Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το σχέδιο νόμου: "Οδηγώντας με ασφάλεια"Άρθρο 15 Διαδικασία πρακτικής δοκιμασίας υποψήφιων οδηγών και οδηγώνΣχόλιο του χρήστη ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ | 23 Μαΐου 2021, 18:23
Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Προς κύριο Μαρίτσα, Γενικό Διευθυντή ΥΜΕ Αξιότιμε κύριε Μαρίτσα, παρακολούθησα με προσοχή τις απόψεις σας, σε πρόσφατη διαδικτυακή ημερίδα που διοργάνωσε το σωματείο εκπαιδευτών οδήγησης Βόλου, σχετικά με το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου. Είμαι εκπαιδευτής οδηγών πάνω από 20 χρόνια και ευθύς αμέσως σας λέω ότι η πρωτοβουλία του Υπουργείου και της Κυβέρνησης για την αναβάθμιση του πλαισίου που διέπει την διαδικασία εκπαίδευσης και εξέτασης των υποψηφίων οδηγών, με σκοπό την μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων στους δρόμους, μας βρίσκει σαν κλάδο απόλυτα σύμφωνους. Το μόνο ''αγκάθι'' του νομοσχεδίου είναι το συγκεκριμένο άρθρο που τοποθετεί τον εκπαιδευτή στο πίσω κάθισμα κατά την διάρκεια της δοκιμασίας προσόντων και συμπεριφοράς. Είπατε, πολύ σωστά, ότι η αρμοδιότητα του δασκάλου οδήγησης πρέπει να τελειώνει στην σωστή εκπαίδευση των υποψηφίων οδηγών και να μην εμπλέκεται στην διαδικασία των εξετάσεων. Συμφωνώ 100% με την σκέψη σας και αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να βρίσκομαι εντός του οχήματος κατά την εξέταση και μάλιστα όχι στην φυσική μου θέση, δηλαδή στο δεξί μπροστινό κάθισμα. Είπατε επίσης ότι στα καθήκοντα του δασκάλου είναι η προετοιμασία του υποψηφίου και στο ψυχολογικό κομμάτι αντιμετώπισης του άγχους των εξετάσεων αλλά στο τέλος αναφέρατε ως δικαιολόγηση της ύπαρξης μας εντός του οχήματος, ότι η παρουσία μας εκεί θα κάνει τον υποψήφιο να νιώθει πιο οικεία και χαλαρά. Αν έχω προετοιμάσει ψυχολογικά σωστά τον υποψήφιο για ποιόν λόγο να βρίσκομαι εντός του οχήματος για ψυχολογικούς λόγους; Προσωπικά θα σας πω ότι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι δάσκαλος οδήγησης το μόνο άγχος της καθημερινότητας του επαγγέλματος μου είναι η διαδικασία των εξετάσεων, με τις οποίες δεν θα ήθελα να έχω καμμιά σχέση. Το άγχος αυτό έχει να κάνει με την αυτονόητη επιθυμία μου να οδηγήσει ο μαθητής μου προσεκτικά και ψύχραιμα, υπακούοντας στον ΚΟΚ (όπως τον έχω διδάξει) και να ολοκληρώσει με επιτυχία την διαδικασία της εξέτασης. Όντας όμως δίπλα του έχω την δυνατότητα και ικανότητα να επέμβω αν χρειαστεί για να διορθώσω τυχόν δικό του λάθος ή να αποτρέψω ατύχημα που θα μπορούσε να προκληθεί και από άλλον οδηγό. Το να βρίσκομαι πίσω χωρίς να μπορώ να επέμβω, γνωρίζοντας μάλιστα ότι στην θέση μου βρίσκεται ένας πιθανώς σωστά καταρτισμένος αλλά άπειρος και μη εξοικειωμένος με την θέση εξεταστής, μόνο επιπρόσθετο άγχος και στους τρεις μας μπορεί να προσθέσει. Πάνω σ΄αυτό είπατε βέβαια ότι ο καλά εκπαιδευμένος υποψήφιος δεν θα προκαλέσει ατύχημα, άρα δεν θα χρειαστεί κανενός τρίτου η παρέμβαση, οπότε περιττή η εν λόγω διαμάχη. Ιδανικά έτσι θα ήταν δυστυχώς όμως τα τροχαία ατυχήματα, προκαλούνται από έμπειρους, διπλωματούχους οδηγούς και ΠΟΤΕ από υποψηφίους κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης και εξέτασης τους. Κι αυτό λόγω της παρουσίας του εκπαιδευτή στο δεξί κάθισμα. Τι θα γίνει άραγε στην περίπτωση ενός τροχαίου ατυχήματος που προκλήθηκε από λάθος του υποψηφίου, το οποίο δεν μπόρεσε να αποτρέψει ο εξεταστής; Και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση υλικών ζημιών οι οποίες, αν είναι σοβαρές, μπορεί να καθηλώσουν το όχημα στο συνεργείο ακόμα και για εβδομάδες ολόκληρες, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την οικονομική μου επιβίωση. Αναφέρομαι κυρίως σε πιθανές σωματικές βλάβες ή θάνατο, όπου θα βρεθώ εμπλεκόμενος (ίσως και κατηγορούμενος) αναγκαστικά ως ιδιοκτήτης και φυσικά παριστάμενος, παρότι δεν θα φέρω καμμιά ευθύνη. Για ποιόν λόγο να εμπλακώ σε πιθανές αγωγές αποζημίωσης και αστικά δικαστήρια; Ποιό θα είναι το επιπρόσθετο κόστος ασφάλισης και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις; Όλα αυτά (ζημιές, σωματικές βλάβες και επασφάλιστρα) με τον εκπαιδευτή μακριά από την φυσική του θέση, δυστυχώς προλάβαμε να τα ζήσουμε για λίγο, όσο και όπου εφαρμόστηκε ο νόμος Σπίρτζη. Είμαι σίγουρος ότι κανείς μας δεν επιθυμεί τέτοιου είδους επικίνδυνα πισωγυρίσματα. Πρόταση; Ας προμηθευτεί η κάθε περιφέρεια ικανό αριθμό εκπαιδευτικών οχημάτων ανάλογα με τον πληθυσμό της, για την διενέργεια των εξετάσεων οδήγησης με την παρουσία μόνο των άμεσα εμπλεκομένων, δλδ του υποψηφίου οδηγού και του εξεταστή. Κάντε το και θα σας ευγνωμονούμε αιώνια. Με εκτίμηση, Ηρακλής Πυλαρινός εκπαιδευτής οδηγών, Ρόδος