Αρχική Διαδικασίες Αναγκαστικών ΑπαλλοτριώσεωνΑΡΘΡΟ 5Σχόλιο του χρήστη P.D. | 12 Οκτωβρίου 2011, 10:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'P.D.' | 12 Οκτωβρίου 2011, 10:09

    Να απαγορευτεί ρητά η νομολογιακά αναγνωριζόμενη ως "de facto απαλλοτρίωση", δηλαδή ο χαρακτηρισμός στο σχέδιο πόλης μιας ατομικής ιδιοκτησίας ως "κοινόχρηστου χώρου", χωρίς την κήρυξη της απαλλοτρίωσης (και η αέναη διατήρηση της δέσμευσης αυτής, χωρίς την έκδοση πράξης εφαρμογής και χωρίς την καταβολή αποζημίωσης). Επίσης, να απαγορευτεί ρητά στη Διοίκηση η δυνατότητα να επιλέγει την οδό της "τυπικής άρσης και επανεπιβολής της δέσμευσης", στις περιπτώσεις που υποχρεώνεται να συμμορφωθεί σε δικαστική απόφαση που ακυρώνει μια de facto απαλλοτρίωση. Κι αυτό γιατί η Διοίκηση εφαρμόζει την τακτική αυτή άκριτα και χωρίς να πληρούται η προϋπόθεση να υπαγορεύεται η απαλλοτρίωση από νέες (μεταγενέστερες της δικαστικής απόφασης) πολεοδομικές ανάγκες. Το πατρικό σπίτι του πατέρα μου είναι δεσμευμένο ως κοινόχρηστος χώρος με βασιλικό διάταγμα του 1950 και παραμένει ακόμη δεσμευμένο, χωρίς να έχει κηρυχθεί η απαλλοτρίωση και χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση. Παρότι ταλαιπωριόμαστε χρόνια ολόκληρα και παρότι έχουμε πετύχει δικαστικά την ακύρωση του βάρους της ιδιοκτησίας μας, η Νομαρχία σε συμμόρφωση με τη δικαστική απόφαση εξέδωσε πράξη τυπικής άρσης και επανεπιβολής της δέσμευσης. Νέα αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ (κατά τη γνώμη μου θα πρεπε να είναι καθύλην αρμόδιο το οικείο διοικητικό πρωτοδικείο), η οποία εκκρεμεί εδώ και πέντε χρόνια. Εννοείται ότι το σπίτι κοντεύει να γκρεμιστεί, καθώς δεν εκδίδεται ούτε άδεια επισκευής.