Αρχική Ίδρυση, λειτουργία και εκμετάλλευση αεροδρομίων επί υδάτινων επιφανειώνΆρθρο 21 – Τιμολόγια υπηρεσιών υδατοδρομίωνΣχόλιο του χρήστη Μιχάλης Ασσαριώτης | 9 Σεπτεμβρίου 2016, 12:52
Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Άρθρο 27 - Υδάτινα πεδία Στην εισαγωγή μου στο άρθρο 1 είχα αναφερθεί στην χρησιμότητα των υδατοδρομίων για να υπάρχει έλεγχος ασφαλείας όταν πρόκειται για προγραμματισμένες πτήσεις και για να υποβοηθήσουν την λειτουργία των υδροπλάνων ως κομβικά σημεία προς τα υδάτινα πεδία. Τα υδάτινα πεδία δίνουν την λύση στο δίλημμα του υψηλού κόστους των υδατοδρομίων. Για τους φορείς ως προς το κόστος κατασκευής και λειτουργίας αλλά και τους αερομεταφορείς ως προς το κόστος επίγειας εξυπηρέτησης (landing & handling). Ταυτόχρονα όμως δίνουν μια δυναμική βιώσιμης ανάπτυξης για τα κομβικά υδατοδρόμια καθώς και για τα περιφερειακά αεροδρόμια λειτουργώντας ως αερομεταφορείς που τα τροφοδοτούν με αεροπορική κίνηση (feeder airlines) που διαφορετικά δεν θα υπήρχε. Επιπλέον δίνεται η δυνατότητα σε κάθε μικρό και απομακρυσμένο νησί η παράκτια πόλη που δεν έχει την δυνατότητα επένδυσης σε υδατοδρόμιο να ωφεληθεί από την ύπαρξη αυτού του μέσου. Αυτή είναι και η ουσία! Δίνοντας μεγαλύτερη ευελιξία στο θέμα των υδάτινων πεδίων και με ένα γενικότερο οργανωμένο σχεδιασμό στο θέμα των υδατοδρομίων είναι δυνατή και βιώσιμη η λειτουργία των υδροπλάνων που η ίδια η βιομηχανία (industry) θα αναδείξει από μόνη της την ανάγκη για το επόμενο αδειοδοτημένο υδατοδρόμιο. Αν π.χ. τα Κουφονήσια ή τα Αντικύθηρα κάποια στιγμή προσελκύουν περισσότερες από 6 πτήσεις (καλό θα ήταν να γίνουν 8 τα ζεύγη) καθημερνώς τότε υπάρχει και εύλογο κίνητρο για να γίνει και η ανάλογη επένδυση. Έτσι βοηθούμε την βιομηχανία των υδροπλάνων να αναπτυχθεί οργανικά χωρίς κανένα κίνδυνο κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος για υδατοδρόμια που δεν θα δουν ποτέ υδροπλάνο. Είναι όμως επίσης σημαντικό εάν δεν μπορεί να αρθεί ο περιορισμός της παραγρ 1.γ να επιτρέπει τουλάχιστον δύο διαδοχικές προσεγγίσεις εφόσον το υδροπλάνο έχει αναχωρήσει με όλους τους επιβάτες από αδειοδοτημένο αεροδρόμιο ή υδατοδρόμιο. Να μπορεί δηλαδή να παραλάβει επιβάτες μοιρασμένης ναυλωμένης πτήσης (split charter) για ένα υποθετικό προορισμό Κήθυρα – Αντικύθηρα , Ύδρα – Σπέτσες κ.τ.λ. Όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο εισηγητής Ιωάννης Χάρος το άρθρο 101 παραγρ. 4 (διορθώνω) του Συντάγματος λέει « Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους». Ο περιορισμός της παρ.1 θ) «Στο αεροσκάφος επιβαίνει συγκυβερνήτης ο οποίος συνεπικουρεί τον κυβερνήτη στον έλεγχο των επιβιβαζόμενων επιβατών, χειραποσκευών ή και αποσκευών» παρόλο που το έχουν εγείρει αρκετοί εισηγητές, θεωρώ ότι είναι εντελώς άκυρος και το αναφέρω και εγώ εφόσον σωστά έχει λεχθεί, αυτό καθορίζεται από το Operation Manual της εταιρείας το οποίο και εγκρίνεται από την ΥΠΑ/Δ2. Θα έλεγα ότι αυτό μπορεί να ισχύσει για υδροπλάνα από 9 θέσεις και πάνω.