Αρχική Αναδιοργάνωση ΥΠΑΆρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΑ | 4 Αυγούστου 2010, 10:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΑ' | 4 Αυγούστου 2010, 10:39

    ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ – ΥΠΑ/ΚΑΗΚ ΓΡΑΦΕΙΑ: ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ Τηλ/fax: 2810-397166, email: pankritios.ypa@gmail.com Πρωτ: 59 Ηράκλειο, 30-7-2010 Προς: Υπουργό Υποδομών κο Ρέππα Υφυπουργό Υποδομών κο Σηφουνάκη Γραφείο Πρωθυπουργού Κοιν: Δ/ΥΠΑ ΟΣΥΠΑ Ανοιχτή επιστολή – διαβούλευση για σχέδιο νόμου ΥΠΑ Κύριε Υπουργέ και Υφυπουργέ, Μετά τη δημοσίευση στο διαδίκτυο στις 26-7-2010 του σχεδίου νόμου για την αναδιοργάνωση της ΥΠΑ, θεωρούμε υποχρέωσή μας να συμμετάσχουμε και από την πλευρά μας στη δημόσια διαβούλευση, ελπίζοντας αυτή να είναι ουσιαστική και να μην οδηγεί σε δυσάρεστες εκπλήξεις, βασιζόμενες σε υποτιθέμενες εκ των προτέρων σύμφωνες γνώμες, που στην πραγματικότητα δεν υφίστανται. Θα θέλαμε επίσης να διευκρινίσουμε ότι η παρούσα είναι καθαρά συμπληρωματική στις θέσεις που εκφράστηκαν και θα εκφραστούν στο μέλλον από την ΟΣΥΠΑ η οποία μας εκπροσωπεί τόσο θεσμικά, όσο και ουσιαστικά. Παρόλ’ αυτά δε θεωρούμε την παρούσα συνεισφορά μας καθόλου περιττή, καθώς προέρχεται από τους εργαζόμενους του μεγαλύτερου ελληνικού κρατικού αερολιμένα και κατά συνέπεια, πέραν από την πείρα μας σε θέματα καθημερινής εποπτείας και διαχείρισης της λειτουργίας ενός αερολιμένα, είμαστε αυτοί που πρόκειται κατά τα φαινόμενα να είμαστε οι πρώτοι που θα επηρεαστούμε από τις μελλοντικές εξελίξεις, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας και το θέμα του Καστελίου, που είναι ορθάνοιχτο. Επίσης διευκρινίζουμε ότι η παρούσα τοποθετείται αποκλειστικά και μόνο επί του συγκεκριμένου κειμένου, του σχεδίου νόμου, και εσκεμμένα αφήνει απ’ έξω τα γενικότερα ζητήματα γενικής πολιτικής, (όπως π.χ. το ζήτημα δημοσίου ή ιδωτικού αεροδρομίου), όχι επειδή δεν έχουμε άποψη, αλλά επειδή αφενός μεν όπως ήδη είπαμε, σε αυτά τα ζητήματα εκπροσωπούμαστε πλήρως από την ΟΣΥΠΑ, αφετέρου δε θέλουμε όσο το δυνατόν να αποφεύγουμε να πλατιάζουμε (άρα και να κουράζουμε) σε πολλά ζητήματα. Έτσι κι αλλιώς οι παρατηρήσεις μας στο σχέδιο νόμου δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες σε μέγεθος. 1.- Αρχίζουμε με μία γενική παρατήρηση: Το σχέδιο νόμου πάνω στο οποίο γίνεται η διαβούλευση, μετά βίας δικαιολογεί τον τίτλο του. Στην πραγματικότητα ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τα θέματα της αεροναυτιλίας, αφήνοντας εντελώς εκτός την υπόλοιπη ΥΠΑ. Και ναι μεν, είναι κατ’ αρχήν θετικό το γεγονός ότι η αεροναυτιλία δεν αποκόπτεται εντελώς από την ΥΠΑ (και θεωρούμε ότι αυτό έτσι πρέπει να παραμείνει), ωστόσο μας προβληματίζει πάρα πολύ το γεγονός της απουσίας οποιωνδήποτε ρυθμίσεων για την υπόλοιπη υπηρεσία (πλην των ιδιωτικοποιήσεων). Αν μάλιστα ληφθεί υπόψιν και η ρύθμιση του άρθρου 22, που εξουσιοδοτεί τον υπουργό να κάνει κάθε σχετική τροποίηση στον οργανισμό της ΥΠΑ, χωρίς καν να ακολουθήσει τη διαδικασία του τυπικού νόμου (όπως οι παρούσες διατάξεις για την αεροναυτιλία), τότε ο προβληματισμός τείνει να μετατραπεί σε ανησυχία. 2.- Αντίστοιχα, δημιουργούνται και κάποιες απορίες λειτουργικής φύσεως, με δεδομένο ότι λειτουργικά η αεροναυτιλία και τα σχετικά τμήματά της υπάγονται απευθείας στην αρμόδια Γενική Διεύθυνση και αποσυνδέονται εντελώς από το τοπικό επίπεδο (Αερολιμενάρχη κλπ). Ως σωματείο, δεν είναι άμεσο το ενδιαφέρον μας για το ποιοι θα υπάγονται στον εκάστοτε αερολιμενάρχη, αν ακόμα θα υφίσταται ή όχι αερολιμενάρχης με αυτόν ή άλλον τίτλο, αφήνουμε λοιπόν προς το παρόν το ζήτημα αυτό στην άκρη. Ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε το αυτονόητο, ότι σε τοπικό επίπεδο και σε καθημερινή βάση είναι απολύτως αδύνατο να προκύψει οποιαδήποτε συνεργασία απαραίτητη εν τέλει για να γίνει οποιαδήποτε σοβαρή δουλειά, χωρίς το συντονισμό διαφόρων τμημάτων, διαφορετικής μεν ειδικότητας και καθηκόντων, αλλά στην πραγματικότητα συχνά σχετικών μεταξύ τους. Ενδεικτικά, αλλά πολύ σοβαρά παραδείγματα αποτελεί η εφαρμογή του emergency plan, removal plan, διαχείριση ατυχημάτων και λοιπών αεροπορικών συμβάντων, η αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών οφειλόμενες τόσο σε εξωγενείς παράγοντες, όσο και ζητήματα εξοπλισμού κλπ. Εφόσον το ζήτημα αυτό δε διορθωθεί άμεσα με κάποιον σωστό λειτουργικά τρόπο, τα καθημερινά προβλήματα τοπικά είναι βέβαιο ότι θα πολλαπλασιαστούν εκθέτοντας τόσο την υπηρεσία, όσο και εν τέλει τους συντάξαντες το παρόν σχέδιο νόμου. Ελπίζουμε ότι η παράλειψη αυτή δεν οφείλεται σε εκ του πονηρού προσπάθεια περαιτέρω απαξίωσης της ΥΠΑ, ειδικά του τμήματος αυτής που διαχειρίζεται τους κρατικούς αερολιμένες, αυτούς που τώρα φαίνεται ότι «πρέπει» να ιδιωτικοποιήσουμε. 3.- Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης, άρθρο 23: Το σχέδιο νόμου προβλέπει δύο επιλογές για αυτήν: Της παραγράφου 1 (σύσταση ΑΕ με μόνη συμμετοχή του δημοσίου, ένα είδος ΔΕΚΟ δηλαδή) και της παραγράφου 2 (συμμετοχή ολικά ή μερικά αμιγώς ιδιωτικών συμφερόντων). Είναι ανησυχητικά αξιοσημείωτο, ότι για τη μεν περίπτωση της παραγράφου 1 (όπου σε τελική ανάλυση το δημόσιο δεν χάνει το έλεγχο τόσο κρίσιμων υποδομών, όπως τα αεροδρόμια) υφίστανται προβλέψεις – ασφαλιστικές δικλείδες όπου διασφαλίζεται η παρουσία κάποιας αεροπορικής αρχής (αν και εδώ υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις – βλ. παρακάτω), αλλά και άλλες ρυθμίσεις, για τη δε παράγραφο 2, όπου και διακυβεύονται περισσότερα καθώς μιλάμε για αμιγώς ιδιώτες, εκεί υπάρχει εκκωφαντική σιωπή. Από τη μεριά μας, δηλώνουμε την απογοήτευσή μας που φαίνεται ότι χάνεται η ευκαιρία να κλείσει μία και καλή, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, το ζήτημα ότι και αν ακόμα επαναληφθεί το μοντέλο του ΔΑΑ (όπου σημειωτέον είναι εξίου απογοητευτικό ότι δεν κατοχυρώνεται οριστικά η νομική υπόσταση της εκεί αεροπορικής αρχής), η ΥΠΑ ως κρατική αρχή θα υφίσταται πάντοτε εντός του χώρου του αερολιμένα, για να διασφαλίζει αν μη τί άλλο την άμεση εφαρμογή όλων των κανόνων ασφαλείας, τους κανόνες λειτουργίας που θα προβλέπονται από τη σύμβαση παραχώρησης αλλά και άλλων σχετικών διατάξεων (π.χ. δικαιώματα επιβατών). Ελπίζουμε αυτή η πολύ επικίνδυνη «παράλειψη» να διορθωθεί άμεσα. 4.- Σχετικό με το παραπάνω και τελευταίο στη σειρά, αλλά καθόλου τελευταίο σε σημασία (αντίθετα είναι ίσως το σημαντικότερο) είναι το θέμα της παραγράφου 7 του άρθρου 23: Μας ανησυχεί επίσης πάρα πολύ ο περιορισμός της παρουσίας της ΥΠΑ, σε επίπεδο «μονάδας» που θα ασκεί μόνο «αερολιμενικό» έλεγχο. Αντίθετα, η εμπειρία τόσων ετών από τον ΔΑΑ έχει αναδείξει τη σημασία λείτουργίας πλήρως στελεχομένης και ολόκληρης Κρατικής Αεροπορικής αρχής που δεν θα περιορίζεται αποκλειστικά σε ελέγχους δευτερεύουσας σημασίας. Αυτονόητο είναι επίσης, και κανονικά δε θα έπρεπε να χρειάζεται να το επισημάνουμε, ότι δε νοείται καμία «μονάδα» ή «αρχή» ή «αεροναυτιλιακή μονάδα» χωρίς μεταξύ άλλων, την αντίστοιχη διοικητική και τεχνική υποστήριξη. Θεωρούμε λοιπόν τη συγκεκριμένη διατύπωση, σε συνδυασμό με την πιο πάνω παράγραφο που μιλά για «μετατάξεις» άκρως επικίνδυνη και δηλώνουμε την απόλυτη και κάθετη διαφωνία μας, όχι μόνο με αυτή καθ’ εαυτή τη συγκεκριμένη διατύπωση, αλλά τη «λογική» που ενδεχομένως κρύβει από πίσω της. Δεν θέλουμε να μηδενίσουμε, ούτε θα ήταν χρήσιμο και επικοδομητικό από τη μεριά μας, το σύνολο του σχεδίου νόμου. Έχει εξάλλου και μερικές άλλες διατάξεις αναμφίβολα χρήσιμες και θετικές (όπως π.χ. η διάταξεις των άρθρων 24, 25 και 27). Ως σύνολο όμως είναι κατώτερο των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί επικοινωνιακά τον τελευταίο καιρό, καθώς είναι εν μέρει αποσπασματικό, εν μέρει ελλειπές, ενώ έχει ορισμένες διατυπώσεις πολύ επικίνδυνες. Γνωρίζετε όμως πολύ καλά ότι η επικοινωνιακή πολιτική βρίσκει την πλήρη δικαίωσή της όταν συμφωνεί εν τέλει με την απτή πραγματικότητα. Κλείνουμε λοιπόν με αυτή την ευχή, επαναλαμβανοντας με άλλα λόγια αυτό που αναφέραμε στην αρχή της παρούσας: Ότι έστω και τώρα, με τη διαδικασία της ειλικρινούς δημόσιας διαβούλευσης, θα διορθωθούν αυτά και τυχόν άλλα ζητήματα που εμάς μας διαφύγανε, ούτως ώστε πράγματι ο τελικός νόμος να είναι αυτός που διαφημίστηκε ότι θα είναι: Μία τομή στην οργάνωση της ΥΠΑ και εν τέλει στις αερομεταφορές γενικώς. Με τιμή, Ο Πρόεδρος Ηλίας Μελισσάς