Θρησκευτικός τουρισμός: Ως Θρησκευτικός Τουρισμός ορίζεται το σύνολο εκείνο των τουριστικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τη διενέργεια ταξιδιού μεμονωμένων ατόμων ή οργανωμένων ομάδων σε τόπους, χώρους και μνημεία θρησκευτικής σημασίας για λόγους θρησκευτικού, πολιτιστικού, εκπαιδευτικού και ενημερωτικού ενδιαφέροντος.
Προσκυνηματική περιήγηση: Όλο το παραπάνω σύνολο των δραστηριοτήτων όταν διενεργείται με κεντρικό κίνητρο ή το προσκύνημα, ή/και την συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές/ εκδηλώσεις, ή/και την εκπλήρωση τάματος.
Ιδιαίτερα στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας υπάρχει πληθώρα Μοναστηριών, Σπηλαίων – Ασκηταριών άγνωστα για το ευρύ κοινό. Προτείνουμε την άμεση χαρτογράφησή τους, σε έντυπη αλλά και ηλεκτρονική μορφή.
Για το Γραφείο Τουριστικής Ανάπτυξης Εμποροβιομηχανικού Συλλόγου Ι.Π. Μεσολογγίου
Μάλλον συμφωνούμε ότι η Ελλάδα ήδη έχει θρησκευτικό/προσκυνηματικό τουρισμό.
Η γνώμη μου είναι όμως ότι πολλές φορές είναι κάτι το τυπικό, κατηχητικό, αποξενωμένο από όμορφες πρακτικές.
Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσε μια εκδρομή θρησκευτικού τουρισμού
α. να πάει ανθρώπους στο άγιον όρος για να βιώσουν το πώς γίνεται μια αγρυπνία. Είναι ένα έθιμο 1000 και βάλε χρόνων, και σίγουρα πολλοί (πιστοί και άπιστοι) θα ήθελαν να το βιώσουν
β. να περιλαμβάνει και ένα όμορφο και αυθεντικό πανηγύρι, από αυτά τα λίγα και καλά που έχουμε στην Ελλάδα. Π.χ. στη Τζιά, στην αρχαία Καρθαία, ο παπάς κάνει το πρωί την λειτουργία και μετά πιάνει την τσαμπούνα και δίνει το σύνθημα για χορό. Κερασάκι: για να πάει κάποιος πρέπει να περπατήσει μια ώρα ένα αυθεντικό καλντερίμι με πολλά βότανα!
Με τέτοιους τρόπους, μπορούμε να δείξουμε την όμορφη και αυθεντική Ελλάδα με πιο βιωματικό τρόπο και μάλιστα χωρίς να χωρίζουμε τις εμπειρίες σε ‘ασυγκοινωνούντα’ δοχεία, αλλά δείχνοντας μια ενιαία πρόταση που περιλαμβάνει περιπατητικό, θρησκευτικό, φυσιολατρικό, λαογραφικό, αρχαιοελληνικό τουρισμό (στη Τζιά π.χ. υπάρχει δίπλα στην εκκλησία και αρχαιοελληνικός ναός).
Σαφώς όπως και στους υπόλοιπες μορφές τουρισμού θα πρέπει να γίνουν νομοθετικές ρυθμίσεις.
Ο θρησκευτικός τουρισμός είναι τεράστιος και το κράτος χάνει πολλά λεφτά, λεφτά που αφήνουν οι τουρίστες στις πάσης φύσεως θρησκευτικές συγκεντρώσεις ή επισκέψεις σε μοναστήρια, εκκλησίες κλπ και οπού κανένας δεν ξέρει πού πηγαίνουν και που καταλήγουν μιας και δεν υπόκεινται σε φορολογικές επιβαρύνσεις.
Το κράτος θα πρέπει σοβαρά να βάλει μία τάξη και σε αυτήν την μορφή τουρισμού.