Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σέργιος Μαναράκης' | 6 Ιανουαρίου 2025, 13:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο σκοπός του νόμου είναι ορθός. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι για άλλη μία φορά, η λογική αντιμετώπισης του προβλήματος είναι ΛΑΘΟΣ. Ξεχνάμε, ότι όταν απαιτούμε από τον πολίτη να τηρήσει ένα κανόνα, ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΥΤΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟΣ και όχι παράλογος, να πείθει ότι γίνεται πράγματι για την προστασία του και όχι για να γεμίζουν τα ταμία του ... Δήμου στην περιοχή του οποίου επιβάλλονται τα πρόστιμα !! Όταν ένας κανόνας είναι παράλογος κανείς δεν τον τηρεί. Το μεγαλύτερο κακό, όμως, σε αυτό είναι ότι εθίζει τον πολίτη στην πλήρη απαξίωσή του. Ξεχνάμε, επίσης, ότι αυτοί που επιβάλλουν τον κανόνα, αλλά και αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με την επιβολή του, πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα τον εφαρμόζουν. Ξέρουμε, όμως, όλοι μας ότι αυτό ΔΕΝ γίνεται. Και ας μην προσπαθήσει κάποιος να μας πείσει για τον αντίθετο. Στην ίδια κοινωνία ζούμε … Η αυστηροποίηση των ποινών για τις παραβιάσεις του κόκκινου, του stop, την μη χρήση ζώνης ή κράνους, την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, την χρήση τηλεφώνου είναι σωστή. ΔΕΝ αρκεί όμως. Προβληματικό κομμάτι του νέου ΚΟΚ είναι: 1) Οι προβλέψεις για τα ΟΡΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ 2) Η μη αντιμετώπιση της σημαντικότερης αιτίας των ατυχημάτων που δεν είναι άλλη από την ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΩΣΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ τόσο των ΟΔΗΓΩΝ όσο και των ΠΕΖΩΝ 3) Η μη αντιμετώπιση των κάκιστων ΥΠΟΔΟΜΩΝ Ας τα πάρουμε με τη σειρά: 1) ΟΡΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ: Το όρια ταχύτητας ΠΡΕΠΕΙ να ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, να είναι ΛΟΓΙΚΑ και να ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ. Στη χώρα μας υπάρχουν σημεία που το όριο είναι παράλογα υψηλό ή παράλογα χαμηλό. Π.χ. Η λεωφόρος Βάρης – Κορωπίου (στην Αττική) με νησίδα και δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση έχει όριο ταχύτητας 50 χλμ/ώρα σε όλο της το μήκος, τόσο στο τμήμα της εντός της Βαρής (όπου ως οικιστική περιοχή είναι ορθό), όσο και στο υπόλοιπο τμήμα αυτής, όπου δεν έχει καμία λογική. Είναι το ίδιο όριο που είχε και πριν μερικές δεκαετίας όταν είχε μία λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς νησίδα !!! Είναι προφανές ότι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ τηρεί το όριο αυτό. Είναι παλαβός ο οδηγός που δεν το τηρεί; ΟΧΙ φυσικά. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας τροχονόμος ή άλλος αξιωματούχος που να τηρεί το όριο αυτό… Πόσα άραγε (σοβαρά) τροχαία ατυχήματα έχουν γίνει από οδηγούς μου κινούνταν στην λεωφόρο αυτή με 90 χλμ/ώρα; Η λεωφόρος Βουλιαγμένης μετά τον Άγιο Δημήτριο (μετά το mall που μονίμως δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα λόγω της κάκιστης σχεδίασης της εισόδου του χώρου στάθμευσης) έχει όριο 70 χλμ/ώρα είναι δε σύνηθες μετά την κατηφόρα στην υπόγεια διάβαση / γέφυρα στο ύψος της Αργυρούπολης να υπάρχει μπλόκο της τροχαίας. Αν κάποιος οδηγεί εκεί με 90χλμ/ώρα είναι τί ακριβώς; Εγκληματίας; Πόσα άραγε σοβαρά (δηλαδή με τραυματισμό) ατυχήματα έχουν συμβεί με την ταχύτητα αυτή (90χλμ/ώρα) στη Λ. Βουλιαγμένης ή στη Βάρης – Κορωπίου ή στην παραλιακή; Όσα πάντως έχουν λάβει το φως το δημοσιότητας έχουν γίνει με κατά πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Δυστυχώς, όμως, εντυπωσιάζουν και μας κάνουν να βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος. Το ίδιο (και χειρότερο) ισχύει για τις Εθνικές Οδούς (εννοώ τις κανονικές, όχι τον ΒΟΑΚ που τον έχουμε βαπτίσει εθνική χωρίς να είναι). Ενώ, υποτίθεται ότι εδώ και χρόνια το όριο είναι 130 χλμ ξεκινώντας από Αθήνα για Θεσσαλονίκη συναντούμε 80, 100, 90, 110 και μάλιστα με συνεχείς εναλλαγές. Αλλά κυρίως χωρίς καμία λογική. Διαβάζουμε συνεχώς για νέες κάμερες στην εθνική. Πόσα τροχαία γίνονται στην Εθνική οδό; Ελάχιστα. Πόσα από αυτά είναι θανατηφόρα; Ακόμα λιγότερα. Με τί ταχύτητες; Όχι πάντως με 130. Ποια η λογική του 80 εντός τούνελ; Και γιατί κάποια τούνελ έχουν όριο 100 και κάποια όχι; Το γεγονός πάντως ότι σχεδόν κανείς δεν τηρεί το όριο των 80 ή των 100 στα τούνελ ή των 80, 100, 90, 110 στα διάφορα σημεία της ΕΟ, ή το 100 πριν τις τουαλέτες, αλλά παρόλα αυτά δεν υπάρχουν εκεί σοβαρά τροχαία, το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΙΚΡΑ. Δυστυχώς στη χώρα μας υπάρχει η εξής λογική και από τον πολίτη και από το κράτος. Αν το όριο είναι 80 και πάμε περίπου στα 90-100 δεν θα μας «γράψει» κανείς. Έτσι και εμείς πάμε περίπου εκεί και η αστυνομία κάνει «τα στραβά μάτια». Αυτή η λογική είναι λάθος. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΝΑ ΤΗΡΕΙΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Λεωφόροι όπως η Βάρης – Κορωπίου, η Βουλιαγμένης (μετά τον Άγιο Δημήτριο) η παραλιακή (δεν αναφέρομαι σε άλλες πόλεις γιατί δεν τις γνωρίζω) θα μπορούσαν να έχουν κάλλιστα όριο 90χλμ/ώρα. ΑΛΛΑ, ΣΤΑ 91 ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ. Να ξέρει ο πολίτης ότι το όριο τηρείται, αλλά παράλληλα να νοιώθει ότι το όριο αυτό είναι σωστό και όχι με μοναδικό σκοπό να γεμίσουν τα ταμία. Η ΕΟ θα μπορούσε σε πολλά σημεία της να ΜΗΝ έχει καν όριο (οι Γερμανοί που δεν έχουν είναι τρελοί;) ή τουλάχιστον να οριστεί το όριο στα τουλάχιστον 130 χλμ/ώρα. Ελάχιστα σημεία της ΕΟ είναι αυτά που το όριο θα μπορούσε να είναι μικρότερο. Από την άλλη μεριά σε συγκεκριμένα σημεία το όριο πρέπει να μειωθεί. Συμφωνώ στο όριο των 30χλμ/ώρα σε οικιστικές περιοχές όπου υπάρχουν μικρά παιδιά. Πρέπει, όμως, και πάλι το όριο αυτό να γίνει εκεί που πρέπει. Αλλιώς, αν είναι εκτός λογικής, θα οδηγηθούμε πάλι στα ίδια αποτελέσματα. 2) ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ τόσο των ΟΔΗΓΩΝ όσο και των ΠΕΖΩΝ Για άλλη μία φορά ξεχνάμε την ΚΥΡΙΑ αιτία των ατυχημάτων που δεν είναι άλλη από την ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΩΣΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ: α) των οδηγών, αλλά και ... β) των πεζών, τους οποίους μονίμως ξεχνάμε. Πρέπει, επιτέλους, όλοι να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι οι δρόμοι είναι για τα αυτοκίνητα και τα πεζοδρόμια και οι διαβάσεις (αλλά μόνο αυτές) για τους πεζούς. Αλλά και οι διαβάσεις πρέπει να φτιαχτούν σωστά. Δεν είναι δυνατό να υπάρχουν διαβάσεις σε λεωφόρους (όπως π.χ. η παραλιακή) με δύο συν λωρίδες κυκλοφορίας χωρίς ... φανάρι!!! Όπως αποδεικνύει η πραγματικότητα: τα διπλώματα που παρέχει το κράτος ΔΕΝ αντιστοιχούν σε πραγματική οδηγική "ικανότητα" Τί πρέπει λοιπόν να γίνει; Α. ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΟΔΗΓΩΝ. Έννοιες όπως υπερστροφή, υποστροφή, highside, lowside, υδρολίσθηση, μαύρος πάγος, κλπ είναι δυστυχώς άγνωστες όχι μόνο στους υποψήφιους οδηγούς αλλά ακόμα και σε πολύ μεγάλο αριθμό οδηγών που έχουν επιτύχει στις εξετάσεις και έχουν λάβει την άδεια οδήγησης. Ακόμα δε χειρότερα είναι άγνωστος ο τρόπος αντίδρασης στις περιπτώσεις αυτές. Και όμως είναι όροι που θα έπρεπε να είναι γνωστοί, αφού αφορούν σε συνθήκες που μετά βεβαιότητας θα κληθούν να αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή στη διάρκεια της οδηγικής τους ζωής. Όπως επίσης άγνωστοι είναι όροι όπως ιδανική γραμμή, apex, εκπαίδευση με αράχνη, τεστ αποφυγής ταράνδου κλπ. Όροι που επίσης θα έπρεπε να τους είναι γνωστοί. Δυστυχώς, στη χώρα μας, μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δηλαδή τα ατυχήματα στα οποία εμπλακήκαμε ή τα ατυχήματα τα οποία γλιτώσαμε. Αν βεβαίως είμαστε τυχεροί και βγούμε αλώβητοι από αυτά. Η εκπαίδευση, λοιπόν, πρέπει να αποτελείται από δύο βασικούς άξονες: Ι. ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ Η σχετική εκπαίδευση πρέπει να γίνεται σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους εκτός του οδικού δικτύου και να περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον τη θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση που παρέχουν σήμερα (σε … «μεταπτυχιακό» επίπεδο) σχολές ασφαλούς οδήγησης σε θέματα όπως, όλως ενδεικτικά, η ορθή χρήση των φρένων σε στεγνό και βρεγμένο οδόστρωμα, η αντίδραση του αυτοκινήτου σε στροφές διαφόρων χαρακτηριστικών (συνεχείς, κλειστές, ανοικτές κλπ), η εκπαίδευση στο slalom, στην απότομη αλλαγή κατεύθυνσης, η εκπαίδευση στην «αράχνη», η πρόληψη αλλά και η αντιμετώπιση της υποστροφής, της υπερστροφής, του highside, του lowside κλπ. Σκοπός είναι, μετά το πέρας της εκπαίδευσης, ο υποψήφιος οδηγός να είναι σε θέση να προλαμβάνει/αποτρέπει επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά και να τις αντιμετωπίζει εφόσον συμβούν. Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει σχετικά μαθήματα μηχανής ή/και αυτοκινήτου γνωρίζει τη βελτίωση που είχε μετά από αυτά. ΙΙ. ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΟΡΘΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΖΟ Ο υποψήφιος οδηγός πρέπει να συνειδητοποιήσει τις πιθανές συνέπειες των πράξεών του τόσο στον ίδιο, όσο και στους άλλους. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι όταν οδηγεί μηχανή πρέπει να φορά προστατευτικό εξοπλισμό (κράνος, μπουφάν, γάντια, μπότες, παντελόνι), ότι στο αυτοκίνητο πρέπει να δένουν, όλοι (και οι πίσω), τη ζώνη τους. Όχι για να μην τον γράψει η τροχαία, αλλά για να μη σκοτωθεί. Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να σκοτώσει ένα συνάνθρωπό του. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το δρόμο οφείλει να τον μοιράζεται με τους άλλους χρήστες αυτού και να συνεργάζεται μαζί τους, ώστε όλοι να γυρίσουν σπίτι τους. Οι Πεζοί από την άλλη πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο ΚΟΚ ισχύει και για αυτούς. Η παλιά λογική … «ο πεζός έχει προτεραιότητα» πρέπει να εκλείψει. Β. ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΟΔΗΓΩΝ. Οι εξετάσεις πρέπει να αποδεικνύουν ότι οι υποψήφιοι οδηγοί είναι πράγματι ικανοί αφενός μεν να οδηγούν, αφετέρου δε να συμπεριφέρονται ορθά και να επιδεικνύουν σεβασμό τους άλλους χρήστες του δρόμου. Έτσι λοιπόν οι εξετάσεις πρέπει να γίνονται σε τρία επίπεδα: Ι. Σε πρώτο επίπεδο: σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο εκτός του οδικού δικτύου στο οποίο θα προσομοιώνονται οι πιθανές συνθήκες που μπορεί να συναντήσει ένα οδηγός στο δρόμο τόσο σε στεγνό, όσο και σε βρεγμένο οδόστρωμα. Η εξέταση θα βιντεοσκοπείται ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια και στην επιτυχία και στην αποτυχία. ΙΙ. Σε δεύτερο επίπεδο (και εφόσον ο/η υποψήφιος επιτύχει στο πρώτο): στα σήματα και σε θεωρητικό επίπεδο. ΙΙΙ. Σε τρίτο επίπεδο (και εφόσον ο/η υποψήφιος επιτύχει στο δεύτερο): στο οδικό δίκτυο ώστε να διαπιστωθεί ότι συμπεριφέρεται ορθά και επιδεικνύει σεβασμό τους άλλους χρήστες του δρόμου. Γ. ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΟΔΗΓΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΒΙΩΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ - ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΤΙ ΠΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΖΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΔΗΓΟΙ. Η οδική ασφάλεια πρέπει να μπει στα σχολεία και μάλιστα στο επίσημο πρόγραμμα εκπαίδευσης αυτών. Πρέπει οι μαθητές όλων των βαθμίδων να εκπαιδεύονται από τους ειδικούς στα θέματα αυτά. Ήδη από τον παιδικό σταθμό και το Νηπιαγωγείο πρέπει να μάθουν τα παιδιά τα βασικά της οδικής ασφάλειας. Να μάθουν πως συμπεριφέρονται ως ΠΕΖΟΙ. Να μάθουν ότι στο αυτοκίνητο φορούμε ζώνη και στη μηχανή κράνος. Να διαμορφωθεί ένα ειδικό πρόγραμμα ώστε τελειώνοντας το σχολείο τα παιδιά να έχουν πλέον οδική παιδεία. Δ. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΙΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Η οδική παιδεία πρέπει να προβάλλεται από τα Μ.Μ.Ε. Αυτό πρέπει να γίνει με δύο τρόπους: Ι. Με την συνεχή προβολή στα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας σχετικών ενημερωτικών σποτ. ΙΙ. Με την προβολή θετικών προτύπων. Όπως κάποτε ο γνωστός Lucky Luke σταμάτησε το τσιγάρο και άρχισε να μασά ένα στάχυ, στα πλαίσια ακριβώς της προσπάθειας για τη μείωση του τσιγάρου, έτσι πρέπει, πλέον, οι ηθοποιοί, οι παρουσιαστές και όσοι εμφανίζονται σε εκπομπές να φορούν ζώνη και κράνος. Πρέπει, ως δημόσια πρόσωπα, να δίνουν το καλό παράδειγμα. Ε. ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ, ΠΡΩΤΟΙ, ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Πρέπει δηλαδή να εφαρμόζουν αυτά που η Κυβέρνηση αποφασίζει, η Βουλή ψηφίζει και τα όργανα του Κράτους επιβάλουν. Πρέπει με άλλα λόγια να τηρεί τον ΚΟΚ. 3) ΥΠΟΔΟΜΕΣ Αν και οι υποδομές δεν είναι κατ’ αρχήν αντικείμενο του ΚΟΚ, ο ΚΟΚ μπορεί και πρέπει να επιβάλλει ΚΑΝΟΝΕΣ ως προς τον τρόπο δημιουργία / κατασκευής υποδομών που σχετίζονται με αυτόν. Ακολουθούν ενδεικτικά παραδείγματα: Ι. Διαβάσεις πεζών. Οι διαβάσεις πεζών πρέπει να ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΙΣ. Μία απλή πινακίδα ή μια (συνήθως ξεθωριασμένη) διαγράμμιση δεν αρκεί. Σε πολλές πόλεις του εξωτερικού η πινακίδα της διάβασης είναι φωτισμένη και επίσης υπάρχει κάθετος προβολέας που την φωτίζει. ΙΙ. Θέση φωτεινού σηματοδότη σε σχέση με τις διαβάσεις πεζών. Είναι συχνό φαινόμενο οι οδηγοί να σταματούν πάνω στη διάβαση πεζών στο φανάρι. Πολλοί το κάνουν γιατί είναι απλά «γαϊδούρια». Έχουμε, όμως, ποτέ αναλογιστεί ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στην κακή σχεδίαση αυτών. Όταν οδηγούμε και βλέπουμε τον φωτεινό σηματοδότη ορίζουμε, ασυνείδητα, το όριο σε σχέση με τη θέση αυτού. Όμως η θέση του φωτεινού σηματοδότη είναι, κυριολεκτικά, όπου τύχει. Μπορεί να είναι στη μέση ή στο τέλος της διάβασης, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι στην αρχή αυτής.