Αρχική Διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Σύσταση, λειτουργία και αρμοδιότητες Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας και ρύθμιση ζητημάτων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας»Άρθρο 52 – Τροποποίηση άρθρου 26 του ν. 4427/2016 – Σύσταση ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας»Σχόλιο του χρήστη Χρήστος Σκοτάδης | 8 Σεπτεμβρίου 2020, 09:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Σκοτάδης' | 8 Σεπτεμβρίου 2020, 09:40

    Αναρωτιόμαστε μετά γιατί έχει ανοίξει τελευταία η όρεξη του ανατολικού μας γείτονα και έχει αυξήσει τόσο πολύ την επιθετικότητά του. Όμως κι εμείς στη θέση του πιθανόν, εάν βλέπαμε να έκανε όλα όσα εμείς παραδίδουμε, θα κάναμε τα ίδια με αυτόν και ίσως περισσότερα. Παραχωρήσαμε την επίγεια εξυπηρέτηση και τα τεράστια έσοδά της επειδή δήθεν δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Είναι λέει κακός διαχειριστής το Δημόσιο. Και αυτό περιέργως συμβαίνει μόνο με το Ελληνικό Δημόσιο. Δεν συμβαίνει με το Γερμανικό δημόσιο, δεν συμβαίνει με το Κινεζικό, δεν συμβαίνει με το Τουρκικό, αλλά ούτε και με το Σουηδικό, Ελβετικό, Καναδικό, Αυστραλιανό, Ισραηλινό κλπ… Αν όμως πράγματι ισχύει αυτό με το Ελληνικό Δημόσιο, ποιος είναι άραγε υπεύθυνος για αυτό που συμβαίνει; Μήπως αυτοί που όλα τα χρόνια το έχουν στα χέρια τους;… Και αφού παραχωρήσαμε την επίγεια εξυπηρέτηση, μαζί με τα τεράστια ξαναλέω έσοδά της, τώρα θέλουμε να ανοίξουμε και την κερκόπορτα της εναέριας εξυπηρέτησης. Που σημαίνει ακόμα περισσότερη απώλεια εσόδων για το Ελληνικό Δημόσιο Ταμείο και διοχέτευση αυτών προς κάποιες εταιρείες, ξένες βέβαια, όπου από πίσω είναι όμως, άλλα πιο ικανά φαίνεται ξένα Δημόσια από το Ελληνικό… Σε μία χώρα όμως σαν την δική μας που δεν είναι Λουξεμβούργο, ούτε Ελβετία το να σκοπεύεις να παραχωρήσεις για άπειρα χρόνια την εναέρια εξυπηρέτηση που σημαίνει γνωρίζεις ό.τι πετάει και μιλάει στο Ελληνικό FIR είναι κάτι άλλο… Φοβάμαι πως σιγά - σιγά όλα γίνονται πολύ εύκολα πλέον για τον αχόρταγο γείτονα εξ ανατολάς. Όσο για την δήθεν ανεξάρτητη ΑΠΑ που δήθεν επιβάλλεται έξωθεν, ας μην κοροϊδευόμαστε, η μόνη πραγματική ανάγκη ύπαρξης της κάθε πραγματικά ή δήθεν ανεξάρτητης αρχής, κυρίως και συνήθως είναι, όταν ένα έθνος θέλει να παραδώσει κάτι νευραλγικό σε ιδιώτες προκειμένου να μπορεί έστω να διατηρήσει έναν υποτυπώδες ελάχιστο έλεγχο. Και βέβαια ο κάθε Ιδιώτης είναι ικανός μόνο για τα Ίδια συμφέροντά του και όχι για τα Κοινά συμφέροντα τα οποία χρειάζονται άλλες αρετές, γι’ αυτό άλλωστε οι ένδοξοι πρόγονοί μας τους απαξίωναν, το αντίθετο δηλαδή με το σήμερα, όλα ανάποδα… Ίσως αυτός και ο λόγος που αντί να ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε… Σε περιβάλλον και νοοτροπία - ιδεολογία - ιδεοληψία όπου οτιδήποτε Δημόσιο πρέπει να απαξιωθεί όσο φιλότιμο, εργατικότητα, ικανότητα, αυταπάρνηση να υπάρχει από το Προσωπικό, η δουλειά δεν θα γίνεται όπως πρέπει, και πάντα θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο όσο το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι… Τα κάστρα πέφτουν από «μέσα».