1. Σκοπός του ΦΕΣΤΙΒΑΛ είναι η διάδοση της κινηματογραφικής τέχνης και η ανάδειξη της πόλης της Θεσσαλονίκης ως τόπου συνάντησης Ελλήνων και ξένων δημιουργών με το ελληνικό κοινό και συγχρόνως η ανάδειξή της ως τόπου αγοράς και διάθεσης ταινιών.
2. Στο πλαίσιο του σκοπού του το ΦΕΣΤΙΒΑΛ αναπτύσσει κάθε είδους δραστηριότητα σχετικά με την κινηματογραφική τέχνη στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνεργαζόμενο με καλλιτεχνικούς και άλλους φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού, με όρους και συμφωνίες που καταρτίζονται κατά περίπτωση, διοργανώνει και συμμετέχει στη διοργάνωση κάθε είδους καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, διαλέξεων, εκθέσεων, σεμιναρίων και συζητήσεων και γενικά πνευματικών εκδηλώσεων, προβαίνει, είτε μόνο του είτε σε συνεργασία με οποιονδήποτε τρόπο με τρίτους, στην εγγραφή και αναπαραγωγή κάθε είδους εκδηλώσεών του σε ήχο ή ήχο και εικόνα, καθώς και στην έκδοση βιβλίων, περιοδικών και εντύπων.
3. Ειδικότερα το ΦΕΣΤΙΒΑΛ στο πλαίσιο του σκοπού του και σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, αναλαμβάνει ιδίως:
α. Τη διοργάνωση ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ στη Θεσσαλονίκη με κινηματογραφικές ταινίες Ελλήνων και ξένων δημιουργών από όλον τον κόσμο, στο πλαίσιο του οποίου απονέμει τα βραβεία «ΧΡΥΣΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» και «ΑΡΓΥΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ».
β. Τη διοργάνωση ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ στη Θεσσαλονίκη με ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) Ελλήνων και ξένων δημιουργών από όλον τον κόσμο.
γ. Τη διοργάνωση προβολής κινηματογραφικών ταινιών που πληρούν τις προϋποθέσεις των άρθρων 4 και 5 του παρόντος Νόμου.
δ. Τη διοργάνωση αγοράς (market) κινηματογραφικών ταινιών.
ε. Την προώθηση των προγραμμάτων του ΦΕΣΤΙΒΑΛ και των παράλληλων εκδηλώσεών του και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
στ. Την πραγματοποίηση αφιερωμάτων (εκδόσεις, προβολές, διαλέξεις) σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς, τεχνικούς, κινηματογραφικά κινήματα, εθνικές κινηματογραφίες.
ζ. Την ευθύνη για τη λειτουργία του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
η. Τη σύναψη προγραμματικών συμβάσεων με δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού για την προώθηση των σκοπών του.
θ. Την ανάπτυξη κάθε δραστηριότητας συναφούς με τους σκοπούς του.
Οι 5 Γέροντες ελάλησαν: Να μην καταργηθεί το δια νόμου υφιστάμενο «Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου» και να λειτουργεί παράλληλα με το Διεθνές Φεστιβάλ.
Είναι αυτονόητο -για εμένα- ότι ο εκάστοτε Διευθυντής πρέπει να έχει πλήρη ελευθερία στην διαμόρφωση της «πολιτικής» και των κριτηρίων του.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι όπως ο Δντής επιλέγει από αμέτρητες ξένες ταινίες για το Διεθνές, έτσι πρέπει να κάνει και με τις ελληνικές. Οι ταινίες πρέπει να είναι απόλυτα πρώτης προβολής.
Στους σκοπούς του Φ.Κ.Θ. να συμπεριληφθεί η δημιουργία μηχανισμών στήριξης της ελληνικής ταινίας και η ενίσχυση της ελληνικής κινηματογραφίας.
Βασίλης Κοσμόπουλος
σκηνοθέτης/παραγωγός
Παρατηρούμε ότι:
Στην παράγραφο 3, εδάφιο γ, ενώ αναφέρεται η διοργάνωση «Προβολής Ελληνικών Ταινιών» που πληρούν τις προϋποθέσεις των άρθρων 4 και 5 του παρόντος νόμου, πουθενά στη συνέχεια δεν υπάρχει εξειδίκευση του συγκεκριμένου σκοπού, με αποτέλεσμα η Ελληνική ταινία να μην απαντάται σε κανένα από τα πεδία δράσης των επιμέρους διευθύνσεων.
Θεωρούμε ότι στους στόχους του Φεστιβάλ πρέπει να προστεθεί η ανάδειξη και προώθηση της Ελληνικής κινηματογραφίας γενικά και της ετήσιας Ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής ειδικότερα.
Αντουανέττα Αγγελίδη, Ρέα Βαλντέν, Κατερίνα Ευαγγελάκου, Στέλλα Θεοδωράκη, Κατερίνα Πατρώνη, Πέτρος Σεβαστίκογλου – Κινηματογραφιστές
από τη στιγμή που το φεστιβάλ λαμβάνει ένα μεγάλο ποσό σαν επιχορήγηση από το ΥΠΠΟ θεωρώ ότι στους σκοπούς του θα πρέπει να γράφεται και η στήριξη, προώθηση, προβολή της ελληνικής ταινίας.
Δεν θέλω να πω με ποιο τρόπο, ούτε νομίζω πως το πανόραμα βοηθούσε σε κάτι ουσιαστικό…απλά κάπως να γίνεται, πιστεύω πως πρέπει να αφήνουμε τον εκάστοτε διευθυντή να χαράζει την πολιτική του (όπως γίνεται και με το φεστιβάλ Αθηνών) και να κρίνουμε αν την κάνει καλά ή όχι, απλά μέρος της δουλειάς του θα πρέπει να είναι και αυτό.
Είναι τραγικό να απουσιάζει από τους σκοπούς του φεστιβάλ η προώθηση του έργου νέων δημιουργών. Αυτή η έλλειψη αναφοράς διαιωνίζει την ευνοϊκή μεταχείριση προς τους δεινόσαυρους που τα θέλουν όλα δικά τους. Επίσης, είναι λυπηρό που κανένας δεν μπορεί να σκεφτεί πόσο θετικό θα ήταν να προβάλλονται στο φεστιβάλ ταινίες μικρού μήκους, όποως πριν το 1988.