Σε περίπτωση χρήσης χωρίς άδεια ή μη καταβολής των δικαιωμάτων και της τυχόν εύλογης αμοιβής, προβλέπονται στον 2121/1993 ποινικές, αστικές και διοικητικές κυρώσεις.
Θεωρείτε ότι είναι επαρκείς; Πιστεύετε ότι χρειάζονται πρόσθετα μέτρα;
9. Κυρώσεις
Αναρτήθηκε
7 Δεκεμβρίου 2011, 12:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
10 Ιανουαρίου 2012, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
20 Σχόλια 191 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 3004 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ...
- ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
- Διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου "Οργανισμοί Διαχείρισης και Προώθησης Προορισμού, Ιαματικές Πηγές Ελλάδας, Ναυάγιο Ζακύνθου..."
- Ανάπτυξη καταδυτικού τουρισμού, ρυθμίσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, ρυθμίσεις για κολυμβητικές δεξαμενές εντός τουριστικών καταλυμάτων, σήμα πιστοποίησης glamping και λοιπές διατάξεις
- Θεματικός τουρισμός – Ειδικές μορφές τουρισμού
- Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου στον τομέα του τουρισμού
- Αναδιοργάνωση Υπουργείου Τουρισμού και ΕΟΤ
- Βία στα Γήπεδα
- Αναδιάρθρωση ΕΟΤ
- Τουρισμός υπαίθρου
- Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας
- Συνιδιοκτησία και Λειτουργία σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων
- Τεχνικές-λειτουργικές προδιαγραφές των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων
- Θεατρικές Επιχορηγήσεις
- Κινηματογραφική Τέχνη
Οι κυρώσεις που προβλέπει ο Ν. 2121/1993 για τη χρήση χωρίς άδεια ή τη μη καταβολή των δικαιωμάτων και της τυχόν εύλογης αμοιβής είναι επαρκείς χωρίς να απαιτούνται πρόσθετα μέτρα.
Θεωρούμε ότι θα πρέπει να προβλεφθούν ανάλογες κυρώσεις και για τους παρανομούντες ΟΣΔ με πρόβλεψη καταβολής ελάχιστης αποζημίωσης στους χρήστες στην περίπτωση που δε διαθέτουν εξουσία εκπροσώπησης των δημιουργών
Μερικές σημειώσεις
1. Είναι η μοναδική συναλλαγή δύο ιδιωτών (γιατί περί ιδιωτικής πράξης μιλάμε) η οποία ποινικοποιείται – με ειδικούς εισαγγελείς και με δικαστήρια να δικάζουν για μήνες – με τις αναβολές – για υποθέσεις αξίας 200-300 ευρώ (καταλαβαίνει κανείς και μόνο το ασυνάρτητο της υπόθεσης) για τα οποία χρήματα εάν αποδοθούν δεν ξέρει και κανείς πως μοιράζονται αφού στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι πληρωμές γίνονται χωρίς συγκεκριμένη λίστα τραγουδιών. ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της συναλλαγής είμαστε στο 2012 – που απελευθερώνονται τα επαγγέλματα, οεο..
2. Έρχονται στο μαγαζί και ζητάνε αμοιβή γιατί παίζει τηλεόραση και ραδιόφωνο (πουλάει ρούχα παπούτσια η σουβλάκια είναι το ίδιο). ΓΙΑΤΙ ? Αμοίβονται η όχι από τα κανάλια και εάν όχι με πιο ηθικό δικαίωμα το ζητάνε από τον καταναλωτή στην πραγματικότητα (μάλλον από τα κανάλια δεν εισπράττουν γιατί δεν έχουν τα κότσια και μετακυλούν το πρόβλημα στον καταναλωτή). Παίρνετε δικαιώματα από τα ταξί που παίζουν ραδιόφωνο και μερική τηλεόραση (σας δίνω και ιδέες, έτσι).
Είμαι σχεδιαστής και ανάμεσα στα άλλα σχεδιάζω κούπες και φλυτζάνια του καφέ. Αυτά τα ντιζαινάτα φλυτζάνια τα αγοράζετε από τα καταστήματα και τα χρησιμοποιείται στο σπίτι σας είτε στα καταστήματα. Το πνευματικό μου δικαίωμα κατά τον νόμο που υπάρχει και αυτόν που ετοιμάζετε κατά αίτηση των δισκογραφικών εταιριών- λέει ότι κάθε φορά που θα αγοράζετε ένα φλυτζανάκι θα με πληρώνετε, κάθε φορά που χρησιμοποιείται αυτό σε εταιρεία η καφέ πρέπει να παίρνω αμοιβή και εάν το αντιγράψετε το φωτοτυπήσετε το φωτογραφήσετε είτε το δημοσιεύσετε χωρίς την έγκριση μου, τότε την βάψατε για πολλά πολλά εκατομμύρια. Σωστά, α ξέχασα και θα πληρώνετε αυτό το ένα σχέδιο που έκανα στην ζωή μου για πάντα εσείς και τα παιδιά σας (δηλαδή όσο ζω και 75 χρόνια αφού πεθάνω) Πως σας ακούγετε αυτό, Λογικό ? Η απατεωνιά με περικεφαλαία. Δεν υπάρχει στην ζωή τίποτ απου να είναι τόσο εξευτελιστικά φτηνό στην κατασκευή και παραγωγή του και ταυτόχρονα τόσο πανάκριβο και αποδοτικό σαν προιον στον παρόν και σε βάθος χρόνου. ΟΧΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ 25 ΧΡΟΝΙΑ (συγγνώμη καλλιτέχνη πρέπει να δουλέψεις λίγο παραπάνω – πάντως δεν θα σκέψεις κιόλας όπως οι παππούδες στα χωριά για ένα κομμάτι ψωμί έως τα 75)
3. Εισπράττουν δικαιώματα από άγραφα CD και DVD (που πάνε αυτά τα χρήματα τα οποία είναι πάρα πολλά) για την εγγραφή των προσωπικών μου αρχείων. Με πιο ΗΘΙΚΟ δικαίωμα. ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΣΤΟΝ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΝΤΑΙ.
4. Οπου νομιμοποιούνται να διεκδικούν αμοιβές θα πρέπει να γίνονται με χαμηλό αντίτιμο και πάντα βάση του εκπροσωπούμενου και πάντα σε αντιστοιχία με την υπόλοιπη Ευρώπη, την οποία επικαλούνται όταν θέλουν αλλα ξεχνούν όταν πρόκειται για τα αμοιβολόγια. Ζητούν 10% από τις συναυλίες από όλα τα έσοδα και στην Ευρώπη (Αγγλία -Γερμανια κλπ) είναι 2,5-3,5%.
Θα μπορούσα και γράψω πολλά ακόμα αλλά δυστυχώς έγινα γνώστης της διαβούλεσης μόλις σήμερα.
Οι κυρώσεις κρίνονται υπερβολικά αυστηρές. Ειδικότερα προτείνεται:
– κατάργηση των ποινικών κυρώσεων και μέχρι τότε:
– παύση των ποινικών κυρώσεων με την καταβολή της αμοιβής ακόμη και μετά την άσκηση της δίωξης, για τις περιπτώσεις δημόσιας εκτέλεσης των έργων τους.
– Υποχρεωτική αναστολή των ποινικών διώξεων σε περίπτωση εκκρεμοδικίας στα αστικά δικαστήρια, μεταξύ των χρηστών και των ΟΣΔ, σχετικής με την αμοιβή μέχρι την τελεσιδικία.
Εταιρεία ΕΛ/ΛΑΚ
http://eellak.gr/
Οι κυρώσεις είναι απόλυτα επαρκείς σε πολλές δε περιπτώσεις ως και αναιτιολόγητα αυστηρές.
Κρίτων Μεταξόπουλος,
Δικηγόρος
Ανωτέρω, στο υπό στοιχείο 8 ερώτημα, σημειώσαμε ότι θα ήταν σημαντικό να εφαρμοστεί η αρχή του ελάχιστου καθορισμού στο διπλάσιο του συνήθους για όλους τους ΟΣΔ. Οποιαδήποτε περαιτέρω θεσμοθέτηση κυρώσεων προς τους χρήστες, οι οποίοι δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, θα αποτελούσε σημαντική βοήθεια για την είσπραξη των δικαιωμάτων, ειδικά εάν οι κυρώσεις αυτές λειτουργούν αποτρεπτικά στο να διεξάγονται δίκες. Από πλευράς του ΟΣΔ «ΔΙΟΝΥΣΟΣ», δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόθεση δικαστικής αντιπαράθεσης. Για το λόγο αυτό, δίνει τεράστια σημασία στην εξωδικαστική επίλυση των διαφορών με τους χρήστες, μέσω συμφωνιών- συμβάσεων.
Οι κυρώσεις που έχουν προβλεφθεί στον Ν. 2121/1993 για τη χρήση χωρίς άδεια ή τη μη καταβολή δικαιωμάτων είναι απόλυτα επαρκείς, σε πολλές δε περιπτώσεις είναι και αναιτιολόγητα αυστηρές.
Τουναντίον, σε σχέση με τις επιβαλλόμενες από τον Ν. 2121/1993 κυρώσεις στους ΟΣΔ, αξιομνημόνευτη είναι η η κραυγαλέα αντισυνταγματική διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 46 του Ν. 3905/2010 με την οποία κατ’ ουσίαν αμνηστεύονται εκ των προτέρων αξιόποινες πράξεις των ΟΣΔ και δια νόμου αποσβέννυνται αστικές και ποινικές κατά αυτών αξιώσεις. Με τη διάταξη αυτή οι ΟΣΔ συγγενικών δικαιωμάτων – και μόνον – όπως και οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους, στα πλαίσια της διεκδίκησης της προβλεπόμενης στο άρθρο 49 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 εύλογης αμοιβής, απαλλάσσονται κάθε αστικής και ποινικής ευθύνης ακόμη και εάν εν γνώσει τους δηλώνουν ψευδώς ότι εκπροσωπούν δικαιούχους τους οποίους, στην πραγματικότητα, δεν εκπροσωπούν και εισπράττουν μάλιστα παράνομα (ήτοι άνευ νομίμου αδείας) τα σχετικά δικαιώματα, χωρίς ο χρήστης αλλά ούτε ο εκάστοτε δικαιούχος να μπορούν να εγείρουν εναντίον τους, ποινική ή αστική αξίωση.
Κρίνεται «επαρκής» η επιβολή προστίμου σε περίπτωση κλοπής πνευματικών δικαιωμάτων ενός δημιουργού (φωτογράφου συγκεκριμένα), στο διπλάσιο της τιμής δημοσίευσης του εν λόγω έργου, όταν η επιβολή προστίμου για την παράνομη είσοδο και χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα (τραμ. ηλεκτρικός, μετρό), το πρόστιμο ανέρχεται στο 60πλάσιο της αρχικής τιμής του εισιτηρίου;
Πλημμεληματική κύρωση για τη λειτουργία μουσικής σε παντός είδους καταστήματα είναι τουλάχιστον αστεία…
Ουδείς καταδικάζεται από τα δικαστήρια διότι όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε το διακύβευμα είναι δυσανάλογο προς την επιβαλλόμενη κύρωση και εκτός αυτού δεν γεννάται συμφέρον προς το δημόσιο, αλλά συμφέρον προς ιδιωτική εταιρεία
Ας είμαστε αντικειμενικοί. Οι ποινικές κυρώσεις προστατεύουν τους δημιουργούς απο τους γνωστούς «Ελληνάρες», που ψάχνουν κάθε τρόπο για να παραβούν τους νόμους. Αφού το πρόβλημα, τελικά, είναι η τιμολόγηση, ας μειωθεί σε αντικειμενικά σωστές τιμές για όλους και ας υποχρεωθούν αυτόματα και οι χρήστες στην καταβολή δικαιωμάτων.
Σχετικά με τις κυρώσεις θα πρέπει να προβλεφθεί δυνατότητα προσωρινής επιδίκασης και στην περίπτωση απαίτησης αποζημίωσης από την προσβολή πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως ακριβώς συμβαίνει με την υποχρέωση καταβολής εύλογης αμοιβής, όπου εφαρμόζεται η προσωρινή επιδίκαση στο πλαίσιο του άρθρου 49.
Η Ένωση μας έχει ήδη τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησης των ποινικών κυρώσεων του ν. 2121/1993. Πάγια θέση μας είναι η καταβολή εύλογης αμοιβής στους δημιουργούς των οποίων το ρεπερτόριο χρησιμοποιούμε. Η μη εμπρόθεσμη πληρωμή όμως ενός τιμολογίου προμηθευτού μας (τέτοιοι είναι για μας οι ΟΣΔ) να επιφυλάσσει σε μια επιχείρηση τη μεταχείριση της ως κλεφτοκοτά, είναι υπερβολικό. Ειδικά μάλιστα σε επιχειρήσεις που μεταδίδοντας τα έργα τους κάνουν διάσημους τους εκπροσωπούμενους, χωρίς καμία αντιπαροχή.
Θεωρούμε ως επαρκείς τις υφιστάμενες κυρώσεις του Ν. 2121/93 .
Κατά την άποψη μας θα πρέπει να «αμβλυνθεί» η θεσμοθετημένη ποινική διαδικασία ως εξής:
• Να παύουν οι ποινικές διώξεις όταν οι χρήστες έχουν καταβάλει τις αμοιβές, ακόμη και μεταγενέστερα, ήτοι μετά την άσκηση της δίωξης, για τις περιπτώσεις δημόσιας εκτέλεσης των έργων τους.
• Να αναστέλλονται υποχρεωτικά οι ποινικές διώξεις σε περίπτωση εκκρεμοδικίας στα αστικά δικαστήρια, μεταξύ των χρηστών και των ΟΣΔ, σχετικής με την αμοιβή μέχρι την τελεσιδικία.
Θεωρώ απαράδεκτη την προσκόμιση αποδείξεως πληρωμής στην ΑΕΠΙ ως προϋπόθεση κατά το νόμο για την έκδοση άδειας μουσικών οργάνων. Έτσι καθίσταται ο κάθε δήμος διασφαλιστής «εν δυνάμει» δικαιωμάτων ιδιωτικής εταιρείας, αφετέρου είναι δικαίωμα του κάθε καταστήματος να μην παίζει μουσική από καλλιτέχνες που εκπροσωπούνται από την ΑΕΠΙ. Εξάλλου είναι πλέον ιδιαίτερα διαδεδομένη η χρήση τραγουδιών στα οποία ο δημιουργός έχει επιτρέψει ελεύθερα τη δημόσια εκτέλεση τους. Η ΑΕΠΙ μπορεί να κάνει τον δικό της μηχανισμό ελέγχου και να ασκεί αγωγές κατά των ιδιοκτητών που δεν καταβάλλουν τα σχετικά δικαιώματα στις περιπτώσεις που παίζουν μουσική από καλλιτέχνες που αποδεδειγμένα εκπροσωπούνται από την ΑΕΠΙ, δεν έχει καμία δουλειά το κράτος να αναλάβει το ρόλο αυτό. Επίσης η οποιαδήποτε απόπειρα εμπλοκής κρατικών μηχανισμών στους ελέγχους (ΣΔΟΕ, δημοτική αστυνομία, ελληνική αστυνομία) είναι εξ ορισμού αποτυχημένη (δεν γεννάται συμφέρον προς το δημόσιο, αλλά συμφέρον προς ιδιωτική εταιρεία) και κινείται εκτός πραγματικότητας.
Επίσης είναι και άδικη και παράλογη η κακουργηματική μορφή παραβάσεων του νόμου περί πνευματικής περιουσίας, δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζονται οι παραβάτες ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, χειρότερα και από κλέφτες, τσαντάκηδες και απατεώνες. Επίσης κάθε προσπάθεια αυστηροποίησης της νομοθεσίας σε ότι αφορά τα downloading θα κινείται επίσης εκτός πραγματικότητας, το καλύτερο που πρέπει να γίνει είναι η μετατροπή του αδικήματος σε πταίσμα. Εκτός να το κράτος θέλει να αντιμετωπίζει ως εγκληματίες τα 15χρονα που κατεβάζουν τραγούδια…
Αναφορικώς με τις αξιώσεις εύλογης αμοιβής θα ήθελα να εκθέσω τα εξής:
Εάν υπάρξει έγκριση αμοιβολογίων, με erga omnes ισχύ, δηλαδή υπέρ και κατά πάντων, η μη καταβολή της εγκεκριμένης αμοιβής, θα πρέπει να συνοδεύεται από ποινική κύρωση, όπως ακριβώς ήδη συμβαίνει και με την μη καταβολή της αμοιβής του άρθρου 18, και αστική κύρωση. λ.χ. υποχρέωση καταβολής του διπλασίου της αμοιβής, σε περίπτωση άρνησης καταβολής.
Θεωρούμε ότι είναι πολύ αυστηροί
Το μέτρο της ποινικής κύρωσης είναι εξαιρετικά επαχθές και δυσανάλογο με το διακύβευμα και ως εκ τούτου πρέπει να καταργηθεί, γιατί αφενός δεν συμβαδίζει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αφετέρου λειτουργεί μεροληπτικά, οδηγώντας υποχρεωτικά το χρήστη σε μια άνευ όρων αποδοχή της όποιας διαφοράς, που υφίσταται μεταξύ δύο ιδιωτών, αποστερώντας του στην πραγματικότητα την προσφυγή στη δικαιοσύνη.
Επιπλέον οι κυρώσεις πρέπει να διαφοροποιούνται ανάλογα με την παλαιότητα του έργου.
Ο νόμος των πνευματικών δικαιωμάτων λέει ότι φτιάχτηκε για να στηρίζει την δημιουργικότητα.
Ο νόμος ωστόσο καλύπτει τον δημιουργό 75 χρόνια ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ.
Επειδή η διάρκεια των δικαιωμάτων δεν μπορεί να αλλάξει, πρέπει να αλλάξει η αμοιβή τους μετά τα 30 χρόνια.
Δεν είναι δυνατόν η χήρα να εισπράττει 75 χρόνια, ούτε είναι δυνατόν ο δημιουργός που έκανε μια επιτυχία πριν 30 χρόνια να πληρώνεται το ίδιο με αυτόν που κάνει επιτυχία σήμερα.
Οπότε η μειωμένη αμοιβή συναρτήσει του χρόνου δίνει κίνητρο δημιουργικότητας. Δίνει επίσης την σκυτάλη σε νέους δημιουργούς.
Οι ποινικές κυρώσεις γελοιοποιούν την δικαιοσύνη. Φτάνουμε στο σημείο όπου η δολοφονία είναι μικρότερο έγκλημα από την κλοπή.
Ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται εύκολα. Δεν θα περάσουμε την μισή ζωή μας σε δικαστήρια.
Για αρχή ο δημιουργούς πρέπει να απαιτεί σε μορφή προστίμου το ύψος του ποσού της ζημίας, με μία αύξηση 5% λόγο παρανομίας. Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΖΗΜΙΑ είναι μικρή δεν πρέπει να υπάρχει δυνατότητα δικαστικής επίλυσης. Η μήνυση κοστίζει 150 ευρώ και οι δικηγόροι με τα δικαστήρια κοστίζουν περισσότερο.
Σε περίπτωση δικαστηρίου οι κυρώσεις πρέπει να διαφοροποιούνται ανάλογα με το ποιος κάνει την παρανομία και την οικονομική του κατάσταση.
Αυτός που πουλά 500 παράνομα DVD πρέπει να έχει διαφορετική μεταχείριση από τον καταστηματάρχη που ζητά μείωση του κόστους των δικαιωμάτων γιατί έχει λίγη πελατεία, και διαφορετική μεταχείριση από αυτόν που μοιράζει αρχεία στο internet χωρίς κέρδος.
Για να στηριχθεί ο νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα πρέπει να προωθείτε η λογική:
ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΙΝΙΑ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΒΙΒΛΙΟ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.
Ποιος σε υποχρεώνει να χρησιμοποιήσεις τα πνευματικά δικαιώματα των άλλων;
Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ με διακριτικό τίτλο ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., χαιρετίζοντας τους εμπνευστές και όσους λάβουν μέρος στην τόσο σημαντική διαβούλευση που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, αισθάνεται την υποχρέωση να δηλώσει πως έστω και αργά, μετά από αλλεπάλληλα Υπομνήματα που στείλαμε στο αρμόδιο Υπουργείο, που αφορούσαν τροποποίηση του Νόμου 2121/1993, εισακουσθήκαμε. Δυστυχώς το υπάρχον Νομοθετικό πλαίσιο για τους Οργανισμούς Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων λειτουργεί από το 1993 μόνο υπέρ τους, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το φαινόμενο της κατάφορης αδικίας στον κλάδο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.
1) Προτείνουμε στον Νέο Νόμο να μην υπάρχει σχέση μεταξύ »άδειας μουσικών Οργάνων» και εξοφλητικής απόδειξης της ΑΕΠΙ. Ο οικείος Δήμος θα πρέπει να χορηγεί την άδεια και αν η ΑΕΠΙ δεν πληρώνεται, να ασκεί αγωγή εναντίον του επιχειρηματία, όπως κάνουν όλες οι εταιρίες όταν διεκδικούν χρήματα που τους οφείλονται, χωρίς να κινδυνεύει η επιχείρηση με σφράγιση.
2) Το υπάρχον Νομικό πλαίσιο δημιουργεί υπόνοιες »ύποπτων» συνεργασιών.
3) Επειδή το αδίκημα της μετάδοσης χωρίς χρήση άδειας συντελείται λόγω υπερβολικών χρεώσεων της ΑΕΠΙ και όχι επειδή έτσι θέλουν οι χρήστες, θα πρέπει να θεωρείται πλημμέλημα και όχι κακούργημα. Επιχειρηματίες είμαστε και όχι κακοποιοί. Δηλώνουμε ότι αυτή είναι μια πρώτη παρέμβασή μας και θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Για τον ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ.
Ηλίας Καλιώρας
Γεν. Γραμματέας
Υποβιβασμός σε πταίσμα της ποινικής κύρωσης και αυτοδίκαιη παράσταση πολιτικής αγωγής με απαίτηση το ύψος του ποσού της ζημίας. Ταυτόχρονη εκδίκαση από το ποινικό δικαστήριο