1. Αντικείμενο της Διεύθυνσης Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι:
α. Η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη με κινηματογραφικές ταινίες Ελλήνων και ξένων δημιουργών από όλον τον κόσμο.
β. Η οργάνωση παράλληλων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων.
2. Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, μετά από εισήγηση του Γενικού Διευθυντή, διορίζεται ο Διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου με τριετή θητεία που μπορεί να ανανεώνεται, κατά παρέκκλιση κάθε ισχύουσας διάταξης. Ο Διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου πρέπει να είναι πρόσωπο αναγνωρισμένου κύρους με σημαντική συμβολή στον ελληνικό ή παγκόσμιο κινηματογράφο.
3. Ο Διευθυντής Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου έχει τις εξής αρμοδιότητες:
α. Προΐσταται της Διεύθυνσής του, εποπτεύει και συντονίζει την οργάνωση και λειτουργία της.
β. Σχεδιάζει, σε συνεργασία με τον Διευθυντή Οικονομικής και Διοικητικής Υποστήριξης, τον οικονομικό προγραμματισμό της Διεύθυνσης, τον οποίο υποβάλλει στον Γενικό Διευθυντή του ΦΕΣΤΙΒΑΛ.
γ. Επιλέγει τις ταινίες που συμμετέχουν στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και καθορίζει την ημέρα και τη σειρά προβολής τους.
δ. Είναι υπεύθυνος για την προετοιμασία, οργάνωση και εκτέλεση όλων των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
ε. Προσκαλεί σκηνοθέτες, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, συντελεστές ταινιών και γενικότερα πρόσωπα που έχουν σχέση με τον κινηματογράφο και τον πολιτισμό από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
στ. Έχει κάθε άλλη αρμοδιότητα που του μεταβιβάζει ο Γενικός Διευθυντής.
4. Η θέση του Διευθυντή Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
5. Οι περιορισμοί της παρ. 14 του άρθρου 26 του παρόντος νόμου ισχύουν και για τον Διευθυντή Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ στης παραγράφους γιά την Θεσ/νίκη από τούς
ΜΑΝΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, ΜΑΝΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗΣ, ΔΙΑΓΟΡΑΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
πρώην Σύμβουλοι Κινηματογραφίας ΥΠΠΟ
κ πρώ…ην Πρόεδροι & Διευθύνων Σύμβουλοι ΕΚΚ
12. Η κατάργηση του, νομικά κατοχυρωμένου (Ν.2557/1997, άρ.4 παρ.1β) «Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης», καταργεί έναν ιστορικό θεσμό που υπήρξε ανέκαθεν το σημαντικότερο βήμα των ελλήνων δημιουργών. Η απόφαση αυτή είναι ασφαλώς επιζήμια και η σκοπιμότητά της ακατανόητη. (Άρθρο 23)
13. Η κατάργηση των «Κρατικών Βραβείων Ποιότητας» που αποτελούσαν ουσιαστικό μηχανισμό προώθησης, οικονομικής ενίσχυσης και ηθικής αναγνώρισης των δημιουργικών συντελεστών των ταινιών, είναι επιζήμια και δεν δικαιολογείται ούτε από το κόστος του θεσμού, ούτε από τα προβλήματα που δημιούργησε ο τρόπος απονομής, ο οποίος πρέπει οπωσδήποτε να αναθεωρηθεί.
Ευτυχώς που καταργήθηκαν τα Κρατικά Βραβεία και μπορεί έτσι να κρίνεται περισσότερο αντικειμενικά μια ταινία,μακριά από βυζαντινισμούς και εκδικητικούς μακαρθισμούς.
Το εύσημο της διάκρισης ας είναι ο ένας κινηματογραφικός κλάδος ελαίας .
Σίμος Κορεξενίδης
Σκηνοθέτης
(Πίσω τελικά από κλειστές πόρτες…;)
Ποια είναι η πολιτική του νέου Νόμου για τα Φεστιβάλ ανά την Περιφέρεια;
Γιατί καταργεί τον κορυφαίο θεσμό των κρατικών βραβείων ποιότητος, η ποιο σημαντική εκδήλωση στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης;
Γιατί δεν αντικαθιστά τα κρατικά βραβεία ποιότητος με το αίτημα χρόνων για Ελληνικό Φεστιβάλ παράλληλα με το Διεθνές;
Γιατί δεν προβλέπει δημιουργία πόλου παραγωγής στην Θεσσαλονίκη, ενώ ήταν αίτημα χρόνων όλης της κινηματογραφικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης και Β. Ελλάδος;
Ποια είναι η πολιτική για τις κινηματογραφικές λέσχες ανά την περιφέρεια;
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε σημείο της ομιλίας του Υπουργού Πολιτισμού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Παύλου Γερουλάνου:
«….το 2009 θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου και της τέχνης στην Ελλάδα: είναι η χρονιά που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής που η τέχνη σιγούσε. Διότι αυτό συνέβη.
Αποδεχόμενη το φίμωτρο της κρατικής χρηματοδότησης η τέχνη στην Ελλάδα έπαψε να δαγκώνει. Έπαψε να αμφισβητεί την εξουσία. Έπαψε να διαμαρτύρεται. Έπαψε να ρωτάει….»
Κύριε Υπουργέ, τώρα πως θα δαγκώνει η τέχνη και πως θα αμφισβητεί την εξουσία; Που η ίδια η εξουσία θα διορίζει το Γενικό Διευθυντή του Ε.Κ.Κ., τους Διευθυντές των τριών διευθύνσεων, και θα διορίζει ολόκληρο το Διοικητικό Συμβούλιο; Πώς θα αντιστέκεται; Πως θα διαμαρτύρεται; Αφού η εξουσία που δίνει τα χρήματα, η ίδια η εξουσία θα καθοδηγεί το που πάνε τα χρήματα;
Γιατί καταργεί τον έλεγχο του Ε.Κ.Κ και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καταργώντας τις Γενικές Συνελεύσεις και τα Διοικητικά Συμβούλια με τους αιρετούς εκπροσώπους; Αλήθεια, διερωτηθήκαμε τι σόι ρατσισμός είναι αυτός εναντίον των εκπροσώπων των φορέων που περιορίζει το δικαίωμα του «συνδικαλίζεσθαι» στο «συνέρχεσθαι» και όχι και στην εκπροσώπησή μας στο «γίγνεσθαι», που ευαγγελίζεται το Νομοσχέδιο;
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του Ο Υπουργός Πολιτισμού πέρσι στην Θεσσαλονίκη, αναφέρει:
«Τέρμα πια οι διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Κάθε ιδέα ευπρόσδεκτη, κάθε κριτική επίσης».
Αν ίσχυε αυτό, τότε γιατί εδώ και έναν χρόνο ο Υπουργός δεν έχει δεχτεί κανένας από την κινηματογραφική κοινότητα και γιατί δημιούργησε μια επιτροπή εν κρυπτώ για να σχεδιάσει το νέο Νόμο, πίσω τελικά από κλειστές πόρτες…. ;
Ο νόμος αυτός θα έπρεπε να διαδεχθεί αντάξια τον Νόμο της αείμνηστης Μελίνας, ο οποίος οδηγεί την ελληνική κινηματογραφία για δεκαετίες και μάλιστα προβάλλει, μέχρι και σήμερα, την χώρα μας στο εξωτερικό.
Θεσ/νίκη 2 Νοεμβρίου 2010