1. Ο αλιευτικός τουρισμός μπορεί να διεξάγεται χρησιμοποιώντας τις αλιευτικές ή τις σπογγαλιευτικές μεθόδους που καθορίζονται στην αντίστοιχη επαγγελματική άδεια αλιείας ή σπογγαλιείας, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
2. Στα επαγγελματικά σκάφη στα οποία επιτρέπονται δραστηριότητες αλιευτικού τουρισμού, η αλιεία διεξάγεται με τα εργαλεία του σκάφους που ορίζει η άδεια του κάθε σκάφους και σύμφωνα με όλους τους περιορισμούς που τίθενται από την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία κατά τόπο και εποχή.
3. Τα αλιεύματα ανήκουν στον επαγγελματία αλιέα και μπορούν να διατεθούν προς πώληση σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και τους περιορισμούς της αδείας του σκάφους.
Στην παράγραφο 2, να απαλειφθεί η φράση «… κατά τόπο και εποχή» καθώς οι περιορισμοί που τίθενται από την Κοινοτική και Εθνική νομοθεσία αφορούν περισσότερες παραμέτρους.
Νίκος Αναγνόπουλος – APC Α.Ε.
Θα ήθελα και εγω διαβάζοντας τα σχετικά περί αλιευτικού τουρισμού να προσθέσω μερικά σχόλια τα περισσότερα εκ των οποίων προέρχονται από προσωπικά βιώματα. Μιας και δραστηριοποιούμενος επί το πλείστον στο ανατολικό Αιγαίο έχω γίνει μάρτυρας φαινομένων καθημερινής υπεραλιεύσεως νόμιμα αλλά και τις περισσότερες φορές παράνομα. Το νομικό πλαίσιο που περιβάλλει την αλιεία π.χ. οστρακοειδών, ασπόνδυλων και μαλακίων είναι ανεπαρκές αλλά και όπου επαρκεί δεν υφιστανται τα μέσα επιτήρησης, ελέγχου και αστυνόμευσης με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ασυδοσία. Σε περίπτωση λοιπόν νομιμοποίησης του αλιευτικού τουρισμού μαζί με τα σφουγγάρια θα εξαφανισθουν από τις ελληνικές θάλασσες στο βωμό του κέρδους, το σύνολο των ήδη απειλούμενων με εξαφάνιση οστρακοειδών και μαλακίων. Οι δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτει το λιμενικό σώμα απλά δεν επαρκούν για να προστατέψουν το φυσικό μας πλούτο.