Το άρθρο 13 παράγραφος 4 του ν. 2971/2001 τροποποιείται ως εξής:
«Το αντάλλαγμα, το οποίο δύναται να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην Τ.Δ.Κ. σε όμορα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα και καταβάλλεται στο Δημόσιο, υπολογίζεται από τον πολλαπλασιασμό του ενός ογδόου (1/8) της τιμής δίκλινου δωματίου μετά λουτρού, χωρίς λοιπές επιβαρύνσεις, όπως η τιμή αυτή δηλώνεται στο Ξ.Ε.Ε. για κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση επί τον αριθμό των κλινών.»
Στο παρόν άρθρο του σ/ν προβλέπεται ο υποτετραπλασιασμός του αντιτίμου εκμετάλλευσης του αιγιαλού για την παραχώρηση «απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας», δηλαδή σε κοινά αγαθά. Παραμένει αμφίβολο πως θα συμβάλει μια τέτοια προσέγγιση στην πολυπόθητη αύξηση των εσόδων του κράτους, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία.
Πρόταση: Κρίνεται αναγκαία η αύξηση του αντιτίμου.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ παραμένει στη διάθεση σας για συζήτηση επάνω στο προτεινόμενο ν/σ. Συμφωνούμε απόλυτα ότι ο τουρισμός οφείλει να αποτελέσει έναν από τους κύριους μοχλούς ανάπτυξης της χώρας στη σημερινή κρισιμότατη συγκυρία, αλλά πιστεύουμε ότι ο τουρισμός πρέπει να ερμηνεύεται ως τουρισμός ποιότητας και όχι ως ένα είδος κτηματομεσιτικής δραστηριότητας που να εξαπλώνεται στην επικράτεια ως μια μορφή καρκινώματος, προς ζημία της ελληνικής φύσης, του τοπίου και του πολιτισμού, που αποτελούν τα κύρια ελληνικά πλεονεκτήματα για την επίτευξη ακριβώς εκείνης της οικονομικής ανάπτυξης που επιθυμούμε
3.9 Άρθρο 30: «Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα»
Στο παρόν άρθρο του σ/ν προβλέπεται ο υποτετραπλασιασμός του αντιτίμου εκμετάλλευσης του αιγιαλού για την παραχώρηση «απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας», δηλαδή σε κοινά αγαθά. Παραμένει αμφίβολο πως θα συμβάλει μια τέτοια προσέγγιση στην πολυπόθητη αύξηση των εσόδων του κράτους, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία.
Πρόταση: Κρίνεται αναγκαία η αύξηση του αντιτίμου.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ παραμένει στη διάθεση σας για συζήτηση επάνω στο προτεινόμενο ν/σ. Συμφωνούμε απόλυτα ότι ο τουρισμός οφείλει να αποτελέσει έναν από τους κύριους μοχλούς ανάπτυξης της χώρας στη σημερινή κρισιμότατη συγκυρία, αλλά πιστεύουμε ότι ο τουρισμός πρέπει να ερμηνεύεται ως τουρισμός ποιότητας και όχι ως ένα είδος κτηματομεσιτικής δραστηριότητας που να εξαπλώνεται στην επικράτεια ως μια μορφή καρκινώματος, προς ζημία της ελληνικής φύσης, του τοπίου και του πολιτισμού, που αποτελούν τα κύρια ελληνικά πλεονεκτήματα για την επίτευξη ακριβώς εκείνης της οικονομικής ανάπτυξης που επιθυμούμε.
Στα πλαίσια της διαβούλευσης επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Τουρισμού, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, Greenpeace και Mom, διατυπώνουμε τις αμφιβολίες μας ως προς την αποτελεσματικότητά του και την συμβατότητα μεταξύ των στόχων που θέτει και τις μεθόδους που προτείνει.
Αυτές οι «μέθοδοι» περιλαμβάνουν κυρίως εργαλεία για την αποδυνάμωση και αποδιάρθρωση του χωροταξικού σχεδιασμού και του νομικού πλαισίου προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος στη χώρα μας. Αντίθετα, αγνοούν πλήρως τις χρόνιες αδυναμίες, παθογένειες και παλινωδίες της Διοίκησης, τις δυσκίνητες, πολύπλοκες και αναποτελεσματικές γραφειοκρατικές διαδικασίες, καθώς και τις συνεχείς μεταβολές της νομοθεσίας για την τουριστική ανάπτυξη, που σηματοδοτούν την έλλειψη σταθερού επενδυτικού πλαισίου και τη μειωμένη αξιοπιστία της χώρας στον τομέα αυτό. Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για μία εσφαλμένη και ανιστόρητη μεθοδολογική επιλογή.
Διατυπώνουμε επίσης τους μεγάλους μας φόβους για τις σαρωτικές οριζόντιες ρυθμίσεις που οδηγούν σε απώλεια κρίσιμων περιβαλλοντικών κεκτημένων, όπως η νομοθεσία προστασίας του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους «ανάπτυξης».
Για να εξασφαλιστεί ένα ανταγωνιστικό τουριστικό προϊόν υψηλού επιπέδου, εκτός από την παροχή υπηρεσιών είναι απαραίτητη και η προστασία του τοπίου και του φυσικού, δομημένου και πολιτισμικού περιβάλλοντος και ο σεβασμός της φέρουσας ικανότητας των τουριστικών περιοχών. Η διαφαινόμενη υποβάθμιση των του φυσικού περιβάλλοντος μόνο σε απαξίωση του τουριστικού προϊόντος μπορεί να οδηγήσει, υποβαθμίζοντας σημαντικά την ανταγωνιστικότητά του.
Είναι απαραίτητο, ειδικά στην τρέχουσα οικονομική συγκυρία, οι σχεδιασμοί για την οικονομική σωτηρία της χώρας να μην είναι αποσπασματικοί, αλλά αντιθέτως να είναι ρεαλιστικοί και να στηρίζονται σε στοιχεία που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα τους, ειδικότερα όταν υπάρχουν σοβαρές προβλέψεις μη αναστρέψιμων επιπτώσεων σε όλα τα επίπεδα (περιβαλλοντικά, οικονομικά μέσα από την υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος κτλ).
Ειδικότερα αναφερόμαστε στο Άρθρο 30, Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα. Η διάταξη αυτή προξενεί μεγάλες απορίες, καθώς μειώνει το αντάλλαγμα παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα στο ¼ αυτού που ισχύει σήμερα. Το ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το νομοσχέδιο επικαλείται την ανάγκη προσαρμογής «στις σημερινές συνθήκες της αγοράς». Η μεγάλη αυτή μείωση συνεπάγεται απώλεια εσόδων για το δημόσιο, και βεβαίως την υποβάθμιση της ευαίσθητης ζώνης του αιγιαλού, με τη «συσσώρευση» παραχωρήσεων.
Η διάταξη προξενεί μεγάλες απορίες, καθώς μειώνει το αντάλλαγμα παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα στο ¼ αυτού που ισχύει σήμερα. Το ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το νομοσχέδιο επικαλείται την ανάγκη προσαρμογής «στις σημερινές συνθήκες της αγοράς». Εντούτοις, η μεγάλη αυτή μείωση δίνει στην πραγματικότητα τη δυνατότητα επέκτασης της χρήσης αιγιαλού, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τις εκτάσεις ελεύθερης πρόσβασης και χρήσης, ενώ ταυτόχρονα συνεπάγεται απώλεια εσόδων για το δημόσιο, και βεβαίως την υποβάθμιση του αιγιαλού, με τη «συσσώρευση» παραχωρήσεων.
• Άρθρο 30 – Παραχώρηση Χρήσης Αιγιαλού σε Ξενοδοχειακά Καταλύματα
Πιστεύουμε πως επιτέλους οφείλει η Πολιτεία να συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στα καταλύματα και επιβάλλεται το άρθρο αυτό να ισχύσει για όλα ανεξαιρέτως τα ξενοδοχειακά καταλύματα.
Εκτός αν ο νομοθέτης πιστεύει ή θεωρεί δίκαιο στην Αστυπάλαια, την Τήλο ή τους Λειψούς να υπάρχουν σε μια παραλία 10 ξενοδοχειακά καταλύματα, από τα οποία τα 8 να είναι όμορα «μη κύρια» ξενοδοχειακά καταλύματα που δεν θα μπορούν να κάνουν χρήση του άρθρου, ενώ τα υπόλοιπα 2 «κύρια» καταλύματα να μπορούν.
Καταλαβαίνετε ποια θα είναι η εικόνα που παρουσιάζουν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις στον ξένο επισκέπτη.
Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται εδώ η ανάγκη της απαλοιφής των όρων «κύρια» και «μη κύρια» τουριστικά καταλύματα.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ….ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΙΓΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΑ ΠΟΣΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ….ΜΠΡΑΒΟ Σ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΕ… ΒΕΒΑΙΑ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΙΩΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕΡΒΙΡΙΣΘΕΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΌΠΩΣ ΚΑΦΕΣ, ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ, ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΠΙΑΤΑΚΙΑ ΜΕΖΕΔΩΝ ΓΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ,(ΟΧΙ ΦΑΓΗΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΙΔΑΣ Π,Χ, ΜΠΡΙΖΟΛΑ) ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΟΛΛΑ, ΠΟΛΛΑ….ΑΠΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.. ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΩ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΚΥΠΡΟ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΚΑΝΑΡΙΑ ΝΗΣΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ, ΔΑΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΚΤΕΣ, ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ…ΕΔΩ ΣΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟ »ΚΡΑΤΟΣ» ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ…ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΙΤΕΡΑ »ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΤΟΥ»’ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ….ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΟ, ΩΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΟΥ ΤΩΝ ΑΙΓΙΑΛΩΝ ;;;;….ΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΑΠΑΝΤΩ: ΕΙΝΑΙ ….
Στο παρόν άρθρο Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα, η παράγραφος 4 – άρθρο 13 του νόμου 2971/2001 να τροποποιηθεί ως εξής:
«Το αντάλλαγμα, το οποίο δύναται να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην Τ.Δ.Κ. σε όμορα ξενοδοχειακά καταλύματα (κάθε μορφής) κλπ» και όχι μόνο σε κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα.
Ως Ένωση Ξενοδόχων Ν. Χανίων, θεωρούμε ότι ο υπολογισμός μισθώματος αιγιαλού-παραλίας, θα πρέπει να είναι το 1/8 της τιμής δικλίνου δωματίου, όπως η τιμή αυτή δηλώνεται στο Ξ.Ε.Ε. για κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση, επί τον αριθμό των δωματίων και όχι επί τον αριθμό των κλινών.
Ἡ προτεινόμενη ρύθμιση δὲν ἀντιμετωπίζει τὰ προβλήματα τὰ ὁποῖα προκάλεσε ἡ πρὸς ἀντικατάσταση παράγραφος 4 τοῦ ἄρθρου 13, διότι:
α) οἱ δηλούμενες στὸ ΞΕΕ τιμές δὲν εἶναι αὐτές «…τοῦ δικλίνου δωματίου μετὰ λουτροῦ ἄνευ λοιπῶν ἐπιβαρύνσεων…» ἀφοῦ ὑποχρεωτικῶς περιλαμβάνουν καὶ τὶς ἐπιβαρύνσεις (δημοτικῶν φόρων καὶ τελῶν κ.λ.π.)
β) εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ σύγχρονη ξενοδοχεία στηρίζεται καὶ ἀσκεῖται μέσω συμβάσεων ξενίας (allotment ἢ commitment) τὸ ἀντάλλαγμα τῶν ὁποίων (ἄρα καὶ τὸ ἔσοδο τοῦ ξενοδοχείου) εἶναι παντελῶς ἄσχετο στὶς περισσότερες περιπτώσεις μὲ τὶς δηλωθεῖσες στὸ ΞΕΕ τιμές δωματίων.
γ) δημιουργεῖ ἀδικαιολογήτως, σὲ βάρος τῶν ξενοδοχείων ἐντυπώσεις περὶ προνομιακῶν ρυθμίσεων, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὰ προηγούμενα σχόλια.
δ) διατηρεῖ τὴν προφανῆ ἀνισότητα, νὰ πληρώνει μεγαλύτερο ἀντάλλαγμα ξενοδοχεῖο μεγαλύτερης δυναμικότητας σὲ κλῖνες τὸ ὁποῖο ὅμως δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ κάνει χρήση τοῦ συνόλου ἀλλὰ μόνο μέρος τῆς ἐκτάσεως αἰγιαλοῦ -παραλίας ἐπὶ τῆς ὁποίας προβάλλεται, ἔναντι ὁμόρου ξενοδοχείου μὲ λιγώτερες κλῖνες τὸ ὁποῖο ὅμως ἐπιθυμεῖ καὶ χρησιμοποιεῖ μεγαλύτερη ἔκταση αἰγιαλοῦ παραλίας./
Κατὰ τὴν γνώμη μου καὶ λαμβάνοντας ὑπ’ὅψιν ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν ratio τῆς πρόβλεψης τοῦ νόμου περὶ ἀνταλλάγματος σ’ ὅποιον ποεῖται χρήσιν αἰγιαλοῦ καὶ παραλίας, ἀφ΄ἑτέρου δὲ ὅτι ἔχει γενικευθεῖ ἡ ἐφαρμογῆ τοῦ συστήματος ἀντικειμενικοῦ προσδιορισμοῦ τῆς φορολογητέας ἀξίας τῶν ἀκινήτων, εἶναι ἀποτελεσματικώτερο, ἀπλούστερο καὶ δικαιώτερο ἀντί τῆς προτεινόμενης ρυθμίσεως νὰ θεσπισθεῖ ἡ ἑξῆς διάταξις:
«Το αντάλλαγμα, για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην Τ.Δ.Κ. σε όμορα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα το οποίο καταβάλλεται στο Δημόσιο, υπολογίζεται μὲ ποσοστό 5% ετησίως επί της αξίας της παραχωρουμένης εκτάσεως αιγιαλού ή παραλίας, όπως η αξία αυτή προσδιορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 41 και 41α του ν.1249/1982(ΦΕΚ 43 Α’), όπως αυτές εκάστοτε ισχύουν. Σε περιοχές όπου δεν εφαρμόζεται το σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού, η αξία της παραχωρούμενης ἐκτασης αιγιαλού -παραλίας υπολογίζεται με βάση τις τιμές ανά τετραγωνικού μέτρου που καθορίζονται από τις εκδιδόμενες σύμφωνα με το άρθρου 32 παρ.1 του ν. 3842/2010 ΦΕΚ Α΄ 58) υπουργικές αποφάσεις.»
Θεωρω οτι ειναι λιγω απλιστο,γιατι εγω χανω την δουλια μου (ομπρελας) και τα περνη μονο ενας ο ξενοδοχος δηλαδη, ασε που θα προσλαβη και αλοδαπο ομπρελα.
Θεωρώ πρέπον ότι οι ξενοδόχοι πρέπει να μην πληρώνουν τίποτα και να τον εκμεταλεύονται ατελώς και σε χρονικό διάστημα άπειρο των απείρων.
Φιλικα