Σκοπός των ρυθμίσεων του παρόντος νόμου είναι η ανάπτυξη, η οργάνωση και η εποπτεία δραστηριοτήτων και επιχειρηματικότητας μικρής κλίμακας στο πεδίο του Τουρισμού Υπαίθρου, με επιδίωξη τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος και της τοπικής οικονομίας, στο πλαίσιο εμπλουτισμού και διαφοροποίησης του εγχώριου τουριστικού προϊόντος, καθώς και αύξησης της ελκυστικότητας και της ανταγωνιστικότητάς του.
Άρθρο 01: Σκοπός
Αναρτήθηκε
23 Δεκεμβρίου 2011, 12:10
Ανοικτή σε Σχόλια έως
12 Ιανουαρίου 2012, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
27 Σχόλια 204 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 3004 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ...
- ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
- Διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου "Οργανισμοί Διαχείρισης και Προώθησης Προορισμού, Ιαματικές Πηγές Ελλάδας, Ναυάγιο Ζακύνθου..."
- Ανάπτυξη καταδυτικού τουρισμού, ρυθμίσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, ρυθμίσεις για κολυμβητικές δεξαμενές εντός τουριστικών καταλυμάτων, σήμα πιστοποίησης glamping και λοιπές διατάξεις
- Θεματικός τουρισμός – Ειδικές μορφές τουρισμού
- Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου στον τομέα του τουρισμού
- Αναδιοργάνωση Υπουργείου Τουρισμού και ΕΟΤ
- Βία στα Γήπεδα
- Αναδιάρθρωση ΕΟΤ
- Τουρισμός υπαίθρου
- Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας
- Συνιδιοκτησία και Λειτουργία σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων
- Τεχνικές-λειτουργικές προδιαγραφές των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων
- Θεατρικές Επιχορηγήσεις
- Κινηματογραφική Τέχνη
θα θέλαμε να επισημάνουμε πως αν και είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός της θεσμοθέτησης της δημιουργίας ενός συγκεκριμένου πλαισίου κανόνων για τον Τουρισμό Υπαίθρου, το παρών νομοσχέδιο, θεωρούμε πως έχει ένα μεγάλο κενό σε σχέση με μία από τις πιο σημαντικές δράσεις τουρισμού υπαίθρου που είναι ο Οικοτουρισμός και η οποία έχει άρρηκτη σχέση με την προστασία και διαχείριση και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος τόσο σε επίπεδο Προστατευόμενων Περιοχών (και εμπλοκής των Φορέων Διαχείρισής τους), όσο και σε γενικότερο επίπεδο προστασίας της βιοποικιλότητας και της φυσικής κληρονομιάς της Ελλάδας.
Αντίστοιχα μεγάλο κενό πιστεύουμε πως υπάρχει και σε σχέση με τον Αγροτουρισμό και την αποσαφήνιση του όρου και των αντίστοιχου πλαισίου κανόνων, ενώ παράλληλα δημιουργείται και μία ασαφής σύνδεση με τη διατήρηση ειδών της άγριας πανίδας σε αιχμαλωσία καθώς αναφέρεται η διατήρηση και άλλων ζώων μαζί με τα οικόσιτα σε Αγροτουριστικές Επιχειρήσεις χωρίς να γίνεται αναφορά για τα είδη και τις συνθήκες διαβίωσής τους.
Προτείνουμε την ακύρωση του παρόντος νομοσχεδίου και την αναδόμησή του, είτε ως ενιαίο νομοσχέδιο με τον Οικοτουρισμό και τον Αγροτουρισμό συνδιαμορφωμένα με τα Υπουργεία Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Γεωργικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, είτε ως ξεχωριστά νομοσχέδια ένα για τα Τουριστικά Καταλύματα και τους Τουριστικούς Λιμένες και ένα για τον Οικοτουρισμό και τον Αγροτιουρισμό ως βασικούς πυλώνες του τουρισμού υπαίθρου.
Λάζαρος Γεωργιάδης
Διευθυντής
Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου είναι μια πρώτη προσπάθεια να υπάρξει σαφές πλαίσιο για τον Τουρισμό υπαίθρου και τον Αγροτοτουρισμό και ως τέτοια είναι καλοδεχούμενη.
Όσον αφορά ειδικότερα τον Αλιευτικό Τουρισμό, δραστηριότητα που απασχολεί εξ αντικειμένου τον Πανελλήνιο Σύλλογο Ιχθυολόγων του Δημοσίου, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Ο αλιευτικός τουρισμός αποτελεί μια νέα δραστηριότητα για την Ελλάδα, του οποίου τα χαρακτηριστικά (οι κανόνες άσκησής του, οι προϋποθέσεις, οι εν δυνάμει δικαιούχοι, οι κατηγορίες αλιευτικών σκαφών, η περίοδος άσκησης της δραστηριότητας, οι αρμόδιες αρχές για την αδειοδότηση, παρακολούθηση, έλεγχο κλπ) θα έπρεπε να προσδιορίζονται σαφώς στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου και όχι να παραπέμπονται σε υπουργικές αποφάσεις από τους εκάστοτε συναρμόδιους υπουργούς.
Δεδομένου ότι το παρόν σχέδιο νόμου αφορά σε δραστηριότητα εκμετάλλευσης βιολογικών υδάτινων πόρων σε συνδυασμό κύρια με την επαγγελματικότητα των αλιέων τα οποία ρυθμίζονται από τις διατάξεις της αλιευτικής νομοθεσίας, αυτό θα έπρεπε να έχει συνταχθεί από κοινού με το Υπουργείο Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας με τη συμμετοχή των υπηρεσιών Αλιείας. Επισημαίνουμε επίσης ότι σε πολλά σημεία υπάρχουν ασάφειες και δημιουργείται σύγχυση για το ποιον αφορά η δραστηριότητα αγρότες, αλιείς ή και τους δύο;
Ομοίως αν η δραστηριότητα αφορά και στην υδατοκαλλιέργεια και στην αλιεία εσωτερικών υδάτων (λιμνοθάλασσες, λίμνες, ποτάμια) πρέπει να συμπεριληφθεί ο όρος σε όλες τις σχετικές διατάξεις. Επίσης πρέπει να γίνεται χρήση του όρου επαγγελματίας αλιέας και επαγγελματικό αλιευτικό σκάφος.
Ειδικότερα ανά άρθρο αναφέρουμε:
Στο άρθρο 1, παρ. 4: να επιτρέπεται η ενεργός συμμετοχή των επισκεπτών μόνο υπό προϋποθέσεις με συγκεκριμένα αλιευτικά εργαλεία.
Στο άρθρο 13, η παράγραφος 6 να διαγραφεί καθώς έρχεται σε αντίθεση με το σκοπό του νόμου. Η δραστηριότητα του Αλιευτικού Τουρισμού, εξ ορισμού, πρέπει να ασκείται αποκλειστικά και μόνο από τους αλιείς, επαγγελματίες του κλάδου. Η άσκησή του έχει στόχο να δώσει στους αλιείς τα μέσα για τη βελτίωση του εισοδήματός τους, καθότι με τον τρόπο αυτό τους παρέχει αντισταθμιστικό όφελος από την απώλειά του τόσο εξαιτίας της μείωσης των ιχθυαποθεμάτων και της υιοθέτησης περιοριστικών μέτρων προστασίας τους όσο και από το συνεχώς αυξανόμενο κόστος εργασίας.
Σε αντίθετη περίπτωση, η δυνατότητα άσκησης ερασιτεχνικής αλιείας από τους επιβαίνοντες των τουριστικών επαγγελματικών πλοίων αναψυχής αυξάνει ανεξέλεγκτα την αποτελεσματικότητα της ερασιτεχνικής αλιείας δεδομένου ότι μη αλιευτικά σκάφη θα έχουν δυνατότητες επιβίβασης μεγάλου αριθμού ερασιτεχνών αλιέων προκαλώντας επιπλέον επιβάρυνση στους υδρόβιους πόρους. Επίσης, παρέχεται επιπλέον πλεονέκτημα στα σκάφη αυτά έναντι των επαγγελματικών αλιευτικών σκαφών, τα οποία λόγω κατασκευής θα πρέπει να μετασκευασθούν, να εξοπλιστούν κ.λ.π, με αποτέλεσμα οι πλοιοκτήτες τους να επιβαρυνθούν με επιπλέον κόστος.
Στο άρθρο 16, στην παράγραφο 1 να αντικατασταθούν «οι μη εργάσιμες μέρες» με τις χρονικές περιόδους που επιτρέπεται η αλιεία και να διαγραφεί «της νύχτας» και να λαμβάνονται υπόψη οι διατάξεις της αλιευτικής νομοθεσίας για τις περιόδους απαγόρευσης αλιείας ανά εργαλείο περιοχή κλπ. Η παράγραφος 2 του ίδιου άρθρου, αν δεν διαγραφεί, να αναλυθεί επαρκώς διότι δεν έχει έννοια η αποσπασματική ρύθμιση των μέτρων προστασίας.
Στο άρθρο 20, η παράγραφος 1 να αντικατασταθεί με διάταξη που θα επιβάλλει ειδικές και συγκεκριμένες κυρώσεις στις παραβάσεις που αφορούν στην άσκηση του Αλιευτικού Τουρισμού και όχι να παραπέμπει σε κυρώσεις για παραβάσεις της αλιευτικής νομοθεσίας.
Στο άρθρο 22 να διαγραφεί η παρ.2 γιατί είναι άνευ αντικειμένου.
Με το σχέδιο νόμου «Τουρισμός Υπαίθρου» για πρώτη φορά αναγνωρίζεται σαν τουριστική δραστηριότητα, κάτι για το οποίο ο Ελληνικός Σύνδεσμος Επαγγελματιών Κατάδυσης (ΕΣΕΚ) αγωνιζόταν επί σειρά ετών με τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η πολιτεία ύστερα από μακροχρόνιες παρέμβάσεις μας έχει υιοθετήσει τα διεθνή πρότυπα κατάδυσης αναψυχής δημιουργώντας για πρώτη φορά τους όρους και προϋποθέσεις λειτουργίας των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην αγορά του καταδυτικού τουρισμού με το Ν. 3409/2005.
Οι επιχειρήσεις Παροχής Καταδυτικών Υπηρεσιών Αναψυχής αδειοδοτούνται και ελέγχονται από τις Λιμενικές Αρχές, παγκόσμιους οργανισμούς κατάδυσης αναψυχής αναγνωρισμένους από το ελληνικό Κράτος, ακολουθώντας μία ανοδική τροχιά ανάπτυξης.
Γι’ αυτό θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο νέο νομοσχέδιο ώστε να μην επιβαρύνει το ήδη υπάρχον σύστημα αδειοδότησης και λειτουργίας των καταδυτικών επιχειρήσεων που θα οδηγήσει ουσιαστικά στο κλείσιμο του επαγγέλματος και στην καταστροφή μίας ταχύτατα αναπτυσσόμενης αγοράς στον τουριστικό τομεά της χώρας.
Θα έπρεπε η πολιτεία να συνεργαστεί με τους παραγωγικούς φορείς που εκπροσωπούν τον τουρισμό σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας θέσεων και προτάσεων ώστε να αποφευχθούν μοιραία λάθη που μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή και όχι στην ανάπτυξη του κλάδου.
Κρίνεται απαραίτητη η άμεση επικοινωνία με το Σύνδεσμό μας για τους όρους και προϋποθέσεις ένταξής μας στον Τουρισμό Υπαίθρου.
Με εκτίμηση
Το Δ.Σ. του ΕΣΕΚ
Τζαβέλλα 80 ΤΚ 18533, Πειραιάς
Τηλ. 210-4131919
Δυστυχώς πρόκειται για ακόμα ένα πολυνομοσχέδιο-συνονθύλευμα (Τουρισμός Υπαίθρου, Αλιευτικός, Καταδυτικός, Αδειοδότηση Τουρ. Καταλυμμάτων, προσόντα δ/ντών ξενοδοχείων κλπ) το οποίο μάλλον περιπλέκει το νομοθετικό πλαίσιο και ίσως έχει τελικά εισπρακτικό σκοπό – μέρες που είναι – μέσω του σήματος.
Ο όρος Τουρισμός Υπαίθρου (Rural Tourism?) είναι από τη φύση του ουδέτερος και ασαφής. Ανάλογο είναι και το πιθανό αποτέλεσμα που θα επιφέρει το σχέδιο στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, την ποιότητα των τουριστικών υπηρεσιών, τη στήριξη των μικρών οικογενειακών, κοινοτικών και συνεταιριστικών επιχειρίσεων, αλλά και των αγροτών. Αυτά τα θέματα θα πρέπει να ρυθμίζονται από τις τοπικές κοινωνίες, τους δήμους και τις περιφέρειες, και όχι υδροκεφαλικά από το κεντρικό κράτος.
Καλύτερα να ερχόταν ένα λεπτομερές νομοσχέδιο για τον αγροτουρισμό με έμφαση στη βιολογική γεωργία και ένα άλλο για τον τουρισμό περιπέτειας με έμφαση στην ασφάλεια και το μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Οι διατάξεις για τον Αλιευτικό Τουρισμό είναι πιο λεπτομερείς, στην πράξη βέβαια τι εφαρμογή θα έχουν, και τι ζήτηση υπάρχει είναι άλλο θέμα.
Τα γενικότερα θέματα του τουρισμού υπαίθρου πέραν των ορισμών δεν αντιμετωπίζουν το κύριο και σημαντικό στοιχείο που αφορά το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον που φιλοξενεί τις δραστηριότητες αυτές και τον προσανατολισμό του επιχειρηματία – οργανωτή απέναντι στα θέματα αυτά.
Στο θέμα αυτό το νομοθέτημα δεν φαίνεται να έχει στοιχεία που να ελέγχουν ή πιστοποιούν μια εγκατάσταση ή λειτουργία ή δραστηριότητα ως προς τις αρχές του οικοτουρισμού (eco tourism) ο οποίος ασκείται σε πληθώρα «ήπιων μορφών» σε πολλές χώρες.
Θεωρούμε λοιπόν δυσχερές ή και αδύνατο έργο την κανονιστική ρύθμισή του από τον κρατικό φορέα, ιδιαίτερα σε περιόδους όπου η οποιαδήποτε ευνοϊκή πολιτική δεν μπορεί να συνοδεύεται από κίνητρα ή φορείς που κατά περιοχές οργανώνουν, επιτηρούν και συντονίζουν τις πολύπλευρες δραστηριότητες του τουρισμού αυτού του είδους.
υποδεχομαι με χαρα και ελπιδα το υπο ψηφιση σ.ν για τον τουρισμο υπαιθρου καταθετοντας την δικη μου αποψη ,θα ηθελα να συμπεριληφθει με καποιο τροπο η συνδεση (με την παροχη η οχι) κινητρων του συγκεκριμενου ειδους τουρισμου με τις μαθητικες εκδρομες,τις εκδρομες φοιτητων κυριως της ελλαδας ,αλλα και γιατι οχι απο ολοκληρο τον κοσμο. Με αυτον τον τροπο θα συνδεσουμε ουσιαστικα τον πολιτισμο με τον τουρισμο(οπως ειναι και ο τιτλος του υπουργειου) αφ’ενος και θα διδαξουμε ηθος, αποψη και κυριως τι σημαινει αληθινη ελλαδα αφ’ εταιρου, σε ενα κομματι του πληθισμου της χωρας μας που ειναι και το πιο ελπιδοφορο.
θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία στην αδειοδότηση τουριστικών καταλυμάτων και επιχειρήσεων τουρισμού γενικά.
προτείνω
-να υπάρχουν εξεικιδευμένοι ιδιώτες μηχανικοί στην διαδικασία αδειοδότησης (κάτι παρόμοιο με τους ενεργειακούς) οι οποίοι θα γνωρίζουν εάν ένα ακίνητο μπορεί να λειτουργήσει ως κατάλυμα ή επχση τουρισμού , προκειμένου να μειωθεί ο χρόνος αδειοδότησης. τα δύο χρόνια είναι μεγάλος χρόνος, βέβαια μικρότερος από τον σημερινό.
-ελέγχους κατά την διάρκεια λειτουργείας , λιγότερους στην διαδικασία αδειοδότησης και στην ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών όχι στις διαδικασίες.
-δώστε κίνητρα στην καινοτομία και στα πολύ μικρά καταλλύματα -επχσεισ, όχι συνεχ΄ως εμπόδια στην αδειοδότηση επχσεων.
-Τα τουριστικά καταλύματα εντός παραδοσιακών κτιρίων να ενταχθούν στον τουρισμό υπαίθρου(αφού τέτοια είναι-παραδοσιακής αρχιτεκτονικής) και να ασφαλίζονται στον ΟΓΑ έως 10κλίνες.
-Δεν συμφωνώ με φοροαπαλλαγές αλλά με φορολόγηση που θα καθιστά τις μικρές επχσεισ βιώσιμες δεν μπορεί ένα παραδοσιακό κατάλλυμα με 6 κλίνες να πληρώνει ΟΑΕΕ, δεν βγαίνει.
-θα πρέπει να βλέπουμε στο μέλλον γιαυτό θα πρέπει να προστεθεί και κατηγορία »Ειδικών Τουριστικών καταλυμάτων» που θα ενταχθούν καταλύματα που παρέχουν διαμονή με ειδικά χαρακτηριστικά , π.χ σε ένα σε αδράνειο αφος…
-δεν θα πρέπει να υπάρχει »κορεσμένη περιοχή» , εάν μια περιοχή έχει πολλά καταλλύματα απλά μην δίνεται επιδοτήσεις και κάνετε ελέγχους και να κλείνουν τα καταλλύματα που παρέχουν κακής ποιότητας υπηρεσίες, που θα τις βρείτε? απλά στο διαδίκτυο και στα reviews.
και μια αναφορά για τον τόπο μου την σαντορίνη ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΝΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟ …. , εκεί στην καλντέρα βάλτε περιορισμούς, όχι σε νέα κτίρια -μόνο επισκευή υπαρχόντων- όχι πισίνες σε παραδοσιακούς οικισμούς.
Ευχαριστώ
Βασικός στόχος του τουρισμού της υπαίθρου πρέπει να είναι η διατήρηση και ανάδειξη τόσο των βιώσιμων αγροτικών κοινοτήτων, όσο και των υποβαθμισμένων οικισμών/ περιοχών /νησιών με ενδιαφέροντα πολιτισμικά στοιχεία. Και αυτό συντελείται με την ενθάρρυνση των επενδύσεων στους τομείς του τουρισμού και της οικιακής βιοτεχνίας, που βοηθούν στην ανανέωση και ανάπτυξη των οικισμών, στην προστασία και διατήρηση της αγροτικής κληρονομιάς, του ιστορικού, πολιτισμικού, αρχιτεκτονικού και γαστρονομικού πλούτου της υπαίθρου, στην προστασία του περιβάλλοντος, στη διατήρηση της υπαίθρου και αποκατάσταση – όπου είναι αυτό δυνατό – των τοπίων στις προηγούμενες μορφές τους. Επιτυγχάνεται με αυτό τον τρόπο η διατήρηση της αειφορίας και η ισορροπία ανάμεσα στη φύση, τις οικονομικές δραστηριότητες και τα νέα τουριστικά επαγγέλματα.
ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
ΟΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 9 /01/12
ΓΕΝΙΚΑ
Η ομπρέλα ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ ,όπου κάτω από εκεί δημιουργούνται ως υποκατηγορίες , ο αγροτουρισμός , ο οινικός τουρισμός , ο θαλάσσιος τουρισμός κ.λ.π. ίσως δημιουργήσει σύγχυση και πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα , σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να καθορίζεται η ανάπτυξη αυτού του σημαντικού κλάδου τουρισμού , με βάσει το συμφέρον ενός άλλου κλάδου και όλες οι δεσμεύσεις και τα κριτήρια να γίνονται με βάσει αυτόν τον άλλο επαγγελματικό χώρο , στην προκειμένη περίπτωση με τον αγροτικό κλάδο και της διασφάλισης ενός συμπληρωματικού εισοδήματος για τους αγρότες.
Αυτό που προέχει σε ένα νόμο του υπουργείου τουρισμού είναι να νομοθετεί με βάσει την ανάπτυξη και την διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος καθώς και την αύξηση της ελκυστικότητας και ανταγωνιστικότητας του , όπως αναφέρεται στο σκοπό του παρόντος , και μέσα από αυτό θα επιτευχθεί και η ανάπτυξη της υπαίθρου ,που πρέπει και είναι ευθύνη όλων των επιχειρηματικών κλάδων και όχι μόνο των αγροτών .
Αν πρέπει οι αγρότες να τύχουν ιδιαίτερης μέριμνας αυτό πρέπει να γίνει μέσα από το υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης και όχι από το υπουργείο τουρισμού .Με βάσει αυτή τη λογική θεωρούμε πως η διαφορετική φορολογική και ασφαλιστική αντιμετώπιση των αγροτών σε μια δραστηριότητα που δεν αφορά το κύριο επάγγελμα τους αλλά ένα άλλο κλάδο όπου επιχειρούν και άλλοι ,όμως αντιμετωπίζονται διαφορετικά ,δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό και είναι άδικο .
Μετά από σοβαρές προσπάθειες αρκετών ετών από πλευράς του Συνδέσμου Ενώσεων Αγροτουρισμού Ελλάδας, το αίτημά μας για θεσμοθέτηση του αγροτουρισμού, ελπίζουμε να γίνει επιτέλους πραγματικότητα.
Η απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού να δημιουργήσει θεσμικό πλαίσιο για τον Τουρισμό Υπαίθρου και Αγροτουρισμό, έρχεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για το μέλλον όλων μας. Μετά από σειρά ετών κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος σε επενδύσεις χωρίς ποιοτικά χαρακτηριστικά, με συνέπειες καταστροφικές για το περιβάλλον και για την κοινωνία, με επιβράβευση των επιτήδειων και στην καλύτερη περίπτωση αγνόηση των γνήσιων εκφραστών του χώρου αυτού, έστω και την έσχατη στιγμή, η ελληνική πολιτεία έχει την πολιτική και ηθική υποχρέωση να στηρίξει το μοντέλο τουρισμού που βοηθάει στην ανάπτυξη της υπαίθρου, περιορίζει τις ανισότητες μεταξύ πόλης και χωριού, συνδέει την γεωργική παραγωγή με τον τουρισμό, συμβάλλοντας μέσω της ανασυγκρότησης και διάσωσης της υπαίθρου, στην συνολική οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ως επιχειρηματίες στο χώρο του τουρισμού, θεωρούμε ως τουρισμό υπαίθρου η αγροτουρισμό την ήπια εναλλακτική μορφή βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και πολυδραστηριότητας στον αγροτικό χώρο, που έχει ως στόχο:
1.Να γνωρίσει ο επισκέπτης τον αγροτικό χώρο, τα πολιτισμικά στοιχεία και τα αυθεντικά χαρακτηριστικά του, τις αγροτικές ασχολίες, τα τοπικά προϊόντα, την παραδοσιακή κουζίνα και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
2.Να φέρει τον επισκέπτη σε επαφή με τη φύση καθώς και με τις δραστηριότητες στην ύπαιθρο, στις οποίες θα μπορεί να συμμετέχει, να ψυχαγωγηθεί και να νοιώσει τη χαρά της περιήγησης, της γνώσης, της πληροφόρησης και της ανακάλυψης.
3.Να κινητοποιήσει τις παραγωγικές, πολιτισμικές και αναπτυξιακές δυνάμεις του τόπου, συμβάλλοντας έτσι στην αειφόρο οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη του αγροτικού χώρου.
Ο τουρισμός υπαίθρου η αγροτουρισμός μπορεί να συντελέσει καίρια στη δημιουργία της νέας ισορροπίας αστικού – αγροτικού χώρου, συμβάλλοντας στην άρση της απομόνωσης της υπαίθρου και στην αξιοποίηση του ενδογενούς της δυναμικού, ενισχύοντας την πολυαπασχόληση.
Μπορεί να στηρίξει την ανανέωση της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, στην παραγωγή ποιοτικών, παραδοσιακών προϊόντων, με έμφαση στη βιολογική και βιοδυναμική γεωργία, στα οποία η χώρα μας μπορεί να γίνει πραγματικά ανταγωνιστική.
Στην Ελλάδα ο αγροτουρισμός συνδέθηκε εκ των πραγμάτων με τη διαμονή σε κάποιο ξενώνα που ως επί το πλείστον βρίσκεται εντός του αγροτικού οικισμού. Η διαμονή αυτή συνδυάζεται όχι τόσο με τη συμμετοχή στην αγροτική παραγωγική δραστηριότητα, όσο με τη ζωή σε κοινότητα (ζωή σε παρέα, επανασύνδεση με την ευρύτερη οικογένεια, επαφή με τους γείτονες) και τη συμμετοχή στην καθημερινή ζωή και στον παραδοσιακό πολεοδομικό χώρο της κοινότητας (πλατεία, εκκλησία, καφενείο, ταβέρνα). Αυτό το κοινοτικό στοιχείο, που τόσο πολύ λείπει από τους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων και ιδιαίτερα από τα παιδιά και τους νέους, είναι το στοιχείο που προσδιορίζει την ιδιαίτερη ταυτότητα του τουρισμού υπαίθρου και αγροτουρισμού και μπορεί να αποτελέσει το κατ εξοχήν συγκριτικό πλεονέκτημά του. Από κει και πέρα άλλα βασικά στοιχεία είναι η γνωριμία με την τοπική γαστρονομία και τα τοπικά ήθη και έθιμα (γιορτές, πανηγύρια κ.ά.), τα τοπικά προϊόντα καθώς επίσης η ανακάλυψη της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ευρύτερης περιοχής και η συμμετοχή σε δραστηριότητες στην ύπαιθρο (πεζοπορία, δράσεις περιπέτειας, κ.ά.)
Ο τουρισμός υπαίθρου / αγροτουρισμός, συμβάλει στην ανασυγκρότηση της υπαίθρου με τους ακόλουθους τρόπους:
1.Προσφέρει εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης σε τμήματα του πληθυσμού που είτε δεν μπορούν να ζήσουν με μόνες τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, είτε ζουν σε αστικά κέντρα και θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην ύπαιθρο αναζητώντας μια διαφορετική ποιότητα ζωής. Μπορεί επίσης να συμβάλλει στη συντήρηση παραδοσιακών μορφών αγροτικής απασχόλησης.
2.Συντελεί στη βελτίωση του αγροτικού εισοδήματος, είτε άμεσα, ως πρόσθετος πόρος στο εισόδημα των αγροτών που ασχολούνται συμπληρωματικά, είτε έμμεσα, συμβάλλοντας στη γενικότερη εισροή χρήματος στην περιοχή.
3.Μπορεί με την κατάλληλη πολιτική, να λειτουργήσει ως άμεσης απόδοσης και αποτελεσματικότητας μηχανισμός εμπορίας, προώθησης και προβολής αγροτικών προϊόντων και υπηρεσιών. Ιδιαίτερα μπορεί να συμβάλει στην προβολή και προώθηση αυθεντικών τοπικών και βιολογικών προϊόντων με χαρακτηριστικά ποιότητας, υγιεινής και επωνυμίας (ΠΟΠ, κ.ά.)
4.Μπορεί να προωθήσει νωπά η μεταποιημένα προϊόντα για την άμεση και διαρκή κάλυψη των αναγκών των επισιτιστικών τμημάτων ενός μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων.
5.Μπορεί να συμβάλλει στην διάσωση και του ελληνικού τουρισμού, καθώς εμπλουτίζει το εθνικό τουριστικό βιομηχανικό προϊόν και με τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού, το καθιστά πιο ελκυστικό, περισσότερο διαφοροποιημένο και πιο ανταγωνιστικό στη διεθνή τουριστική αγορά. Συμβάλλει στη μετατροπή του τουρίστα σε ταξιδιώτη, περιηγητή και οδοιπόρου προσφέροντας τη δυνατότητα απόκτησης ενός μοναδικού βιώματος.
Μέσω του τουρισμού υπαίθρου / αγροτουρισμού, αξιοποιούνται αποτελεσματικά και αναδεικνύονται σε πολύτιμους αναπτυξιακούς πόρους και σε συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής υπαίθρου βασικά εγγενή χαρακτηριστικά της, όπως η κοινοτική δομή και παράδοση, η καθημερινή ζωή στα χωριά, η αυθεντικότητα, η ποιότητα, οι μορφές διατροφής, η πολιτιστική κληρονομιά, το φυσικό κάλλος, η βιοποικιλότητα. Η αναπτυξιακή σημασία αυτών των πόρων συνίσταται τόσο στη δυνατότητά τους να παράγουν οικονομική αξία στο πλαίσιο μιας πολιτικής αειφόρου εκμετάλλευσής τους, όσο και ως στοιχεία μιας ιδιαίτερης ταυτότητας που βασίζεται σε άλλες αξίες και άλλα πρότυπα ζωής και εργασίας, διαφορετικά απ αυτά των μεγάλων αστικών κέντρων.
Ο τουρισμός υπαίθρου / αγροτουρισμός ενισχύει τον κοινωνικό ιστό, μέσω της συνέργιας και συνεργασίας μικρής κλίμακας διαφορετικών επιχειρήσεων που όλες μαζί δημιουργούν μια ενότητα και ένα τελικό προϊόν (παραδοσιακοί ξενώνες, αγροκτήματα, παραδοσιακές ταβέρνες, μικρά επισκέψιμα οινοποιεία, μικρά επισκέψιμα ελαιουργεία, χώροι μεταποίησης, φούρνοι, τυροκομεία, χώροι πώλησης με πιστοποιημένα βιολογικά τοπικά προϊόντα, τεχνήματα, χώροι τέχνης και πολιτισμού). Ο επισκέπτης έτσι αποκτά ένα ξεχωριστό βίωμα που τον ωθεί να αναζητήσει τη συνέχειά του στο χρόνο. Έτσι οι επισκέπτες μας αυξάνονται και έρχονται κατ εξακολούθηση.
Για μας, ο τουρισμός υπαίθρου / αγροτουρισμός είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Είναι η διάσωση της ταυτότητάς μας. Πιστεύουμε ότι προστατεύοντας το φυσικό τοπίο, τη βιοποικιλότητα, την αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, προσφέροντας τοπικά βιολογικά προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας, προβάλλοντας τις πολιτισμικές μας ιδιαιτερότητες, τον πλούτο της ιστορίας μας, την ελληνική φιλοξενία. Δημιουργείται έτσι ο «μύθος», άμεσα συνυφασμένος με την ταυτότητά μας, θεμέλιος λίθος για μια ουσιαστική αναπτυξιακή πρόταση, ικανή να μας οδηγήσει σε διέξοδο από την σημερινή κρίση.
Γενικές Παρατηρήσεις επί του νομοσχεδίου.
1. Η χωροθέτηση των επιχειρήσεων του τουρισμού υπαίθρου και αγροτουρισμού σε οικισμούς ή Δημοτικά Διαμερίσματα με λιγότερους από 3.000 κατοίκους. Αν ανήκουν σε Δ.Δ. άνω των 3.000 κατοίκων, τότε θα πρέπει να βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης και να είναι χαρακτηρισμένα ως παραδοσιακά ή διατηρητέα.
2. Προσφορά πρωινού/ γευμάτων αποκλειστικά μετοπικά προϊόντα.
3. Υποχρεωτική ενασχόληση και παρουσία μέσα στην επιχείρηση του ιδιοκτήτη αυτής η μελών της οικογένειάς του.
4. Ο επιχειρηματίας στον Τουρισμό Υπαίθρου, να ασφαλίζεται στον ΟΓΑ αν δεν έχει άλλο ασφαλιστικό φορέα.
5. Μονάδα χαρακτηρισμένη ως τουρισμός υπαίθρου η αγροτουριστική, αν η δυναμικότητά της δεν υπερβαίνει τις 10 κλίνες, να μην φορολογείται. Αυτά ισχύουν για τις τέσσερις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Αγγλία, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχουμε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Αγροτουρισμού & Τουρισμού Υπαίθρου EUROGITES, της οποίας είμαστε τακτικά μέλη ως Σύνδεσμος Ενώσεων Αγροτουρισμού Ελλάδας.
6 .Με Υπουργική απόφαση και σε συνεργασία με τους φορείς του Τουρισμού Υπαίθρου και Αγροτουρισμού να καθορίζονται τα ποιοτικά κριτήρια για την αξιολόγηση και μοριοδότηση της επιχείρησης Τουρισμού Υπαίθρου και Αγροτουρισμού που προτείνουμε να γίνει με ρόδια αντί για αστέρια η κλειδιά.
7. Για να χαρακτηρισθεί μια επιχείρηση ως επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου πρέπει να πληροί δύο ιδιότητες όπως αναφέρονται στο άρθρο 4 .Εξαιρούνται οι αγρότες εφ όσον μέσω της αγροτικής παραγωγής καλύπτουν τη δεύτερη δραστηριότητα.
Παράδειγμα 1. Επιχείρηση που διαθέτει μόνο ξενώνες, για να πάρει το σήμα τουρισμού υπαίθρου, πρέπει να προσφέρει ένα γεύμα π.χ. πρωινό, η να διαθέτει εκθετήριο – χώρο πώλησης αγροτικών παραδοσιακών προϊόντων η να προσφέρει μαθήματα τοπικής γαστρονομίας η άλλες δραστηριότητες σύμφωνα με τα άρθρα του νόμου όπως θα διαμορφωθεί.
Παράδειγμα 2. Παραδοσιακή ταβέρνα, πέραν των προϊόντων από το καλάθι της περιφέρειας, πέρα από τη μικρή κλίμακα και την ενασχόληση του ιδιοκτήτη, να διαθέτει άλλη μία δραστηριότητα, όπως εκθετήριο παραδοσιακών προϊόντων η κάποια από τις δραστηριότητες του άρθρου 2.
8. Συμφωνούμε με την μικρή κλίμακα των 40 κλινών, που είναι και το όριο που βάζει η ευρωπαϊκή νομοθεσία και τη θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη.
Για τον τουρισμό υπαίθρου και αγροτουρισμό σε κράτη, όπως η Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Αγγλία κ.ά. είναι απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξης ανθρώπινης επαφής ανάμεσα στον ιδιοκτήτη της επιχείρησης και τους επισκέπτες.
9. Να διατηρηθεί η μικρή κλίμακα σε όλες τις επιχειρήσεις που θα χαρακτηρίζονται ως τουρισμός υπαίθρου / αγροτουρισμός, όπως ελαιουργεία, οινοποιεία, τυροκομεία, χώροι μεταποίησης, με τη λογική της αντιδιαστολής στη μεγάλη κλίμακα του βιομηχανικού μοντέλου ανάπτυξης.
Ως πρώτη γενική παρατήρηση επισημαίνουμε πως ο χρόνος διαβούλευσης είναι εξαιρετικά περιορισμένος για τη ρύθμιση μιας παραγωγικής δραστηριότητας τόσο σημαντικής και μάλιστα σε περίοδο κρίσης.
Η Ομοσπονδία μας θεωρεί ότι το παρόν νομοσχέδιο ανταποκρίνεται στην αναγκαιότητα για αναμόρφωση της λειτουργικής αδειοδότησης των τουριστικών καταλυμάτων και στην απλούστευση των διαδικασιών προκειμένου να δημιουργηθεί ένα προσιτό προς τους επενδυτές κλίμα με σκοπό να επιτευχθεί η πολυσυζητημένη ανάπτυξη του τουρισμού και της οικονομίας γενικότερα.
Ευχόμαστε η πολιτεία αυτή τη φορά να ανταποκριθεί στα αιτήματα του κλάδου μας όπως αναφέρονται στο σχόλιο της ΣΕΕΔΔΕ και να δημιουργήσει με τον τρόπο αυτό τις σωστές συνθήκες για την ανάπτυξη και την πρόοδο των μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων που έμπρακτα,χρόνια τώρα, στηρίζουν την οικονομία της χώρας μας.
Παρατηρήσεις σχετικά με την σκοπιμότητα των ρυθμίσεων για τον τουρισμό της υπαίθρου.
Το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος στηρίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης του τουρισμού σε τοπικό επίπεδο, καθώς και σύζευξης του πρωτογενούς τομέα με τον τουρισμό. Όμως, από την πολύχρονη εμπειρία του στην παρακολούθηση της τουριστικής δραστηριότητας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο έχει καταλήξει ότι δεν πρέπει αφενός μεν να τίθενται εμπόδια στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και αφετέρου να δημιουργούνται μέσω της νομοθεσίας «τεχνητές» μορφές τουριστικής δραστηριότητας, γιατί στην πραγματικότητα δεν ευδοκιμούν.
Το νομοσχέδιο για τον τουρισμό της υπαίθρου είναι το πολλοστό νομοσχέδιο που επιχειρεί να ρυθμίσει με γενικόλογες διατάξεις και αμφιλεγόμενους ορισμούς δράσεις που μπορούν να αναπτυχθούν εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Ο ορισμός που δίνεται παραδείγματος χάριν για τον τουρισμό της υπαίθρου και εξειδικεύεται για τα καταλύματα ως «παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης, οι οποίες δεν αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία του κάθε τόπου», είναι τόσο ευρύς που περιλαμβάνει όλα τα μικρά ξενοδοχεία εκτός των μεγάλων πόλεων και φυσικά όλα τα παραδοσιακά καταλύματα που όχι μόνο δεν αλλοιώνουν αλλά αναδεικνύουν τον πολιτιστικό πλούτο μιας περιοχής. Ο περιορισμός στον αριθμό των κλινών, που με το άρθρο 4 του νομοσχεδίου ορίζεται σε 40 κλίνες, δηλαδή 20 δωμάτια είναι εντελώς αυθαίρετος, διότι εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τις δραστηριότητες της μονάδας και όχι από τον όγκο της αν θα πρέπει να λάβει ένα επιπλέον σήμα επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου.
Σημειωτέον ότι ήδη αρκετά ξενοδοχεία, ανεξαρτήτως δυναμικότητας παρέχουν ελληνικό πρωινό με προϊόντα της περιοχής τους και ακόμα περισσότερα έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής στο Πρόγραμμα του Ξ.Ε.Ε. για το «Ελληνικό Πρωινό», ενώ άλλα ξενοδοχεία προάγουν με τις δραστηριότητές τους τον τοπικό πολιτισμό ή αναδεικνύουν το φυσικό περιβάλλον. Οπότε, θα αποτελεί περίπτωση αθέμιτου ανταγωνισμού να λαμβάνει ένα νέο ξενοδοχειακό κατάλυμα, τον τίτλο της επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου, επειδή θα διαθέτει μέχρι 40 κλίνες, ενώ ένα υφιστάμενο ξενοδοχειακό κατάλυμα με μεγαλύτερη δυναμικότητα και παροχή τοπικών προϊόντων ή άλλων πολιτιστικών υπηρεσιών, που μπορεί να ανήκει και σε αγρότη, δεν θα μπορεί να λάβει το ειδικό σήμα της επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου.
Το παράδοξο είναι ότι σύμφωνα με το νομοσχέδιο κάθε κατάλυμα που χαρακτηρίζεται επιχείρηση τουρισμού υπαίθρου που ανήκει σε αγρότη ή το κεφάλαιό της ανήκει κατά 50% σε αγρότη, το εισόδημα από την ενλόγω επιχείρηση δηλώνεται και φορολογείται ως αγροτικό και ο ίδιος ασφαλίζεται στον Ο.Γ.Α., ενώ σήμερα όλοι οι ξενοδόχοι συλλήβδην υποχρεώθηκαν να εγγραφούν στον Ο.Α.Ε.Ε., χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς είναι αγρότες και ήταν ήδη ασφαλισμένοι στον Ο.Γ.Α.
Θεωρούμε ότι με την αδειοδότηση της επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου θα δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση στον καταναλωτή και αθέμιτος ανταγωνισμός στις ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις, αφού καταλύματα, εστιατόρια, εργαστήρια, παραγωγικές μονάδες, αλιευτικά σκάφη θα συνωθούνται κάτω από την ίδια ταμπέλα της επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου. Δεν κατανοούμε επομένως, γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η ειδική αδειοδότηση, όταν με πολύ απλό τρόπο θα μπορούσαν να πιστοποιηθούν κατάλληλα επιχειρήσεις διαμονής, εστίασης, τουριστικά γραφεία, σωματεία και φυσικά πρόσωπα που παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες προαγωγής της τοπικής οικονομίας, της γαστρονομίας της παράδοσης, της εξερεύνησης κοκ., χωρίς να απαιτείται αυτού του είδους η αδειοδότηση.
Κατά συνέπεια επειδή με το σύνολο των προωθούμενων ρυθμίσεων δημιουργούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και άνισης μεταχείρισης απέναντι σε όλες τις νόμιμα λειτουργούσες τουριστικές επιχειρήσεις είτε πρόκειται για τουριστικά καταλύματα, είτε για τουριστικά γραφεία ή επιχειρήσεις εστίασης και αναψυχής κ.ο.κ. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνουμε να προωθηθεί η δημιουργία προτύπου για αδειοδοτημένες, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, επιχειρήσεις που θα παρέχουν εξειδικευμένα προϊόντα υπηρεσίες ή δράσεις και να προβλεφθεί η πιστοποίησή τους από διαπιστευμένες στο Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ) εταιρείες. Όπου κρίνεται αναγκαίο για την προώθηση των μορφών αυτών μπορεί να τροποποιηθούν οι ισχύουσες τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές, προκειμένου να ενταχθούν και άλλες χρήσεις ή υπηρεσίες.
Οι παρατηρήσεις μας αφορούν τις διατάξεις για τον Τουρισμό Υπαίθρου και ειδικότερα τον Αλιευτικό Τουρισμό.
Καταρχήν θεωρούμε θετική εξέλιξη την επιχειρούμενη, έστω και καθυστερημένα, θεσμοθέτηση του Αλιευτικού Τουρισμού στην Ελλάδα, χώρα με μήκος ακτών 16.000 km, εσωτερικά ύδατα ιδιαίτερου οικολογικού «ενδιαφέροντος» και μεγάλη παράδοση στην αλιεία. Παράλληλα η χώρα μας έχει να αναδείξει σημαντικές μορφές εκτροφής υδρόβιων οργανισμών προσαρμοσμένες στις ειδικές κλιματολογικές και υδροβιολογικές συνθήκες της Ελληνικής Επικράτειας.
Όσον αφορά τις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου για τον Αλιευτικό Τουρισμό, παρατηρούμε τα ακόλουθα:
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1. Παρά το γεγονός ότι στον ορισμό του «Αλιευτικού Τουρισμού» (άρθρο 2, παράγραφος 4) γίνεται αναφορά, και ορθώς βέβαια, στην «υδατοκαλλιεργητική παραγωγή» στις «υδατοκαλλιεργητικές ασχολίες» και γενικά στην «υδατοκαλλιέργεια», στις επιμέρους διατάξεις παραλείπονται οι αντίστοιχοι με τον Κλάδο όροι, γεγονός που μπορεί να δημιουργήσει παρερμηνείες.
2. Αλλού χρησιμοποιούνται οι όροι «αγροτική παραγωγή», «αγροτικά προϊόντα», υπονοώντας και την αλιευτική παραγωγή και προϊόντα και αλλού γίνεται διακριτή αναφορά και στα δεύτερα. Πρέπει να επιλεγεί ενιαίος τρόπος διατύπωσης για αποφυγή σύγχυσης και αμφιβολιών.
Νίκος Αναγνόπουλος – APC Α.Ε.
Καταδύσεις Αναψυχής και Τουρισμός Υπαίθρου
Οι καταδύσεις αναψυχής αποτελούν δυναμικό τμήμα του Ελληνικού Τουριστικού προϊόντος για περισσότερο από 20 χρόνια. Λόγω της εφαρμογής ιδιαίτερων τεχνικών και της χρήσης ειδικού εξοπλισμού που απαιτεί η ασφαλής διεξαγωγή της δραστηριότητας η πολιτεία επέδειξε ιδιαίτερη σχετική ευαισθησία και φρόντισε από νωρίς να ρυθμίσει θέματα που αφορούν στις διαδικασίες και προϋποθέσεις εκπαίδευσης ή/και τη συμμετοχής στην δραστηριότητα. Το νομικό πλαίσιο που διέπει τις καταδύσεις αναψυχής στη χώρα μας έχει υποστεί διαχρονικά σημαντικές αλλαγές και προσαρμογές σε σχέση με τη διεθνή πρακτική, με τελευταία την υιοθέτηση των Διεθνών (Εθνικών) Προτύπων Καταδύσεων Αναψυχής κατά την εφαρμογή του Νόμου 3409/2005.
Οργανωμένες, αυτόνομες επιχειρήσεις Παροχής Καταδυτικών Υπηρεσιών Αναψυχής που τελούν υπό την εποπτεία των λιμενικών αρχών, και παγκόσμιων οργανισμών καταδύσεων αναψυχής αναγνωρισμένων από το Ελληνικό Κράτος, πρωτοστατούν στην σταθερή τροχιά ανάπτυξης. Αν και οι επιχειρήσεις αυτές έως σήμερα δεν υπάγονται θεσμικά στους μηχανισμούς όπου ανήκουν άλλες επιχειρήσεις τουρισμού, συμβάλουν με μεγάλη αποτελεσματικότητα στον εμπλουτισμό του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.
Με το σχέδιο νόμου «Τουρισμός Υπαίθρου – Τροποποίηση της νομοθεσίας για τη δημιουργία και λειτουργία τουριστικών λιμένων και προσθήκη νέων διατάξεων – Λειτουργική αδειοδότηση νέων καταλυμάτων» παρουσιάζεται η ευκαιρία να ρυθμιστούν επιμέρους θέματα που αφορούν στην περεταίρω ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού.
Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην αποφυγή πρόσθεσης λειτουργικών δυσκολιών και αντικινήτρων για τους «Παροχείς», όπως μπορεί να είναι η υποχρέωση σε έκδοση περισσοτέρων αδειών και πιστοποιήσεων πέρα από εκείνες που ήδη απαιτούνται.
Οι καταδύσεις αναψυχής στην Ελλάδα έχουν αποδείξει τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια ότι διαθέτουν σημαντική δυναμική και αποτελούν δραστηριότητα θεσμοθετημένη με μεγάλη λεπτομέρεια που λειτουργεί δίχως προβλήματα.
Πιθανές μεταβολές στις εύρυθμες και ομαλές συνθήκες λειτουργίας των σχετικών επιχειρήσεων απαιτούν λεπτούς χειρισμούς.
ΘΕΣΕΙΣ Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΥΠΑΙΘΡΟΥ, ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΙΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΩΝ.
Μετά από χρόνια προσπαθειών για τον προσανατολισμό της νομοθεσίας στην απλοποίηση των διαδικασιών έκδοσης των ΕΣΛ των τουριστικών καταλυμάτων η Συνομοσπονδία μας βλέπει σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού – Τουρισμού να αναγνωρίζει αυτή την αναγκαιότητα μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Ειδικότερα υπάρχει διάχυτη σε όλες τις διατάξεις του σχεδίου νόμου η προσπάθεια «εξισορρόπησης» της πλήρους νομιμότητας, με την ενθάρρυνση της επενδυτικής πρωτοβουλίας απαλλαγμένης από την ανώφελη και αποτρεπτική γραφειοκρατία.
Ως κλάδος των τουριστικών καταλυμάτων που αντιπροσωπεύει το 50% των τουριστικών κλινών της χώρας, εμμένουμε στην αναγκαιότητα για αναμόρφωση της λειτουργικής αδειοδότησης τουριστικών καταλυμάτων, με την οποία εξορθολογίζονται και απλουστεύονται οι διαδικασίες αδειοδότησής τους. Συνεπώς δημιουργείται ένα πιο φιλικό επιχειρηματικό πλαίσιο.
Παρακάτω, παραθέτουμε συνοπτικά τις προτάσεις μας επί του νομοσχεδίου, τις οποίες θεωρούμε άμεσης προτεραιότητας καθώς θα βοηθήσουν ουσιαστικά τον κλάδο μας να ανταποκριθεί στις παρούσες δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και στις μελλοντικές προκλήσεις.
Για τους παραπάνω λόγους εισηγούμαστε τα κάτωθι:
1. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 και του άρθρου 41, προτείνουμε για τις Κολυμβητικές Δεξαμενές που προορίζονται για αποκλειστική χρήση των πελατών σε μεμονωμένες επιπλωμένες τουριστικές κατοικίες – επαύλεις, να απαλλαγούν εφάπαξ από την υποχρέωση παρουσίας του επόπτη ασφαλείας λόγω της ιδιαιτερότητας της χρήσης τους που προορίζεται για ιδιωτικές ανάγκες και ταυτόχρονα μπορούν οι ένοικοι να κάνουν χρήση όλο το 24ωρο.
Επιπλέον, βάσει των άρθρων 37-38-39 του παρόντος Σχεδίου Νόμου για την Επιπλωμένη Τουριστική Κατοικία προτείνουμε να δοθεί δικαίωμα σε αυτές τις επιχειρήσεις να μετατραπούν (για όσους το επιθυμούν) σε επιχειρήσεις ενοικιαζομένων διαμερισμάτων, κατηγορίας από δύο (2) κλειδιά και άνω, με το καθεστώς που ίσχυε για τις υφιστάμενες επιχειρήσεις και όχι με το καθεστώς των νέων, προκειμένου να αποφύγουν την υποχρεωτική ασφάλιση στον Ο.Α.Ε.Ε., δεδομένου του μικρού τζίρου και της περιορισμένης εποχικής λειτουργίας τους.
2. Στις διατάξεις του άρθρου 38 να ληφθεί υπόψη η ΑΔΑ: 4Α801-7ΙΚ/09-09-11 του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη – Δ/νση Προληπτικής Πυροπροστασίας, που αφορά τα κτίρια ή τμήματα κτιρίων διαφόρων χρήσεων που εμπίπτουν στις διατάξεις του Κεφαλαίου Α του ΠΔ 71/1988 ( Α΄32) «Κανονισμός Πυροπροστασίας Κτιρίων» για τα οποία δεν απαιτείται έγκριση ενεργητικής μελέτης πυροπροστασίας από τα οικία γραφεία Πυροπροστασίας, ώστε να εφαρμόζεται από όλες τις τουριστικές επιχειρήσεις του κλάδου μας.
3. Για την πάταξη της παρανομίας σχετικά με το άρθρο 40 «Έλεγχοι – Ανάκληση – Κυρώσεις», η Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. προτείνει να εφαρμοστεί η κείμενη νομοθεσία και να κλείσουν όλες οι παράνομες επιχειρήσεις που στερούνται σήματος άδειας λειτουργίας του ΕΟΤ, ακόμα και στις περιπτώσεις που η εφορία παρανόμως τους έχει χορηγήσει έναρξη επιτηδεύματος αφού δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου περί χορήγησης ειδικού σήματος λειτουργίας.
Η Συνομοσπονδία προτείνει τη σύσταση Σώματος Επιθεωρητών Τουρισμού ως μηχανισμό ελέγχου, ο οποίος θα έχει πολυμορφικό χαρακτήρα και θα καθίσταται αποτελεσματικός για την πάταξη της κάθε μορφής παρανομίας στον τουρισμό και θα επιβάλει τις προβλεπόμενες από το νόμο ποινές χωρίς χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Για την κατοχύρωση των πελατών που απευθύνονται σε τουριστικές επιχειρήσεις προτείνουμε στις διαφημιστικές καταχωρήσεις των επιχειρήσεων – έντυπες και ηλεκτρονικές, να αναγράφεται ο αριθμός ΜΗΤΕ που θα πιστοποιεί τη νόμιμη λειτουργία τους και παράλληλα θα επιτρέπει τον ευκολότερο εντοπισμό των παρανόμων επιχειρήσεων από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
4. Να θεσμοθετηθεί η κατοχύρωση της Επωνυμίας Καταλύματος στις επιχειρήσεις του κλάδου, με την πρόβλεψη της έγκρισης του διακριτικού τίτλου από τη Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε σε συνεργασία με τις ομοσπονδίες – μέλη της, με τη χρήση του Κεντρικού Πληροφοριακού της Συστήματος. Στο ηλεκτρονικό μας σύστημα θα δοθεί πρόσβαση στις αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού για ενημέρωσή τους.
5. Προτείνουμε στο υπουργείο να προβεί σε νομοθετική ρύθμιση για τις εταιρίες προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων, που θα προβλέπει μία ενιαία Διαχειριστική Αρχή, η οποία θα δύναται να ορίζει έναν ενιαίο πίνακα αμοιβών προς τους υπόχρεους και σε αυτήν να καταβάλλονται τα ποσά των υπόχρεων.
6. Αναφορικά με την παράγραφο ζ, του άρθρου 38 οφείλουμε να επισημάνουμε ότι αποτελεί χρόνιο αίτημα των επιχειρηματιών του κλάδου της Σ.Ε.Ε.Δ.Δ.Ε. η κατάργηση καταβολής παραβόλων για κάθε επιχειρηματική συναλλαγή τόσο με το δημόσιο όσο και με τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και κάθε εισφοράς προς τρίτους, όπως είναι τα ταμεία Τ.Ε.Α.Π.Π.Ε.Ρ.Τ.Τ., Τ.Υ.Α.Τ.Ε.Κ.Ω, κλπ, εφόσον αυτοί οι ασφαλιστικοί φορείς καλύπτουν επαγγέλματα που δε σχετίζονται με τον τουριστικό κλάδο, δεν προβλέπονται πλέον από το νόμο και δεν ισχύουν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
ΤΟ OPEN GOV. ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΙΣΕΙ ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ ΑΦΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΕ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΣΣΟΥΜΕ.
ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ.
ΣΚΟΠΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΣΡΟΥΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ Ο ΛΑΟΣ.
ΟΤΑΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΤΕ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ.
CROC
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ Σ.Ν.
«ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ-ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΝΕΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ- ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΩΝ»
Βασική αρχή, η οποία πρέπει να διαπνέει τις αναπτυξιακές αλλά και θεσμικές ρυθμίσεις που διέπουν τη σύνθετη τουριστική δραστηριότητα, είναι η συνεργασία της πολιτείας με τους παραγωγικούς φορείς που εκπροσωπούν τον τουρισμό σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας θέσεων και προτάσεων.
Η παραπάνω αρχή δεν τηρήθηκε στο υπό συζήτηση Σ.Ν., γεγονός που οδήγησε στην κατάθεση για διαβούλευση ενός Σ.Ν. το οποίο, τόσο στο πνεύμα όσο και στο γράμμα, βρίσκεται εκτός της διεθνούς τουριστικής πραγματικότητας και δεν επιτυγχάνει, τελικά, τον επιθυμητό στόχο. Προκειμένου να συμβάλλουμε, έστω και εκ των υστέρων, καταθέτουμε σύντομο σχολιασμό και προτάσεις με την πεποίθηση ότι οι προθέσεις όλων κινούνται με άξονα την ορθολογική και ποιοτική ανάπτυξη του τουριστικού τομέα της χώρας μας και είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο που κρίνουμε απαραίτητο για την επεξεργασία και προετοιμασία ανάλογων θεμάτων.
Α. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ι. Βασικές αρχές
Οι θεματικές (ή/και ειδικές ή/και εναλλακτικές) μορφές τουρισμού αποτελούν μια πραγματικότητα στο διεθνές τουριστικό γίγνεσθαι. Σύμφωνα με την τουριστική πραγματικότητα δεν υπάρχει, διεθνώς, «κοινός τόπος» για την ορολογία, το περιεχόμενο ή τον αριθμό και το είδος των θεματικών μορφών τουρισμού. (Αυτά αποτελούν αντικείμενο των μελετητών του τουρισμού και τουριστικών συγγραμμάτων και μόνο). Υπάρχει συνεχής εμπλουτισμός και διαφοροποίηση των τουριστικών προγραμμάτων, πολλές φορές δε τα προγράμματα παραθεριστικού ή περιηγητικού τουρισμού συνδυάζουν μία ή περισσότερες θεματικές δραστηριότητες. Για τον λόγο αυτό δεν θεωρείται σκόπιμο – αντίθετα, είναι παρακινδυνευμένο – να περιχαρακώνονται οι θεματικές μορφές τουρισμού με διατάξεις που δίνουν ορισμούς και προσδιορίζουν το, καθημερινά μεταβαλλόμενο, αντικείμενο των δραστηριοτήτων αυτών.
Εξ άλλου η ανάπτυξη του τουρισμού αλλά και υποκατηγοριών ή/και μορφών τουρισμού αποτελεί αντικείμενο της τουριστικής πολιτικής, της εξειδίκευσής της και των μέτρων που λαμβάνονται για την επίτευξη των στόχων.
Η ανάπτυξη των θεματικών μορφών τουρισμού, που αποτελεί κοινό στόχο, επιτυγχάνεται με τα απαραίτητα έργα ειδικής τουριστικής υποδομής, την ύπαρξη -όπου απαιτείται- του κατάλληλου εξοπλισμού, λοιπών προϋποθέσεων και κανόνων λειτουργίας, την άρση αντικινήτρων για την πραγματοποίησή τους, και βέβαια τη στοχευμένη προβολή και προώθησή τους.
Η δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου όπως το προτεινόμενο, κινδυνεύει να δημιουργήσει αντίθετα αποτελέσματα ή να περιορίσει τις δραστηριότητες αυτές.
Ρυθμίσεις θεσμικού χαρακτήρα επιβάλλονται αποκλειστικά και μόνο σε όσες σχέσεις είναι επιβεβλημένο να ρυθμιστούν και βασίζονται σε αντικειμενικά στοιχεία, και βέβαια βρίσκονται σε συνάρτηση με τα διεθνώς κρατούντα ώστε να μην δημιουργείται σύγχιση στη διεθνή τουριστική αγορά.
Το υπό συζήτηση ΣΝ επιχειρεί να οριοθετήσει τον «τουρισμό υπαίθρου» (σε αντιδιαστολή με τον αστικό τουρισμό ; ; ; ) και τις τουριστικές δραστηριότητες τις οποίες όμως στην πράξη δημιουργεί και αναπτύσσει η τουριστική ζήτηση και η τουριστική προσφορά.
Επιχειρεί επίσης να παρέμβει στα τουριστικά επαγγέλματα δημιουργώντας μια sui generis γενιά «επαγγελμάτων» χωρίς προφανώς να αντιλαμβάνεται ότι με το εγχείρημα αυτό «κατασκευάζονται μορφώματα» που αναλαμβάνουν ευθύνη για ασφάλεια αστικής ευθύνης, σύμφωνα με την κείμενη ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία, κάτι που όπως προκύπτει από την ανάγνωση του ΣΝ δεν έχει γίνει κάν αντιληπτό.
Η επιχειρούμενη νομοθετική παρέμβαση δημιουργεί σύγχιση, στρέβλωση στην αγορά και αθέμιτο ανταγωνισμό..
ΙΙ. Σκοπός / Ορισμοί (άρθρα 1 και 2)
Ο βασικός ορισμός «Τουρισμός Υπαίθρου» είναι λανθασμένος. Δόκιμοι όροι είναι διεθνώς: τουρισμός υπαίθριων δραστηριοτήτων ή τουρισμός περιπέτειας και ασκούνται από τα τουριστικά γραφεία σε συνεργασία πάντα με τους παρέχοντες τις επί μέρους υπηρεσίες αμιγώς τουριστικές ή μη, κατά περίπτωση επιχειρήσεις.
Σε όσες μορφές «τουρισμού υπαίθρου» δίνονται αναλυτικοί ορισμοί, αυτοί είναι ασαφείς και δεν στηρίζονται σε αντικειμενικά κριτήρια. Ο νομοθέτης δεν δίνει, ευτυχώς, αναλυτικούς ορισμούς στις περισσότερες από τις καταγεγραμμένες υπαίθριες τουριστικές δραστηριότητες του άρθρου 2 παρ. 2.3 (2.3.1-2.3.16) προσθέτει όμως το εδάφιο 2.3.17, σύμφωνα με το οποίο στον τουρισμό υπαίθρου υπάγονται πάσης φύσεως δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που ασκούνται εκτός αστικού χώρου (!!!). Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που προκύπτει μια δραστηριότητα (ήδη υπάρχουν πολλές που δεν αναφέρονται ρητά), θα γίνεται αντίστοιχη θεσμική πρόβλεψη ή θα εκδίδεται κανονιστική πράξη για την υλοποίησή τους ; ή/και δεν θα πραγματοποιούνται ;
Ή, αντίθετα, θα πραγματοποιούνται κατά το δοκούν, οπότε τίθεται το ερώτημα γιατί για κάποιες «μορφές» υπάρχει εξαντλητική –σε θεωρητικό επίπεδο- καταγραφή ;
Είναι αντιληπτό ότι η σύγχιση διευρύνεται.
Το ΣΝ δημιουργεί εξ άλλου:
α) συμβατικές τουριστικές επιχειρήσεις δύο ταχυτήτων, και
β) ονομάζει «επιχειρήσεις τουρισμού υπαίθρου», επιχειρήσεις που έχουν διακριτή ονομασία και δραστηριότητα (π.χ. οινοποιϊα, αλιευτικά σκάφη κ.λπ.), από το γεγονός και μόνο ότι θα είναι επισκέψιμα από τουρίστες κα διατίθενται για σχετικές δραστηριότητες.
Οι δραστηριότητες αυτές πραγματοποιούνται και σήμερα, χωρίς θεσμικές ρυθμίσεις και στόχος όλων μας είναι ο εμπλουτισμός τους. Ποια θα είναι η ειδοποιός διαφορά μετά τη θεσμοθέτησή τους ;
Μήπως το γεγονός ότι θα παρέχουν παράλληλα και υπηρεσίες φιλοξενίας και εστίασης ; Εφ’ όσον υπάρξει ανάλογη θεσμοθέτηση, θα υπάγονται στις υποχρεώσεις της κείμενης νομοθεσίας για την προστασία του τουρίστα καταναλωτή;
Οι γιορτές και εκδηλώσεις θα διοργανώνονται από ποιόν ; θα πιστοποιούνται -και από ποιόν ; με ποια κριτήρια ; Πώς θα ελέγχεται αν συνάδουν με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου ;
Οι κύριοι συντελεστές που ασκούν υπαίθριες τουριστικές δραστηριότητες είναι τα τουριστικά γραφεία, όμως δεν κρίθηκε σκόπιμο να περιληφθούν στις προτεινόμενες κατηγορίες επιχειρήσεων «τουρισμού υπαίθρου». Αντίθετα, ο συντάκτης του ΣΝ «ακυρώνει» συμφωνίες με τα τουριστικά γραφεία για παροχή υπηρεσιών αν η επιχείρηση που παρέχει τις υπηρεσίες που αναλύονται δεν διαθέτει το προβλεπόμενο σήμα (!!!).
Ο συντάκτης του ΣΝ γνωρίζει ποιό είναι το έργο των τουριστικών γραφείων και μάλιστα των εξειδικευμένων στο αντικείμενο των υπαίθριων τουριστικών δραστηριοτήτων ; Επιθυμεί να τους υποκαταστήσει ; Επιθυμεί να δημιουργήσει μια νέα γενιά «επιχειρήσεων τουρισμού υπαίθρου» που θα αναλάβουν το έργο των γραφείων και τις αντίστοιχες ευθύνες που απορρέουν από την ευρωπαϊκή νομοθεσία ;
Αν υποθέσουμε ότι αγνοείται ή υποβαθμίζεται ο ρόλος των ελληνικών τουριστικών γραφείων, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ακύρωση συμφωνιών θα γίνεται και για εξειδικευμένα τουριστικά γραφεία του εξωτερικού ; Προφανώς υπάρχει ελλιπής γνώση για τη λειτουργία της τουριστικής αγοράς.
ΙΙΙ. Ενδεικτικές παρατηρήσεις
Σταχυολογώντας κάποιες επί μέρους προτεινόμενες ρυθμίσεις:
Ποιές είναι οι «αγροτουριστικές» επιχειρήσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα, οι οποίες πέραν της πρωτογενούς παραγωγής διαθέτουν καταλύματα ; (όπως συμβαίνει σε άλλα κράτη του εξωτερικού) ; Αν γίνεται χρήση υπαρχόντων καταλυμάτων στην ευρύτερη περιοχή, με ποιό κριτήριο αυτά χαρακτηρίζονται «αγροτουριστικά» σε αντιδιαστολή με υπάρχοντα ήδη τουριστικά καταλύματα ; Με ποιά κριτήρια θα χαρακτηριστούν και θα λάβουν το ειδικό σήμα ; Ποιός θα μεριμνά για τις κρατήσεις ; (συνδυασμός υπηρεσιών)
Για την άσκηση του οινοτουρισμού, τα οινοποιϊα θα παρέχουν υπηρεσίες φιλοξενίας στις εγκαταστάσεις τους (κάτι που δεν τους απαγορεύει σήμερα ο νόμος, εφ’ όσον καλύπτουν τις προδιαγραφές) ή/και θα προβαίνουν, ως επιχειρήσεις «ειδικού τύπου» στην παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης εκτός των εγκαταστάσεων του οινοποιείου (συνδυασμός υπηρεσιών) ;
Αντίστοιχο ερώτημα τίθεται και για την περίπτωση των αλιευτικών επιχειρήσεων. Θα αξιοποιηθούν οι οικίες των ψαράδων ; Οι επιχειρήσεις αλιευτικού τουρισμού θα παράσχουν υπηρεσίες φιλοξενίας σε λοιπά καταλύματα; Ποιός θα κάνει τις κρατήσεις ; (συνδυασμός υπηρεσιών).
Έχει ληφθεί υπόψη η περιβαλλοντική διάσταση του θέματος; εποχές και είδη ψαρέματος ; Όπως είναι γνωστό στην «ερασιτεχνική» αλιεία δεν υπάρχουν περιορισμοί.
Αν, όταν αναφερόμαστε σε «τουριστική» αλιεία, θεωρούμε ότι στόχος είναι η διατήρηση της ελληνικής παράδοσης, γιατί περιλαμβάνονται οι υδατοκαλλιέργειες ; Αν σκοπός του νομοθέτη είναι η «τουριστική» αξιοποίηση των επιχειρήσεων υδατοκαλλιέργειας, θα έπρεπε να συμπεριλάβει, ως τουριστικό προϊόν, πάσης φύσεως επιχειρήσεις που είναι «δυνάμει» επισκέψιμες ή προσφέρονται για ενεργό συμμετοχή του τουρίστα σε κάθε τομέα δραστηριότητας. Αυτή η δραστηριότητα πρέπει να θεσμοθετηθεί για να πραγματοποιηθεί ;
(Σημείωση: Τα αλιεύματα, όπου ασκείται «τουριστική» αλιεία, ανήκουν στον τουρίστα και αυτό αποτελεί ένα πρόσθετο στοιχείο για την άσκηση αυτής της δραστηριότητας).
Η πραγματοποίηση σεμιναρίων απαιτεί θεσμική ρύθμιση ;
Φιλόδοξος ο στόχος της δημιουργίας του ειδικού μητρώου του άρθρου 4, καλό βέβαια θα ήταν να προηγηθεί το μητρώο των βασικών κλάδων του τουρισμού (π.χ. τουριστικών γραφείων).
Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εφαρμογή του ΣΝ και η δημιουργία μηχανισμών πιστοποίησης/σηματοδότησης και εποπτείας-ελέγχου απαιτεί την ενασχόληση σωρείας κρατικών δομών πλαισιωμένων από εξειδικευμένο στελεχιακό δυναμικό ( ; ; ; ).
Β. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Ι. Θεσμικά – λειτουργικά θέματα
Κατ’ αρχήν, θεωρούμε επιβεβλημένη την απόσυρση των άρθρων 1 – 22 του Σ.Ν., δεδομένου ότι ο προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν επιλύουν υπάρχοντα θέματα, ούτε συμβάλλουν στην ανάπτυξη του «τουρισμού υπαίθριων δραστηριοτήτων», αντίθετα δημιουργούν σοβαρά προβλήματα.
Προφανώς και υπάρχουν θέματα που χρήζουν ρυθμίσεων. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις όμως πρέπει να περιοριστούν στις απολύτως αναγκαίες οι οποίες στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορούν την προστασία και ασφάλεια των τουριστών. Κατά τα λοιπά απαιτούνται απλές κανονιστικές πράξεις της διοίκησης ή/και άλλης κλίμακας μέτρα. Ο εμπλουτισμός και η ποιοτική αναβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος απαιτεί άλλου είδους και άλλης κλίμακας παρεμβάσεις και βέβαια την άρση των αγκυλώσεων και αντικινήτρων που υπάρχουν σήμερα.
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, οι οποίοι δεν είναι κάν σε θέση να εντοπίσουν την σωρεία των παράνομων καταλυμάτων ή/και την πραγματοποίηση παράνομων τουριστικών δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα τόσο την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών όσο και την διαφυγή της φορολογητέας ύλης θα είναι σε θέση να εποπτεύσουν και να ελέγξουν πρόσθετες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται ακόμα και εντός των θαλασσίων υδάτων ;
Δεν υπάρχει όφελος για την πολιτεία και τον ελληνικό τουρισμό από την δημιουργία «εναλλακτικών» δομών, επιχειρήσεων και επαγγελματιών, όταν όλες οι προτεινόμενες «δραστηριότητες» πραγματοποιούνται ή/και μπορούν να πραγματοποιηθούν βάσει του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου. Οι λύσεις βρίσκονται σε άλλο επίπεδο.
Προφανώς θα μπορούσε να προβλεφθεί ένα «εθελοντικό σήμα πιστοποίησης» που θα καλύπτει συγκεκριμένα κριτήρια, το οποίο θα λαμβάνουν όσες επιχειρήσεις το επιθυμούν για να προβάλουν τις δραστηριότητές τους (π.χ. τουριστική αλιεία κ.λπ.) αφού βεβαίως έχουν επιλυθεί σοβαρά λειτουργικά θέματα αλλά και θέματα ειδικής ασφάλειας των τουριστών που προκύπτουν από συγκεκριμένες δραστηριότητες.
ΙΙ. Αναπτυξιακά μέτρα και ρυθμίσεις
Το «έλλειμμα» που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας ως προς την ανάπτυξη των, υπό συζήτηση, μορφών τουρισμού αλλά και γενικότερα την ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού, οφείλεται στη διαχρονική έλλειψη μιας μακροπρόθεσμης, συνεκτικής τουριστικής πολιτικής με συγκεκριμένους στόχους, εξειδίκευση και συγκεκριμένα μέτρα, τόσο στον τομέα της προσφοράς όσο και της ζήτησης.
Κοινός «στόχος» όλων μας είναι η αναβάθμιση, ο εμπλουτισμός της τουριστικής μας προσφοράς και των ειδικών, «θεματικών» τουριστικών προϊόντων. Για το σκοπό αυτό δεν απαιτείται η «ανακάλυψη της πυρίτιδας» αλλά η λήψη συγκεκριμένων αναπτυξιακών μέτρων.
Σήμερα, υπάρχουν αναπτυξιακά – χρηματοδοτικά εργαλεία (βλ. ΕΣΠΑ) που θα έπρεπε να σχεδιαστούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα, βλέπουμε να διατίθενται πόροι για προγράμματα (βλ. «Εναλλακτικός Τουρισμός» του ΕΣΠΑ, του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα»), τα οποία δεν δίνουν προστιθέμενη αξία αλλά ούτε δημιουργούν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Οι, κατά καιρούς, προτάσεις μας δεν έχουν εισακουσθεί.
Αντίστοιχα, απαιτείται η πραγματοποίηση έρευνας σε συγκεκριμένες τουριστικές αγορές και ομάδες – στόχους προκειμένου να καταγραφεί η «δυνητική» τουριστική ζήτηση και να υιοθετηθεί πρόγραμμα προβολής – προώθησης και, ει δυνατό, «διείσδυσης» στις συγκεκριμένες αγορές.
Σε ό,τι αφορά επί μέρους απαιτούμενες «ρυθμίσεις» που προκύπτουν από την «ιδιαιτερότητα» κάποιων υπαίθριων τουριστικών δραστηριοτήτων, ο ΗΑΤΤΑ διαθέτοντας, μέσω των εξειδικευμένων μελών του, γνώση και εμπειρία, έχει υποβάλει κατά καιρούς συγκεκριμένες προτάσεις και προτίθεται να θέσει, εκ νέου, τα θέματα αυτά στο τραπέζι των συζητήσεων.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΙ ΛΙΜΕΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΑ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΔΙΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΡΥΠΑΝΣΗ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΙΛΩ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΠΕΡΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΗΜΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΞΙΟΠΟΙΉΣΗΜΗ ΠΕΡΙ ΑΓΡΟΤΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΑΝΑΣΗΚΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΑ.ΚΑΜΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΚΑΥΣΤΙΚΑ.
ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΜΕ,ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ.
ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ .ΠΕΙΣΤΕ….
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι ΚΟΥΡΕΒΕΕΣΗΣ
Α) Γενικά σχόλια.
Η λύσεις είναι απλές, να απλοποιηθούν και να συντομευθούν οι διαδικασίες αδειοδότησης τουριστικών καταλυμάτων (ξενοδοχείων κλπ), να απαλλάξατε τους επενδυτές (κυρίως τους μικρομεσαίους ) από την ταλαιπωρία του δημοσίου που αποδειγμένα έχουν στοιχίσει πολύ στην υπανάπτυξη της χώρας μας. Να δημιουργηθεί από δημόσιο ( ΕΟΤ), και τουριστικούς φορείς του κλάδου( ΠΟΞ, ΞΕΕ) επιτροπή που να επεμβαίνει όταν κάποιες επενδύσεις μικρές η μεγάλες δεν προχωρούν σκοντάφτοντας στην κρατική διοίκηση. Το νομοσχέδιο e-πολεοδομία 4030/25/11/11 θα απαλλάξει τους επενδυτές από πολλά δεινά!! Προχωρήστε και σε ποιο γενναία μέτρα με άλλες ψυχοφθόρες υπηρεσίες του δημοσίου σε θέματα εγκρίσεων χρήσεως Γής όπου τα θέματα είναι δια νόμων ξεκάθαρα!! οι υπηρεσίες αυτές ταλαιπωρούν τους επενδυτές με αντιαναπτυξιακές τυπολατρίες, θεωρώντας τον κάθε επενδυτή εχθρό του κράτους, πχ Δασαρχεία, αρχαιολογία κλπ.
Πάρτε άμεσα δια νόμου απόφαση με τα συναρμόδεια υπουργεία, για εκποιήσεις , παραχωρήσεις με εξαγορά, όμορων κοινοχρήστων εκτάσεων του δημοσίου (όπου δεν υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι και δάση, αλλά μιλάμε για πραγματικά και αληθινά δάση και όχι τα αείφυλλα, πλατύφυλλα, σπάλαθα και σκοίνα ) για επέκταση τουριστικών και άλλων δραστηριοτήτων με σχεδιασμό για ποιοτική τουριστική ανάπτυξη της χώρας μας. Με αυτές τις αποφάσεις που προτείνω πιο πάνω θα υπάρξουν διπλά ωφέλει, πρώτον κίνητρα ανάπτυξης και δεύτερον από τις αγοροπωλησίες μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτών θα προσποριστεί το κράτος τεράστια ποσά τα οποία τα έχει μεγάλη ανάγκη ειδικά σε αυτές τις δύσκολες ώρες.
Πιστεύω ότι πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου ότι αν αυτά που σας γράφω προχωρήσουν άμεσα σε λίγα χρόνια δεν θα μιλάμε για κρίση οικονομική σε αυτήν την κατ εξοχήν τουριστική χώρα, την Ελλάδα.
Γιατί οι επιχειρήσεις στο πεδίο του τουρισμού υπαίθρου θα πρέπει να είναι «μικρής κλίμακας»?
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της αβύσσου που χωρίζει τους κυβερνόντες και το δημόσιους υπηρέτες από την πραγματική οικονομία αλλά και την επιπολαιότητα και την ανοργανωσιά τους.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν έχει κανένα σκοπό, πέρα από την αύξηση της γραφειοκρατίας και της δημιουργίας εμποδίων ( με φανταχτερά ονόματα ) ώστε να καθίστανται απαραίτητοι οι υπουργοί και οι δημόσιοι υπηρέτες.
Ακόμα και ο τίτλος του είναι παραπλανητικός – Αφορά την τουριστική αλιεία και δημιουργεί ένα ακόμη κομφούζιο με τα καταλύματα μπλέκοντάς τα με τον τουρισμό υπαίθρου, αλλά για τον τουρισμό υπαίθρου υπάρχει μόνο ένα άρθρο με άχρηστους ορισμούς.
Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν στην πραγματική οικονομία είτε για να δημιουργήσουν υποδομές και να οριοθετήσουν πρακτικές ώστε να λυθούν προβλήματα επιχειρηματικής ανάπτυξης (συνήθως μέσω των υπουργείων ανάπτυξης – εδώ θα μπορούσε να συμμετέχει και το δικό μας υπουργείο πολιτισμού και τουρισμού ) είτε για την προστασία του πελάτη καταναλωτή ( συνήθως μέσα από τους οργανισμούς – Γενικές γραμματείας προστασίας καταναλωτή / υπουργείο εμπορείου ).
Τι από τα δύο κάνει το παρόν νομοσχέδιο ?
Ποιά προβλήματα επιχειρηματικής ανάπτυξης ( ιδιαίτερα στον χώρο του τουρισμού υπαίθριου ) επιλύει και ποιές υποδομές ( υλικές ή θεσμικές ) δημιουργεί ? Καμία – μόνο καθιερώνει μια ακόμη αόριστα προσδιορισμένη άδεια – το αντίθετο μάλιστα, μπλέκει τα πράγματα ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα ( πχ καταδύσεις ) .
Μήπως όμως παρέχει κάποια προστασία στον πελάτη ? Φυσικά καμία – άλλωστε δεν αφορά το υπουργείο τουρισμού η προστασία του καταναλωτή.
Συμπέρασμα : ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΌΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ – γραμμένα στο πόδι από ανθρώπους άσχετους που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να ρωτήσουν και να συμβουλευτούν αυτούς που τα προβλήματά τους υποτίθεται πάνε να επιλύσουν – ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ.
Άλλωστε είναι τελείως αντιδημοκρατικό να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο γενικότερου ενδιαφέροντος από μια βουλή και από κόμματα που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις αποτελούν μειοψηφία και βρίσκονται στην εξουσία ΜΟΝΟ για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου ορισμένου μάλιστα χρόνου.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως στόχος των άρθρων 37 επ. του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου είναι η απλούστευση της διαδικασίας αδειοδότησης των τουριστικών καταλυμάτων και η διευκόλυνση της άμεσης έναρξης της λειτουργίας τους η οποία εμποδίζεται από καθυστερήσεις οφειλόμενες στον τρόπο λειτουργίας των αρμόδιων για την αδειοδότηση υπηρεσιών.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει:
1.Να τίθενται συγκεκριμένες προθεσμίες για την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας και να ορίζεται ρητά χωρίς να υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών από τις αρμόδιες υπηρεσίες πως σε περίπτωση που παρέλθουν οι σχετικές προθεσμίες η σχετική προέγκριση ή άδεια θεωρείται χορηγηθείσα.
2.Από τη στιγμή που σύμφωνα με την περίπτωση στ του άρθρου 38 ορίζεται πως ο επιχειρηματίας «υποβάλει Υπεύθυνη δήλωση, με την οποία ορίζεται, είτε ο ιδιοκτήτης, σε περίπτωση φυσικού προσώπου, είτε ο νόμιμος εκπρόσωπος ή ένα εκ των μελών της διοίκησης της επιχείρησης, σε περίπτωση νομικού προσώπου, ως υπεύθυνος για την τήρηση των απαιτήσεων των εκάστοτε ισχυουσών υγειονομικών διατάξεων για το σύνολο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, που λειτουργούν εντός του κύριου τουριστικού καταλύματος» δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί σύμφωνα με την παράγραφο 12 του άρθρου 39 ορίζεται πως «Η επιχείρηση, με πράξη της κοινοποιούμενη στις αρμόδιες υγειονομικές και αστυνομικές Αρχές και στον Ε.Ο.Τ. οφείλει να ορίσει είτε τον ιδιοκτήτη σε περίπτωση φυσικού προσώπου, είτε το νόμιμο εκπρόσωπο ή ένα εκ των μελών της διοίκησης ως υπεύθυνο για την τήρηση των απαιτήσεων των εκάστοτε ισχυουσών υγειονομικών διατάξεων για το σύνολο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν εντός του τουριστικού καταλύματος, με σχετική μνεία επί του Ειδικού Σήματος Λειτουργίας και των παραρτημάτων αυτού.» Αφού ο επιχειρηματίας ήδη έχει υποβάλει τη σχετική υπεύθυνη δήλωση στον Ε.Ο.Τ. με την οποία ορίζει τον υπεύθυνο για την τήρηση των απαιτήσεων των εκάστοτε ισχυουσών υγειονομικών διατάξεων ασφαλώς και α) δεν πρέπει να είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει εκ νέου τον Ε.Ο,Τ. για το αυτό ζήτημα και β) ο Ε.Ο.Τ. θα πρέπει να είναι αυτός που θα ενημερώνει σχετικά τις λοιπές συναρμόδιες υπηρεσίες.
3.Οι διατάξεις του ανωτέρω νομοσχεδίου που αφορούν την αδειοδότηση των κολυμβητικών δεξαμενών απαιτούν πλην των άλλων ναι πληρούνται όλοι οι κατασκευαστικοί όροι που προβλέπονται στην Γ1/443/73 Υ.Δ. και τις σχετικές τροποποιήσεις της και τούτο ενώ σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν.3766/2009 στο οποίο και γίνεται κατά τα λοιπά ρητά παραπομπή απαιτείται, και σωστά, να πληρούνται μόνο οι προδιαγραφές υγιεινής της ανωτέρω διάταξης.
Θεωρούμε πως οι περισσότερες ρυθμίσεις της Γ1/443/73 Υ.Δ. δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής, ούτε είναι σύμφωνες με την πρόοδο της τεχνολογίας στο συγκεκριμένο τομέα και δεν θα μπορούσαν άλλωστε να είναι δεδομένου πως η πλειοψηφία αυτών έχουν προβλεφθεί πριν από 40 σχεδόν έτη. Είναι, όμως, τουλάχιστον παράδοξο να απαιτείται σε σύγχρονα τουριστικά καταλύματα να κατασκευάζονται κολυμβητικές δεξαμενές με βάση προδιαγραφές του έτους 1973. Είναι προφανές πως η συγκεκριμένη Υ.Δ. πρέπει να επικαιροποιηθεί, μέχρι όμως να συμβεί αυτό θεωρούμε πως θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα αδειοδότησης κολυμβητικών δεξαμενών που πληρούν τις προδιαγραφές υγιεινής της Γ1/443/73 Υ.Δ. χωρίς να απαιτείται να πληρούν και τους κατασκευαστικούς όρους της ανωτέρω διάταξης, με τις αυτές ακριβώς προυποθέσεις που προβλέπεται κατά τα ανωτέρω από τον Ν.3766/2009.
4.Αναφορικά με την παράγραφο 5 του άρθρου 41 σύμφωνα με την οποία ορίζεται πως «5. Τα υπό ανακυκλοφορία ύδατα κολύμβησης των κολυμβητικών δεξαμενών που τροφοδοτούνται με θαλασσινό νερό δεν απαιτείται να υποβληθούν στην προβλεπόμενη από την Ε1β/221/65 ΥΔ ελάχιστη επεξεργασία (ισοδύναμη απλής καθίζησης δύο (2) ωρών), υπό την προϋπόθεση όμως ότι τηρούνται πλήρως οι όροι και οι προϋποθέσεις λειτουργίας της κολυμβητικής δεξαμενής (ανανέωση νερού, καθαρισμός νερού υπό ανακυκλοφορία, κλπ) και ότι η διάθεση γίνεται σύμφωνα με τους όρους που τίθενται από την απόφαση καθορισμού υδάτινου αποδέκτη, και τις απαιτήσεις προστασίας υπόγειων και επιφανειακών νερών και γενικότερα αποφυγής υγειονομικών προβλημάτων στο πλαίσιο εφαρμογής της ως άνω ΥΔ. Τα ανωτέρω δεν ισχύουν για τα λύματα των βοηθητικών εγκαταστάσεων των κολυμβητικών δεξαμενών καθώς και των υγρών αποβλήτων, που προκύπτουν από το σύστημα διύλισης (καθαρισμός φίλτρων), τα οποία θα πρέπει να διατίθενται σύμφωνα με την Ε1β/221/65 ΥΔ.»
θέλουμε να τονίσουμε πως κατ΄ επανάληψη έχουμε επισημάνει τόσο τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να ενθαρρυνθεί η χρήση θαλασσινού νερού στις κολυμβητικές δεξαμενές των τουριστικών καταλυμάτων, όσο και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που τίθενται από την κείμενη νομοθεσία και καθιστούν τούτο πρακτικά αδύνατο. Λόγω της διατύπωσης της συγκεκριμένης ρύθμισης δεν είναι ευχερές να αντιληφθούμε αν με αυτήν πράγματι επιλύονται τα σχετικά προβλήματα, θεωρούμε όμως αυτονόητο πως προτού αυτή προταθεί υπήρξε επικοινωνία με τις συναρμόδιες υπηρεσίες και δόθηκαν οι σχετικές διαβεβαιώσεις πως με την υιοθέτηση της εν λόγω ρύθμισης και την έκδοση τυχόν απαιτούμενων διευκρινιστικών εγκυκλίων θα λυθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα, άλλως η υιοθέτηση της συγκεκριμένης διάταξης θα είναι άνευ αντικειμένου. Σε κάθε περίπτωση αντιπροτείνουμε:
«Στην περίπτωση της διάθεσης λυμάτων προερχόμενων από την ανακυκλοφορία κολυμβητικών δεξαμενών που τροφοδοτούνται με θαλασσινό νερό δεν εφαρμόζονται οι περιορισμοί που προβλέπονται στην περίπτωση στ’ του άρθρου 5 της υπ΄αριθμ. Ε1β/221/1965 (ΦΕΚ Β 138) ΥΑ.»
Αγαπητοί κύριοι,
Αναφορικά με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο θα ήθελα να καταθέσω τα εξής γενικά σχόλια πριν καταθέσω τα ειδικά:
– Το σχέδιο αποτελεί σαφέστατα μια πολύ καλή (αλλά εξαιρετικά καθυστερημένη) προσπάθεια προς την αποσαφήνιση του πλαισίου άσκησης του Τουρισμού Υπαίθρου στην Ελλάδα.
– Αποφεύγει να λάβει πρόνοια για το βασικότερο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή ο ειδικότερος κλάδος του οικοτουρισμού, δηλαδή αυτό της διαδικασίας αδειοδότησης των επιχειρηματιών οι οποίοι ασχολούνται με δραστηριότητες ξενάγησης, δραστηριοτήτων νερού (rafting, kayak) και άλλων δραστηριοτήτων που ίσως ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια των επισκεπτών-τουριστών. Οι επιχειρηματίες οι οποίοι θέλουν να επιδοθούν σε τέτοιου είδους δραστηριότητες συνήθως μπλέκουν σε ένα γραφειοκρατικό κυκεώνα ασάφειας και αοριστίας που πολλές φορές τους ωθεί στο να βγάλουν ακριβές άδειες που δεν ανταποκρίνονται στο επιτήδευμά τους (π.χ. πρέπει να βγάλουν άδεια τουριστικού πρακτορείου).
– Θα έπρεπε -κατά τη γνώμη μου- να δοθεί μεγαλύτερο βάρος (ή έστω κάποιο βάρος) στην ποιοτική διασφάλιση της κατασκευής αλλά και του κινητού εξοπλισμού των αγροτουριστικών καταλυμάτων.
– Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι αγρότες είναι η πολύ μικρή μειοψηφία των επιχειρηματιών αγροτικού τουρισμού στην Ύπαιθρο, αποτρέπει ένα -δυνητικά- υπολογίσιμο ρεύμα αστών να μεταναστεύσουν στις αγροτικές περιοχές και να ιδρύσουν επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών φιλοξενίας ή άλλες αγροτουριστικές επιχειρήσεις.
– Αναφέρεται σε δραστηριότητες όπως η χιονοδρομία, οι οποίες συνήθως αποκτούν μαζικό χαρακτήρα και -κατά συνέπεια- έχουν έντονες αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Κατά την άποψή μου θα πρέπει στο παρόν νομοσχέδιο να λαμβάνεται πρόνοια για τον ορισμό των αρμόδιων εκείνων φορέων που θα ελέγχουν τις περιβαλλοντικές και άλλες επιπτώσεις από την αναπτυξιακή διαδικασία καθώς και της μεθοδολογίας καθορισμού της φέρουσας ικανότητας στις περιοχές όπου θα ασκούνται δραστηριότητες Τουρισμού Υπαίθρου.
Παρακάτω παρατίθενται κάποια ειδικότερα σχόλια επί συγκεκριμένων Άρθρων:
Άρθρο 02: Γενικοί ορισμοί
Παράγραφος 1
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«1. Τουρισμός Υπαίθρου είναι κάθε ειδική μορφή βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης που έχει ως σκοπό την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με το φυσικό, παραγωγικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον της Υπαίθρου.»
σε:
«1. Τουρισμός Υπαίθρου είναι κάθε ειδική μορφή αειφορικής τουριστικής ανάπτυξης που έχει ως σκοπό την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με το φυσικό, κοινωνικό και άυλο ή υλικό πολιτισμικό περιβάλλον της Υπαίθρου.»
Παράγραφος 2
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«2. Ο Τουρισμός Υπαίθρου περιλαμβάνει την παροχή επιχειρηματικά οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών και αγαθών όπως:
2.1. Παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης οι οποίες δεν αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία του κάθε τόπου .
2.2. Διοργάνωση γιορτών και εκδηλώσεων στις αγροτικές και αλιευτικές περιοχές με βάση τα τοπικά έθιμα, τον τοπικό πολιτισμό και τις τοπικές παραδόσεις .
2.3. Παροχή υπηρεσιών επίδειξης, ενημέρωσης, παρακολούθησης ή συμμετοχής σε δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που προωθούν την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με την ύπαιθρο όπως:
2.3.1. Αγροτική ζωή και αγροτική παραγωγή.
2.3.2. Αλιευτική ζωή και αλιευτική παραγωγή.
2.3.3. Γαστρονομία συμπεριλαμβανομένης και της οινογνωσίας.
2.3.4. Παρακολούθηση της άγριας πανίδας και χλωρίδας και της βιοπικοιλότητας των χερσαίων και υδάτινων οικοσυστημάτων .
2.3.5. Σκι και χιονοδρομικές δραστηριότητες.
2.3.6. Έφιππη περιήγηση.
2.3.7. Πεζοπορία.
2.3.8. Αναρρίχηση.
2.3.9. Ορειβασία.
2.3.10. Ποδηλασία βουνού.
2.3.11. Διάσχιση φαραγγιών.
2.3.12. Επίσκεψη ή και εξερεύνηση σπηλαίων.
2.3.13. Διάπλους ποταμών με σχεδία (rafting) ή με κανό-καγιάκ.
2.3.14. Διάπλους θαλάσιων αποστάσεων με κολύμβηση ή κανό.
2.3.15. Καταδύσεις.
2.3.16. Πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς.
2.3.17. Λοιπές δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν με στόχο την ψυχαγωγία του επισκέπτη-τουρίστα μέσω της επαφής του με το φυσικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον της υπαίθρου.
2.4. Διοργάνωση εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών σεμιναρίων που συνδυάζονται με δράσεις των περιπτώσεων 2.1 έως 2.3 της παρούσας.»
σε:
«2. Ο Τουρισμός Υπαίθρου περιλαμβάνει την παροχή επιχειρηματικά οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών και αγαθών όπως:
2.1. Παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης οι οποίες δεν αλλοιώνουν -αλλά αντίθετα- αναδεικνύουν το φυσικό περιβάλλον και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία του κάθε τόπου.
2.2. Παροχή υπηρεσιών επίδειξης, ενημέρωσης, παρακολούθησης ή συμμετοχής σε δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που προωθούν την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με την τοπική παραγωγική βάση όπως:
2.2.1. Αγροτική ζωή και αγροτική παραγωγή.
2.2.2. Αλιευτική ζωή και αλιευτική παραγωγή.
2.2.3. Οικοτεχνία και χειροτεχνία.
2.2.4. Γαστρονομία συμπεριλαμβανομένης και της οινογνωσίας.
2.3. Παροχή υπηρεσιών επίδειξης, ενημέρωσης, παρακολούθησης ή συμμετοχής σε δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που προωθούν την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με το φυσικό περιβάλλον όπως:
2.3.1. Παρακολούθηση /ερμηνεία της άγριας πανίδας και χλωρίδας και της βιοποικιλότητας των χερσαίων και υδάτινων οικοσυστημάτων.
2.3.2. Σκι και χιονοδρομικές δραστηριότητες.
2.3.3. Έφιππη περιήγηση.
2.3.4. Πεζοπορία.
2.3.5. Αναρρίχηση.
2.3.6. Ορειβασία.
2.3.7. Ποδηλασία βουνού.
2.3.8. Διάσχιση φαραγγιών.
2.3.9. Επίσκεψη ή και εξερεύνηση σπηλαίων.
2.3.10. Διάπλους ποταμών με σχεδία (rafting) ή με κανό-καγιάκ.
2.3.11. Διάπλους θαλάσσιων αποστάσεων με κολύμβηση ή κανό.
2.3.12. Καταδύσεις.
2.3.13. Πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς.
2.4. Παροχή υπηρεσιών διοργάνωσης ή παρακολούθησης ή συμμετοχής σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στο φυσικό περιβάλλον -και μπορεί να αφορούν δραστηριότητες του ανωτέρω σημείου 2.3- όπως:
2.4.1. Αγώνες ορεινού τρεξίματος.
2.4.2. Αγώνες προσανατολισμού.
2.4.3. Διάπλους ποταμών με σχεδία (rafting) ή με κανό-καγιάκ.
2.4.4. Διάπλους θαλάσσιων αποστάσεων με κολύμβηση ή κανό.
2.4.5. Αγώνες χιονοδρομίας, snowboard κ.λπ.
2.4. 6. Αγώνες με μηχανοκίνητα μέσα.
2.4.7. Αγώνες ποδηλασίας.
2.5. Παροχή υπηρεσιών επίδειξης, ενημέρωσης, παρακολούθησης ή συμμετοχής σε δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που προωθούν την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με στοιχεία της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς όπως τα θρησκευτικά μνημεία, οι δοξασίες, οι χώροι ιστορικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος κ.λπ.
2.6. Διοργάνωση εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών σεμιναρίων που συνδυάζονται με δράσεις των περιπτώσεων 2.1 έως 2.5 της παρούσας.
2.7. Λοιπές δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν με στόχο την ψυχαγωγία του επισκέπτη-τουρίστα μέσω της επαφής του με το φυσικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον της υπαίθρου.»
Προτείνεται να εισαχθεί, μετά την Παράγραφο 3, η νέα Παράγραφος 4 ως εξής:
«4. Οικοτουρισμός είναι μια ειδική μορφή Τουρισμού Υπαίθρου η οποία συνίσταται στο σύνολο των δραστηριοτήτων, που συνδέονται με την ενεργητική και παθητική αναψυχή σε φυσικά ή μη οικοσυστήματα και απαιτεί ειδικά εκπαιδευμένα και πιστοποιημένα άτομα για τη διοργάνωση, άσκηση και εποπτεία συγκεκριμένων δραστηριοτήτων που ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια των επισκεπτών- τουριστών.»
Προτείνεται, συνεπεία της πρόσθεσης της ανωτέρω Παραγράφου 4, οι υπάρχουσες Παράγραφοι 4-9 να επαναριθμηθούν σε 5-10.
Παράγραφος 9
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«9. Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου είναι σήμα με ειδικό λογότυπο του ΕΟΤ με το οποίο πιστοποιείται ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση πληροί τις ειδικές προϋποθέσεις του παρόντος νόμου και προσφέρει ικανοποιητικό επίπεδο υπηρεσιών.»
σε:
«10. Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου είναι σήμα με ειδικό λογότυπο του ΕΟΤ με το οποίο πιστοποιείται ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση πληροί τις ειδικές προϋποθέσεις του παρόντος νόμου και προσφέρει ικανοποιητικές και ασφαλείς υπηρεσίες.»
Άρθρο 04: Μορφές επιχειρήσεων Τουρισμού Υπαίθρου
Προτείνεται να εισαχθούν, μετά το Σημείο β της Παραγράφου 1, τα νέα Σημεία γ και δ ως εξής:
«γ. Επιχειρήσεις παροχής οικοτουριστικών δραστηριοτήτων, ήτοι παροχής υπηρεσιών επίδειξης, ενημέρωσης, παρακολούθησης ή συμμετοχής σε δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που προωθούν την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με το φυσικό περιβάλλον, σύμφωνα με το Σημείο 2.3 του Άρθρου 02 του παρόντος Νόμου».
«δ. Επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών διοργάνωσης ή παρακολούθησης ή συμμετοχής σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στο φυσικό περιβάλλον σύμφωνα με το Σημείο 2.4 του Άρθρου 02 του παρόντος Νόμου»
Προτείνεται, συνεπεία της πρόσθεσης των ανωτέρω Σημείων γ και δ, τα υπάρχοντα Σημεία γ-στ να επαναριθμηθούν σε ε-η.
Άρθρο 05: Αδειοδότηση-Ειδικό Σήμα-Έλεγχος Λειτουργίας Επιχειρήσεων Τουρισμού Υπαίθρου
Παράγραφος 4.
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«4. Το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου είναι αόριστης ισχύος. Η συνδρομή των προϋποθέσεων χορήγησης του Ειδικού Σήματος Τουρισμού Υπαίθρου, πέραν της αρχικής διαπίστωσής της, ελέγχεται και διαπιστώνεται τουλάχιστον ανά τριετία από την υπηρεσία η οποία το χορηγεί, καθώς και από κάθε υπηρεσία που προϊσταται αυτής. Υπέρβαση του χρονικού ορίου των τριών ετών για τον επανέλεγχο της επιχείρησης δεν επιδρά επί της ισχύος του χορηγηθέντος σήματος, επιφυλασσομένης της ευθύνης των αρμοδίων οργάνων.»
σε:
«4. Το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου είναι αόριστης ισχύος. Η συνδρομή των προϋποθέσεων χορήγησης του Ειδικού Σήματος Τουρισμού Υπαίθρου, πέραν της αρχικής διαπίστωσής της, ελέγχεται και διαπιστώνεται τουλάχιστον ανά τριετία από την υπηρεσία η οποία το χορηγεί, καθώς και από κάθε υπηρεσία που προΐσταται αυτής. Ειδικά για τις επιχειρήσεις παροχής οικοτουριστικών δραστηριοτήτων η συνδρομή των προϋποθέσεων χορήγησης του Ειδικού Σήματος Τουρισμού Υπαίθρου, πέραν της αρχικής διαπίστωσής της, ελέγχεται και διαπιστώνεται τουλάχιστον ανά έτος από την υπηρεσία η οποία το χορηγεί, καθώς και από κάθε υπηρεσία που προΐσταται αυτής. Υπέρβαση του χρονικού ορίου των τριών ετών για τον επανέλεγχο της επιχείρησης και του ενός έτους -ειδικά για τις επιχειρήσεις παροχής οικοτουριστικών δραστηριοτήτων- δεν επιδρά επί της ισχύος του χορηγηθέντος σήματος, επιφυλασσομένης της ευθύνης των αρμοδίων οργάνων.»
Παράγραφος 12.
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«12. Για την εφαρμογή της νομοθεσίας επενδυτικών ή χρηματοδοτικών και λοιπών προγραμμάτων, ως επιχειρήσεις τουρισμού υπαίθρου νοούνται, μόνο όσες διαθέτουν το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου.»
από:
«12. Για την εφαρμογή της νομοθεσίας επενδυτικών ή χρηματοδοτικών και λοιπών προγραμμάτων, ως επιχειρήσεις τουρισμού υπαίθρου νοούνται, μόνο όσες διαθέτουν το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου ή επιθυμούν να το αποκτήσουν.»
Άρθρο 06: Ορισμοί
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«Επιχείρηση Αγροτουρισμού είναι κάθε επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου η οποία παρέχει υπηρεσίες Αγροτουρισμού όπως αυτές εξειδικεύονται στην παρ. 3 του άρθρου 2 του παρόντος. Ανήκει σε αγρότη ή αγρότες εγγεγραμμένους στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων ή το κεφάλαιό της ανήκει τουλάχιστον κατά 50% σε αγρότη ή αγρότες εγγεγραμμένους στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων.»
σε:
«Επιχείρηση Αγροτουρισμού είναι κάθε επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου η οποία παρέχει υπηρεσίες Αγροτουρισμού όπως αυτές εξειδικεύονται στην παρ. 3 του άρθρου 2 του παρόντος.»
Άρθρο 08: Διατήρηση οικόσιτων και άλλων ζώων και διάθεση αγροτικών προϊόντων από Αγροτουριστικές Επιχειρήσεις
Προτείνεται να τροποποιηθεί,
από:
«Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Πολιτισμού και Τουρισμού, που εκδίδεται εντός έτους από την θέση σε ισχύ του νόμου αυτού, ρυθμίζεται ειδικότερα η διατήρηση κατά είδος και αριθμό οικόσιτων και άλλων ζώων στις εγκαταστάσεις Επιχειρήσεων Αγροτουρισμού και κάθε συναφές θέμα με σκοπό, είτε την διάθεση των αγροτικών προϊόντων σε τρίτους, είτε την ενημέρωση και ψυχαγωγία των επισκεπτών-τουριστών, ιδίως με την προσφορά σε αυτούς αγροτικών προϊόντων δικής τους παραγωγής ή μεταποίησης.»
σε
«Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Πολιτισμού και Τουρισμού, που εκδίδεται εντός έτους από την θέση σε ισχύ του νόμου αυτού, ρυθμίζεται ειδικότερα η διατήρηση κατά είδος και αριθμό οικόσιτων και άλλων ζώων στις εγκαταστάσεις Επιχειρήσεων Αγροτουρισμού και κάθε συναφές θέμα με σκοπό, είτε την διάθεση των αγροτικών προϊόντων σε τρίτους, είτε την περιβαλλοντική ερμηνεία και ψυχαγωγία των επισκεπτών-τουριστών, ιδίως με την προσφορά σε αυτούς αγροτικών προϊόντων δικής τους παραγωγής ή μεταποίησης.»
Προτείνεται να εισαχθεί, μετά το Άρθρο 09, νέο Άρθρο 10 ως εξής:
«Άρθρο 10: Ορισμοί
Επιχείρηση παροχής οικοτουριστικών δραστηριοτήτων είναι κάθε επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου του άρθρου 4 του παρόντος νόμου η οποία παρέχει υπηρεσίες οικοτουρισμού όπως αυτές εξειδικεύονται στην παρ. 2 του άρθρου 2 του παρόντος.»
Προτείνεται να εισαχθεί, μετά το Άρθρο 09, νέο Άρθρο 10 ως εξής:
«Άρθρο 11: Φορείς παροχής υπηρεσιών οικοτουρισμού
Φορείς παροχής υπηρεσιών οικοτουρισμού είναι αποκλειστικά οι επιχειρήσεις του άρθρου 10 του παρόντος νόμου, που ιδρύονται κατά τις κοινές διατάξεις τηρουμένων των λοιπών ειδικών διατάξεων που θα διευκρινιστούν σε Προεδρικό Διάταγμα που θα ρυθμίζουν τις ελάχιστες απαιτούμενες προϋποθέσεις αδειοδότησης και τις συνθήκες άσκησης συγκεκριμένων οικοτουριστικών δραστηριοτήτων που ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια των επισκεπτών-τουριστών.»
Προτείνεται, συνεπεία της πρόσθεσης των ανωτέρω νέων Άρθρων 10 και 11,τα υπάρχοντα Άρθρα 10-44 να επαναριθμηθούν σε 12-46.
Ενώ στον τίτλο της διαβούλευσης αναφέρεστε και σε «τουριστικούς λιμένες», οι επικεφαλίδες των άρθρων δεν έχουν σχέση με τους τουριστικούς λιμένες που αποσκοπούν στην διευκόλυνση της αγκυροβολίας τουριστικών σκαφών τόσο επαγγελματικών, όσο και ερασιτεχνικών. Δυστυχώς ο τομέας αυτός πάσχει σοβαρά στη χώρα και χιλιάδες τουριστικά σκάφη, κάθε είδους (ειδικά ιδιωτικά μικρού και μεσαίου μεγέθους) δυσκολεύονται σε πάρα πολλά τουριστικά μέρη να βρουν μια θέση για ασφαλές αγκυροβόλιο. Η λύση των πλωτών αγκυροβολίων, παρά το ότι είναι εξειρετικής ευκολίας και χαμηλού κόστους λύση, δυσκολεύεται τρομερά από τις ισχύουσες γραφειοκρατικές διαδικασίες (π.χ. δίδονται άδειες μόνο για 6 μήνες και για έκταση πλωτών εξεδρών μέχρι 100μ2). Επιβάλλεται η αναμόρφωση της νομοθεσίας και διευκόλυνση της κατασκευής τέτοιων αγκυροβολίων, καθώς επίσης και της εγκατάστασης πλωτών κυματοθραυστών, ό,που αυτό ειναι εφικτό.
Καταθέτω την άποψη ότι το παρόν άρθρο θα πρέπει να προβλέπει την ανάπτυξη, την οργάνωση και την εποπτεία υπαιθρίων τουριστικών δραστηριοτήτων, όπως αυτές αναφέρονται κατωτέρω στο άρθρο 2, όχι μόνο για τις επιχειρήσεις που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες, αλλά και για όλους τους φορείς (νομικά ή φυσικά πρόσωπα) που προσφέρουν ομοειδείς υπηρεσίες (π.χ. Εκδρομικά Σωματεία, Αθλητικά Σωματεία, Επαγγελματικές οργανώσεις, Ιδρύματα, κλπ)
Σήμερα, πολλές από τις τουριστικές δραστηριότητες που αναφέρονται στο άρθρο 2 (2.3.5, 2.3.6, 2.3.7, 2.3.8, 2.3.9, 2.3.10, 2.3.11, 2.3.13) προσφέρονται κατ΄εξοχήν, έναντι ποσού συμμετοχής, από νομικά πρόσωπα που δεν είναι επιχειρήσεις (Σωματεία, Επαγγελματικές Οργανώσεις) τα οποία εμφανίζουν τον εκδρομισμό μέσα στις καταστατικές τους διατάξεις. Η πρώιμη τουριστική νομοθεσία με τις δυνατότητες που θέτει το άρθρο 9 παρ. 2 του ν.393/76 καθώς και οι μη καταργούμενες σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο 14 του παραπάνω νόμου διατάξεις του Α.Ν.864/1937 από τις οποίες προστατεύονται τα εν λόγω μη κεδροσκοπικά σωματεία, προσφέρει το πλαίσιο μέσα στο οποίο προσφέρουν υπαιθριες τουριστικές υπηρεσίες, όμοιες με αυτές που προσφέρουν οι τουριστικές επιχειρήσεις.
Τα νομικά αυτά πρόσωπα:
α)υπάγονται σε ειδικό προνομιακό φορολογικό πλαίσιο
β)δεν παρέχουν υποχρεωτική εγγυοδοτική κάλυψη όπως τα τουριστικά γραφεία
γ)οι δραστηριότητες που προσφέρουν εκφεύγουν των διατάξεων περί προστασίας του καταναλωτή του ν.2251/1994
δ)οι συμμετέχοντες στις δραστηριότητες αυτές, προερχόμενοι από το ευρύ καταναλωτικό κοινό, παρουσιάζονται ως μέλη του Σωματείου έναντι τέλους εγγραφής στο Σωματείο/διοργανωτή του 1€ εγγραφόμενοι πριν την έναρξη της εκδρομής(βλ. εγγρ. ΕΟΤ 5886/2007)
δηλ. λοχεύει ο κίνδυνος της στρέβλωσης του υγειούς ανταγωνισμού, πράγμα το οποίο θέλει να προστατέψει το υπό διάλογο νομοθέτημα.
Για το λόγο αυτό εκτιμώ ότι τόσο το πνεύμα όσο και οι διατάξεις του νομοθετήματος αυτού θα πρέπει να ορίζουν και να έχουν πεδίο εφαρμογής, επί όλων των παρόχων όμοιων τουριστικών υπαίθριων υπηρεσιών. Δηλαδή, να ορισθεί ποιός φορέας και με τι κριτίρια μπορεί να προσφέρει τι και να ορίζονται κοινές διαδικασίες αδειοδότησης γι αυτούς.