί κάποιος με ποια μεθοδικότητα έχει εργαστεί εκεί ο νομοθέτης http://www.buzer.de/gesetz/3039/b8390.htm
2. Kapitel Filmförderung
2. Abschnitt Förderung der Filmproduktion
4. Unterabschnitt Förderung von Drehbüchern (=ΣΕΝΑΡΙΑ)
Πρέπει να επισημανθεί όμως, ότι υπάρχουν και οι αντίστοιχοι κινηματογραφικοί νόμοι των 20 κρατιδίων της Γερμανίας (Ομοσπονδιακή μορφή) με εξίσου εκτενή κείμενα για τρόπους χρηματοδοτήσεων σεναρίων με αντίστοιχα κείμενα και αναλυτικές νομικές προβλέψεις για όλα τα στάδια χρηματοδότησης σεναρίου ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ!
Ενδεικτικά αναφέρεται το λινκ με όλα τα Γραφεία / νόμους / όρους προϋποθέσεις, που προσφέρουν χρηματοδότηση σεναρίου στη Γερμανία (συνολικά 24): http://www.scriptwriting.de/html/filmfoer.htm
Αναλυτικότερα για περισσότερες πληροφορίες στα
Κρατίδιο Νότιας Ρηνανίας- Βεστφαλίας: http://www.filmstiftung.de/Foerderungen/Drehbuch/main_drehbuchfoerderung.php
Κρατίδιο Βαυαρίας: http://www.fff-bayern.de/index.php?id=36
Κρατίδιο Βάδης Βυρεμβέργης: http://www.kino-zeit.de/news/mfg-verbessert-drehbuchforderung
Εκτός των άνω χρηματοδοτεί και η Γερμανική Κυβέρνηση με ειδικό Ομοσπονδιακό Πρόγραμμα και κατευθείαν κάθε είδους δράση σχετιζόμενη με την συγγραφή σεναρίων, ανάπτυξη, παραγωγή ταινιών κάθε ύφους, είδους και διάρκειας, την προώθησή τους και τη διανομή τους. Ενδεικτικά παρατίθεται:
απόσπασμα ιστοσελίδας της Γερμανικής Κυβέρνησης για το κινηματογραφικό νόμο σχετικά με το σενάριο ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ…. Κείμενο που αναφέρει την πολιτική, ποσά και δράσεις, πολλαπλάσιας έκτασης των λίγων λέξεων στο ελληνικό Σ/Ν.
http://www.bundesregierung.de/Webs/Breg/DE/Bundesregierung/BeauftragterfuerKulturundMedien/Medienpolitik/Filmfoerderung/Foerderbereiche/DrehbuchfoerderungSpielfilme/drehbuchfoerderung-spielfilme.html
Ακολουθεί ξεχωριστό λινκ επίσης από την ιστοσελίδα της γερμανικής κυβέρνησης για την πρόνοια, χρηματοδότηση ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΠΑΙΔΙΚΩΝ & ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ για τις οποίες η Πολιτεία φρονεί, ότι πρέπει να λάβει ειδική μέριμνα.
http://www.bundesregierung.de/Webs/Breg/DE/Bundesregierung/BeauftragterfuerKulturundMedien/Medienpolitik/Filmfoerderung/Foerderbereiche/DrehbuchfoerderungKinderfilme/drehbuchfoerderung-kinderfilme.html
Επισυνάπτεται λινκ (ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ) για ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ του Διεθ. Συμβούλου της ΕΝΩΣΗΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ της Γερμανίας
http://www.focal.ch/test-online/seminar/PDF/Rene_Odenthal.pdf
(Εισαγωγικό απόσπασμα:
Looking on the German film industry in 2003 it is remarkable, that 230.000.000 were spent from different state-funds, boards and subsidizers for the development, production and distribution of movies for cinema and TV. The extent of the production of feature-films in 2003 was appr.100 films and appr. 300 TV-movies, (but not all these films have been subsidized). The different boards are subject of budget of the regions (countries) of the German federal republic and get contributions from TV-stations (public and private). The state-secretary for arts and medias (BKM) is part of the central government and in so far subject of the national budget. The federal filmboard FFA gets 1,5% to 2,5% from the turnover of every cinema.
Only 0,53% to 2% of the whole amount is spent for writing and developing of film scripts.
This shows the small emphasis that the boards still put on script production and script-development (for example: the Bavarian FFG spent on scripts 0,53% (!) of its total funding and the national Filmboard (FFA) gave 2% only of its budget to scriptwriting and development). Some money is given for credit without any interest, sometimes funding is only possible if a producer declares his intention to produce a film on the script, further partitions are possible when a producer spends own
money to develop a treatment or exposé. You have to know, that the capital and investment-rate of German film producers is very low. Most of them are small enterprises, they hire freelancing personnel only in times of production, and they are sometimes not able to spent venture-capital for developing a script, which is probably difficult to produce and to merchandise… ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΑΝΩ ΛΙΝΚ)
————————————-
ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΤΑΡΑΒΗΡΑΣ
Σκηνοθέτης, Παραγωγός
Ιδρυτικό Μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Διπλωματούχος, Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Σκηνοθεσίας & Σεναρίου και Μέλος της Συγκλήτου στην Ανωτάτη Κρατική Ακαδημία και Τηλεόρασης του Μονάχου
Ο κινηματογραφικός νόμος ήταν εδώ…
ή
πως μια κατάχρηση έγινε νομοσχέδιο
Ο σκηνοθέτης που προσπάθησε τελευταία να δημιουργήσει το ξέρει καλά.
Οι εκτελεστές παραγωγοί σιγά- σιγά, μεθοδικά ενδύθηκαν το ρούχο του παραγωγού . Μα μόνο το ρούχο.
Συνέχισαν να κάνουν ,αυτό ακριβώς που χρόνια έκαναν:
Να εξασφαλίζουν κέρδος , πάνω στις προτάσεις των σκηνοθετών-σεναριογράφων, πάνω στις ιδέες τους και το όραμά τους μέσω του Κέντρου κινηματογράφου.
Κέρδος όχι για την προσφορά τους στο γύρισμα -αυτή είναι σε όλους αποδεκτή- αλλά για την παραγωγή την οποία ποτέ ή σχεδόν ποτέ πραγματικά δεν έκαναν.
Και επειδή ο μεσάζων είναι ον αδηφάγο και αχόρταγο και ο δημιουργός υπερβολικά ονειροπόλο και ασταθές, βήμα- βήμα υπεξαίρεσαν:
Την διανομή πρώτα,
το σενάριο μετά ,
τις αμοιβές των σκηνοθετών ,
τα πνευματικά τους δικαιώματα
και τέλος το final cut.
Αλλά σπάνια πολύ σπάνια εξασφάλισαν πόρους για τις ταινίες ή πόρους τέτοιους που να δικαιολογούν τη μερίδα του λέοντος που απολάμβαναν.
Παρέμειναν δηλαδή εκτελεστές παραγωγοί με δικαιώματα παραγωγού.
Αυτή λοιπόν, η παρασιτικά κινούμενη στο σώμα του ελληνικού κινηματογράφου ομάδα, μαζί με κάποιους άλλους που συμμετείχαν στην τηλεοπτική αποχαύνωση, έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν τους δημιουργούς ότι ¨εν Πρυτανείο σιτίσθαι¨ , δηλαδή πως είναι κρατικοδίαιτοι . Ποιους αυτούς που δεν αμείβουν πια….
Αλλά ¨μηδένα προ του τέλους μακάριζε ¨…
Τον δεύτερο ρόλο που προορίζουν για τον δημιουργό θα τον πάρουν και οι ίδιοι,απ’ τα αυριανά μας αφεντικά….
Και οι λαμπροί μας δάσκαλοι ,ω… αυτοί έχαιραν απευθείας αναθέσεων από το υπουργείο ….
Αυτό προβλέπει πάνω κάτω κι ο νόμος τώρα. Για αυτό και η ¨σιγή ασυρμάτου¨ …
Αλλά έτσι είναι
¨Άμα παρανερώσεις το κρασί σου, κάποια στιγμή δεν είναι πια κρασί.¨
Ο κινηματογραφικός νόμος ήταν εδώ…
Τώρα θέλουν να νομιμοποιήσουν de jure , την de facto πραγματικότητα.
Όσοι συνάδελφοι δεν βλέπουν ας δουν ,όσοι δεν θέλουν να δουν …
…μα θα μιλώ…
Αθήνα 04/11/2010
Γ.Κ. Μπακόλας
Αξίζουν πολλά μπράβο στον Πάρη Καραγιώργο για το εύστοχο των σχολίων του! Το Θέμα δεν είναι απλώς ο νόμος, αλλά η κινηματογραφική πολιτική και ο τρόπος άσκησής της. Οποιος νόμος κι αν ψηφιστεί.
Τα τελευταία 25 χρόνια το Υπουργείο Πολιτισμού άσκεί γενική πολιτική παλαιάς κοπής, μικροσυμφερόντων και ομαδοποιήσεων. Μια πολιτική, που ψηφίζει νόμους «για τα μάτια του κόσμου» και δεν τους εφαρμόζει ή τους εφαρμόζει κατά το δοκούν, τοποθετεί τους αρεστούς σε θέσεις κλειδιά ή άσχετους κι ακόμα κι όταν βάζει γνώστες και ικανούς, τους τραβάει το χαλί με «ισορροπίες», οικονομικά προβλήματα, κλπ. Μια πολιτική, που έχει διχάσει το χώρο και μας έφτασε να κρίνουμε τις διάφορες απόψεις, όχι για την ουσία τους, αλλά για το ποιός τις διατυπώνει, να συγχέουμε το νομικά σωστό με το πολιτικά ορθό, κλπ.
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι από κάθε πλευρά απόψεων ακούγεται το πόσο σημαντικά είναι τα πρόσωπα, που θα στελεχώσουν τη νέα πολιτική του ΥΠΠΟ. Τυχαίο; Δε νομίζω. Και όλοι διεκδικούν λόγο σε αυτό. Η συζήτηση γίνεται για να βάλει κάθε ομαδούλα τους δικούς της. Αυτή είναι η ταμπακιέρα. Μόνο που είναι άδεια. Και είναι άδεια γιατί ο ιδιότυπος «εμφύλιος» των τελευταίων χρόνων εμπόδισε το ΕΚΚ να κάνει προγραμματικές συμφωνίες με τον ΟΠΑΠ, με τον Οργανισμό προώθησης εξαγωγών, με την Ταινιοθήκη. Να οργανώσει ένα σύγχρονο ενναλακτικό δίκτυο διανομής αντί του αναποτελεσματικού Filmcenter. Να αναδιοργανώσει τις υπηρεσίες του εκπαιδεύοντας σε συνεργασία με το ΙΟΜ το προσωπικό του. Να αξιοποιήσει τις νέες τεχνολογίες και να απορροφήσει κονδύλια από το ΕΣΠΑ στην προώθηση, τις πωλήσεις και την δια βίου εκπαίδευση. Να οργανώσει ειδικά προγράμματα, για το σενάριο και την ανάδειξη νέων κινηματογραφικών προτάσεων. Να βάλει στο ίδιο τραπέζι το Φεστιβάλ Δράμας με το «μικρό» την T-short και όποιον άλλο ενδιαφέρεται για τη μικρού μήκους. Να συνεργαστεί με το δίκτυο των ντοκυμανταιριστών, κλπ,κλπ,κλπ.
Ποιός νόμος χρειάζεται για όλα αυτά;
Σήμερα το ΥΠΠΟ βλέπει ότι δεν έχει λεφτά και λέει να χρηματοδοτήσει το ΕΚΚ από τον ειδικό φόρο και την ΕΡΤ. Για τα ιδιωτικά κανάλια και τα φορολογικά κίνητρα, ζήσε Μάη μου. Και το παράδοξο είναι ότι το βαφτίζει αναπτυξιακό! Και ποντάρει στο επικοινωνιακό παιχνίδι της συσπείρωσης κατά των κακών (χαρακτηρισμό που κέρδισαν με το σπαθί τους) συνδικαλιστών, της αιώνιας κόντρας δημιουργών – παραγωγών, των προσωπικών εμπαθειών, κλπ.
Και αύριο που θα έλθει η ώρα της πολιτικής και των προσώπων; Ε, αύριο είναι μιά άλλη μέρα, θα φέρει νέους (κυβερνητικούς) έρωτες. Κι εμείς θα είμαστε πάλι εδώ, να προσπαθούμε να κάνουμε ταινίες, αυτές που αρέσουν στον καθέναν μας, από πολύ εμπορικές μέχρι πολύ πειραματικές. Αυτό έχει κατακτήθεί και δεν το παίρνει κανένας νόμος. Καλύτερες συνθήκες περιμένουμε και αυτό θα γίνει όταν σταματήσει η εκάστοτε εξουσία να θέλει να «υποδείξει» τι ταινίες θα γίνονται και ποιός θα τις κάνει και ταχθεί, ως οφείελει, «στην υπηρεσία» του κινηματογραφικού χώρου.
Υ.Γ. Στην γραμμή του διαίρει και βασίλευε και η σήμανση υπέρ και κατά πάνω στο κάθε σχόλιο. Βάλτε και 090 για το ποιός θα αποχωρήσει!
Κατ΄αρχάς θέλω να τοποθετηθώ θετικά για τις προθέσεις του προτεινόμενου νόμου-πλαισίου.
Πιστεύω ότι υπάρχει διάθεση από το ΥΠΠΟΤ να τροφοδοτηθεί ο Ελληνικός Κινηματογράφος με περισσότερα χρήματα και να γίνει εφικτή η ποικιλία οικονομικών δυνατοτήτων.
Οι επιφυλάξεις μου έχουν να κάνουν με το ΕΚΚ και την καινούργια του λειτουργία που προσωπικά μου είναι σχετικά οικεία.
Θα καταθέσω πολύ σύντομα τη λειτουργία των Κινηματογραφικών Κέντρων της Γερμανίας, όπως και την εμπειρία μου από το Κινηματογραφικό Κέντρο του Βερολίνου (Μedienboard) με το οποίο έχω συνεργαστεί και έχω τύχει οικονομικής υποστήριξης για δύο ταινίες μου.
Ολα τα κινηματογραφικά κέντρα στη Γερμανία- και δεν είναι λίγα-, δεν λειτουργούν με το μοντέλο του Γενικού Διευθυντή. Υπάρχει Πρόεδρος, διορισμένος από το Κράτος και ένα γνωμοδοτικό Συμβούλιο που συνήθως αλλάζει συχνά και που διαβάζει τα σενάρια και αποφασίζει, δημοκρατικά, με πλειοψηφία.
Και φυσικά υπάρχει ένα Ελεγκτικό Οργανο που κάνει αυστηρότατο οικονομικό έλεγχο.
Τα Κέντρα αυτά είναι ευέλικτα, έχουν 7 με 10 άτομα που δουλεύουν σε μόνιμη βάση και τα λειτουργικά τους έξοδα δεν υπερβαίνουν το 5-10% του προυπολογισμού τους.
Το Κινηματογραφικό Κέντρο του Βερολίνου αποτελεί μοναδική εξαίρεση σε αυτό το σύστημα. Λειτουργεί με το μοντέλο που προτείνει το καινούργιο νομοσχέδιο.
Ο Γενικός Διευθυντής είναι ο απόλυτος Αρχων του Κινηματογραφικού Τοπίου.
Ο προηγούμενος Διευθυντής , γνώστης πολλών ετερόκλητων θεμάτων που έχουν να κάνουν με τη θεωρητική αλλά και την πρακτική πλευρά του Κινηματογράφου, πράγματι κατάφερε
να σταθεί άξιος των περιστάσεων. Ηταν δίκαιος, προσπαθούσε να ενισχύσει τους μικρούς και τους μεγάλους (Παραγωγούς-Σκηνοθέτες), προσπαθούσε διαρκώς να είναι σε διάλογο με τους Κινηματογραφιστές. Είχε την καρδιά του και τ΄αυτιά του ανοιχτά. Ηταν προηγουμένως Διευθυντής σε Ακαδημία Κινηματογράφου και είχε πλούσια, πραχτική εμπειρία στα θέματα Παραγωγής.
Η επόμενη Γενική Διευθύντρια άρχισε σεμνά αλλά σύντομα στην πορεία τα θαλάσσωσε.
Στο τέλος κατάφερε να διχάσει το κινηματογραφικό πεδίο που σήμερα έχει καταντήσει ποδοσφαιρική αρένα.
Ο λόγος: αφέθηκε σε σύναψη φιλικών σχέσεων και προσωπικών προτιμήσεων.
Στην πάροδο του χρόνου οι πιο αδύναμοι, οι λιγότερο «συμπαθητικοί» ή λιγότερο δημοσιοσχεσίτες και κόλακες, πιθανώς και κάποιοι λιγότερο εμπορικοί κρίκοι (Παραγωγοί, Σκηνοθέτες) εξαφανίσθηκαν. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
Αναρωτιέμαι λοιπόν: Αν οι Γερμανοί με αυτό το μοντέλο δεν τα έχoυν καταφέρει, θα τα καταφέρουμε εμείς;
Θα αντέξει αυτό το μοντέλο στο χρόνο, στην Ελλάδα, χωρίς να βυθιστεί στους κινδύνους της οικογενειοκρατίας, του φιλικού αλισβερισιού, της νοοτροπίας της κλίκας και του πολιτικού συμφέροντος; Χωρίς να αδικήσει, να μεροληπτεί και χωρίς να εξαφανίσει τους αδύναμους κρίκους;
Μια σκέψη κάνω και την καταθέτω. Σκεφτείτε και εσείς που θα πάρετε αποφάσεις για την τύχη των Κινηματογραφιστών.
Αγγελική Αντωνίου
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, κατά την ταπεινή μου γνώμη ως νέου κινηματογραφιστή, έχοντας διαγνώσει τις όποιες δυσλειτουργίες του – επί 25 έτη – ήδη δοκιμασμένου συστήματος, προτείνει ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας, με σαφή αναπτυξιακό χαρακτήρα, που θα επιτρέψει στην πρωτοβουλία των κινηματογραφικών δημιουργών να ευδοκιμήσει μέσα σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον.
Οι βασικές αρχές του νομοσχεδίου, όπως ο πολλαπλασιασμός των πηγών και η αύξηση της χρηματοδότησης, η ανακατανομή της προς όφελος της παραγωγής, η εξάλειψη γραφειοκρατικών πρακτικών, η απόδοση του ειδικού φόρου με βάση τα εισιτήρια της ελληνικής ταινίας σε αντίστροφη κλίμακα, η ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής και η δυνατότητα χάραξης αποτελεσματικής κινηματογραφικής πολιτικής από το Ε.Κ.Κ. είναι σαφώς θετικές και θα λειτουργήσουν ενισχυτικά για την ελληνική κινηματογραφία.
Η ανάπτυξη της παραγωγής καθόλου δεν «υποβαθμίζει το ρόλο της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας» αντιθέτως δημιουργεί τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στον δημιουργό να εργασθεί με πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Η «υψηλή αλληλεξάρτηση των ρυθμίσεών του σ/ν» επιβάλλει να διασφαλιστεί η λειτουργία του συνόλου των παρεμβάσεών του, κατά συνέπεια είναι αναγκαίο να επιδειχθεί αμέσως η απαραίτητη πολιτική βούληση για την εφαρμογή του 1,5% και την ενεργοποίηση των φορολογικών κινήτρων.
Από διάφορες πλευρές διατυπώνονται κάποιες επιμέρους προτάσεις, που το περιεχόμενό τους ίσως να έχει ενδιαφέρον, η θέση των περισσοτέρων όμως δεν είναι στο νομοσχέδιο αλλά στον νέο εσωτερικό κανονισμό του Ε.Κ.Κ.
Η προσωπική μου ανάγνωση είναι ότι ο νομοθέτης δεν παραπέμπει τα ζητήματα αυτά στον νέο εσωτερικό κανονισμό κακόβουλα αλλά προκειμένου να μην χρειάζεται νέα νομοθεσία κάθε 4-5 χρόνια, όταν δηλαδή θα δοκιμάζονται στην πράξη οι επιμέρους επιλογές ή οι συνθήκες θα επιβάλλουν αναπροσαρμογή των εργαλείων παρέμβασης.
Η αλλαγή του τρόπου διοίκησης και λειτουργίας του ΕΚΚ είναι επιβεβλημένη από την διαπίστωση της παθογένειας του υπάρχοντος συστήματος.
Παρά τις αγαθές προθέσεις του τότε νομοθέτη και των προσώπων που υπηρέτησαν το σχήμα αυτό, δυστυχώς στην πράξη οι «ασφαλιστικές δικλείδες» συχνά δεν λειτούργησαν και οι «αντιπροσωπευτικές διαδικασίες» καταστρατηγήθηκαν νομότυπα, επιτρέποντας την εμφάνιση φαινομένων που υπέσκαψαν την δυναμική ανάπτυξη του ελληνικού κινηματογράφου. Η «συνυπευθυνότητα» δυστυχώς μετατράπηκε σε «διάχυση ευθυνών» και ουσιαστικά οδήγησε στην «αδυναμία καταλογισμού ευθυνών» για την αποτελεσματικότητα (ή μη) της όποιας πολιτικής ασκείτο από το ΕΚΚ .
Η φιλοσοφία που επέλεξε ο νομοθέτης για την νέα αυτή δομή , εν ολίγοις, επιτρέπει την χάραξη και εφαρμογή συγκεκριμένης κινηματογραφικής πολιτικής από το ΕΚΚ αλλά – επιτέλους – δίνει και την δυνατότητα προσωποποίησης και καταλογισμού της ευθύνης για την πολιτική που θα επιλεγεί να εφαρμοσθεί, ανά τριετία.
Και, φυσικά, όσοι θεωρούμε πιο αποτελεσματικό το προτεινόμενο μοντέλο δεν έχουμε κανένα «έλλειμμα δημοκρατικότητας»…
Καθώς πολλά θα εξαρτηθούν από την ικανότητα των προσώπων που θα κληθούν να υλοποιήσουν τη νέα αυτή πολιτική, ο δημόσιος χαρακτήρας της διαδικασίας επιλογής τους πρέπει να συνάδει με την πρόθεση διαφάνειας.
Τελευταίο αλλά πρώτιστο, κρίνω ότι το νέο αυτό βήμα για την ανάπτυξη της ελληνικής κινηματογραφίας θα μείνει μετέωρο χωρίς την συστηματοποίηση και αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας, τόσο με την δημιουργία πρότυπης σχολής όσο και με την διάχυση της οπτικοακουστικής παιδείας στο «Νέο Σχολείο». Πρέπει λοιπόν οι σχετικές διεργασίες, ανάμεσα στο ΥΠΠΟΤ και το Υπουργείο Παιδείας να ξεκινήσουν αμέσως μετά την ψήφιση του σ/ν, με την συμμετοχή των κινηματογραφιστών.
Με επιμέρους σχόλια και προτάσεις στα οικεία άρθρα θα συμπληρώσω την μικρή μου παρέμβαση στην διαδικασία διαβούλευσης.
Επί της αρχής του σ/ν όμως σημειώνω ότι θα ήθελα ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ χωρίς να αλλοιωθεί το πνεύμα του αλλά με την πιθανή βελτίωση κάποιων ρυθμίσεών του, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης και σωστή ΕΦΑΡΜΟΓΗ του.
Με σεβασμό όλων των απόψεων
Βασίλης Κοσμόπουλος
σκηνοθέτης/παραγωγός
Το είδαμε κι αυτό. Οι πρώην πρόεδροι του ΕΚΚ (και τι πολυθεσίτες!) έβγαλαν φιρμάνι προτείνοντας λέει λύσεις για το σινεμά! Γιατί όμως αυτά που λέτε τώρα ρε παιδιά δεν τα εφαρμόζατε στα είκοσι πέτρινα χρόνια που διοικήσατε; Αλλά ας δούμε δύο μόνο τυχαία παραδείγματα για το εγκληματικό ήθος που λανσάρατε κατά την διοίκησή σας και για το τι παραδώσατε: 1) ας σκεφτούμε τον εξευτελισμό και την απόρριψη που αντιμετώπισε από εσάς ο Σταύρος Τορνές για να μην πούμε για τον Αλέξη Δαμιανό και 2) ας θυμηθούμε τον μαυρογιαλούρικο τρόπο που διοικήσατε με την περιβόητη επετηρίδα όπου έκαναν πάρτι οι συνδικαλιστές και οι κομματάρχες με αποτέλεσμα η Εταιρεία Σκηνοθετών να μετράει αυτή τη στιγμή 5.000 μέλη! Και σταματήστε και σεις τα κροκοδείλια δάκρυα για τον εξοβελισμό των αιρετών συνδικαλιστών από το ΔΣ του ΕΚΚ: εσείς τότε πως διοριστήκατε; Μέσα από κάποια αιρετή συλλογική διαδικασία των κινηματογραφιστών ή σας φύτευσε με το στανιό η εξουσία; Αλήθεια δεν συναισθάνεσθαι κάποιες ευθύνες; Κύριοι είστε Υπόλογοι, όχι Εκτιμητές. Είστε τα βαρίδια και πραγματική ομίχλη του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Προς τους συναδέλφους μου
Το κείμενο των πέντε πρώην συμβούλων και προέδρων του Ε.Κ.Κ. είναι εξαίρετο και προσφέρεται εφ’όσον υπάρχει διάθεση από την ηγεσία του ΥΠ.ΠΟ για γόνιμη και εποικοδομητική συζήτηση
Αλέξανδρος Κακαβάς
πρωήν ειδικός σύμβουλος της διοίκησης του Ε.Κ.Κ
εθνικός εκπρόσωπος στο Eurimages και στο Media
Προτείνουμε την πλήρη επαναφορά του άρθρου 2 του Ν.1597/86 για τη Λογοκρισία
Το άρθρο 2 του Ν.1597/86 έχει ως εξής:
1. Η κινηματογραφική τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύεται.
2. Συνιστάται επιτροπή νεότητας σύμφωνα με όσα ορίζονται στις διατάξεις του άρθρου 36 του νόμου αυτού. Η σύσταση και η λειτουργία αυτής της επιτροπής σκοπεύει να συμβάλλει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων ως ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών χωρίς να θίγεται η ελευθερία έκφρασης και διάδοσης των κινηματογραφικών έργων.
3. Η κατάσχεση κινηματογραφικών ταινιών μετά την προβολή τους επιτρέπεται μόνο στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο Σύνταγμα για την κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων.
Υπογράφουν οι σκηνοθέτες:
Μύρνα Τσάπα
Κατερίνα Ευαγγαλάκου
Ελισάβετ Χρονοπούλου
Λουκία Ρικάκη
Φώτος Λαμπρινός
Το άρθρο 2 του Ν.1597/86 έχει ως εξής:
1. Η κινηματογραφική τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύεται.
2. Συνιστάται επιτροπή νεότητας σύμφωνα με όσα ορίζονται στις διατάξεις του άρθρου 36 του νόμου αυτού. Η σύσταση και η λειτουργία αυτής της επιτροπής σκοπεύει να συμβάλλει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων ως ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών χωρίς να θίγεται η ελευθερία έκφρασης και διάδοσης των κινηματογραφικών έργων.
3. Η κατάσχεση κινηματογραφικών ταινιών μετά την προβολή τους επιτρέπεται μόνο στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο Σύνταγμα για την κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων.
Στην παγκόσμια έκθεση της ΟΥΝΕΣΚΟ για το 2009 αναφέρεται ότι τα πολιτιστικά αγαθά παράγουν περισσότερο από το 7% του παγκόσμιου ΑΕΠ και ότι στη δεκαετία του 90 είχαν ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης διπλάσιο από τις υπηρεσίες και τετραπλάσιο από τη μεταποίση στις χώρες του ΟΟΣΑ.
Γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτιστικών αγαθών αφορά τα οπτικοακουστικά μέσα και κυρίως τον κινηματογράφο, με την Αμερική να κατέχει περίπου το 85% των παγκόσμιων προβολών.
Είναι συνεπώς απαραίτητο, όχι μόνο να συμπεριληφθεί στις εισαγωγικές αρχές του σχέδιου νόμου για την «Ενίσχυση και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης» η Συνθήκη της ΟΥΝΕΣΚΟ για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων όπως προτάθηκε, αλλά και να χρησιμοποιηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού το άρθρο 6 – Δικαιώματα των κρατών μελων σε εθνικό επίπεδο, για να ενισχύσει την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή.
Είναι επίσης απαραίτητο να υιοθετηθεί η πρόταση προηγούμενης παρέμβασης, που ζητά «να προστεθεί ειδικό άρθρο που θα στοχεύει στην ανάπτυξη της κινηματογραφικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και θα ορίζει τη συμμετοχή του ΥΠΠΟΤ στον σχεδιασμό και την υλοποίησή της, σε συνεργασία με το Υπ. Παιδείας».
Το κινηματογραφικό έργο όπως όλες οι μορφές τέχνης είναι φορέας πολιτισμού και ο πολιτισμός είναι κυρίως θέμα παιδείας. Το Υπουργείο Πολιτισμού οφείλει να διαφυλάξει τον κινηματογράφο και να τον επιστρέψει στην ελεύθερη κοινωνική δαδικασία, για να μην επαληθευτεί ο Οσβαλντ Σπένγλερ που λέει: «Μια μέρα το τελευταίο πορτρέτο του Ρέμπραντ και το τελευταίο κομμάτι του Μότσαρτ θα πάψουν πια να υπάρχουν – μολονότι κάποιο κομμάτι ζωγραφισμένου μουσαμά και κάποιο φύλλο χαρτί με νότες μπορεί να έχουν διασωθεί – γιατί το τελευταίο μάτι και το τελευταίο αυτί που θα μπορούσαν να πάρουν το μήνυμα τους θα έχουν πια χαθεί»
Από κει και πέρα οι δημιουργοί είναι άξιοι του δημιουργήματος και κατά τη γνώμη μου είναι ευχής έργο που στην Ελλάδα του Δ.Ν.Τ. και της Ευρωπαικής Επιτροπής έχουμε τη δυνατότητα να συζητάμε για ένα σχέδιο νόμου, όταν στη Μεγάλη Βρετανία με τη βαθιά κινηματογραφική παράδοση, ο Κάμερον κατάργησε το Βρετανικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω σε ότι αφορά το φόβο ότι το σχέδιο νόμου δεν καλύπτει τη λογοκρισία, πως κανένας νόμος δεν είναι υπεράνω του Συντάγματος και το Σύνταγμα ορίζει:
Άρθρο 14 « Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται»
Άρθρο 16 « Η τέχνη, η επιστήμη, η έρευνα, και η διδασκαλία είναι ελεύθερες»
Κατερίνα Μαρινάκη – Σεναριογράφος
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Επί έναν ολόκληρο χρόνο η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών ζητάει συνάντηση με τον Υπουργό Πολιτισμού μαζί της 11 από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς φορείς, μάταια όμως.
Έτσι, ο νέος Υπουργός άφησε να περάσει ένας χρόνος ανεκμετάλλευτος με μόνη διαφορά, ως προς τους προηγούμενους, ότι η επιτροπή του δεν είχε ούτε όνομα, ούτε πρόσωπο, φέροντας απολύτως το βάρος και τις συνέπειες αυτού του νόμου.
Αυτό το προτεινόμενο σχέδιο το έκανε χωρίς να λάβει υπόψη του τα πορίσματα του Κινηματογραφικού Συνεδρίου, χωρίς να λάβει υπ’ όψη του το σχέδιο Νόμου «Περί Κινηματογραφικής Πολιτικής» που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των σωματείων του Κινηματογράφου με 600 και πλέον υπογραφές της κινηματογραφικής κοινότητας.
Έτσι με το νομοσχέδιο αυτό καταστρατηγείται η κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελευθερία της Τέχνης, καταργείται ουσιαστικά ο έλεγχος και επιβάλλεται μια πρωτόγνωρη, για τα ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα, πολιτική αδιαφάνειας με το να:
– χαρίζει τα χρέη στα ιδιωτικά κανάλια και να μειώνει το 1.5% σε 0.75%
– δημιουργεί πλήρη αδιαφάνεια στους Οργανισμούς, Ε.Κ.Κ., Φεστιβάλ
– καταργεί τους αιρετούς από το Διοικητικό Συμβούλιο και τις Γενικές Συνελεύσεις για έλεγχο,
– μετατρέπει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου από ανώνυμη εταιρεία Δημοσίου σε εταιρεία Ιδιωτικού Δικαίου, προφανώς θέλοντας να καλύψει κάτι.
– καταργεί την παρουσία της Ελληνικής ταινίας στο κορυφαίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθώς και τα κρατικά βραβεία ποιότητας
– καταργεί το γνωμοδοτικό συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτισμού όπου ακούγονταν όλες οι τάσεις των δημιουργικών δυνάμεων της κινηματογραφίας
– οδηγεί την Ταινιοθήκη της Ελλάδας σε μαρασμό, στην οποία παρεμπιπτόντως δεν γίνεται καμία αναφορά μέσα στο νομοσχέδιο αυτό.
– δεν βάζει ποσόστωση στις αίθουσες μεταξύ ελληνικών και ξένων ταινιών.
– αδιαφορεί για τις κινηματογραφικές λέσχες ανά την Περιφέρεια.
– δεν παρακρατά ποσοστό, από την επιστροφή του φόρου, για καλλιτεχνικές ταινίες και ταινίες νέων δημιουργών.
– δημιουργεί μητρώο παραγωγών στο Ε.Κ.Κ. χωρίς κριτήρια, θέλοντας να βαφτίσει τους εκτελεστές παραγωγής σε παραγωγούς και να είναι υπό την καθοδήγηση αυτών των παραγωγών, κυρίως οι νέοι.
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών παρακολουθεί, με μεγάλη προσοχή, τις επισημάνσεις και τα σχόλια των σκηνοθετών και ανθρώπων του κινηματογράφου στην διαβούλευση που στην συντριπτική πλειοψηφία τους τάσσονται εναντίον αυτού του νομοσχεδίου με κορύφωση την σημερινή ιστορική επιστολή των 5 πρώην Προέδρων και Συμβούλων Κινηματογραφίας του Ε.Κ.Κ., που δημιουργεί επιτέλους μια βάση για συζήτηση, η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών συντάσσεται με όλες αυτές τις απόψεις και ζητεί την απόσυρση του σχεδίου Νόμου για να ξεκινήσει ένας διάλογος με όλη την κινηματογραφική κοινότητα.
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Υπερ
Επειδή διαβάζει κάποιος στις εισαγωγικές θέσεις του Σ/Ν τη γλώσσα / ορολογία, που χρησιμοποιείται από το ΥΠΠΟΤΟΡ, για ενίσχυση των μικρομεσαίων παραγωγών (ενικός Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ και όχι Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ). Καλώς και συμφωνώ μέχρι εδώ. Να ενισχυθούν ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ, ουδείς διαφωνεί.
Επίσης παντού υπάρχει η λέξη υποστήριξη, μοριοδότηση της παραγωγής, της καλλιτεχνικής!, της ανεξάρτητης! ταινίας κλπ. Επίσης καμία αντίρρηση.
Στην επιστροφή φόρου με αριθμητικά παραδείγματα που προκύπτουν κάνοντας απλές μαθηματικές πράξεις φαίνεται, ότι σε μια ταινία με μικρό αριθμό εισιτηρίων ΕΩΣ 50.000 αυτή θα έχει λαμβάνειν επιστροφή από φόρο εισιτηρίου κάτι για € 40.000, € 60.000 ή και € 80.000 … δεν έχει σημασία το νούμερο, ωραίο και ελκυστικό θα είναι και δεν υπήρχε πριν με τον προηγούμενο νόμο. Μάλιστα. Τα χρήματα από αυτή την ανεξάρτητη ΠΑΡΑΓΩΓΗ, αυτήν την καλλιτεχνική ταινία θα επιστρέφονται στην ΠΑΡΑΓΩΓΗ λοιπόν = για να ακριβολογούμε στον ΜΙΚΟΡΟΜΕΣΑΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΟ! Και ας υποθέσουμε, ΠΟΥ ΔΕΝ! ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΝΑ ΕΠΑΝΕΠΕΝΔΥΣΕΙ αυτούς τους πόρους ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ (σε αντίθεση π.χ. με τον Γερμανικό Κινηματογραφικό Νόμο, που υποχρεώνει τους παραγωγούς, ανακυκλώνοντας τα χρήματα στον ίδιο τομέα και διασφαλίζοντας θέσεις εργασίας), ότι αυτός θα έχει μια μαγιά, προίκα δηλ. ένα ποσό για να χρηματοδοτήσει την ερχόμενη ταινία του. Πάρα πολύ ωραία και σεβαστό και αυτό. Να έχουμε εύρωστους παραγωγούς για να κάνουν τις ταινίες μας.
Ερώτημα: στην επιτυχία μιας ταινίας δεν έχει συμβάλλει τα μάλλα ο σεναριογράφος με το σενάριό του; Στην επιτυχία της ίδιας ταινίας δεν έχει συμβάλλει τα μάλλα και ο σκηνοθέτης της, που δούλευε μήνες, αν όχι χρόνια, με την σκηνοθεσία του;
Δεν ομιλούμε γενικότερα λοιπόν εδώ για μια καλλιτεχνική, μια ανεξάρτητη, μια «μη εμπορική ταινία», της οποίας όλοι γνωρίζουμε ότι κινητήριος δύναμη και ψυχή είναι κυρίως ο σκηνοθέτης η και ο σεναριογράφος, αν δεν είναι το ίδιο πρόσωπο (auteur film)?
Γιατί αυτοί οι δύο λοιπόν ακροτελεύτιοι λίθοι της ανεξάρτητης, καλλιτεχνικής ταινίας να μην εισπράττουν ένα μερίδιο σε αυτή την επιτυχία και να το καρπούται αποκλειστικά και μόνο ο Η ΑΝΕΞΑΡΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ = ο ανεξάρτητος παραγωγός? Έστω και να συμφωνήσουμε,ότι ο νόμος είναι εναντίον των μεγάλων μπλογκαρχών / μεγαλοδοανομέων / μεγαλοαιθουσαρχών δεν νοείται! να είναι και εναντίον των συντελεστών (σκηνοθέτη, σεναριογράφο), που με τον μόχθο τους συνέβαλλαν στα όποια εισιτήρια για την ίδια κοινή ταινία?
Καλώς να έχει ο ανεξάρτητος, καλλιτεχνικός παραγωγός την μαγιά του για την επόμενη ταινία του μέσω της επιστροφής του φόρου.
Ποιος τον υποχρεώνει, ότι θα χρησιμοποιήσει αυτή την μαγιά του για να κάνει την ερχόμενη ταινία του με τον ίδιο σκηνοθέτη και τον ίδιο σεναριογράφο? Κανείς. Δηλαδή he takes the money and runs? Είναι δίκαιο, θεμιτό και ευκταίο αυτό?
Σε σοβαρούς κινηματογραφικούς νόμους άλλων χωρών γίνεται το αντίθετο. Λαμβάνονται μέτρα για την ενίσχυση ΚΑΙ των σεναριογράφων και σκηνοθετών! Όχι εισ βάρος των συναδέλφων παραγωγών. Αλλά αν ο νόμος δεν προβλέπει άλλες πηγές ενίσχυσης αυτών δεν θα ήταν πιο όμορφο, δίκαιο εφόσον μιλάμε λοιπόν για την ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ (ενικός Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ) να συμμετέχουν στην επιστροφή και οι δημιουργοί της ταινίας με ένα ποσοστό π.χ. 45% παραγωγός, 45% σκηνοθέτης, 10% σεναριογράφος? Να έχουν μια μαγιά όλοι! Και αν θέλουν να ξανασυνεργαστούν να βάλουν αυτά τα χρήματα πάλι μαζί εκείνοι που/αν το επιθυμούν για την επόμενη κοινή ταινία τους ή ειδάλλως να τραβάνε το δρόμο τους αλλά με κάτι στην τσέπη ο καθένας, ως επιβράβευση του δικού του κόπου.
Και μη τα μπερδέψουμε με τα ποσοστά από τα πνευματικά δικαιώματα. Που ΑΦΕΝΟΣ ΟΥΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΡΗΤΑ (3% σεναριογράφος, 9% σκηνοθέτης, 8% παραγωγός) όλο και συρρικνώνονται από ότι όλοι μας γνωρίζουμε (από 9& σε 6%) … εδώ μιλάμε για μια νέα πηγή χρηματοδότησης, που ανοίγει ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ από την οποία όμως θα πρέπει να «αμοιφθούν» όλοι … και όχι μόνο η κατ’ επίφαση και αορίστως περιγραφόμενη ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ … οι τραπεζικοί λογαριασμοί έχουν πάντα ένα όνομα!
Ως εκ τούτου σε καμία παράγραφο και σε κανένα άρθρο του Ν/Σ δεν φαίνεται ότι έχει προκύψει μια – έστω και ελάχιστη – βελτίωση στα μερίδια οικονομικής ή όποιας άλλης συμμετοχής και αναβάθμισης των σεναριογράφων, σκηνοθετών στις νέες πηγές χρηματοδότησης που (πιθανόν, θα δούμε αν) θα ανοίξει αυτός ο νόμος, όπως από επιστροφή φόρου, Νόμος 1,5%/0,75% κλπ. σε αντίθεση με τους κινηματογραφικούς νόμους ευρωπαϊκών χωρών, όπως π.χ στη Γερμανία με ειδική μέριμνα για πρωτοεμφανιζόμενος η μη σεναριογράφους και σκηνοθέτες.
Αν δε λάβει κάποιος υπόψιν του και την κατάργηση των χρηματικών πρώην Κρατικών Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ τότε μπορούμε άνετα να μιλήσουμνε για μια σημαντική επιδείνωση του «στατους κβο» των σκηνοθετών/σεναριογράφων σε σχέση με την βελτίωση των παραγωγών, που είναι έκδηλη από το γεγονός και μόνο πόσες φορές αναφέρονται οι αντίστοιχες λέξεις στο κείμενο του Σ/Ν!
Σε περίπτωση που ο νομθέτης δεν επιθυμεί να συμμετέχουν οι σκηνοθέτες/σεναριογράφοι στη επιστροφή φόρου ας προβλέψουν άλλα προγράμματα ενίσχυσής τους, όπως σε προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, Γερμανία, Γαλλία, Δανία κλπ.
ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΤΑΡΑΒΗΡΑΣ
Σκηνοθέτης, Παραγωγός
Ιδρυτικό Μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Διπλωματούχος, Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Σκηνοθεσίας & Σεναρίου και Μέλος της Συγκλήτου στην Ανωτάτη Κρατική Ακαδημία και Τηλεόρασης του Μονάχου
Η γνώμη μου για το σχέδιο νόμου που διάβασα επιμελώς, συμπίπτει απολύτως με τη γνώμη, τα επιχειρήματα που παρουσίασαν και τις προτάσεις που έκαναν οι: Μάνος Ζαχαρίας, Μάνος Ευστρατιάδης, Κώστας Βρεττάκος, Γιάννης Μπακογιαννόπουλος και Διαγόρας Χρόνόπουλος.
Δεν είμαι υπέρ της ψήφισης του νέου σχεδίου, δεν βελτιώνει τον ήδη καταπατηθέντα υπάρχοντα νόμο ούτε προστατεύει μεγάλο μέρος της ελληνικής κινηματογραφίας και της πολιτιστικής της κληρονομιάς.
Άρης Μπαφαλούκας.
Σκηνοθέτης.
Κοιτώντας την μοριοδότηση στο θέμα της παραγωγής κινουμένων σχεδίων παρατήρησα κάποιες πολύ σημαντικές ελλείψεις.
Πρώτον δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ κινουμένων σχεδίων στο χέρι, με υπολογιστή και με κούκλες. Παραγωγές με διαφορές πολύ μεγαλύτερες απο τις διαφορές μυθοπλασίας και ντοκυμαντέρ που διασαφηνίζονται ξεχωριστά στο υπάρχον νομοσχέδιο.
Επίσης δεν γίνεται καμία αναφορά στον ήχο των κινουμένων σχεδίων. Αυτή είναι μια τεράστια έλλειψη αφού ειδικά σε αυτό το είδος ταινιών ο ήχος πρέπει να φτιαχτεί εκ του μηδενός. Σε συνεργασία με άλλους animator, απο την εμπειρία μου στον χώρο αλλα και σαν καθηγητής παλιότερα στην Αγγλία προτείνω τις εξής αλλαγές στην μοριοδότηση.
Δημήτρης Δεληνικόlας
Για όλα τα είδη Ταινιών Κινουμένων Σχεδίων.
Βασική Ομάδα
Παραγωγός 2
Σκηνοθέτης 2
Σεναριογράφος 1
Καλλιτεχνική Διεθυνση 1
Συνθέτης 1
____________________________________________________________
ΣΥΝΟΛΟ 6
Ομάδα Τεχνικής Δημιουργίας Α. Δισδιάστατο Β.Τρισδιάστατο με πολογιστή Γ. Τρισδιάστατο με Κούκλες
Α. Ομάδα Συνεργατών για την προετοιμασία ταινίας Δισδιάστατων κινουμένων σχεδίων
Σχεδιασμός και κίνηση Χαρακτήρων 4
Σχεδιασμός Φόντων Σκηνικών 2
ΣχεδιασμόςΣκηνών 1
Χρωματισμόι 2
___________________________________________________________
ΣΥΝΟΛΟ 9
Β. Ομάδα Συνεργατών για την προετοιμασία ταινίας Τρισδιάστατων κινουμένων σχεδίων με υπολογιστή
Κατασκευή Τρισδιάστατων Χαρακτήρων 3
Κατασκευή Τρισιάστατων Σκηνικών 1
Δημιουργία Υφών 1
Δημιουργία Κίνησης 2
Φωτισμός και υλοποίηση εικόνας rendering 2
___________________________________________________________
ΣΥΝΟΛΟ 10
Γ. Ομάδα Συνεργατών για την προετοιμασία ταινίας κινουμένων σχεδίων με κούκλες
ΚατασκευήΗρώων 2
Κατασκευή Σκηνικών 1
Χειριστής Καμερας Διευθυνση Φωτογραφίας 2
Δημιουργία Κίνησης 2
___________________________________________________________
ΣΥΝΟΛΟ 7
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ
Αποπεράτωση Μονάδες Αξιολόγησης
Σύνθεση εικόνας / Ειδικά Εφφέ 2
Μοντάζ Εικόνας 1
Φωνοληψία 1
Ηχητικός Σχεδιασμός 1
Εργαστήρια 1
____________________________________________________________
ΣΥΝΟΛΟ 6
ΣΥΝΟΛΑ
Α. Δισδιάστατο 21
Β. Τρισδιάστατο με υπολογιστή 22
Γ. Τρισδιάστατο με κούκλες 19
Λόγω έλλειψης αξιόλογης δυνατότητας κινηματογραφικών σπουδών στην Ελλάδα σπούδασα σκηνοθέτης-σενάριο στη Γερμανία. Δραστηριοποιούμαι εκεί από το 1985 και έχω συμπράξει σε διεθνείς συμπαραγωγές (προσωπικές ή με τρίτους) ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ελλάδα, ΗΠΑ κλπ. θα παρέπεμπα θερμά τους συντάκτες του νόμου του ΥΠΠΟΤΟΥΡ, στο οποίο προΐσταται ο αξιότιμος Κύριος Π. Γερουλάνος, ένα έλληνας της διασποράς, με σπουδές σε διακεκριμένα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα να αναγνώσουν τα ακόλουθα. Εκεί θα αντιληφθεί ο έλληνας ειδήμων, σε ποιό επίπεδο και με ποιούς τρόπους λαμβάνεται σε εθνικούς νόμους για τον κινηματογράφο και πώς προωθούνται οι διεθνείς συνεργασίες (μεταξύ κρατών) και συμπαραγωγές με διμερείς διακρατικές συμφωνίες (η διμερείς / πολυμερείς συμπαραγωγές για τις οποίες παρατηρούμε σε πολλά εδάφια του Νόμου μια έλλειψη πρόνοιας και μέριμνας.
Ο Νομοθέτης πρέπει να εκφράζει την βούλησή του και να μην κάνει δίκη προθέσεων και μόνο.
Συνάδελφος που συμμετείχε σε αυτήν την τόσο σημαντική ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ (Αυστραλοί παραγωγοί μετέβησαν στον Καναδά για να προσωθήσουν διμερείς συμπαραγωγές) απόρησε που δεν μετείχε κανένας έλληνας εκπρόσωπος και ιδιαίτερα σε τόσο κρίσιμες στιγμές για την χώρα μας και τον κινηματογραφικό χώρο, π.χ.εκπρόσωποι Υπουργείου Πολιτισμού ή άλλου δημόσιου φορέα, που επιλαμβάνονται της διαμόρφωσης του Νόμου για να πληροφορηθούν το ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ. Ούτε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, που πολλές φορές εξαντλείται σε «παρουσία» στα Διεθνή Φεστιβάλ. Η δουλειά γίνεται εδώ όπως και εδώ αποκτώνται οι βάσεις για απόκτηση τεχνογνωσίας και επίτευξη διεθνών συμπαραγωγών.
Στο άρθρο αποτυπώνεται – μεταξύ πολλών άλλων – πόσο άστοχη και διεθνώς ξεπερασμένη – είναι η προτεινόμενη μοριοδότηση στον ελληνικό νόμο και ότι ουσιαστικά δημιουργεί μπαριέρες αντί να «επιδοτεί/προσελκύει» διεθνείς συμπαραγωγές, μεταφορά/εισροή σημαντικών χρηματικών κεφαλαίων στην χώρα μας.
Αναγνώσατε παρακαλώ πολύ ποιά διασταλτική έννοια του όρου «ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ» χρησιμοποιείται πιο κάτω. Και πως έτσι συγκεντρώνονται τα απαιτούμενα κεφάλαια για συμπαραγωγή όχι για «μπλογκμπάστερς» αλλά για ανεξάρτητες ταινίες, που δεν καταφέρνουν να παραχθούνμε εθνικά κεφάλαια.
Επίσης στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΟΡΟΥΜ στο Χάλιφαξ αναπτύχθηκε πως προωθούνται/χρηματοδοτούνται πρωτοεμφανιζόμενοι σκηνοθέτες. Πως συμμετέχουν χρηματικά στην αναπτύξη καινούργιων σχεδίων συμπαραγωγής οι εκάστοτε πολιτειακές αρχές και ινστιτούτα.
Θα υλοποιηθεί τελικά το ταξ σέλτερ στην Ελλάδα 6 μήνες μετά την ψήφισή του στη Βουλή με τα αντίστοιχα Προεδρικά διατάγματα; Θα είναι γενναιόδωρο και αντίστοιχο εκείνων διεθνώς; Το να εξαναγκαζόμαστε ως χώρα συνεχώς να υιοθετούμε απλά και μόνο τους πιο προηγμένους νόμους της ΕΕ στον οπτικοακουστικό τομέα δεν μπορεί να αποτελεί τη λύση του προβλήματος. Απαιτείται να αναπτύξουμε δικές μας νομοθετικά θεσπισμένες πρωτοβουλίες και διαδικασίες και αυτές να περιγραφούν ενδελεχώς στο νόμο βάσει των οποίων(παρόμοιες του FAST TRUCK) θα δούμε ταινίες να γυρίζονται στην Ελλάδα και όχι να «μας γυρίζουν¨την πλάτη (βλ. Μέγας ΑΛέξανδρος, Σοσιαλίσμ του Γκοντάρ καιπολλά άλλα παραδείγματα) και να μεταβαίνουν σε Μάλτα (Σπήλμπεργκ), Τυνησία και αλλού.
Η σύμπραξη 2 ελλήνων συναδέλφων τα τελευταία χρόνια σε ελληνοκαναδικές συμπαραγωγές αποτελούν μόνο φωτεινή εξαίρεση.
Μια ανάγνωση των πιο κάτω θα σας πείσει!
Για την αντιγραφή,
ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΤΑΡΑΒΗΡΑΣ
Σκηνοθέτης, Παραγωγός
Ιδρυτικό Μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Διπλωματούχος, Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Σκηνοθεσίας & Σεναρίου και Μέλος της Συγκλήτου στην Ανωτάτη Κρατική Ακαδημία και Τηλεόρασης του Μονάχου
————————————————————–
http://trulyfreefilm.hopeforfilm.com/2010/10/co-production-studies-strategic-partners-forum.html
Co-Production Studies: Strategic Partners Forum
Australian film production, Christine Vachon, Cinetic Rights Management, co-production, digital distribution, Halifax, HBO, I Love You Too, Janet Brown, Laszlo Barna, Laura Walters, Martin Katz, Mildred Pierce, Princess Pictures, Screen Australia, Strategic Partners, subsidies, Todd Haynes, VOD, Yael Bergman
Guest post by Yael Bergman
A few days at Strategic Partners, Halifax, Canada and a crash course at International Co-Production Financing.
I saw Ted in Toronto a few days before heading to Strategic Partners in Halifax, Nova Scotia, Canada. He suggested I write on his blog with what went on there. I am reporting back now…
I write this as an Australian producer who recently produced a romantic comedy in Australia called I Love You Too. It was completely financed within Australia, largely with Australian and state government investment, and the tax rebate (up to 40 per cent of Australian spend). We are fortunate in Australia to have this public funding as a resource, and whilst it is perpetually competitive, it is the way most film and television is made in Australia. It sustains the industry and ensures we continue to tell Australian stories.
My producing partner, Laura Waters, who is originally from Colorado but has lived in Australia for almost 20 years, regularly comments that she can’t believe governments actually give you money to develop and make stuff here. Well, it’s true!
To some independent American producers, this must sound like the gold pot at the end of the rainbow, but the reality is it’s a limited pool and the funding bodies (and consequently, the producers) are always trying to work out a way to make it stretch further.
One good way is via co-producing, i.e. we split the cost of making a project over two or more countries that has a vested interest, and then we can each claim it as our own as a “national film”. Arguably, the project should be culturally relevant to each producing country and there needs to be a fair split between creative elements and financial contribution, but on the whole, with a bit of juggling, it can work very well if the project calls for it. (NB: This applies for international producers entering into an official co-production with Australia, the project becomes automatically entitled to the Producer Offset rebate as an Australian project, up to 40% of Australian spend.)
Australia has official co-production treaties or Memorandums Of Understanding (MOU) with countries such as Canada, China, Singapore, Israel, NZ, UK and most European countries. Canada has treaties with more than 50. Unfortunately for the American independent producer community, no official treaties exist with the US. If you are an American independent producer and “that sucks” has just crossed your mind, be aware that its not all upside – dealing with bureaucracies to make films is often slow and time-consuming, which is time and energy that could otherwise go into the creative process… but nonetheless, we are absolutely grateful it exists.
The state of play is, however, changing. As the marketplace gets tighter and more competitive, there is a general appreciation, certainly within Australia anyhow, that we need to open up to wider markets, including the US. We just need to be creative in how we do it.
So, it was with much curiosity that I noticed the organizers of Strategic Partners, the international co-production market in Halifax, Nova Scotia, Canada, from Sept 16-19 (which I attended thanks to support from my local state funding body, Film Victoria…) decided to spotlight the USA, as well as Germany, as potential co-production partners. Despite having no official treaty, is there a way international producers can partner up with US producers? Apparently yes. While the spirit of traditional co-productions is to align the interests of international producers whose domestic markets are too small to compete with the US in the global marketplace, it appears that unofficial alliances between US and other countries, are becoming more accepted, especially via co-development and co-financing. (Note: in Australia, Screen Australia has launched a development program where they will match development funds up to $50,000 with funds from a third party with marketplace credibility i.e. financier, sales agents, distributors, broadcaster, etc. who can be from any country).
So within this context, over 3 and a half days at Strategic Partners in Halifax, 180 international producers, financiers, distributors, TV executives, sales agents, and representatives from national and state Canadian funding agencies were matched in 30 minute meeting blocks at tiny tables in a large hotel ballroom to talk about projects, possible collaborations, exchange information and hopefully find some common ground. These sessions were interspersed with inspiring guest speakers who generously shared their war stories and views on the current state of play.
Christine Vachon spoke about the challenges of working with first time filmmakers in this risk averse environment, the downward pressure on budgets, and the opportunities opening up within the digital age, but her overarching message was that its always been tough and we keep getting used to the changes, so we just need to keep producing creatively (Christine is now producing a TV series for the first time for HBO with Todd Haynes directing, based on the original book of Mildred Pierce.)
Other keynote speakers included Toronto-based producer Laszlo Barna (whose company Barna-Alper Productions was acquired by E1 Entertainment in 2008) who was big on the message that Canada’s potential as a co-production partner is still underexploited.
Another Canadian producer and EP, co-production treaty expert and former law professor, Martin Katz, also shared his experiences, and among his many anecdotes, he shared how financing on Hotel Rwanda came together just days before cameras rolled with the last piece from Italy conditional upon casting at least one Italian role, so the writers wrote in an Italian Priest. Katz admitted they chose not to finance Hotel Rwanda as an official Canadian co-production because European casting rules are more flexible than Canadian.
There was a session on how to wrangle money from private investors. Essentially, the panelists concluded that money is still around and wealthy investors who have been waiting out the GFC, are poised to come back in given the right sort of project compatible with their philosophical and/or risk profiles. One panelist remarked investors like to feel good about projects they invest in, so it isn’t always about a financial return. There was also talk about how to creatively finance today by breaking down the rights, and assigning values to rights such as digital, soundtrack and itunes rights which traditionally haven’t offered much value.
Continuing the idea of rights, there was a fascinating session tightly facilitated by Janet Brown of Cinetic Rights Management on the current state of digital revenue, especially cable and broadband VOD, game outlets such as X-Box, Wii and Playstation, and mobile rights. Whilst this space is becoming increasingly significant as a potential content revenue stream, and the major companies are aggressively entering it, the golden goose example of how everybody will benefit over the traditional model is still elusive. When it finally happens, and it is close, the landscape is destined to change…
By the end of the few days at SP, I felt as though my own personal landscape had changed in view of financing, producing and collaborating on film and television projects with global partners. It’s a big world and partnering can open up creative choices. Can co-producing help us tell bigger stories to more people?
Of course, there are a million questions some of which are technical, and many of which are creative,
(…is there a place for local stories in global partnerships? How do we make sure bureaucratic box ticking doesn’t get in the way of creative decisions?) but like all aspects of producing, naturally it comes down to whatever works best for the project.
Personally, I love the idea of potentially reaching bigger audiences by working with talented storytellers from around the world with something in common to say. It seems, today at least, that it has never been easier to do it.
Yael Bergman has been working with Melbourne-based production company Princess Pictures (“Summer Heights High”, “We Can Be Heroes”, romantic comedy “I Love You Too”), developing and producing projects for film and television since 2004. She also co-wrote and co-produced the low budget feature film “Love and Other Catastrophes” which sold to Fox Searchlight.
Προτείνουμε στη θέση της πρώτης παραγράφου να μπει το εξής:
Το Κράτος οφείλει να παίρνει τα αναγκαία μέτρα για την ηθική και υλική ενίσχυση της παραγωγής, της διανομής και της προώθησης των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών και για τη βελτίωση της κινηματογραφικής παιδείας.
Επίσης προτείνουμε να προστεθούν τα παρακάτω:
4. Η κινηματογραφική τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύεται.
Όπου στον παρόντα νόμο προβλέπεται επιλογή προσώπων αναγνωρισμένου κύρους, απαιτούνται διεθνείς ή εθνικές διακρίσεις, βραβεύσεις, επιστημονικές δημοσιεύσεις και όπου προβλέπεται ενεργή παρουσία, απαιτείται η ύπαρξη έργου, ή επαγγελματική δράση, τα τελευταία δέκα χρόνια.
5. Συστήνεται Συμβούλιο Κινηματογραφίας, το οποίο απαρτίζεται από εννέα (9) άμισθους συμβούλους διορισμένους από τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού με διετή θητεία. Το Συμβούλιο Κινηματογραφίας είναι το αρμόδιο όργανο που συμβουλεύει τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού σε θέματα κινηματογραφικής πολιτικής. Επίσης, λειτουργεί ως δευτεροβάθμιο όργανο κρίσεων, σε θέματα που ορίζει ο παρών νόμος ή του αναθέτει ο Υπουργός. Συνεδριάζει όποτε υπάρχει ανάγκη, είτε κατά την κρίση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, του Προέδρου του ή της πλειοψηφίας των μελών του.
Τα εννέα (9) μέλη του πρέπει να έχουν τις εξής ιδιότητες:
Ο εκάστοτε Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού
Ένας (1) κινηματογραφικός σκηνοθέτης
Ένας (1) κινηματογραφικός σκηνοθέτης – παραγωγός
Ένας (1) κινηματογραφικός παραγωγός
Ένας (1) διανομέας κινηματογραφικών ταινιών
Ένας (1) αιθουσάρχης
Ένας (1) τεχνικός κινηματογράφου
Ένας (1) νομικός
Ένας (1) σεναριογράφος κινηματογράφου
Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Κινηματογραφίας εκλέγεται από τα 9 διοριζόμενα μέλη και να διορίζεται από τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού.
Στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου Κινηματογραφίας εμπίπτει η επιλογή της κινηματογραφικής ταινίας που θα εκπροσωπεί την Ελλάδα στις υποψηφιότητες για τα «ΟΣΚΑΡ» Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Έχοντας θητεύσει σε υπεύθυνες θέσεις που μας εμπιστεύθηκε η Πολιτεία στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και στο Υπουργείο Πολιτισμού, θεωρούμε υποχρέωση μας να καταθέσουμε χωρίς προκαταλήψεις και εξαρτήσεις από φορείς, κινήσεις ή πρόσωπα, την κριτική μας αποτίμηση για το νέο κινηματογραφικό νομοσχέδιο. Δεν έχουμε σκοπό να προλάβουμε ή να υποκαταστήσουμε τις απόψεις των ανθρώπων του κινηματογράφου που, δικαιωματικά, έχουν τον πρώτο λόγο. Πιστεύουμε όμως ότι, με την πείρα που έχουμε αποκτήσει, η γνώμη μας μπορεί να φανεί χρήσιμη στο δημόσιο διάλογο και ευχόμαστε οι προτάσεις μας να λειτουργήσουν ως κοινός τόπος σύγκλισης διισταμένων απόψεων.
Την περασμένη άνοιξη, η Πολιτεία θέσπισε, με το φορολογικό νόμο, κίνητρα για την ενίσχυση της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Δημιουργήθηκε τότε η εντύπωση ότι έγινε το πρώτο βήμα για την χάραξη μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής και η προσδοκία ότι το, υπό διαμόρφωση, κινηματογραφικό νομοσχέδιο θα εξασφάλιζε την ολοκλήρωση της.
Δυστυχώς το κείμενο του νομοσχεδίου που δόθηκε σε διαβούλευση δεν δικαίωσε τις, δικές μας τουλάχιστον, προσδοκίες. Όχι μόνο γιατί τα θετικά οικονομικά μέτρα που προβλέπει – των οποίων τη σημασία αναγνωρίζουμε – δεν στοιχειοθετούν ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό μοντέλο… Αλλά, κυρίως γιατί, στο σύνολό του, εκφράζει μια στροφή της κρατικής κινηματογραφικής πολιτικής και επιχειρεί μια μεταρρύθμιση που οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειές της, φοβούμαστε ότι δεν έχουν μελετηθεί σε βάθος.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Συγκεκριμένα, το νέο σχέδιο νόμου:
1. Απομακρύνεται από τη φιλοσοφία του ισχύοντος ιστορικού νόμου της Μελίνας Μερκούρη και υποβαθμίζει το ρόλο της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης. Ο σκηνοθέτης εκτοπίζεται από τον παραγωγό και η πολιτιστική διάσταση του κινηματογραφικού έργου κινδυνεύει να θυσιαστεί στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του οπτικοακουστικού προϊόντος.
2. Παραδίδει τη διοίκηση των κινηματογραφικών Οργανισμών σε Διοικητικά Συμβούλια και σε παντοδύναμα εκτελεστικά πρόσωπα, διορισμένα από τον εκάστοτε υπουργό. Αντί να θεμελιώσει μια νέα συνθήκη συνυπευθυνότητας ανάμεσα στο κράτος και την κινηματογραφική κοινότητα και να βελτιώσει το σημερινό συμμετοχικό σύστημα, οδηγείται στο αντίθετο άκρο. Δημιουργεί συγκεντρωτικούς και στεγανούς Οργανισμούς χωρίς συλλογικά όργανα ελέγχου, ιδιαίτερα ευάλωτους σε – δίκαιη ή άδικη – κριτική για αδιαφάνεια, ευνοιοκρατία και αυθαιρεσίες.
3. Εξαντλείται στα μέτρα ενίσχυσης της παραγωγής, παραγνωρίζει τη ζωτική σημασία των άλλων τομέων της κινηματογραφικής δραστηριότητας και ευνοεί τη δημιουργία κενών ή αρρυθμιών στις αλληλένδετες λειτουργίες τους, ανατρέποντας τις λεπτές ισορροπίες του ευπαθούς κινηματογραφικού μας «οικοσυστήματος».
ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Ειδικότερα, διατρέχοντας τις διατάξεις του νομοσχεδίου, παρατηρούμε ότι:
1. Από το νομοσχέδιο απουσιάζει το άρθρο 2 του ισχύοντος νόμου 1597/1986 που κατοχυρώνει την ελευθερία της κινηματογραφικής τέχνης σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και απαγορεύει ρητά τη λογοκρισία. Πρόκειται για σοβαρότατη παράλειψη, ακούσια θέλουμε να πιστεύουμε, που η έγκαιρη επανόρθωση της είναι επιβεβλημένη.
2. Το θετικό μέτρο της επιστροφής του ειδικού φόρου στους παραγωγούς χάνει μέρος της αναπτυξιακής του δυναμικής γιατί η σχετική διάταξη δεν διευκολύνει – με την παροχή κινήτρων – την επανεπένδυση του στην παραγωγή, κάτι που θα εξασφάλιζε την ανακύκλωση ζωτικών πόρων. (Άρθρο 5)
3. Η υποχρέωση της ΕΡΤ να καταβάλει το «1,5%» επί του συνόλου του ανταποδοτικού τέλους είναι το πιο σημαντικό θετικό οικονομικό μέτρο του νομοσχεδίου, γιατί εγγυάται την απελευθέρωση σημαντικών παραγωγικών κεφαλαίων. (Άρθρο 8 παρ.1)
4. Οι διατάξεις για την καταβολή του «1,5%» από τα ιδιωτικά κανάλια επεκτείνουν ορθά το μέτρο και στα συνδρομητικά δίκτυα αλλά, κατά τα άλλα, «επανιδρύουν» – με παραλλαγές και διευκολύνσεις – το παλιό αποτυχημένο κανονιστικό πλαίσιο που τραυμάτισε το κύρος της Πολιτείας. Καμία μνεία δεν υπάρχει για ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις, καμιά ποινή δεν προβλέπεται για τους παραβάτες και καμιά εγγύηση δεν παρέχεται για την εφαρμογή του μέτρου η οποία παραπέμπεται σε μελλοντική υπουργική απόφαση. (Άρθρο 8 παρ.2-7)
5. Καταργείται το μέτρο της επιστροφής του ειδικού φόρου στους διανομείς, αντί να αναθεωρηθεί και να συμβάλλει στη προώθηση των ανεξάρτητων ταινιών που δεν «εκπροσωπούν» ολιγοπωλιακά συμφέροντα. Μεταβάλλεται, επίσης, ριζικά ο τρόπος επιστροφής του ειδικού φόρου στους αιθουσάρχες και δημιουργείται πρόβλημα επιβίωσης των παραδοσιακών αιθουσών. Ο συνδυασμός των δύο ρυθμίσεων θα λειτουργήσει ως εκρηκτικό μείγμα και θα περιορίσει δραστικά τις δυνατότητες διανομής και το χρόνο προβολής των ελληνικών ταινιών. Θα «αποσυρθούν», επίσης, οριστικά από το κύκλωμα διανομής οι ταινίες μικρού μήκους αφού οι διατάξεις, που σήμερα τις ευνοούν, καταργούνται. (Άρθρα 5 & 7)
6. Η αλλαγή της νομικής μορφής του ΕΚΚ, τη σκοπιμότητα της οποίας δεν κατανοούμε, θα του αφαιρέσει, σε νομικό και οικονομικό επίπεδο, την ευελιξία που έχει σήμερα ως «Ανώνυμη Εταιρεία» και θα του στερήσει τα οφέλη που απολαμβάνει από τις ευεργετικές διατάξεις νόμων με αναπτυξιακό χαρακτήρα. (Άρθρο 9)
7. Στο ΕΚΚ εγκαθιδρύεται «ενός ανδρός αρχή» στο πρόσωπο του Γενικού Διευθυντή που συγκεντρώνει στην πράξη, ελέω του εκάστοτε Υπουργού, όλες τις εξουσίες των σημερινών συλλογικών οργάνων υπό την υψηλή εποπτεία ενός, διορισμένου επίσης, Διοικητικού Συμβουλίου. Ακόμα και στην περίπτωση που o συγκεντρωτισμός αυτός δεν εκφράζει τις προθέσεις των συντακτών του νόμου, είναι βέβαιο ότι θα εφαρμοστεί στην πράξη λόγω του τρόπου διατύπωσης των σχετικών διατάξεων. Αυτό το συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης είναι ακατάλληλο για το ΕΚΚ που δεν είναι άμεσα παραγωγικός Οργανισμός με κλειστό χαρακτήρα, αλλά έχει πρωταγωνιστικό αναπτυξιακό και ρυθμιστικό ρόλο σ’ ένα πολυκλαδικό χώρο με συχνά αντικρουόμενα συμφέροντα. Σ’ ένα τέτοιο Οργανισμό η ευθύνη είναι βαριά, γι’ αυτό οφείλει να επιμερίζεται και οι αποφάσεις να είναι αιτιολογημένες και προϊόν ουσιαστικής συλλογικής λειτουργίας. (Άρθρα 12, 13 παρ.9, 14)
8. Η συλλογική και διαφανής διαδικασία αξιολόγησης των σχεδίων παραγωγής των ελληνικών ταινιών στο ΕΚΚ, καταργείται. Το έργο της αξιολόγησης ανατίθεται σε στελέχη με συμβουλευτικό ρόλο, που προσλαμβάνονται επί θητεία. Κάθε ουσιαστική απόφαση εναπόκειται στον παντοδύναμο Γενικό Διευθυντή και η τυπική της νομιμοποίηση στο Δ.Σ. το οποίο, καθ’ όλες τις ενδείξεις, δεν θα αποτελείται από κινηματογραφιστές. (Άρθρο 16)
9. Η θεσμοθέτηση «μητρώου παραγωγών», με κριτήρια εγγραφής που δεν αναφέρονται στο σ.ν. αλλά θα καθοριστούν από το μελλοντικό Δ.Σ. του ΕΚΚ, αποτελεί την πιο επικίνδυνη διάταξη του νομοσχεδίου. Όπως είναι διατυπωμένο το σχετικό άρθρο, παρέχεται εξουσιοδότηση στην αυριανή ή σε οποιαδήποτε μελλοντική διοίκηση του ΕΚΚ να το ερμηνεύσει κατά το δοκούν και, αντίθετα με το πνεύμα της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής, να δημιουργήσει ένα κλειστό επάγγελμα, στερώντας από τους σκηνοθέτες το δικαίωμα να είναι παραγωγοί των έργων τους. (Άρθρο 20)
10. Ο διορισμός πλήθους στελεχών με τριετή θητεία στο ΕΚΚ και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, θα εκτινάξει τα λειτουργικά έξοδα δύο Οργανισμών που αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα, χωρίς μάλιστα να έχει ανακοινωθεί δημοσίως κανένα πρόγραμμα για την εξυγίανσή τους. (Άρθρα 15, 28)
11. Η ίδρυση του Hellenic Film Commission είναι οπωσδήποτε σημαντική και ευπρόσδεκτη, περισσότερο όμως για τον ελληνικό τουρισμό και λιγότερο για τον ελληνικό κινηματογράφο. Γι’ αυτό θα ήταν καλύτερο – με «θερμοκοιτίδα» σήμερα το ΕΚΚ – η Υπηρεσία αυτή να μετεξελιχθεί γρήγορα σε ανεξάρτητο Οργανισμό υπό την εποπτεία του ΥΠΠΟΤ. (Άρθρο 17)
12. Η κατάργηση του, νομικά κατοχυρωμένου (Ν.2557/1997, άρ.4 παρ.1β) «Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης», καταργεί έναν ιστορικό θεσμό που υπήρξε ανέκαθεν το σημαντικότερο βήμα των ελλήνων δημιουργών. Η απόφαση αυτή είναι ασφαλώς επιζήμια και η σκοπιμότητά της ακατανόητη. (Άρθρο 23)
13. Η κατάργηση των «Κρατικών Βραβείων Ποιότητας» που αποτελούσαν ουσιαστικό μηχανισμό προώθησης, οικονομικής ενίσχυσης και ηθικής αναγνώρισης των δημιουργικών συντελεστών των ταινιών, είναι επιζήμια και δεν δικαιολογείται ούτε από το κόστος του θεσμού, ούτε από τα προβλήματα που δημιούργησε ο τρόπος απονομής, ο οποίος πρέπει οπωσδήποτε να αναθεωρηθεί.
14. Η κατάργηση του άρθρου 28 του ισχύοντος νόμου, που ορίζει το καθεστώς αναγνώρισης της «Ταινιοθήκη της Ελλάδος», αναιρεί την υποχρέωση του κράτους να την ενισχύει ηθικά και υλικά. Έτσι, το ιστορικό αυτό Ίδρυμα στερείται τυπικά την προστατευτική αιγίδα της Πολιτείας και κινδυνεύει να αντιμετωπίσει, στο μέλλον, σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης.
15. Το σύστημα μοριοδότησης ταινιών που εισάγεται και οι μονάδες αξιολόγησης που καθορίζουν τον «συντελεστή ταινίας» αντιμετωπίζουν ανορθολογικά το σκηνοθέτη έναντι του παραγωγού και άλλων συντελεστών, στοιχειοθετώντας μία ακόμα ένδειξη του πνεύματος υποτίμησης των δημιουργών που διατρέχει το σ.ν. (Άρθρα 4 & 6)
Οι επισημάνσεις αυτές μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το νομοσχέδιο αυτό, παρά τις προθέσεις των συντακτών του, θα δημιουργήσει στην πράξη περισσότερα προβλήματα απ’ όσα καλείται να επιλύσει, εφόσον δεν αναθεωρηθούν πολλές από τις διατάξεις του.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Η συνολική αντικατάσταση της ισχύουσας νομοθεσίας με ένα κείμενο που καλύπτει τα θέματα σε έκταση χωρίς να επιλύει τα προβλήματα στο απαιτούμενο βάθος, δεν ήταν ίσως η πιο εύστοχη επιλογή. Η μερική αναθεώρηση και η επιλεκτική συμπλήρωση του σημερινού κανονιστικού πλαισίου θα ήταν – κατά τη γνώμη μας – προτιμότερη, αφού θα μπορούσε να εξασφαλίσει την αναγκαία αναπτυξιακή ώθηση στον ελληνικό κινηματογράφο χωρίς τον κίνδυνο να υποτιμηθεί η πολιτιστική του διάσταση.
Επειδή ωστόσο το ζητούμενο δεν είναι τόσο η μέθοδος όσο το περιεχόμενο της νομοθετικής παρέμβασης, καταθέτουμε πρόταση 12 σημείων η οποία – όπως πιστεύουμε – μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία ένα υγιούς και ισορροπημένου αναπτυξιακού περιβάλλοντος για το ελληνικό σινεμά, να αμβλύνει τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που διατυπώνονται και να συμβάλλει, ίσως, στη σύνθεσή τους.
Τα σημεία αυτά, είναι:
1. Διατήρηση του άρθρου 2 του ισχύοντος Νόμου 1597/1986, το οποίο επικαλείται την ελευθερία της κινηματογραφικής τέχνης σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και απαγορεύει τη λογοκρισία. Πρόκειται για ζήτημα αρχής που είναι, όχι μόνο για τους κινηματογραφιστές, αλλά και για ολόκληρο τον πνευματικό κόσμο, αδιαπραγμάτευτο.
2. Θέσπιση κινήτρων που θα διευκολύνουν την επανεπένδυση στην κινηματογραφική παραγωγή ποσών του επιστρεφομένου ειδικού φόρου στους παραγωγούς, ώστε να αξιοποιούνται πολύτιμοι πόροι.
3. Εξασφάλιση της καταβολής του 1,5% των ιδιωτικών και συνδρομητικών καναλιών στην πηγή των εσόδων – με οικονομοτεχνική μέθοδο που μπορεί να αναζητηθεί – και απόδοσή του στο ΕΚΚ, ώστε να κατοχυρωθεί η εφαρμογή του μέτρου ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια. Επιστροφή, στους σταθμούς αυτούς, ολόκληρου του ποσού που θα αντιστοιχεί στις παραγωγές που θα πραγματοποιούν. Θέσπιση προνομιακών κινήτρων για τα κανάλια που συνάπτουν προγραμματικές συμφωνίες με το ΕΚΚ για την παραγωγή, την προώθηση και την προβολή σύγχρονων ελληνικών ταινιών. Διατήρηση, ως έχει, του προτεινόμενου στο σ.ν. πολύ θετικού μέτρου για τον υπολογισμό του 1,5% επί του ανταποδοτικού τέλους της δημόσιας τηλεόρασης.
4. Διατήρηση του μέτρου της επιστροφής του ειδικού φόρου, στους διανομείς εκείνους που θα προωθούν 3 τουλάχιστον βραβευμένες ελληνικές ταινίες το χρόνο. Έτσι θα δοθούν κίνητρα για τη διανομή ταινιών ποιότητας και θα αποφευχθούν τυχόν «ολιγοπωλιακές» παρενέργειες. Επίσης, διατήρηση του ισχύοντος τρόπου επιστροφής του ειδικού φόρου στις αίθουσες, ώστε να αποτραπούν σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα στους παραδοσιακούς κινηματογράφους «μιας οθόνης» και να εξακολουθήσουν να διανέμονται οι ταινίες μικρού μήκους. Θέσπιση κινήτρων ώστε οι κινηματογραφικές αίθουσες να προβάλλουν βραβευμένες ελληνικές ταινίες.
5. Ρητή δέσμευση του ΥΠΠΟΤ ότι θα καταβάλει προσπάθειες για την ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο – που θα κατατεθεί στο άμεσο μέλλον από το Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας – των κινηματογραφικών εργαστηρίων εικόνας και ήχου, των επιχειρήσεων παραγωγής και των αιθουσών προβολής που θα εγκαθιστούν ψηφιακό εξοπλισμό.
6. Διατήρηση της νομικής μορφής και του τρόπου διοίκησης του ΕΚΚ ως «Ανώνυμης Εταιρείας». Ευέλικτη προσαρμογή της διοικητικής διάρθρωσης και του τρόπου λειτουργίας του Κέντρου, ανάλογα με τις πραγματικές οικονομικές του δυνατότητες, με πρόβλεψη αναθεώρησης του εσωτερικού του κανονισμού μόνο με υπουργική απόφαση (χωρίς νομοθετική ρύθμιση), όποτε αυτό απαιτείται. Εξαίρεση του ΕΚΚ από το καθεστώς των ΔΕΚΟ, κατά το πρότυπο της ΕΡΤ. Θεσμοθέτηση συλλογικού και διαφανούς τρόπου αξιολόγησης των προτάσεων παραγωγής. Απόδοση στο ΕΚΚ του 100% του ποσού επιστροφής του ειδικού φόρου, ύστερα από την αφαίρεση των ποσών που θα διατίθενται σε παραγωγούς αιθουσάρχες και διανομείς. Με τις ρυθμίσεις αυτές, ο βασικός πυλώνας της κινηματογραφικής πολιτικής θα αυξήσει τα έσοδά του, θα συγκρατήσει τα λειτουργικά του, θα αποκτήσει διοικητική ευελιξία και θα μπορεί να μετεξελίσσεται αποτελεσματικά.
7. Εγκατάλειψη της ιδέας δημιουργίας «Μητρώου Παραγωγών» στο ΕΚΚ και απαλοιφή του σχετικού άρθρου από το νομοσχέδιο, για την αποφυγή των σοβαρών κινδύνων του επισημάνθηκαν.
8. Διατήρηση και θεσμική κατοχύρωση του «Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ευέλικτη προσαρμογή της διοικητικής διάρθρωσης και του τρόπου λειτουργίας του νομικού προσώπου «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης», ανάλογα με τις πραγματικές οικονομικές του δυνατότητες, με πρόβλεψη αναθεώρησης του εσωτερικού του κανονισμού μόνο με υπουργική απόφαση και χωρίς νομοθετική ρύθμιση, όποτε αυτό απαιτείται, για λόγους ευελιξίας και ομαλής μετεξέλιξης χωρίς οικονομικούς κραδασμούς.
9. Διατήρηση του θεσμού των χρηματικών «Κρατικών Βραβείων Ποιότητας» και ριζική αναθεώρηση του τρόπου απονομής τους, με τρόπο που αναλύεται παρακάτω.
10. Διατήρηση και θεσμική κατοχύρωση του, ισχύοντος σήμερα, καθεστώτος αναγνώρισης, ενίσχυσης και προστασίας του Ιδρύματος «Ταινιοθήκη της Ελλάδος».
11. Δημιουργία πανελληνίου εναλλακτικού δικτύου διανομής στο οποίο θα ενταχθούν οι αίθουσες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, οι αίθουσες του – προβλεπομένου στο σ.ν. – δικτύου του ΕΚΚ, καθώς και δημοτικοί κινηματογράφοι. Το δίκτυο – που θα πρέπει να λειτουργεί με κεντρικό συντονισμό και μερική αυτονομία επιλογών ανά αίθουσα – μπορεί δημιουργηθεί σταδιακά με προγραμματικές συμφωνίες ανάμεσα στο ΕΚΚ, το Φεστιβάλ και τους ΟΤΑ και να διαδραματίσει πολύ ουσιαστικό ρόλο στη βελτίωση των όρων και στην εμβάθυνση του χρόνου διανομής των ελληνικών ταινιών.
12. Δημιουργία – με αντικειμενικά κριτήρια – ευρύτατου εκλεκτορικού Σώματος, με τη μορφή μητρώου που θα τηρείται με την ευθύνη της Διεύθυνσης Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών Μέσων του ΥΠΠΟΤ. Το Σώμα θα έχει ως κορμό του τους βραβευμένους – σε αναγνωρισμένα διεθνή και ελληνικά φεστιβάλ – δημιουργούς, παραγωγούς και ερμηνευτές όλων των κλάδων (όλων των εποχών) και τα προεδρεία των επαγγελματικών κινηματογραφικών ενώσεων. Το όργανο αυτό, το οποίο υπολογίζεται ότι θα έχει αρκετές εκατοντάδες μελών, θα μπορεί να εκπροσωπήσει με μαζικότητα και αξιοπιστία, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και χωρίς κίνδυνο ομαδοποιήσεων ή προσωπικών στρατηγικών, τον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο. Θα έχει τις ακόλουθες λειτουργίες:
• Κάθε χρόνο, με καθολική ψηφοφορία, θα απονέμει σε δύο φάσεις (ανάδειξη υποψηφιοτήτων και τελική βράβευση) τα «Κρατικά Βραβεία Ποιότητας».
• Κάθε 3 χρόνια θα εκλέγει με καθολική ψηφοφορία ικανό αριθμό εκπροσώπων στα Διοικητικά Συμβούλια του ΕΚΚ και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
• Κάθε 3 χρόνια θα εκλέγει με καθολική ψηφοφορία ειδικό ολιγομελές όργανο το οποίο θα συντάσσει, θα υποβάλλει κατ’ έτος στον Υπουργό και θα δημοσιεύει στο διαδίκτυο, αναλυτική έκθεση κριτικής αποτίμησης των πεπραγμένων του ΕΚΚ και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, με προτάσεις για την πολιτική τους.
Την αρμοδιότητα των ισχυουσών σήμερα Γενικών Συνελεύσεων των Οργανισμών αυτών, ως προς την έγκριση των Ισολογισμών, θα αναλάβει ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού.
Πιστεύουμε ότι η τελευταία αυτή συνθετική πρόταση περιγράφει ένα εφικτό, εξόχως αντιπροσωπευτικό και αξιόπιστο μοντέλο το οποίο, εφ’ όσον εφαρμοστεί, θα κρατήσει ζωντανό το σημαντικό θεσμό των «Κρατικών Βραβείων», θα εξασφαλίσει τη δημιουργική συμμετοχή της κινηματογραφικής κοινότητας στη διοίκηση των κινηματογραφικών Οργανισμών της χώρας και θα συμβάλλει στον αποτελεσματικό έλεγχο και στη διαφανή λειτουργία τους.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ελπίζουμε οι προτάσεις μας να αποδειχθούν χρήσιμες και αποτελεσματικές. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε όμως την ανάγκη, πριν από την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, να προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος ανάμεσα στο ΥΠΠΟΤ και τους κινηματογραφιστές και να καταβληθούν, από κάθε πλευρά, σοβαρές προσπάθειες σύγκλισης απόψεων. Γιατί αν το Υπουργείο επιμείνει στην ψήφιση του νομοσχεδίου στην αρχική του μορφή, χωρίς να αξιοποιήσει τις προτάσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης και χωρίς να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση του κινηματογραφικού κόσμου, τότε – εκ των πραγμάτων – θα επωμισθεί ολόκληρη την ευθύνη για τα φαινόμενα αποδόμησης που μπορεί να εμφανιστούν, αργά ή γρήγορα, στο κινηματογραφικό μας σύστημα. Αν τελικά συμβεί αυτό, φοβούμαστε ότι ο ελληνικός κινηματογράφος που στο παρελθόν κατηγορήθηκε συχνά ως «κρατικοδίαιτος», θα κινδυνεύσει – με όλες τις συνέπειες – να χαρακτηρίζεται στο μέλλον ως «κρατικός».
ΜΑΝΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
πρώην Σύμβουλος Κινηματογραφίας ΥΠΠΟ
πρώην Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος ΕΚΚ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
πρώην Σύμβουλος Κινηματογραφίας ΥΠΠΟ
ΚΩΣΤΑΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
πρώην Σύμβουλος Κινηματογραφίας ΥΠΠΟ
πρώην Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος ΕΚΚ
ΜΑΝΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗΣ
πρώην Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος ΕΚΚ
ΔΙΑΓΟΡΑΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
πρώην Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος ΕΚΚ
Παρατίθεται η απόφαση της Γ.Σ. της «Ταινιοθήκης της Ελλάδος» της 27.10.2010, η οποία ήδη κοινοποιήθηκε με τη μορφή επιστολής στον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού. Το κείμενο αυτό εκφράζει την επίσημη θέση της Ταινιοθήκης σχετικά για την απουσία, από τις διατάξεις του κινηματογραφικού νομοσχεδίου, οποιασδήποτε μνείας για το Ίδρυμα, το οποίο σύμφωνα με τις διατάξεις του Άρθρου 28 του ισχύοντος νόμου 1597/86 αποτελεί αναγνωρισμένη Ταινιοθήκη που ενισχύεται ηθικά και υλικά από το κράτος.
Το κείμενο της απόφασης, έχει ως εξής:
Η Γενική Συνέλευση της Ταινιοθήκης της Ελλάδος συνήλθε εκτάκτως σήμερα Τετάρτη, 27 Οκτωβρίου 2010, χωρίς την παρουσία του Προέδρου του Δ.Σ. κ. Νίκου Κούνδουρου που αναρρώνει από την δολοφονική επίθεση που δέχτηκε πρόσφατα.
Τα μέλη της Συνέλευσης διαπίστωσαν με βαθιά θλίψη και ανησυχία την παντελή απουσία του Ιδρύματος από τα άρθρα του νέου νομοσχεδίου περί Κινηματογράφου. Υπενθυμίζουμε ότι η Τ.Ε. διαθέτει 10.000 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, 1500 φωτογραφίες και μεγάλο αριθμό πρωτότυπων σεναρίων. Επίσης συλλογή σε πρωτο-κινηματογραφικές συσκευές προβολής εικόνων-ζωοτρόπια, κινητοσκόπια, μαγικοί φανοί- πρώτες κάμερες λήψης και προβολής, μαζί με σκηνικά και κοστούμια.
Οι ταινίες της συλλογής της έχουν κατατεθεί εθελοντικά από τους δημιουργούς τους και αποτελούν, βάσει των ψηφισμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης (2000/C 193/01 και 2004/CO66 COD) αλλά και της σύστασης της ΟΥΝΕΣΚΟ για τη φύλαξη και συντήρηση των κινούμενων εικόνων, πολιτιστική κληρονομιά, που πρέπει να προστατεύεται από το κράτος.
Υπενθυμίζουμε ότι οι επιχορηγήσεις του Υπουργείου Πολιτισμού τις οποίες ελάμβανε τακτικά η Ταινιοθήκη επί σειρά ετών έχουν κατευθυνθεί στην συγκέντρωση, διατήρηση, συντήρηση, αποκατάσταση και ψηφιοποίηση του φιλμικού υλικού, για το οποίο το παρόν νομοσχέδιο δεν λαμβάνει καμία πρόνοια.
Οι προβολές και τα αφιερώματα σε έλληνες και ξένους δημιουργούς σε συνεργασία με Ταινιοθήκες, Πρεσβείες και άλλους διεθνείς οργανισμούς, στον καινούργιο χώρο της Ταινιοθήκης που διαθέτει 3 αίθουσες, συμβάλλουν στην καλλιτεχνική διαπαιδαγώγηση του κοινού και ιδιαίτερα των νέων, γεγονός που έχει αναγνωριστεί από τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ.
Η Ταινιοθήκη αποτελεί μόνιμο μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Κινηματογραφικών Αρχείων (FIAF- Federation International des Archives du Film) και της Ένωσης των Ευρωπαϊκών Κινηματογραφικών Αρχείων (ACE- Associacion des Cinematheques Europeenes) και συνεργάζεται με τους ευρωπαίους εταίρους μας σε κοινά προγράμματα προώθησης, διάσωσης, πρόσβασης και ψηφιοποίησης της ευρωπαϊκής φιλμικής μνήμης. Έτσι διασφαλίζεται η συμμετοχή της Ελλάδας στις ενώσεις των ευρωπαϊκών αρχείων με αποτέλεσμα το ελληνικό κοινό και ειδικοί να έχουν πρόσβαση σε ένα τεράστιο υλικό καθώς και την τεχνογνωσία που διαθέτουν αυτά τα αρχεία.
Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος – Μουσείο Κινηματογράφου έχει μέχρι σήμερα ανταποκριθεί στις παραπάνω ευρωπαϊκές και διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές, αξιοποιώντας την κρατική επιχορήγηση για τη βέλτιστη χρήση της υφισταμένης από μακρού χρόνου και διαρκώς εμπλουτιζόμενης κινηματογραφικής συλλογής της, συνεργαζόμενη στενά με άλλες ταινιοθήκες της Ευρώπης, ερευνητές και επιστήμονες διεθνούς κύρους στο χώρο του Κινηματογράφου και δίνοντας τη δυνατότητα σε δημιουργούς και επαγγελματίες του ελληνικού και ευρωπαϊκού χώρου να παρουσιάσουν το έργο τους στο ευρύ κοινό. Ανταποκρίθηκε εξ άλλου και σε παιδαγωγικούς σκοπούς συμβάλλοντας στο εκπαιδευτικό έργο του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, του Παντείου Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου Πατρών, Ιωαννίνων, και άλλων ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Βάσει των ανωτέρω, θεωρούμε εύλογο το αίτημά μας, να υπάρξει ειδική νομοθετική ρύθμιση ώστε το Ίδρυμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος να συνεχίσει να επιτελεί το σημαντικό του έργο σε όφελος της εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς και παιδείας.
Παραμένουμε στη διάθεση του Υπουργείου για να συζητήσουμε τις μορφές της συνέχισης της συνεργασίας μας η οποία συνεχίζεται απρόσκοπτα από το 1963 που συστάθηκε το Ίδρυμα.
Η Γενική Συνέλευση της «Ταινιοθήκης της Ελλάδος»
Ο Πρόεδρος
Θόδωρος Αγγελόπουλος
Ο Αντιπρόεδρος
Γιάννης Πανούσης
Τα μέλη
Παντελής Βούλγαρης
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Νίκος Καβουκίδης
Ευάγγελος Σόρογκας
Θόδωρος Αδαμόπουλος
Μαρία Κομνηνού
Μάνος Ευστρατιάδης
Χρυσάνθη Σωτηροπούλου
Το κείμενο προσυπογράφει ο Διευθυντής της Γαλλικής Ταινιοθήκης, διακεκριμένος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς.
νομίζω ότι κάθε νόμος οφείλει να δημιουργείται με ορίζοντα τουλάχιστον εικοσαετίας.
Οφείλω λοιπόν να επισημάνω ότι τα μέσα και οι λειτουργίες της κινηματογραφικής εμπειρίας αλλάζουν συνεχώς καθώς άπό όλες τις τέχνες ο κινηματογράφος μπορεί και καταφέρνει να επωφελείται άμεσα από τις τεχνολογικές εξελίξεις.
Πρέπει λοιπόν ο νόμος να προβλέψει κίνητρα για την ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών, κίνητρα που θα ανταμείβουν την καινοτομία.
Οι ψηφιακές κόποιες μειώνουν το κόστος διανομής κατά 70% και ταυτόχρονα επιτρέπουν στις αίθουσες ευέλικτο σχεδιασμό του προγράμματος προβολών. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι μιά ταινία μπορεί να παραμείνει σε μιά αίθουσα για πολλές εβδομάδες πραγματοποιώντας μία μόνο προβολή την ημέρα. Μακροπρόθεσμα όσο κι αν ακούγεται περίεργο αυτό οδηγεί σε περισσότερα εισιτήρια για αυτήν την ταινία.
Ακόμη πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τις στερεοσκοπικές ταινίες, τις ταινίες που λέγονται 3D και τις παρακολουθούμε με ειδικά γυαλιά.
Κάθε μέρα γυρίζονται όλο και περισσότερες σε όλο τον κόσμο εκτός βέβαια από την Ελλάδα που μένει πίσω καθώς ούτε να τις προβάλλει στα φεστιβάλ της δεν μπορεί (οι 3D ταινίες παίζονται μόνο σε ψηφιακή προβολή)
Είμαστε μικροί και γιαυτό θα έπρεπε να είμαστε ευέλικτοι, όχι άκαμπτοι. Η τεχνολογία μπορεί να υπηρετήσει το σινεμά αποτελεσματικά και να ανοίξει νέες προπτικές.
Αργύρης Θέος
Διευθυντής Φωτογραφίας και Στερεογράφος
1)Κινηματογράφος υπό την προστασία του κράτους και αποβολή των αιρετών της κινηματογραφικής κοινότητας από κάθε εκπροσώπηση δεν νοείται σε δημοκρατικό πολίτευμα (και μάλιστα σοσιαλιστικό) της σύγχρονης Ευρώπης. Με τον τρόπο αυτό είναι προφανές ότι δυστυχώς θα διαιωνιστεί αντί να σταματήσει ο «εμφύλιος» που έχει ξεσπάσει εδώ και ένα σχεδόν χρόνο στην κινηματογραφική κοινότητα της χώρας μας. Δεν νοείται διαφάνεια χωρίς τον έλεγχο των συνδικαλιστών.
2)Ουδεμία αναφορά του νομοσχεδίου στην προστασία της ελευθερίας του λόγου του δημιουργού (απαγόρευση της λογοκρισίας,διαφύλαξη και προώθηση της πολυφωνίας και της διαφορετικότητας).