Αρχική Περί Ταχυδρομικών ΥπηρεσιώνΆρθρο 3 Γενικές αρχές

Άρθρο 3 Γενικές αρχές

1. Οι γενικές αρχές που διέπουν τις ταχυδρομικές υπηρεσίες είναι οι εξής:
α. Η ελεύθερη άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών, η οποία τελεί υπό την εποπτεία του Κράτους και ασκείται υπό τους όρους του παρόντος νόμου και με την προϋπόθεση της εξασφάλισης γενικής ή ειδικής άδειας σύμφωνα με τα οριζόμενα στα άρθρα 11-12 και επόμενα του παρόντος. Η ανάπτυξη δραστηριότητας στην Ελλάδα στον τομέα των ταχυδρομικών υπηρεσιών από επιχειρήσεις εγκατεστημένες σε κράτη που δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ασκείται σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας και με τον όρο της αμοιβαιότητας, τηρουμένων των υποχρεώσεων της χώρας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
β. Η ελευθερία στην πρόσβαση και τη χρήση των ταχυδρομικών υπηρεσιών, εφόσον τα ταχυδρομικά αντικείμενα πληρούν τις προδιαγραφές που απαιτούνται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου.
Περιορισμοί στην πρόσβαση και τη χρήση των ταχυδρομικών υπηρεσιών επιτρέπονται μόνο για τους ακόλουθους λόγους:
αα) Ασφάλεια της λειτουργίας του ταχυδρομικού δικτύου, των απασχολούμενων στις ταχυδρομικές υπηρεσίες προσώπων και των χρηστών.
ββ) Προστασία του απορρήτου της ταχυδρομικής επικοινωνίας.
γ. Η τήρηση των αρχών, κάτω από ανάλογες συνθήκες, της ίσης μεταχείρισης και της μη διάκρισης των χρηστών, της πρόσβασης στο ταχυδρομικό δίκτυο υπό συνθήκες διαφάνειας, αναλογικότητας και αποφυγής διακρίσεων, καθώς επίσης και της προστασίας του υγιούς ανταγωνισμού.
δ. Η διασφάλιση των αρχών της εμπιστευτικότητας της αλληλογραφίας, του απορρήτου της ταχυδρομικής επικοινωνίας, της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής των πολιτών και της διαφύλαξης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας τους. Στις υποχρεώσεις του εδαφίου αυτού υπόκειται και το προσωπικό των φορέων παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών.
ε. Η προστασία του περιβάλλοντος και της χωροταξίας.
στ. Η τήρηση των όρων και προϋποθέσεων των καθεστώτων απασχόλησης και κοινωνικής ασφάλισης όπως ορίζονται από το νόμο, τους κανονισμούς ή διοικητικές διατάξεις και/ή από συλλογικές συμβάσεις που έχουν τύχει διαπραγμάτευσης από τους εθνικούς κοινωνικούς εταίρους, σύμφωνα με το κοινοτικό και εθνικό δίκαιο.
ζ. Η προαγωγή των συμφερόντων των χρηστών η οποία, μεταξύ άλλων εξασφαλίζεται:
αα) με την ανάπτυξη δραστηριότητας στον τομέα παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών εξασφαλίζοντας στους χρήστες το δικαίωμα της καθολικής υπηρεσίας, όπως η υπηρεσία αυτή προσδιορίζεται στα άρθρα του επόμενου κεφαλαίου,
ββ) με την υψηλού επιπέδου προστασία για τους καταναλωτές ιδίως μέσω της πρόβλεψης απλών και μη δαπανηρών διαδικασιών επίλυσης των διαφορών τους με τους φορείς παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών,
γγ) με την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, και της ιδιωτικής ζωής ,
δδ) με την κάλυψη των αναγκών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, ιδίως μειονεκτούντων χρηστών.
2. Σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης ή κατάστασης έκτακτης ανάγκης το Κράτος δύναται να θέτει υπό την άμεση ή έμμεση διοίκησή του τμήμα ή το σύνολο των ταχυδρομικών δραστηριοτήτων οποιουδήποτε φορέα. Η λήψη του μέτρου αυτού και ο χρόνος διάρκειάς του αποφασίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Στις περιπτώσεις αυτές ο Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων μπορεί να αναστείλει τη λειτουργία ορισμένων ταχυδρομικών επιχειρήσεων ή ορισμένων τμημάτων του ταχυδρομικού δικτύου ή την παροχή ορισμένων ταχυδρομικών υπηρεσιών.

Σχόλια
  • 10 Ιανουαρίου 2011, 19:23 | ΣΠΗΝΤΕΞ ΑΕ

    1) Παράγραφος 1 α: Κάτω από ποιο νομικό και φορολογικό καθεστώς θα λειτουργούν οι εν λόγω εγκατεστημένες σε κράτη που δεν ανήκουν στην Ευρωπαική Ενωση επιχειρήσεις; Θα διαθέτουν Υποκατάστημα η Θυγατρική Εταιρεία στην Ελλάδα;

  • 10 Ιανουαρίου 2011, 16:34 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία – Ε.Σ.Α.μεΑ.

    Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) που αποτελεί τον τριτοβάθμιο κοινωνικό και συνδικαλιστικό φορέα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στη χώρα, επίσημα αναγνωρισμένο Κοινωνικό Εταίρος της ελληνικής Πολιτείας σε ζητήματα αναπηρίας και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία – του μεγαλύτερο φορέα εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο – με το παρόν σας αποστέλλει τις προτάσεις της στο πλαίσιο της διαβούλευσης επί του Σχεδίου Νόμου «Περί Ταχυδρομικών Υπηρεσιών, Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και άλλες διατάξεις».

    Αξίζει να αναφερθεί ότι οι προτάσεις μας που περιλαμβάνονται στο παρόν έγγραφό μας υποβλήθηκαν στην ιστοσελίδα της ηλεκτρονικής διαβούλευσης http://www.opengov.gr στις 10.01.2011.

    Βασικός στόχος της Ε.Σ.Α.μεΑ. και του εθνικού αναπηρικού κινήματος είναι αφενός η προώθηση μέτρων που θα οδηγήσουν στην άρση των πάσης φύσεως εμποδίων που οδηγούν τα άτομα με αναπηρία στον αποκλεισμό και αφετέρου η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής τους στα κοινωνικά δρώμενα. Ως γνωστόν, η προσβασιμότητα των υποδομών και υπηρεσιών (συμβατικών και ηλεκτρονικών) αποτελεί «κλειδί» για την ισότιμη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία, η οποία παράλληλα αποτελεί και μια σημαντική διάσταση άνεσης και ασφάλειας για όλους τους πολίτες, ιδιαιτέρως δε για τους πολίτες γηρασκουσών κοινωνιών, όπως είναι η ελληνική.

    Στη βάση των επιταγών:
    – του άρθρου 9 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ (2007) – την οποία, μαζί με το προαιρετικό της πρωτόκολλο, έχει υπογράψει η χώρα μας και αναμένεται άμεσα να επικυρώσει, γεγονός το οποίο θα σηματοδοτήσει την εφαρμογή της σε εθνικό επίπεδο – στο οποίο περιλαμβάνονται οι παρακάτω πρόνοιες:

    «Άρθρο 9 – Προσβασιμότητα
    1. Προκειμένου να επιτρέψουν στα άτομα με αναπηρίες να ζουν ανεξάρτητα και να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις πτυχές της ζωής, τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν στα άτομα με αναπηρίες την πρόσβαση, σε ίση βάση με τους άλλους, στο φυσικό περιβάλλον, τα μέσα μεταφοράς, την πληροφορία και τις επικοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων και των τεχνολογιών και συστημάτων πληροφορίας και επικοινωνιών και σε άλλες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που είναι ανοικτές ή παρέχονται στο κοινό, τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές. Τα μέτρα αυτά, που θα συμπεριλαμβάνουν τον προσδιορισμό και την εξάλειψη των εμποδίων και κωλυμάτων προσβασιμότητας, θα ισχύουν, μεταξύ άλλων, για:
    ………
    β. τις πληροφορίες, τις επικοινωνίες και λοιπές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και των ηλεκτρονικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης…»,

    – της παρ. 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος της χώρας μας, σύμφωνα με την οποία «Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας»,

    – των παρ. 1 και 2 του άρθρου 5Α του Συντάγματος της χώρας μας, σύμφωνα με τις οποίες:

    «1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων. 2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19»,

    και προκειμένου να μη αγνοηθούν οι ανάγκες του συνόλου των ατόμων με αναπηρία προτείνουμε τα εξής:

    Στο άρθρο 3 «Γενικές Αρχές», οι παράγραφοι α) 1.γ και β) 1.ζ. δδ) να διαμορφωθούν ως ακολούθως:

    α) «1. Οι γενικές αρχές που διέπουν τις ταχυδρομικές υπηρεσίες είναι οι εξής:
    ………………
    γ. Η τήρηση των αρχών, κάτω από ανάλογες συνθήκες, της ίσης μεταχείρισης και της μη διάκρισης των χρηστών, συμπεριλαμβανομένων των χρηστών με αναπηρία, της πρόσβασης στο ταχυδρομικό δίκτυο υπό συνθήκες διαφάνειας, αναλογικότητας και αποφυγής διακρίσεων, καθώς επίσης και της προστασίας του υγιούς ανταγωνισμού. Ειδικά όσον αφορά στην εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης στα άτομα με αναπηρία, οι προσφερόμενες ψηφιακές υπηρεσίες θα πρέπει υποχρεωτικά να διατίθενται στην περίπτωση διαδικτυακών υπηρεσιών σε προσβάσιμη μορφή, υιοθετώντας το αναγνωρισμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση στάνταρ προσβασιμότητας του WCAG 2.0 σε επίπεδο συμμόρφωσης τουλάχιστον ΑΑ, ή αλλά πρότυπα προσβασιμότητας και ευχρηστίας στην περίπτωση υπηρεσιών ή/και εφαρμογών που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία διαδικτυακών υπηρεσιών».

    β) «1. ζ. Η προαγωγή των συμφερόντων των χρηστών η οποία, μεταξύ άλλων εξασφαλίζεται:
    ………….
    δδ) με την κάλυψη των αναγκών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, ιδίως μειονεκτούντων χρηστών και χρηστών με αναπηρία».

  • 10 Ιανουαρίου 2011, 13:12 | ACS AEE

    Προτεινόμενη τροποποίηση:
    γ. Η τήρηση των αρχών, κάτω από ανάλογες συνθήκες, της ίσης μεταχείρισης και της μη διάκρισης των χρηστών, της πρόσβασης τόσο των χρηστών όσο και των φορέων παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών στο ταχυδρομικό δίκτυο υπό συνθήκες διαφάνειας, αναλογικότητας και αποφυγής διακρίσεων, καθώς επίσης και της προστασίας του υγιούς ανταγωνισμού.

    Αιτιολόγηση:
    Η τροποποίηση είναι αναγκαία για να ισχύουν οι συγκεκριμένες αρχές στην παροχή μη ομαδοποιημένων (unbundled) υπηρεσιών κατά τη χρήση του Ταχυδρομικού Δικτύου του ΦΠΚΥ από άλλους φορείς ταχυδρομικών υπηρεσιών καθώς ή/και κατά τη χρήση τμήματος του Ταχυδρομικού Δικτύου του ΦΠΚΥ από τρίτους φορείς.

    Προτεινόμενη τροποποίηση:
    δδ) με την κάλυψη των αναγκών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, ιδίως μειονεκτούντων χρηστών, ήτοι των ανάπηρων.

    Αιτιολόγηση:
    Η τροποποίηση είναι αναγκαία ώστε να διευκρινιστεί ο όρος «μειονεκτούντων», δηλαδή εάν αφορά ανάπηρους ή τυχόν άλλο, άλλως να διευκρινιστεί.

  • 9 Ιανουαρίου 2011, 17:16 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΨΟΚΟΛΗΣ

    -Περιορισμοί στην πρόσβαση και τη χρήση ταχυδρομικών υπηρεσιών μπορούν να τεθούν επίσης σε περιπτώσεις διακίνησης ταχυδρομικών αντικειμένων που σε ενδεχόμενη μακροσκοπική παρατήρησή τους, φέρουν στο εξωτερικό μέρος τους ενδείξεις, που απάδουν στα χρηστά ήθη και τα νομίμως ισχύοντα ή αναφέρουν στην πλευρά του αποστολέα ή του παραλήπτη ονοματολογία κρατών που δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.

  • 8 Ιανουαρίου 2011, 19:56 | ΜΠΟΥΜΠΟΠΟΥΛΟΣ Γιώργος

    Αναφέρομαι στην παράγραφο 2 και θεωρώ ότι πρέπει να παρέχεται το δικαίωμα να προτείνουν την εφαρμογή του μέτρου και οι Υπουργοί Εσωτερικών και Προστασίας του Πολίτη.

  • 2 Ιανουαρίου 2011, 18:56 | ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΟΥΚΑΡΙΩΤΗΣ

    Για το 2.: Πρέπει να διευκρινισθεί περισσότερο το «Κατάσταση έκτακτης ανάγκης», διότι, σίγουρα θα βρεθούν εξυπνάκηδες, που θα αμφισβητούν την έκτακτη ανάγκη!
    Ως τέτοιες καταστάσεις μπορούν π.χ. να αναφερθούν περιπτώσεις κατασκοπείας, παράνομη δράση κομμάτων ή οργανώσεων, διακίνηση όπλων, ναρκωτικών κτλ., η ασφάλεια του Πολίτη, κίνδυνος για το Περιβάλλον και πολλές άλλες.
    Εν πάση περιπτώσει, δεν θα πρέπει επ΄ ουδενί να αμφισβητείται η απόφαση του Υπουργού ή του Υπουργικού Συμβουλίου.

  • 29 Δεκεμβρίου 2010, 18:17 | Ιουλιανός Νότος

    Σχετικά με το «δ. Η διασφάλιση των αρχών της εμπιστευτικότητας της αλληλογραφίας, του απορρήτου της ταχυδρομικής επικοινωνίας, της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής των πολιτών και της διαφύλαξης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας τους. Στις υποχρεώσεις του εδαφίου αυτού υπόκειται και το προσωπικό των φορέων παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών.»

    Η επικοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στην αλληλογραφία, ειδικά εν έτη 2010. Ένας νέος νόμος θα πρέπει ν6α συμπεριλαμβάνει και επικοινωνία ευρύτερα είτε αυτή είναι γραπτή, μέσω ταχυδρομίων, είτε ηλεκτρονική μέσω κάποιου πάροχου.
    Έτσι, θα περίμενα να γίνεται λόγος για «επικοινωνιακή υπηρεσία» και η οποία να διασφαλίζει το απόρρητο της επικοινωνίας, όπως ορίζει ο νόμος, είτε πρόκειται για ταχυδρομική υπηρεσία, είτε τηλεφωνική υπηρεσία, είτε για έναν τηλεπικοινωνιακό πάροχο ή/και υπηρεσία ανταλλαγής ηλεκτρονικών μηνυμάτων ή email. Επίσης, εφόσον η υπηρεσία δεν καταβάλει «τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια» για να διασφαλίζει την ασφαλή επικοινωνία να υπάρχουν και οι κατάλληλες ποινικές κυρώσεις. Ειδικά και για επικοινωνιακές υπηρεσίες οι οποίες πωλούν προσωπικα δεδομένα σε τρίτους.

  • 24 Δεκεμβρίου 2010, 14:21 | Στέφανος

    Θα περίμενα να συμπεριληφθούν στις αρχές του νομοσχεδίου και η «προστασία του πολίτη από τρομοκρατικές ενέργειες» ή η «αποτροπή διακίνησης προϊόντων εγκλήματος».
    Αυτό θα μπορούσε να γίνει πολύ απλά με τον έλεγχο δεμάτων κατα την προσκόμισή τους στα ταχυδρομεία και πρίν την αποστολή τους είτε με μακροσκοπικό έλεγχο είτε με κατάλληλα μηχανήματα.

  • 23 Δεκεμβρίου 2010, 22:15 | blogger Άναυδος

    Δεν γνωρίζω σε ποιο κεφάλαιο πάει αυτό που θέλω να πω.
    Είμαι σίγουρος όμως οτι σίγουρα εντάσσεται κάπου στο όλο πλαίσιο. Μάλιστα, είναι σχετικό με το κρισιμότερο σημείο της όλης υπόθεσης. Της στην πράξη εφαρμογής, στην καθημερινότητα των υπηρεσιών, οποιουδήποτε μέτρου, διάταξης, κανονιστικού πλαισίου, κοκ.

    [ … η βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, καθώς και η εξασφάλιση των μέσων συμμόρφωσης των ταχυδρομικών επιχειρήσεων προς τους κανόνες του ανταγωνισμού. … ]

    [1]
    Προσωπικό θέμα. Μένω στην περιοχή του ευρύτερου κέντρου. Εδώ και 2 χρόνια επισκέπτομαι όλα, μα όλα, τα υποκαταστήματα ΕΛΤΑ όλης της μεγάλης αυτής περιοχής για να βρω ταχυδρομική θυρίδα, κάθε περίπου 6 μήνες.
    α) – Πάντα μου απαντούν «δεν έχουμε, ελάτε στην αρχή του νέου έτους, πιθανόν να έχουμε τότε».
    β) – Δλδ πάντα, όποιον και υπάλληλο και αν ρωτήσω, σε οποιοδήποτε από αυτά: «ποιος είναι ο υπεύθυνος για τις Ταχυδρομικές Θυρίδες», πάντα, αντί να με παραπέμψει στον σχετικό υπάλληλο, απαντάει: «τι θυρίδες; – δεν υπάρχουν – άστο – δεν έχουμε – έλα τον Γενάρη – κλπ συναφή».
    Ακόμη και αν πάω στις 5 Ιανουαρίου, η απάντηση είναι προσαρμοσμένα ανάλογη.
    γ) – Έτσι, το φαιδρό της υπόθεσης είναι οτι δεν έφτασα ΠΟΤΕ, και σε κανένα κατάστημα, στον υπεύθυνο για τις ταχυδρομικές θυρίδες, έστω για να μάθω από υπεύθυνα χείλη περί του λόγου το αληθές.
    δ) – Υποψιάζομαι σοβαρά, όπως και υπαινίσσομαι ευθέως, οτι στα υποκαταστήματα ΕΛΤΑ της έντονα αστικής αυτής περιοχής έχουν άτυπα θεσμοθετηθεί ενδοεπαγγελματικές καταστάσεις που αφορούν την χρήση των θυρίδων αυτών. Είτε συναλλακτικά προς όφελος νομής συνολικά μεταξύ των υπαλλήλων, είτε απλής εγκατάλειψης των θυρίδων λόγω ενδεχόμενης όχλησης που ίσως δημιουργούν αυτές στον χώρο. Δεν γνωρίζω, πιθανολογώ. Η κατάσταση, όμως, είναι φαιδρότατη, και όπως την περιέγραψα.
    ε) – Μην με ρωτήσετε «και γιατί μια φορά δεν απαίτησες, με κατηγορηματικό τρόπο, να δεις τον υπεύθυνο;».

    Έχω βαρεθεί σε αυτήν την χώρα να είμαι «κατηγορηματικός πολίτης» απέναντι σε υπαλλήλους, είτε κρατικών είτε ιδιωτικών υπηρεσιών. Με αποτέλεσμα στην συνέχεια η στάση του υπαλλήλου να είναι τέτοια που αναγκάζομαι να γίνω ΚΑΙ εριστικός για «να βρω το δίκιο μου».
    Βαρέθηκα να καταλήγω εριστικός. Βαρέθηκα να πρέπει να μάχομαι για το δίκιο μου σε κάθε βήμα που κάνω σε κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες. Λες και ζω σε όρμο πειρατών όπου η καθημερινή ζωή είναι ένα αλισβερίσι κλωτσοπατινάδας, ΑΠΛΩΣ για τα αυτονόητα και ήδη θεσμοθετημένα.

    Αν βρει χρόνο ο κύριος Υπουργός, ή οι εμπλεκόμενοι σύμβουλοι, ας κάνουν το ίδιο «ταξίδι» αναζήτησης, χωρίς αναγγελία της ιδιότητας τους και χωρίς ύφος που «υποψιάζει» τον άλλον για την ιδιότητα τους, και να εξάγουν χρυσά συμπεράσματα. Για το τι γίνεται πέραν των διατάξεων, και της σιγουριάς περί της τελειότητας αυτών. Για την τελική ουσία οποιωνδήποτε διατάξεων είναι αλλού το θέμα, και θα το αναφέρω στην [2] παράγραφο.

    [2]
    Με αφορμή το δικό μου θέμα, λοιπόν, εξάγεται για μια ακόμη φορά ένα συμπέρασμα, που διαπιστώνουμε συνεχώς και για όλες τις υπηρεσίες, κρατικές ή ιδιωτικές.
    α) – Ποιος ασκεί τον έλεγχο για την τήρηση στις διατάξεις, πχ σαν αυτές που συζητάτε εδώ;
    β) – Πόσο συχνά;
    γ) – Τι δυνατότητες έχουν οι έλεγχοι έως και απέναντι σε εσωτερικά των τμημάτων διαπλεκόμενες καταστάσεις; (είναι οι δυσκολότερες στην ανίχνευση)
    δ) – Πόσο εξασφαλίζεται η μη διαπλεκόμενη σχέση του ελέγχοντος με τους ελεγχόμενους;
    ε) – Πόσο διασφαλίζεται ο ελέγχων από εξωθεσμικές παρεμβάσεις επηρεασμού του; (πχ καλυμμένου εκφοβισμού έως και απόπειρας χρηματισμού)
    στ) – Πόσο είναι, ο ελέγχων, ενισχυμένος σε μέσα και δυνατότητες ελέγχου;
    ζ) – Πως διασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας του ίδιου του ελέγχοντος;
    η) – Πως ελέγχεται ο ίδιος ο ελέγχων;
    θ) – Η πολιτική, και λοιπή ηγεσία υπεράνω του ελέγχοντος. Πως τον επέλεξε; Πως τον ενισχύει; Πόσο μελετά τις προτάσεις του; Πόσο έχει την βούληση να τις υλοποιεί;

    Πιστεύω, οτι χωρίς τα αναφερόμενα στο [2], και εν πάσει περιπτώσει συναφών προβληματισμών, τότε, οποιεσδήποτε διατάξεις δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα στην πράξη παρά μόνον την επίκληση τους μεταξύ διαδίκων, και υποθέτω, δεν είναι αυτός ο πρωταρχικός σκοπός οποιουδήποτε ρυθμιστικού πλαισίου, και οποιωνδήποτε κανονιστικών διατάξεων.

Σχόλια