Αρχική Ίδρυση, λειτουργία και εκμετάλλευση αεροδρομίων επί υδάτινων επιφανειώνΆρθρο 01 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Μιχάλης Ασσαριώτης | 9 Σεπτεμβρίου 2016, 11:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Ασσαριώτης' | 9 Σεπτεμβρίου 2016, 11:23

    Πολύ σωστά ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, έθεσε το εν λόγω σχέδιο νόμου σε δημόσια διαβούλευση προκειμένου να βελτιωθούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου. Ως ένας άνθρωπος που έχει σπουδάσει και αφιερώσει στο συγκεκριμένο αντικείμενο σχεδόν 12 χρόνια, θέλω να επισημάνω τα εξής: Τα υδροπλάνα σίγουρα μπορούν να προσφέρουν πολλά στην επιβατική και τουριστική κίνηση εξυπηρετώντας ταυτόχρονα και άλλες ανάγκες. κοινωνικής σπουδαιότητας όπως είναι οι επείγουσες και έκτακτες μετακινήσεις: αεροδιακομιδής ασθενών, έρευνας & διάσωσης, μεταφοράς φορτίου κτλ. Όμως για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να είναι βιώσιμο και το υδροπλάνο ως μέσο μεταφοράς. Όπως όσοι γνωρίζουν, το υδροπλάνο είναι ένα μέσο βεβαρημένο λόγω του ότι αναπόφευκτα αυτό που του δίνει την δυνατότητα προσγείωσης στο νερό είναι και η αχίλλειος του φτέρνα; Οι Πλωτήρες του υδροπλάνου αφαιρούν σχεδόν το 1/3 του ωφέλιμου φορτίου κάνοντας το κόστος ανά επιβάτη ή ανά χιλιόμετρο (CASM όπως συνηθίζουμε να το υπολογίζουμε στον αεροπορικό χώρο) εξαιρετικά υψηλό. Εάν κάποιος προσθέσει σε αυτό και τις δυσκολίες ανεφοδιασμού (εάν υπάρχει γιατί αλλιώς θα πρέπει να μεταφέρει και το καύσιμο της επιστροφής) το κόστος ανεβαίνει ακόμα περισσότερο. Αν σε αυτό προστεθεί και η χρέωση των υδατοδρομίων τα οποία λόγω του μικρού αριθμού υδροπλάνων που θα υπάρχουν αρχικά θα αναγκάζονται να χρεώνουν ψηλότερα τέλη, τότε το εγχείρημα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο και αμφίβολο επιβίωσης. Σίγουρα χρειάζονται τα υδατοδρόμια για να υπάρχει έλεγχος ασφαλείας όταν πρόκειται για προγραμματισμένες πτήσεις και για να υποβοηθήσουν την λειτουργία των υδροπλάνων ως κομβικά σημεία προς τα υδάτινα πεδία. Όμως χωρίς να υπάρχει βιομηχανία (Industry) φορέων λειτουργίας υδροπλάνων (Operators) είναι πολύ δύσκολο να γίνει η εκκίνηση και να υπάρχει κερδοφορία. Επιπλέον τα νησιά ή γενικότερα παράκτιες πόλεις που διαθέτουν τα χρήματα (συνήθως τα πιο μεγάλα ή πιο πλούσια) θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν την δημιουργία υδατοδρομίων ενώ τα πιο μικρά που πραγματικά το χρειάζονται δεν θα μπορούν. Σημασία όμως έχει να εξυπηρετηθούν αυτά τα δυσπρόσιτα σημεία τα οποία στην τελική δίνουν και την υπεραξία στην χρήση του μέσου συντελώντας στην ευρύτερη προσβασιμότητα ως αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού όπου το υδροπλάνο μπορεί να αποτελέσει το συμπληρωματικό αυτό μέσο (feeder airline) που θα τροφοδοτήσει και τα άλλα μέσα με επιβατική κίνηση που αλλιώς δεν θα υπήρχε. Τα υδροπλάνα εξ’ ορισμού και από τα παραδείγματα του εξωτερικού όπου έχουν αναπτυχθεί, ενδείκνυνται εκεί όπου υπάρχει δύσκολή προσβασιμότητα ή αυξημένη τουριστική ζήτηση. Όταν μετά από μερικά χρόνια θα μιλάμε για βιομηχανία υδροπλάνων στην Ελλάδα, τότε θα μπορούν να αδειοδοτηθούν και περισσότερα υδατοδρομία όπου χρειάζεται γιατί η βιομηχανία η ίδια ανέδειξε την ανάγκη και την βιωσιμότητα τους.