Αρχική Αναδιάρθρωση ΣυγκοινωνιώνΆρθρο 9 Μετατάξεις Πλεονάζοντος Προσωπικού Α΄ ΦάσηςΣχόλιο του χρήστη Α. | 19 Ιανουαρίου 2011, 21:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α.' | 19 Ιανουαρίου 2011, 21:08

    Όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το πνεύμα του νόμου για την αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών έχει «αγαθές προθέσεις» και θέλει να βάλει μια τάξη (η οποία δε νομίζω να διαφωνεί κανείς πως έπρεπε να μπει εδώ και χρόνια), διαβάζοντας όλο το σχετικό κείμενο στο opengov προσεκτικά γεννάται μια σειρά ερωτημάτων που δημιουργούν προβληματισμό και αμφιβολίες ως προς τις «προθέσεις». Δε νομίζω ότι έχει νόημα να αναπτύξω όλες τις απόψεις μου, θα εστιάσω ωστόσο σε δύο σημεία παραδειγματικά. Πριν αναφερθώ στο άρθρο 9, μια νύξη στο άρθρο 8. Στο άρθρο 8 λοιπόν περιγράφεται το προσωπικό που «περισσεύει». Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα το πως θα διαρθρωθούν οι νέες εταιρείες. Αλλά γιατί ένα μέρος αυτού του προσωπικού δεν αξιοποιείται ώστε να στελεχωθούν οι ομάδες ελέγχου κομίστρου; (Μέχρι πρότινος είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι δεν υπήρχε προσωπικό να στελεχώσει αυτές τις ομάδες). Απ' ότι φαίνεται η υπάρχουσα βούληση κατευθύνεται στο να δώσει σε ιδιωτική εταιρεία τον έλεγχο κομίστρου. Οι συμβάσεις με ιδιώτες γι' αυτό το έργο συμφέρουν πιο πολύ από τη στελέχωση με προσωπικό του ΟΑΣΑ; Έχουνε γίνει συγκεκριμένες αξιόπιστες οικονομοτεχνικές μελέτες (όχι βέβαια από τις ιδιωτικές εταιρείες που θέλουν να πάρουν 'φιλέτα') που να δείχνουν κάτι τέτοιο; (Αντίθετα, κρίνονται πιο θετικά άλλα σημεία του νέου θεσμικού πλαισίου όπου διαβάζουμε για την παραχώρηση δικαιωμάτων χρήσης διαφημιστικού χώρου σε εταιρείες, πεδίο όπου δεν έχει σημειωθεί επαρκής εκμετάλλευση μέχρι σήμερα από τα ΜΜΜ). Όσον αφορά τις μετατάξεις (άρθρο 9). Πρώτα απ' όλα σκεπτόμενοι ότι το κράτος «ξαναφτιάχνεται» σε ορθολογική βάση, είναι αυτονόητο πως πρέπει τα νέα θεμέλια να είναι αδιαμφισβήτητα και να στηριχτούν σε «καθαρές» συνιστώσες όπως η αξιοκρατία. Δε φαίνεται πουθενά στο άρθρο 9 ότι θα τηρηθεί ένα αυστηρό αξιοκρατικό πλαίσιο. Είναι γνωστό ότι στις συγκοινωνίες υπάρχει προσωπικό που έχει προσληφθεί αξιοκρατικά μέσω ΑΣΕΠ αλλά και προσωπικό που έχει προσληφθεί από πολιτικά γραφεία ή κοινώς -ας μου επιτραπεί η έκφραση- «βυσματικά». Σαφώς αυτό δεν αποτελεί μομφή για τους δεύτερους (οι οποίοι προς τιμήν τους δεν κρύβουν το πως προσελήφθησαν εφόσον είχαν ανάγκη για εργασία και η εργασία είναι κοινό αγαθό για όλους), αλλά πρέπει κάποια στιγμή ν' αποφασίσουμε αν θέλουμε αξιοκρατία ή όχι, να τραβήξουμε μια γραμμή και να πούμε «από εδώ και πέρα προχωράμε αλλιώς». Όταν λοιπόν ο Α υπάλληλος που προσλήφθηκε μέσω ΑΣΕΠ κάνει αίτηση για μετάταξη στη Χ θέση και ο Β υπάλληλος που προσλήφθηκε «βυσματικά» κάνει επίσης αίτηση για την ίδια θέση, ποιος πρέπει να έχει προτεραιότητα; Στο άρθρο 9, παρ. 6, περιγράφεται το «ποιοι προτιμώνται» με «σειρά προτεραιότητας», αλλά αυτή η σειρά είναι αρκετά γενική και περιγραφική, αφήνοντας παραθυράκι για περαιτέρω «βυσματικό» αλισβερίσι. Θα περίμενε λοιπόν κανείς, προσόντα με τα οποία γίνονται οι αξιοκρατικές προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, να είναι και ψηλά στα κριτήρια προτεραιότητας. Μήπως λοιπόν το '9.6-«η»' αλλά και παρόμοια αξιολογικά χαρακτηριστικά που θα ενταχθούν, πρέπει να είναι πρώτα πρώτα στη λίστα; Μήπως όλα όσα αναφέρονται στο «ποιοι προτιμώνται» πρέπει να διευκρινιστούν πιο ξεκάθαρα (ακόμα και με σαφές σύστημα μοριοδότησης) ώστε να μην αφήνουν παραθυράκια αδικίας και ώστε όσοι προσλήφθηκαν με το «σπαθί» τους μέσω ΑΣΕΠ (απορρίπτοντας άλλες θέσεις όπου επίσης μπορούσαν να απασχοληθούν, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα ΜΜΜ), τουλάχιστον να έχουνε ένα ελάχιστο αίσθημα δικαίωσης σ' αυτή τη διαδικασία; Δεν πρέπει να θεραπεύεται κάπου το αίσθημα αξιοκρατίας;