Αρχική Μεταρρύθμιση Συστήματος Ανάθεσης Δημοσίων ΣυμβάσεωνΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Ματθαίος Παπαβασιλείου, αρχιτέκτων | 2 Μαρτίου 2011, 20:12
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ματθαίος Παπαβασιλείου, αρχιτέκτων' | 2 Μαρτίου 2011, 20:12

    Οι παρατηρήσεις είναι γενικές και αφορούν την φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Φαίνεται ότι με το νομοσχέδιο διατηρείται και ισχυροποιείται μια συντεχνία που στόχο έχει την διανομή των μελετών του δημοσίου με κριτήρια που δεν περιλαμβάνουν την διαφανή αξιολόγηση των μελετητών. Ειδικά στις αρχιτεκτονικές μελέτες η πολυδιάσπαση των πτυχίων κατ. 6 / κατ.7 και τώρα κατ.2 για τις μελέτες αστικών αναπλάσεων γίνεται χωρίς καμία αιτιολόγηση. Ειδικά η ένταξη των αστικών αναπλάσεων στην κατηγορία των πολεοδομικών μελετών αναιρεί την ουσία των αναπλάσεων που είναι ο λεπτομερής σχεδιασμός των υπαίθριων διαμορφώσεων, γνωστικό αντικείμενο αποκλειστικά των αρχιτεκτόνων. Είναι προφανές ότι η επιλογή μελετητή για κάθε αρχιτεκτονική μελέτη πρέπει να γίνεται με ανοικτούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Όχι μόνο είναι η πλέον διαφανής διαδικασία, αφού επιλέγεται κάθε φορά η πιο επιτυχημένη επίλυση και όχι η "μελετητική εταιρεία", αλλά ωφελεί γενικότερα τον χωρικό πολιτισμό μιας και συμπεριλαμβάνει ως αναπόσπαστο μέρος της τη δημοσιοποίηση και έκθεση των αποτελεσμάτων. Αν μια τέτοια διαφανής διαδικασία εφαρμοζόταν στην επιλογή μελετητή για τα δημόσια κτίρια και τις αστικές αναπλάσεις, δεν θα είχαν νόημα ούτε οι κατηγορίες ούτε οι τάξεις πτυχίων. Στην περίπτωση αυτή κάθε αρχιτέκτονας, ανεξαρτήτως εμπειρίας, θα είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει την προτασή του, κάτι ιδαίτερα σημαντικό για τους νεότερους αρχιτέκτονες οι οποίοι μέσα από αυτήν την κατ'ουσίαν εκπαιδευτική διαδικασία θα είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν, δοκιμάζοντας το ταλέντο τους και διευρύνοντας τα γνωστικά τους πεδία. Επιπλέον, ο υποχρεωτικός ανταγωνισμός με τους ευρωπαίους αρχιτέκτονες θα ήταν ευπρόσδεκτος προσφέροντας ευκαιρίες για γόνιμη ανταλλαγή ιδεών και ωφελώντας σημαντικά την αναβάθμιση του Δημόσιου χώρου. Αντίθετα οι αδιαφανείς διαδικασίες βάσει των οποίων επιλέγονται οι μελετητές, δείχνει ότι η ελληνική πολιτεία υποτιμάει το έργο των Ελλήνων Αρχιτεκτόνων, μια πρόθεση εμφανής και στην πρόσφατη ανάθεση ενός "διάσημου" έργου σε έναν "διάσημο" αρχιτέκτονα, δηλαδή το γενικό σχεδιασμό της περιοχής του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού από τον Josep Acebillo. Συμπτωματικά, την περίοδο που διανύουμε γίνονται τρείς εκθέσεις για το έργο πέντε σπουδαίων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων στο Μουσείο Μπενάκη. Εξαίσια δείγματα Ελληνικής Αρχιτεκτονικής από τους αρχιτέκτονες Δ.Πικιώνη, Κ.Μπίρη, Δ.Μπίρη, Τ.Μπίρη , Δ.Ησαία και Τ.Παπαιωάννου που και οι πέντε πέραν της μελετητικής τους δραστηριότητας έχουν διατελέσει ή διατελούν ακόμα ως Καθηγητές πανεπιστημίου. Το νέο νομοσχέδιο με την ρητή εξαίρεση των πανεπιστημιακών από τον σχεδιασμό των δημοσίων κτιρίων στερεί το ελληνικό κράτος από την ενδεχόμενη προσφορά σπουδαίων αρχιτεκτόνων. Αντίθετα επιτρέπει (γιατί ακριβώς δεν μπορεί να το απαγορεύσει) την ανάθεση δημοσίων μελετών σε αρχιτέκτονες που διδάσκουν σε πανεπιστημιακά ιδρύματα εκτός Ελλάδος, π.χ. ο Josep Acebillo είναι καθηγητής στο ίδρυμα "Universita Della Svizzera Italiana".