Αρχική Αναδιοργάνωση ΥΠΑΆρθρο 24 – Υπηρεσίες επίγειας εξυπηρέτησης στους ελληνικούς αερολιμένες

Άρθρο 24 – Υπηρεσίες επίγειας εξυπηρέτησης στους ελληνικούς αερολιμένες

Οι διατάξεις του π.δ. 285/1998 (ΦΕΚ Α΄207), όπως ισχύει, εφαρμόζονται και στους ελληνικούς αερολιμένες, οι οποίοι δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 96/67 ΕΚ, που ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με το προαναφερόμενο προεδρικό διάταγμα, με εξαίρεση τις διατάξεις: α) του άρθρου 10 «ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ», β) της παραγράφου 3 του άρθρου 7 και της παραγρ. 2 του άρθρου 8, ως προς τον αριθμό των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης και τον αριθμό των αυτοεξυπηρετούμενων χρηστών αντίστοιχα, ο οποίος μπορεί να είναι στους παραπάνω αερολιμένες μικρότερος των δύο (2), γ) του άρθρου 14 (ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ) και δ) της παρ. 2 του άρθρου 24 (ΕΚΘΕΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ).

Σχόλια
  • 10 Αυγούστου 2010, 20:04 | Swissport Hellas Sud SA

    Σχόλια της Swissport Hellas Sud Α.Ε.
    επί του από 26.07.2010 σχεδίου νόμου με τίτλο «Αναδιοργάνωση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (Υ.Π.Α.) και άλλες διατάξεις»
    Ι. Επί του άρθρου 24
    Επί της ανωτέρω διάταξης παρατηρούμε – προτείνουμε τα εξής:
    1. Να τροποποιηθεί η ως άνω διάταξη προκειμένου να μην αποκλειστεί η εφαρμογή των άρθρων 7 παρ. 3, 8 παρ. 2 και 10 π.δ. 285/1998, δεδομένου ότι το άρθρο 10 (με την εξαίρεση των ρυθμίσεών του που προβλέπουν εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) παρέχει πλήρες και επαρκές σύστημα αρχών και διαδικασιών για τον περιορισμό του αριθμού των φορέων, σε περίπτωση που ο περιορισμός αυτός είναι πράγματι αναγκαίος. Εξάλλου, η πρόσφατη εμπειρία από την εφαρμογή του άρθρου 91 ν. 3842/2010 έχει καταδείξει ότι ο ελάχιστος αριθμός φορέων που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 3, 8 παρ. 2 π.δ. 285/1998 (δηλ. δύο φορείς κατ’ ελάχιστον) ανταποκρίνεται στις συνθήκες και τα χαρακτηριστικά των εν λόγω αερολιμένων, τα οποία ήδη επιτρέπουν την απρόσκοπτη δραστηριοποίηση τριών φορέων. Συνεπώς, τυχόν περιορισμός από τον οικείο κανονισμό του αριθμού των φορέων σε αριθμό μικρότερο των τριών (δηλ. σε έκταση μεγαλύτερη από αυτή που επιβάλλεται από τις αντικειμενικές συνθήκες χωρητικότητας του εκάστοτε αερολιμένα) θα συνιστά υπέρβαση της νομοθετικής εξουσιοδότησης που παρέχεται με την παρ. 4 του άρθρου 25, υποκείμενη σε δικαστικό έλεγχο. Το ίδιο θα ισχύει όταν ο ίδιος περιορισμός στηρίζεται σε λόγους οικονομικής βιωσιμότητας των δραστηριοποιούμενων επιχειρήσεων, οι οποίοι λόγοι δεν επιτρέπεται σύμφωνα με την πάγια νομολογία να δικαιολογήσουν τον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας. Για τους λόγους αυτούς και για την αποφυγή τυχόν δικαστικών διενέξεων που ενδέχεται να καθυστερήσουν έτι περαιτέρω την απελευθέρωση της παροχής υπηρεσιών επίγειας εξυπηρέτησης στους συγκεκριμένους α/λ, προτείνεται ήδη το άρθρο 24 να καθορίσει σε τρεις τον ελάχιστο αριθμό φορέων επίγειας εξυπηρέτησης στους συγκεκριμένους αερολιμένες. Τα περί του αντιθέτου αναφερόμενα από την εταιρία Olympic Handling περί ανεπάρκειας των υποδομών των εν λόγω αερολιμένων σε σχέση με τον αριθμό των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης είναι αβάσιμα. Διότι άλλο είναι το ζήτημα εάν χωρούν βελτιώσεις στις υποδομές των αερολιμένων για την εξυπηρέτηση ορισμένου αριθμού πτήσεων, και άλλο εάν η επάρκεια αυτή δοκιμάζεται από τη δραστηριοποίηση περισσοτέρων του ενός φορέων. Πράγματι, η επάρκεια των υποδομών εξαρτάται και συναρτάται μόνο με τον αριθμό των προς εξυπηρέτηση πτήσεων, χωρίς να επηρεάζεται από τον αριθμό των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης, ο οποίος από μόνος του δεν συνεπάγεται αύξηση της χρήσης των υποδομών.
    2. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη δηλ. και αν παρά τα ανωτέρω καταργηθεί το ελάχιστο όριο αριθμού φορέων και αυτοεξυπηρετούμενων χρηστών που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 3 και 8 παρ. 2 π.δ. 285/1998, πρέπει και μπορεί να διατηρηθεί η εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 10, το οποίο παρέχει πλήρες και επαρκές σύστημα αρχών, προϋποθέσεων και διαδικασιών, που μπορούν να διασφαλίσουν ότι ο όποιος περιορισμός του αριθμού φορέων θα είναι σύμφωνος με την κατοχυρωμένη από το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος οικονομική ελευθερία. Σε διαφορετική περίπτωση είναι αμφίβολη η ρυθμιστική επάρκεια και πυκνότητα της εξουσιοδοτικής διάταξης του άρθρου 25 παρ. 4 περ. α’ του νομοσχεδίου, με το οποίο παρέχεται εξουσιοδότηση στον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων για τον καθορισμό του αριθμού των φορέων σε κάθε αερολιμένα, παρά το γεγονός ότι τόσο οι διατάξεις των άρθρων 24 και 25 του νομοσχεδίου όσο και οι λοιπές εφαρμοζόμενες διατάξεις του π.δ. 285/1998 δεν περιέχουν επαρκή κριτήρια με βάση τα οποία θα μπορεί να πραγματοποιηθεί ο καθορισμός αυτός. Για τους ίδιους λόγους η ως άνω εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 25 παρ. 4 περ. α’ θα είναι αμφίβολης συνταγματικότητας από την άποψη του άρθρου 43 παρ. 2 εδ. β’ του Συντάγματος, εάν αποκλειστεί εξ ολοκλήρου η εφαρμογή του άρθρου 10 π.δ. 285/1998.
    3. Να τροποποιηθεί η ως άνω διάταξη προκειμένου να μην αποκλειστεί η εφαρμογή του άρθρου 14 π.δ. 285/1998, το οποίο προβλέπει ετήσιες διαβουλεύσεις μεταξύ του Οργανισμού Διαχείρισης, της επιτροπής χρηστών και των φορέων εκάστου αερολιμένα καθώς και εκπροσώπου της αρμόδιας Αεροπορικής Αρχής. Οι διαβουλεύσεις αυτές θα είναι χρήσιμες ιδίως στην περίπτωση που διατηρηθεί η δυνατότητα περιορισμού των φορέων σε μόνον ένα, δεδομένου ότι στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων θα εξετάζονται οι τιμές των υπηρεσιών για τις οποίες έχει περιοριστεί ο αριθμός των φορέων.
    4. Απορρίπτουμε και αντιδρούμε έντονα στην πρόταση-σχόλιο της εταιρίας Goldair Handling περί δυνατότητας κοινής, μεταξύ περισσοτέρων φορέων επίγειας εξυπηρέτησης, χρήσεως εξοπλισμού και προσωπικού στους εν λόγω αερολιμένες. Πρώτον, διότι οι επιχειρησιακές δυσλειτουργίες που επικαλείται ως δικαιολογία της πρότασης αυτής δεν υφίστανται. Δεύτερο, διότι μια τέτοια κοινή χρήση, η οποία ορθώς απαγορεύεται τόσο από το π.δ. 285/1998 όσο και από την Οδηγία 96/67, αφενός θα οδηγήσει σε συμπράξεις περιοριστικές του ελεύθερου ανταγωνισμού, και αφετέρου θα νοθεύσει τη διαδικασία επιλογής των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης με βάση ποιοτικά κριτήρια και ειδικότερα την επάρκεια προσωπικού και εξοπλισμού την οποία ο κάθε φορέας μεμονωμένα και ανεξάρτητα από τους λοιπούς θα πρέπει να αποδεικνύει.
    5. Θα πρέπει να εξετασθεί η μη εφαρμογή στους συγκεκριμένους αερολιμένες και άλλων διατάξεων του π.δ. 285/1998, οι οποίες προβλέπουν συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οι οποίες προφανώς δεν προσιδιάζουν σε αερολιμένες που δεν εμπίπτουν στην Οδηγία 96/67 (λ.χ. άρθρο 13 περ. β’).
    ΙΙ. Επί της παρ. 1 άρθρου 25
    Επί της ανωτέρω διάταξης παρατηρούμε – προτείνουμε τα εξής:
    1. Να τροποποιηθεί η ως άνω διάταξη προκειμένου να εξαιρεθεί η εφαρμογή του άρθρου 6Α της υπ’ αριθμ. Δ3/Β/12686/2929/4-4-2007 απόφασης του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών (ΦΕΚ Β΄469), η οποία προστέθηκε με την απόφαση ΥΑ Δ3/Β/49699/ 11741/16.12.2009 (ΦΕΚ Β΄2455/16.12.2009). Πράγματι, το εν λόγω άρθρο 6Α ρυθμίζει θέματα τα οποία ήδη καλύπτονται από τα άρθρα 24 και 25 του νομοσχεδίου, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του π.δ. 285/1998. Συνεπώς, η διατήρηση του άρθρου 6Α διασπά την ενότητα της ρύθμισης και ενδέχεται να δημιουργήσει ερμηνευτικές περιπλοκές.
    ΙΙΙ. Επί της παρ. 2 άρθρου 25
    Επί της συνταγματικότητας της παραπάνω διάταξης σημειώνεται ότι αποτελεί ζήτημα συστηματικής και τελολογικής ερμηνείας τόσο του π.δ. 285/1998 όσο και του προτεινόμενου νομοσχεδίου, ως προς το κατά πόσο ήδη υφίσταται επαρκής ουσιαστική ρύθμιση, προκειμένου να είναι συνταγματικώς επιτρεπτή η ανάθεση στον Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων της εξουσιοδότησης να ρυθμίσει κανονιστικώς τα παραπάνω θέματα, ιδίως εκείνα (όπως τα υπό στοιχ. δ, ε, στ, ζ, η) για τα οποία δεν υφίσταται αναλυτική ρύθμιση στο π.δ. 285/1998.
    IV. Επί της παρ. 3 άρθρου 25
    Ίδετε παρατήρηση επί της παρ. 2 άρθρου 25.
    V. Επί της παρ. 4 άρθρου 25
    Σε συνδυασμό με όσα έχουμε παρατηρήσει επί του άρθρου 24 ανωτέρω, επισημαίνεται ότι ο περιορισμός του αριθμού των φορέων σε έκταση μεγαλύτερη από αυτή που επιβάλλεται από τις αντικειμενικές συνθήκες χωρητικότητας του συγκεκριμένου αερολιμένα θα συνιστά υπέρβαση της νομοθετικής εξουσιοδότησης, υποκείμενη σε δικαστικό έλεγχο. Το ίδιο θα ισχύει όταν ο ίδιος περιορισμός στηρίζεται σε λόγους οικονομικής βιωσιμότητας των δραστηριοποιούμενων επιχειρήσεων, οι οποίοι λόγοι δεν επιτρέπεται σύμφωνα με τη νομολογία να δικαιολογήσουν τον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας.
    Κατά τα λοιπά απορρίπτουμε το σχόλιο-πρόταση της εταιρίας Olympic Handling περί υιοθέτησης ως κριτηρίων επιλογής των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης των αριθμό και την εποχικότητα των πτήσεων που εξυπηρετούν. Τέτοιου είδους κριτήρια προφανώς δεν συνάδουν με τις διατάξεις και τους νομοθετικούς σκοπούς τόσο του π.δ. 285/1998, όσο και της Οδηγίας 96/67.
    VI. Επί της παρ. 5 άρθρου 25
    Επί της ανωτέρω διάταξης παρατηρούμε – προτείνουμε τα εξής:
    1. Η τιμολόγηση των παρεχομένων υπηρεσιών ως κριτήριο επιλογής των φορέων είναι αμφίβολης νομιμότητας και αποτελεσματικότητας. Ειδικότερα, η επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με την συγκεκριμένη διάταξη, δηλ. η συγκράτηση των τιμών και η αποφυγή καταχρηστικής τιμολόγησης σε αερολιμένες στους οποίους θα δραστηριοποιείται μόνο ένας φορέας, επιτυγχάνεται με αποτελεσματικότερο τρόπο εάν επιτραπεί ο ανταγωνισμός στους συγκεκριμένους α/λ, με τη δραστηριοποίηση τουλάχιστον τριών φορέων. Περαιτέρω, η επίτευξη του ίδιου σκοπού μέσω περιορισμών στην τιμολόγηση των υπηρεσιών προϋποθέτει ότι η προσφερόμενη τιμολόγηση θα διατηρείται σταθερή καθόλη τη διάρκεια της αντίστοιχης διοικητικής έγκρισης και σύμβασης του φορέα επίγειας εξυπηρέτησης με την αρμόδια αρχή. Ωστόσο, σύμφωνα με την πάγια νομολογία η ρύθμιση των τιμών και η εξασφάλιση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, συνιστούν θεμιτούς, κατ’ αρχήν, περιορισμούς της οικονομικής δραστηριότητας, εφόσον δεν παρεμποδίζουν ουσιωδώς την οικονομική λειτουργία της επιχειρήσεως παραγωγής και διαθέσεως των υπηρεσιών αυτών. Κατά συνέπεια, η καθοριζόμενη ανώτατη τιμή των προσφερομένων υπηρεσιών αφενός δεν μπορεί να είναι κατώτερη του κόστους παραγωγής και διαθέσεώς τους, ως κόστους παραγωγής νοούμενου του κόστους ορθολογικά οργανωμένης οικονομικής μονάδας του συγκεκριμένου κλάδου παραγωγής υπό συγκεκριμένες, κατά τόπο και χρόνο, οικονομικοτεχνικές συνθήκες και αφετέρου η ανώτατη τιμή πρέπει να περιλαμβάνει και εύλογο για μία ορθολογικά οργανωμένη επιχείρηση ποσοστό κέρδους (ΣτΕ 3551/2005, 1109/2003, 1686/2002, 3100, 369/1989, 2998/1988, 366/2008, 3633/2004 ΣΤΕ [Ολ.]). Με βάση τις συνταγματικές αυτές αρχές ο φορέας επίγειας εξυπηρέτησης θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να μεταβάλει την τιμολόγηση των υπηρεσιών του προκειμένου να την προσαρμόσει στα εκάστοτε δεδομένα (πελατεία, κόστος υπηρεσιών κ.λπ.) και να διασφαλίσει την οικονομική του βιωσιμότητα και εύλογη κερδοφορία. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί μέσω της εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 388, 288 και 281 Αστικού Κώδικα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ενώ η επιλογή του φορέα επίγειας εξυπηρετησης θα έχει πραγματοποιηθεί με βάση ορισμένη τιμολόγηση, η τελευταία ενδέχεται να μεταβληθεί κατά τη διάρκεια της παροχής των υπηρεσιών. Κατ’ αποτέλεσμα, η αρχική επιλογή του φορέα θα έχει λάβει χώρα με βάση ένα κριτήριο το οποίο εν τέλει δεν θα είναι πρακτικά και νομικά δυνατόν να τηρηθεί, με συνέπεια οι όροι και το αποτέλεσμα της διαγωνιστικής διαδικασίας για την επιλογή φορέων επιγειας εξυπηρέτησης να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
    Οι αμφιβολίες ως προς τη συνταγματικότητα της συγκεκριμένης ρύθμισης ενισχύονται και από το γεγονός ότι η εν λόγω μέθοδος δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος, καθώς η προστασία των χρηστών έναντι καταχρηστικών τιμολογήσεων επιτυγχάνεται εξίσου αποτελεσματικά από τη νομοθεσία περί ελεύθερου ανταγωνισμού. Ειδικότερα, φαινόμενα καταχρηστικής τιμολόγησης μπορούν να αντιμετωπισθούν τόσο με τη γενική απαγόρευση της καταχρηστικής εκμετάλλευσης δεσπόζουσας θέσης (άρθρο 2 ν. 703/1977) όσο και με κανονιστική παρέμβαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού (άρθρο 5 ν. 703/1977).
    Με βάση τα παραπάνω προτείνουμε την κατάργηση της ανωτέρω διάταξης του εδ. α’ παρ. 5 άρθρου 25.
    2. Η προβλεπόμενη από τα εδ. β’ και γ’ ομαδοποίηση αερολιμένων και η διεξαγωγή ενιαίου διαγωνισμού για το σύνολο της ομάδας θα προκαλέσει υπέρμετρο και δυσανάλογο περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας, δεδομένου ότι το π.δ. 285/1998 παρέχει λιγότερο επαχθείς εναλλακτικές λύσεις με τις οποίες μπορεί να αντιμετωπισθεί το ζήτημα της εξυπηρέτησης αερολιμένων για τους οποίους βεβαιωμένα δεν υφίσταται εμπορικό ενδιαφέρον από την πλευρά των φορέων. Ειδικότερα, μπορεί να προβλεφθούν υποχρεώσεις παροχής υπηρεσίων δημόσιου συμφέροντος, ώστε η διαγωνιστική διαδικασία να αφορά κατ’ αρχήν ένα αερολιμένα, με βάση τον οποίο θα επιλέγονται οι φορείς, ο φορέας όμως που θα επιλεγεί να έχει υποχρέωση παροχής υπηρεσιών και σε αερολιμένες μειωμένου εμπορικού ενδιαφέροντος (άρθρα 12 και 13 π.δ. 285/1998). Για τους λόγους αυτούς προτείνουμε την κατάργηση της ανωτέρω διάταξης και απορρίπτουμε το σχόλιο – πρόταση της εταιρίας Olympic Handling περί ομαδοποίησης αερολιμένων με βάση κριτήρια οικονομικής βιωσιμότητας – αποδοτικότητας των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης. Πράγματι, με βάση την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας τέτοιου είδους κριτήρια και σκοπιμότητες δεν επιτρέπεται να ληφθούν υπόψη για τον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας, όπως ενδέχεται να συμβεί εν προκειμένω μέσω της ομαδοποίησης αερολιμένων.

  • 10 Αυγούστου 2010, 15:17 | OLYMPIC HANDLING

    (α) Γενική Παρατήρηση στη Διαβούλευση
    Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι στην παρουσίαση του Σχεδίου Νόμου (Σχετικό Υλικό στο site της ΥΠΑ) αναφέρεται ότι η Olympic Handling παρέχει υπηρεσίες επί δεκαετίες στους ελληνικούς αερολιμένες. Τούτο είναι ανακριβές δεδομένου ότι η Olympic Handling είναι εταιρία η οποία συστάθηκε το έτος 2009 και παρέχει υπηρεσίες από την 30.6.2009. Η Ολυμπιακή Αεροπορία Υπηρεσίες Α.Ε. είναι η εταιρία που παρείχε υπηρεσίες επί δεκαετίες στους ελληνικούς αερολιμένες.

    (β) Άρθρο 24 του Σχεδίου Νόμου. Η εξαίρεση εφαρμογής του άρθρου 10 του πδ 285/1998 (Αρ. 9 της Οδηγίας 95/67 ΕΚ του Συμβουλίου σχετικά με την πρόσβαση στην αγορά υπηρεσιών εδάφους στους αερολιμένες της Κοινότητας).

    Καταστρατηγείται με το σχέδιο νόμου η πρόνοια που έχει λάβει η Οδηγία 95/67 και συναφώς το πδ 285/1998, αναφορικά με τη δυνατότητα επιβολής περιορισμών στον αριθμό των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης για μία ή περισσότερες κατηγορίες υπηρεσιών επίγειας εξυπηρέτησης, συμπεριλαμβανομένης της αποκλειστικής ανάθεσης σε έναν και μόνον παρέχοντα υπηρεσίες σε μία ή περισσότερες κατηγορίες υπηρεσιών εδάφους σε αερολιμένες και δικαιολογούνται από συγκεκριμένους περιορισμούς του χώρου τους ή της δυναμικότητάς τους, ιδίως σε συνάρτηση με τη συμφόρησή τους και το ποσοστό χρησιμοποίησης του χώρου, οι οποίοι εμποδίζουν το άνοιγμα στην αγορά ή/και την άσκηση της εξυπηρέτησης δι’ ιδίων μέσων. Πολλώ δε μάλλον όταν η Κοινοτική Οδηγία προβλέπει τη δυνατότητα περιορισμού των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης σε έναν και στην περίπτωση αεροδρομίων με επιβατική κίνηση άνω των δύο εκατομμυρίων επιβατών για τους ανωτέρω λόγους που προφανώς εξυπηρετούν μεταξύ άλλων και το δημόσιο συμφέρον.

    Κατά μείζονα λόγο, με την παραπάνω εξαίρεση εφαρμογής του αρ. 10 αγνοείται καθολικά η πραγματική κατάσταση των 34 αερολιμένων, παρά το γεγονός ότι στην παρουσίαση των βασικών αρχών και ρυθμίσεων του σχεδίου νόμου από το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων γίνεται ρητά λόγος για την ανάγκη πραγματοποίησης έργων που υπερβαίνουν το 1 δις ευρώ, ενδεικτικά επεκτάσεις κτιρίων, επιμηκύνσεις διαδρόμων προσγείωσης, αυξήσεις χώρων στάθμευσης αεροσκαφών, έργα συντήρησης και ασφαλείας αερομεταφορών.

    Στα αεροδρόμια – «Πύλες εισόδου» στη χώρα μας – αναγκαίες είναι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και επενδύσεις αναφορικά με τις υποδομές τους. Παρά την αναγκαιότητα αυτή, με το νέο σχέδιο νόμου δεν προβλέπεται ως λόγος περιορισμού του αριθμού των φορέων η έλλειψη των απαιτούμενων χώρων, με σκοπό να διασφαλίζεται η ορθή λειτουργία, συνύπαρξη και εργασία περισσοτέρων του ενός φορέων επίγειας εξυπηρέτησης και αυτοεξυπηρετούμενων χρηστών, όταν μάλιστα από το Μάιο του 2010 έχουν προκύψει πολλαπλά προβλήματα στη χρήση των 34 αεροδρομίων από τους φορείς και αυτοεξυπηρετούμενους χρήστες που συνηγορούν στην αναγκαιότητα διατήρησης κριτηρίων για την αξιολόγηση κατά περίπτωση του βαθμού απελευθέρωσης της αγοράς, τα οποία να σχετίζονται με τους περιορισμούς χώρου ή δυναμικότητας των εν λόγω αεροδρομίων και να προβλέπονται στις ίδιες τις εξουσιοδοτικές διατάξεις.
    Περαιτέρω, ο όποιος περιορισμός τυχόν επιβάλλεται με βάση τα ανωτέρω κριτήρια του άρθρου 10 του πδ 285/1998, σύμφωνα με τις διατάξεις του ίδιου άρθρου, πρέπει να στοιχειοθετείται και να συνοδεύεται από σχέδιο κατάλληλων μέτρων με σκοπό να αρθούν οι περιορισμοί καθώς και αντίστοιχο χρονοδιάγραμμα υλοποίησής τους. Παρά τον προφανή σκοπό της εν λόγω διάταξης και αυτή καταστρατηγείται, όπως επίσης και οι υπόλοιπες προβλέψεις του ίδιου άρθρου για ενημέρωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (παρ. 3), για το χρονικό όριο του περιορισμού των φορέων στα τρία έτη με σκοπό την εκ νέου αξιολόγηση της κατάστασης (παρ. 4) κ.ο.κ. Οι εν λόγω διατάξεις του άρθρου 10 διασφαλίζουν σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες διατάξεις του Π.Δ. αλλά και της Κοινοτικής Οδηγίας, μια ολοκληρωμένη συστηματική αντιμετώπιση της απελευθέρωσης των αεροδρομίων.

    Αντίθετα προς τα ανωτέρω, δίδεται στο σχέδιο νόμου η δυνατότητα στη Διοίκηση να περιορίζει σε έναν τους φορείς επίγειας εξυπηρέτησης για τις υπηρεσίες των κατηγοριών 3 και 5 του παραρτήματος του πδ 285/1998 (αρ. 25 παρ. 5 του σχεδίου νόμου), χωρίς όμως να τίθενται κριτήρια για τον εν λόγω περιορισμό.

    Διαφωνούμε με την εξαίρεση του άρθρου 10 για τους ανωτέρω λόγους και θεωρούμε ότι πρέπει να διατηρηθεί το πνεύμα του για λόγους διαφάνειας και αντικειμενικότητας των αποφάσεων της Διοίκησης και προστασίας της αγοράς. Εξάλλου, από τη δημοσιευθείσα αιτιολογική έκθεση δεν προκύπτει ο λόγος που οδήγησε στην ανωτέρω εξαίρεση.

    (γ) Άρθρο 24 του Σχεδίου Νόμου. Η εξαίρεση εφαρμογής του άρθρου 14 του πδ 285/1998 (Αρ. 13 της Οδηγίας 95/67 ΕΚ του Συμβουλίου σχετικά με την πρόσβαση στην αγορά υπηρεσιών εδάφους στους αερολιμένες της Κοινότητας).

    Διαφωνούμε με την εξαίρεση της υποχρέωσης διαβούλευσης μεταξύ του οργανισμού διαχείρισης, της επιτροπής χρηστών και της αρμόδιας Αεροπορικής Αρχής για την εφαρμογή των προβλέψεων του ΠΔ.

  • 10 Αυγούστου 2010, 14:17 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

    Σχόλια της Goldair Handling, σχετικά με τη διαβούλευση, με σκοπό την Αναδιοργάνωση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και άλλων διατάξεων:

    Η εισαγόμενη με τα άρθρα 24 και 25 του νομοσχεδίου ρύθμιση κινείται στην ορθή κατεύθυνση της απελευθέρωσης της αγοράς των υπηρεσιών επίγειας εξυπηρέτησης.
    Όμως η δυνατότητα περιορισμού του αριθμού των φορέων σε ορισμένα αεροδρόμια ακόμη και σε ένα πάροχο χωρίς να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι λόγοι του περιορισμού καθώς και τα κριτήρια επιλογής του μοναδικού παρόχου, οδηγεί σε ανασφάλεια δικαίου, πολλώ μάλλον αφού η διάταξη του άρθρου 24 αποκλείει την εφαρμογή του άρθρου 10 «ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ» του Π.Δ. 285/1998 χωρίς, με τις προτεινόμενες διατάξεις, να ρυθμίζεται το θέμα κατά τρόπο διεξοδικό.
    Η εμπειρία που αποκομίσθηκε από την εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 91 του Ν. 3842/2010 κατέδειξε ότι ορισμένες επιχειρησιακές δυσλειτουργίες οδήγησαν στην δημιουργία υπέρογκων και άσκοπων επιβαρύνσεων των φορέων, οι οποίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν στο μέλλον με την χορήγηση της δυνατότητας κοινής χρήσεως εξοπλισμού και προσωπικού, ειδικά στα αεροδρόμια με μικρή ή εποχική επιβατική κίνηση.
    Ειδικά δε για τα αεροδρόμια αυτά θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο του αποκλεισμού της δυνατότητας αυτοεξυπηρέτησης, η οποία καθιστά την βιωσιμότητα του φορέα παροχής υπηρεσιών προς τρίτους προβληματική.
    Τέλος, όσον αφορά την τιμολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών για τις κατηγορίες 3 και 5 , πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι σε αρκετούς περιφερειακούς αερολιμένες ή ομάδες αυτών , επιχειρούν κατ’ αποκλειστικότητα αεροπορικές εταιρείες όπου έχοντας την επιλογή της αυτοεξυπηρέτησης , κατέχουν συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων εταιρειών , καθιστώντας τη συγκεκριμένη ρύθμιση ως τροχοπέδη στον υγιή ανταγωνισμό των φορέων επίγειας εξυπηρέτησης.

Σχόλια