Ο παρών νόμος αποτελεί προσαρμογή στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας 2014/94/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22ας Οκτωβρίου 2014, για την ανάπτυξη υποδομών εναλλακτικών καυσίμων στην Ένωση, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η εξάρτηση από το πετρέλαιο και εν γένει από τα υγρά συμβατικά καύσιμα και να περιοριστούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον τομέα των μεταφορών.
Με τον παρόντα νόμο ορίζονται ελάχιστες προδιαγραφές για τη δημιουργία υποδομών εναλλακτικών καυσίμων, περιλαμβανομένων των σημείων επαναφόρτισης των ηλεκτρικών οχημάτων και των σημείων ανεφοδιασμού φυσικού αερίου (LNG και CNG) και υδρογόνου. Τέλος, ορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές για την επαναφόρτιση, τα σημεία ανεφοδιασμού και προδιαγραφές για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται η πληροφόρηση των χρηστών.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 01 – Αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής (Άρθρο 1 της Οδηγίας 2014/94/EE)"
#1 Σχόλιο Από ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ (ΕΛΛΑΣ) ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Α.Ε Στις 27 Οκτώβριος, 2016 @ 16:57
Αναφορικά με την ενσωμάτωση στην Ελληνική Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για την ανάπτυξη υποδομών εναλλακτικών καυσίμων έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
1. Το φυσικό αέριο κατά την καύση του έχει σχεδόν ίδιες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου σε σχέση με το υγραέριο (προπάνιο και βουτάνιο) και επομένως δεν αποτελεί μία λύση φιλικότερη προς το περιβάλλον σε σχέση με την υπάρχουσα στο εμπόριο εναλλακτική του υγραερίου (LPG).
CH4 1 CO2 2 H2Ο
C4H10 4 CO2 5 H2Ο
25% 40%
2. Το φυσικό αέριο είναι ένα 100% εισαγόμενο προϊόν το οποίο προωθείται απευθείας στον τελικό καταναλωτή. Δεν υφίσταται δηλαδή καμία επεξεργασία στη Ελλάδα και επομένως έχει μηδενική προστιθέμενη αξία κατά την εισαγωγή και διάθεση του. Αντίθετα, το υγραέριο που διατίθεται στο εμπόριο για τις οδικές μεταφορές ή σε φιάλες για οικιακή/επαγγελματική χρήση είναι ένα προϊόν διύλισης του αργού πετρελαίου, παράγεται δηλαδή από τα εγχώρια διυλιστήρια και αποφέρει μία προστιθέμενη αξία της τάξης του 10% η οποία παραμένει εντός του Ελλαδικού χώρου και συνεισφέρει ανάλογα στην ελληνική οικονομία.
3. Το φυσικό αέριο δε παρέχει την ευελιξία στον τελικό καταναλωτή που παρέχει το υγραέριο για τον λόγο ότι το φυσικό αέριο δύσκολα συμπυκνώνεται και άρα αποθηκεύεται σε φιάλες, γεγονός που δεν βοηθά στην εξάπλωση του σε οικιακή/αστική χρήση όπου η απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή (αγωγοί) δεν θα είναι διαθέσιμη.
4. Η χρήση του φυσικού αερίου χρήζει ακριβών υλικοτεχνικών υποδομών, όπως ειδικού τύπου (π.χ. αυξημένου πάχους μετάλλου και ειδικών συνδέσεων των επιμέρους μερών) αγωγούς διακίνησης και φιάλες αποθήκευσης, για την αποφυγή διαρροής του προϊόντος. Οι υποδομές αυτές δεν κατασκευάζονται μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, επομένως για την ανάπτυξη των υποδομών για την χρήση του φυσικού αερίου απαιτείται εισαγωγή του εξοπλισμού από το εξωτερικό και επομένως μεταφορά κεφαλαίου εκτός του Ελλαδικού χώρου και της εγχώριας οικονομίας.
5. Το φυσικό αέριο τυγχάνει κρατικής επιδότησής και για τον λόγο αυτό εμφανίζεται στον καταναλωτή με χαμηλότερη τιμή από το υγραέριο. Αποτελεί δηλαδή μία λύση η οποία εμφανίζεται πιο οικονομική στον καταναλωτή αλλά όχι με καθαρά οικονομοτεχνικά κριτήρια και άρα δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα.
6. Σχετικά με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, πιστεύουμε ότι η φόρτιση αυτών θα πρέπει να γίνεται σε κατάλληλα εξοπλισμένους ιδιωτικούς ή δημόσιους χώρους στάθμευσης και όχι σε πρατήρια ανεφοδιασμού καυσίμων. Η πολύωρη παραμονή των αυτοκινήτων σε πρατήρια καυσίμων τα οποία ως επί το πλείστων δεν διαθέτουν ειδικούς χώρους στάθμευσης δεν ενδείκνυται για λόγους ασφαλείας και θα πρέπει να αποφεύγεται.