Αρχική Μεταρρύθμιση Συστήματος Ανάθεσης Δημοσίων ΣυμβάσεωνΆρθρο 50Σχόλιο του χρήστη ΚΟΥΤΙΝΑΣ Γιώργος | 21 Φεβρουαρίου 2011, 20:12
Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Άρθρο 50, Παράγραφος 4. Η ουσία της παραμέτρου «Ασφάλιση», δυστυχώς παραπέμπεται για μια ακόμη φορά σε μελλοντικές δι-υπουργικές αποφάσεις. Γνωστή πρακτική όταν διαπιστώνοντας κάποια ανωριμότητα της αγοράς δεν θέλουμε να αναλάβουμε τις δέουσες πρωτοβουλίες για εναρμόνιση με διεθνώς καταξιωμένα πρότυπα όπως είναι η Ασφάλιση της Επαγγελματικής Ευθύνης Μελετητών, Επιβλεπόντων και Συμβούλων (είναι λανθασμένη / αδόκιμη η διατύπωση "Ασφάλιση Μελέτης")και η Ασφάλιση "Κατά Παντός Κινδύνου" Κατασκευής Έργου. Η σχετική πρόβλεψη του άρθρου 50, παράγραφος 4, όπου τροποποιείται αντίστοιχη παράγραφος του άρθρου 45 του Ν3669/2008, είναι επαναδιατύπωση παρόμοιου άρθρου από το παρελθόν, που παραπέμπει σε αναβολή και ουσιαστικά σε απραξία (Προ 15ετίας περίπου με το Ν2229/96 προβλεπόταν σχετικό Προεδρικό Διάταγμα που μολονότι είχε προετοιμασθεί, ουδέποτε εκδώθηκε και προφανώς ξεχάσθηκε αφού μπήκε στις καλένδες). Και όμως το όλο θέμα είναι απλό. Δεν χρειάζονται παρόμοιες λεπτομερείς προδιαγραφές που πρέπει να θεσμοθετηθούν με Υπουργικές Αποφάσεις. Επισημαίνεται σχετικά πως όπως διατυπώνονται στην παράγραφο 4 του άρθρου 50, είναι σε λάθος βάση και μάλλον είναι ανεφα΄ρμοστες στην πράξη. Παρόμοια Αφαλιστήρια δεν μπορούν να τυποιηθούν όπως ένα Ασφαλστήριο Αστικής Ευθύνης Αυτοκινήτων και να πωλούνται με παρόμποιο τρόπο. Η Ασφάλσιη είναι διεθνοποιημένος θεσμός και αρκούν απλές διατυπώσεις προδιαγραφών απαίτηση σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική τόσο για την ασφαλιστική κάλυψη των Μελετητών - Συμβούλων όσο και των Αναδόχων Κατασκευαστών. Τις ευθύνες των παρεχόντων υπηρεσίες Μελετητή, Επιβλέπεοντα ή Συμβούλου (Ελεγκτή Μελετών, Διοίκησης-management, Ποιότητας, Ασφάλειας κλπ) τις ορίζουν η αντίσοιχη Σύμβαση ανάθεσης, η διεθνής πρακτική - FIDIC, ο Κώδικας Επαγγελματικής Δεοντολογίας, η ισχύουσα νομοθεσία-Αστικόςε Κώδικας και η σχετική εγχώρια και διεθνής νομολογία. Τα διεθνή πρότυπα Ασφαλιστήρια (οχι "ψευδεπίγραφα" Ασφαλιστήρια που ενίοτε "αγοράζουμε" στην εγχώρια ασφαλιστική απλά προκειμένου να υπογράψουμε κάποια σύμβαση που απαιτεί παρόμοια ασφάλιση), υπάρχουν διαθέσιμα στην ευρύτερη ασφαλιστική αγορά που συνήθως ακολουθεί ενιαίους κανόνες στην πράξη. Το ίδιο ισχύει και μάλιστα με μεγαγύτερη ευχέρεια, για τις Ασφαλίσεις Κατασκευής Έργων, όπου οι κίνδυνοι είναι γνωστοί, συμβατικά βαραίνουν τον εκάστοτε Ανάδοχο και εύκολα ασφαλίζονται με σχετικά χαμηλό κόστος. Σχετικά, κρίνεται σκόπιμο με έμφαση να επισημανθεί πως "το κόστος της Ασφάλισης είναι πολύ χαμηλό σε σχέση με την αμοιβή της Μελέτης / Σύμβασης Παροχής Υπηρεσιών και αντίστοτιχα σε σχέση με την αξία του έργου". Το συμπέρασμα αυτό βασίζεται στην ευρύτατη διεθνή πρακτική εμεπειρία και δεν έχει σχέση με τον ελληνικό "μύθο" πως "η Ασφάλιση θα επιβαρύνει σημαντικά το κόστος των έργων"! Σήμερα που μεγάλο ζητούμενο φαίνεται να είναι η ΕΥΘΥΝΗ Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και στη χώρα μας το θεσμό της Ασφάλισης "Επαγγελματικής Ευθύνης» (Professional Indemnity Insurance) και "Κατασκευής Έργου" (Contractor's All Risk), στην μορφή και στο βαθμό που η διεθνής πρακτική συστηματικά εφαρμόζει εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν έχουμε να εφεύρουμε κάτι και ούτε υπάρχει λόγος να εθελοτυφλούμε αυτοσχεδιάζοντας.