1. Το αντάλλαγμα του εδαφίου γ` της παραγράφου 4 του άρθρου 13 του ν. 2971/2001 (Α` 285) για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην τουριστικών δημοσίων κτημάτων (Τ.Δ.Κ.) σε όμορα κύρια τουριστικά καταλύματα το οποίο και καταβάλλεται στο Δημόσιο, υπολογίζεται για το έτος 2014 από τον πολλαπλασιασμό του ενός τετάρτου (1/4) της μέσης τιμής απλού δίκλινου δωματίου μετά λουτρού, χωρίς λοιπές επιβαρύνσεις, όπως η τιμή αυτή δηλώνεται στο Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας για κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση επί τον αριθμό των κλινών. Τυχόν καταρτισθείσες συμβάσεις αναπροσαρμόζονται από την έναρξη ισχύος του παρόντος ως προς το αντάλλαγμα στο τίμημα του προηγούμενου εδαφίου. Τα εδάφια δ΄ και ε΄ της παραγράφου 4 του άρθρου 13 του ν. 2971/2001 δεν έχουν εφαρμογή στην περίπτωση αυτή.
2. α. Μέχρι τις 31.12.2014, ξενοδοχειακές εν γένει επιχειρήσεις, κάμπινγκ ή κέντρα αναψυχής θεωρούνται, για την εφαρμογή της παρ. 4 του άρθρου 13 του ν.2971/01, ως όμορες, ακόμα και αν μεταξύ των προβολών που εκκινούν από τις πλάγιες πλευρές της επιχείρησης και του αιγιαλού παρεμβάλλεται δημόσιο κτήμα, εφόσον έχουν ήδη αιτηθεί ή αιτηθούν προς την Εταιρία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.) μέσω της οικείας Κτηματικής Υπηρεσίας, την μίσθωση του ανωτέρω τμήματος δημοσίου κτήματος που ορίζεται από τις προβολές.
β. Η ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε. υποχρεούται να προβεί στη σύναψη των μισθωτηρίων συμβολαίων, εφόσον πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις και σύμφωνα με τη νομοθεσία που τη διέπει.
γ. Οι αιτούντες εντός δέκα (10) ημερών από τη σύναψη της μίσθωσης με τον οικείο Ο.Τ.Α. του κοινόχρηστου χώρου του αιγιαλού ή και της παραλίας, υποχρεούνται να προκαταβάλλουν, επί ποινή ακυρότητας της μίσθωσης αιγιαλού και έναντι του οριστικού μισθώματος που θα προσδιοριστεί από την ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε, ποσό που αντιστοιχεί στο είκοσι τοις εκατό (20%) του μισθώματος που ορίζεται στην ως άνω μίσθωση αιγιαλού ή και παραλίας. Η καταβολή πραγματοποιείται με κατάθεση του οφειλόμενου ποσού σε τραπεζικό λογαριασμό της ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.. Αντίγραφο του καταθετηρίου κοινοποιείται άμεσα στον οικείο Ο.Τ.Α.. Σε περίπτωση μη σύναψης μίσθωσης με την ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε. λόγω μη συνδρομής των προβλεπόμενων προϋποθέσεων, εφαρμόζονται οι διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων.
δ. Υπόχρεοι να υποβάλουν την αίτηση της παραγράφου 1 είναι και όσα φυσικά ή νομικά πρόσωπα έχουν εγείρει αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου, με αίτημα την αναγνώριση ή επιδίκαση της κυριότητας του δημοσίου κτήματος που παρεμβάλλεται μεταξύ της επιχείρησής τους και του προς μίσθωση αιγιαλού, εφόσον δεν έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση. Η υποβολή της αίτησης της παραγράφου 1 δεν συνιστά εξώδικη ομολογία αναγνώρισης κυριότητας υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Σε περίπτωση αμετάκλητης αναγνώρισης ή επιδίκασης της κυριότητας του δημοσίου κτήματος υπέρ των φυσικών ή νομικών προσώπων του προηγούμενου εδαφίου, το καταβληθέν προς την ΕΤ.Α.Δ. μίσθωμα αποδίδεται από την εταιρεία στους δικαιούχους άτοκα.
Πιστεύουμε πως επιτέλους οφείλει η Πολιτεία να συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στα καταλύματα και επιβάλλεται το άρθρο αυτό να ισχύσει για όλα ανεξαιρέτως τα τουριστικά καταλύματα.
Εκτός αν ο νομοθέτης πιστεύει ή θεωρεί δίκαιο στη Ρόδο, την Τήλο, τη Μύκονο ή τη Σαντορίνη να υπάρχουν σε μια παραλία 10 ξενοδοχειακά καταλύματα, από τα οποία τα 8 να είναι όμορα «μη κύρια» ξενοδοχειακά καταλύματα που δεν θα μπορούν να κάνουν χρήση του άρθρου, ενώ τα υπόλοιπα 2 «κύρια» καταλύματα να μπορούν.
Κατανοούμε ότι το Υπουργείο δίνει το δικαίωμα χρήσης αιγιαλού στα πολυτελή ξενοδοχειακά καταλύματα 4* και 5*, οφείλει όμως να γνωρίζει ότι και στο δικό μας κλάδο – των ενοικιαζομένων δωματίων και διαμερισμάτων – υπάρχουν εξίσου αξιόλογα και πολυτελή καταλύματα 4 κλειδιών, όμοια με τα boutique hotels, που δικαιούνται να κάνουν χρήση αυτού του άρθρου.
Με τιμή,
Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας,
Παναγιώτης Τοκούζης
Θεωρούμε λάθος σε ένα ευνομούμενο και ενιαίο κράτος που θέλει να ευνοήσει την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, να υπάρχει τέτοια πολυπλοκότητα στη διαχείριση των ακτών μας. Είναι παράλογο στην ίδια ακτή, με την ίδια άμμο όπως την αντιλαμβάνεται και τη βλέπει ο καθημερινός πολίτης και επαγγελματίας, να υπάρχουν δύο διαφορετικά καθεστώτα διαχείρισης. Η μισή δηλαδή να χαρακτηρίζεται αιγιαλός και παραλία (δηλαδή κοινόχρηστη) και να παραχωρείται στους δήμους με συγκεκριμένους και ρητούς όρους και η άλλη μισή να χαρακτηρίζεται παλαιός αιγιαλός, δηλαδή ιδιωτική περιουσία του δημοσίου που διαχειρίζεται η Ε.Τ.Α.Δ. Και αυτό, βάση τοπογραφικών διαγραμμάτων που συντάχθηκαν το 1980 ή το 1990, τα οποία ελάχιστη σχέση έχουν με την σημερινή πραγματικότητα.
Καλείται λοιπόν ο κάθε Δήμος, όταν επιχειρεί να μισθώσει κάποια τμήματα αιγιαλού σε γειτονικά καταστήματα, να κάνει αυτοψίες και να εξηγεί στους επαγγελματίες ότι πρέπει να φανταστούν κόκκινες και κίτρινες γραμμές και να απευθυνθούν σε δύο διαφορετικούς εκπροσώπους του ίδιου κράτους για να μισθώσουν την ακτή που επιθυμούν, δηλαδή στο Δήμο για το τμήμα της ακτής από την κίτρινη γραμμή και κάτω και στην Ε.Τ.Α.Δ. για το τμήμα από την κίτρινη γραμμή και επάνω .
Περαιτέρω, ερχόμενοι στο Δήμο, ενημερώνονται ότι θα μισθώσουν σε συγκεκριμένη τιμή και με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, για την τήρηση των οποίων καθίσταται υπεύθυνος ο Δήμος, ο οποίος ελέγχει και ενημερώνει τις Κτηματικές Υπηρεσίες.
Στο τμήμα του παλαιού αιγιαλού όμως, το οποίο δεν θεωρείται κοινόχρηστο, τι κανόνες θα ισχύσουν και με ποιον ακριβώς ελεγκτικό μηχανισμό θα μπορέσει η Ε.Τ.Α.Δ. να εξασφαλίσει την τήρηση των κανόνων αυτών ακόμα και στην πιο μικρή και απομακρυσμένη ακτή της ελληνικής επικράτειας? Επίσης, πως είναι δυνατόν να λες στον κάθε επαγγελματία να μισθώσει ένα τμήμα της ακτής έναντι άγνωστου ανταλλάγματος, το οποίο θα καθοριστεί στο μέλλον από την Ε.Τ.Α.Δ?
Σημειώνουμε ότι το προβληματικό αυτό θεσμικό πλαίσιο που ίσχυσε και το προηγούμενο έτος, όχι μόνο δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά αντίθετα δημιούργησε τεράστια προβλήματα στις παραλίες μας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, από όσο γνωρίζουμε, σε όλες τις Κυκλάδες δεν βρέθηκε ούτε μία επιχείρηση να κάνει χρήση του δικαιώματος που της είχε δοθεί, να μισθώσει δηλαδή τον παλαιό αιγιαλό και να θεωρηθεί όμορη.
Προτείνουμε λοιπόν ανεπιφύλακτα, να δοθεί η δυνατότητα στην Ε.Τ.Α.Δ. να παραχωρεί στους Δήμους τον παλαιό αιγιαλό, κατά προτεραιότητα και με τους ίδιους όρους και το ίδιο αντάλλαγμα που ισχύουν και για τον αιγιαλό. Σε περίπτωση που ο Δήμος κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού, οι επιχειρήσεις θα πρέπει αυτομάτως να θεωρούνται όμορες ακόμα και εάν μεσολαβεί παλαιός αιγιαλός ανάμεσα στο κατάστημα που διατηρούν και στον αιγιαλό και θα μπορούν να μισθώνουν από το Δήμο το τμήμα της ακτής (αιγιαλό, παραλία ή παλαιό αιγιαλό) που επιθυμούν έναντι ανταλλάγματος, τμήμα του οποίου θα αποδίδεται κατ’ αντιστοιχία στην Ε.Τ.Α.Δ. και το ελληνικό δημόσιο.
Σιγάλας Νικόλαος
Πρόεδρος ΓΕΩΘΗΡΑ Μ.Α.Ε. ΔΗΜΟΥ ΘΗΡΑΣ
Το άρθρο 31 ευνοεί μόνο τα ξενοδοχεία και τι προβλέπεται για μια τουριστική επιχείρηση πάνω στη θάλασσα ενοικιαζόμενων δωματίων δυναμικότητας 45 κλινών?Που είναι η στήριξη των μικρών επιχειρήσεων ώστε να μην κλείσουν.Η μικρή επιχείρηση θα πληρώνει ενοίκιο παραλίας 5πλάσια τιμή από το διπλανό ξενοδοχείο? Είναι αυτό δίκαιο?
SOS!!!!!!
Επιβάλεται για την αποφυγή προβλημάτων και έντονων δικαιολογημένων αντιδράσεων να συμπεριληφθούν στο νόμο όλα τα νόμιμα τουριστικά καταλύματα δωμάτια ,διαμερίσματα κ.λ.π όλοι έχουμε κοινό σκοπό την άψογη εξυπηρέτηση του τουρίστα, επισκέπτη στην Ελλάδα με προσιτές τιμές όσο είναι δυνατόν αυτό.