• Σχόλιο του χρήστη 'Τάσος Α.' | 31 Αυγούστου 2020, 00:22

    Παράγραφος 2(α): Το άρθρο 62 του Κανονισμού (ΕΕ) 1139/2018 και ειδικότερα οι παράγραφοι 2(β) και 4 αυτού ορίζουν σαφώς την αρμοδιότητα εποπτείας και όχι την διαχείριση του έργου της αεροναυτιλίας. Η Εθνική Αρχή Αεροναυτιλίας είναι τύποις και ουσία η ΥΠΑ, η οποία παρέχει υπηρεσίες αεροναυτιλίας και συνεπώς ο φυσικός χώρος της συγκεκριμένης αρμοδιότητας είναι στην ΥΠΑ και όχι στην ΑΠΑ. Η ΑΠΑ μπορεί να είναι μόνο η Εθνική Εποπτική Αρχή που εποπτεύει την Αεροναυτιλία, που διασφαλίζει και πιστοποιεί ότι η ΥΠΑ, καθ’ όλο το εύρος των δραστηριοτήτων της, εφαρμόζει την εθνική, ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία καθώς και τις διεθνείς συμβάσεις. Και φυσικά η ανωτέρω νομοθεσία αφορά ειδικότερα στην αεροναυτιλία και στη λειτουργία του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού. Οι ρόλοι είναι απόλυτα σαφείς και διακριτοί. Η ΑΠΑ είναι εποπτεύων μηχανισμός και η ΥΠΑ εποπτευόμενος. ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Όλοι οι Κανονισμοί που αναφέρονται στην παραπάνω παράγραφο 2 του άρθρου 7, εξουσιοδοτούνται από τις διατάξεις του Βασικού Κανονισμού «(ΕΕ) 1139/2018 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση κοινών κανόνων στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας και την ίδρυση Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αεροπορική Ασφάλεια». Κατά συνέπεια, και για την αποσυμφόρηση του νόμου θα αρκούσε μόνο να γίνει αναφορά στον ανωτέρω Κανονισμό που συμπεριλαμβάνει όλες τις αρμοδιότητες, διατάξεις, υποχρεώσεις που εκπροσωπούνται από την εκάστοτε Εθνική Αρμόδια Αρχή (National Competent Authority) η οποία ορίζεται: -είτε ως Εθνική Εποπτική Αρχή (National Supervisory Authority - NSA) που σύμφωνα με το παρόν σχέδιο νόμου θα πρέπει να εκπροσωπείται από την ΑΠΑ -είτε ως Εθνική Αρχή Αεροναυτιλίας ή Πάροχος Υπηρεσιών Αεροναυτιλίας (Air Navigation Service Provider – ANSP) που θα πρέπει να εκπροσωπείται από την ΥΠΑ -είτε ως Εθνική Αερολιμενική Αρχή ή Πάροχος Υπηρεσιών Αεροδρομίων (Airport Service Provider – ASP) που θα πρέπει να εκπροσωπείται από την ΥΠΑ. Όλες λοιπόν οι λοιπές επιμέρους αναφορές σε κανονισμούς της ΕΕ αποτελούν αφενός μεν υπερβολικό πλεονασμό, αφετέρου δε δημιουργούν το ανεπιθύμητο ρίσκο της παράλειψης πολλών άλλων σημαντικών κανονισμών της ΕΕ όπως π.χ. oι κανονισμοί EC 965/2012, EC 1321/2014, EC 1178/2011 κ.α. Επιπλέον, επειδή οι αναφερόμενοι κανονισμοί είναι «ζωντανά έντυπα» (living documents) τα οποία καταργούνται και αντικαθίστανται αρκετά συχνά από την Ευρωπαϊκή Βουλή, θα απαιτούνται αντίστοιχα και συχνές τροποποιήσεις του παρόντος νόμου ώστε να είναι κάθε φορά επικαιροποιημένος. Εξάλλου αναφορά στους ειδικότερους κανονισμούς μπορεί να γίνει στο εξουσιοδοτούμενο, με τον παρόντα νόμο, Προεδρικό Διάταγμα, όπου θα αναλύονται εκτενέστερα οι αρμοδιότητες της ΑΠΑ βάσει των περιεχόμενων συγκεκριμένων διατάξεών τους.