Αρχική Ανασυγκρότηση Υπουργείου ΝαυτιλίαςΆρθρο 1: Σκοπός – ΑρμοδιότητεςΣχόλιο του χρήστη dhmos | 17 Δεκεμβρίου 2012, 20:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'dhmos' | 17 Δεκεμβρίου 2012, 20:21

    Με το νόμο 1753 του 1919 επί κυβέρνησης Βενιζέλου πήρε για πρώτη φορά επίσημη μορφή το Λιμενικό Σώμα, στο οποίο ανατέθηκε ο έλεγχος και η εποπτεία της εμπορικής ναυτιλίας. Η αυτοτέλεια του Σώματος επιτεύχθηκε επί Μεταξά με τον νόμο 345 του 1936, με τον οποίο ιδρύθηκε Υφυπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Από τότε η διαπλοκή Λιμενικού Σώματος και υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) είναι όλο και μεγαλύτερη, γεγονός που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα του δυτικού κόσμου. Από το 1945 που μεταφέρθηκε στον Πειραιά το Υπουργείο, ο αριθμός των λιμενικών συνεχώς αυξάνει, με αποτέλεσμα να αποτελεί σήμερα τον σκελετό του. Όλες οι απόπειρες διαχωρισμού των δύο εμφανώς αντικρουόμενων λειτουργιών, δηλαδή από τη μια ενός αστυνομικού σώματος (του Λιμενικού) και ενός οικονομικού υπουργείου (του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας) προσέκρουαν πάντοτε στην αντίδραση του ίδιου του Σώματος που είχε ήδη γιγαντωθεί, αλλά κυρίως στη θέληση των εφοπλιστών, οι οποίοι έχουν συνδέσει την ικανοποίηση των συμφερόντων τους με την υπάρχουσα κατάσταση και φαίνεται ότι θεωρούν το Λιμενικό Σώμα ως κατάλληλο για τη χάραξη και την εφαρμογή της ναυτιλιακής πολιτικής, όπως την καταλαβαίνουν αυτοί. Υποτίθεται ότι το Λιμενικό Σώμα συγκροτήθηκε στα πρότυπα της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ και της Γαλλίας, όμως η ιστορική εξέλιξη του σώματος αυτού στην Ελλάδα πολύ γρήγορα πήρε διαφορετικό δρόμο και η σημερινή του κατάληξη είναι να μονοπωλεί σημαντικούς τομείς της οικονομικής, αναπτυξιακής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Μια ματιά στο οργανόγραμμα του ΥΕΝ είναι αποκαλυπτική. Μέσω του αρχηγού και του υπαρχηγού του Λιμενικού Σώματος ελέγχονται όλες οι κρίσιμες διευθύνσεις του υπουργείου, που καμιά σχέση δεν έχουν με δραστηριότητα ακτοφυλακής (αστυνόμευση ακτών, θαλασσών και λιμένων). Το Λιμενικό Σώμα προσέφερε για πολλά χρόνια υπηρεσίες, στελεχώνοντας το ΥΕΝ μαζί με πολιτικούς υπαλλήλους. Όμως ο καιρός πέρασε, οι ανάγκες αστυνόμευσης στη θάλασσα μεγάλωσαν, ήλθαν τα ναρκωτικά, η αρχαιοκαπηλία, η παράνομη μετανάστευση, η λαθρεμπορία πετρελαίου. Μεγάλωσε παράλληλα και το Λιμενικό. Προσελήφθη πολύς κόσμος (υπερβαίνουν τις 7.500 σήμερα οι οργανικές θέσεις και στο μέλλον προβλέπεται να ξεπεράσουν τις 10.000), εξοπλίστηκε, προμηθεύτηκε πολλά πλωτά, χερσαία και εναέρια μέσα. Τι παρατηρούμε, όμως; Αντί όλο αυτό το δυναμικό μαζί με τον άρτιο και πανάκριβο εξοπλισμό του να το διαθέτουν για το σκοπό που το διαθέτουν όλα τα Λιμενικά Σώματα του πλανήτη, αυτοί θεώρησαν φρόνιμο να γαντζωθούν στο Υπουργείο Ναυτιλίας, στελεχώνοντάς το όλο και περισσότερο με λιμενικούς και να προσπαθούν να το στρατιωτικοποιήσουν πλήρως, ικανοποιώντας έτσι πλέον προσωπικές ανάγκες και φιλοδοξίες και σκοπιμότητες. Στο ΥΕΝ την πολιτική με τη σημερινή δομή και στελέχωση του υπουργείου την παράγει ο Αρχηγός του Λιμενικού Σώματος σε συνεργασία με τους Λιμενικούς Αξιωματικούς που προΐστανται στο 90% των διευθύνσεων του υπουργείου. Για του λόγου το αληθές, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον ισχύοντα Οργανισμό του ΥΕΝ: Εκεί θα δείτε τι κατάφεραν οι λιμενικοί μέχρι σήμερα, χρησιμοποιώντας τους εκάστοτε υπουργούς και νομοθετώντας με τη μέθοδο του σαλαμιού κάθε τόσο νέους οργανισμούς και νόμους και πώς εξελίχτηκε το Σώμα σε κατεστημένο. Ο Οργανισμός του ΥΕΝ (π.δ. 242/99) προβλέπει μεταξύ άλλων για τις αρμοδιότητες του Λιμενικού Σώματος: - Κλάδο Ναυτιλιακής Πολιτικής, που συντονίζει τις ενέργειες για την οργάνωση, βελτίωση, προστασία και ανάπτυξη της ναυτιλίας, τη σύνδεσή της με την εθνική οικονομία, τη στήριξη του θαλάσσιου τουρισμού, την παρακολούθηση θεμάτων ναυτικής εργασίας, μητρώων ναυτικών και ναυτικής εκπαίδευσης. Καλά, μπορούν αξιωματικοί να χαράζουν ναυτιλιακή πολιτική και να βρίσκουν τρόπους να τη συνδέουν με την οικονομία; Ο κλαδάρχης (υπερυπουργός ή καίσαρας) αντικατέστησε τους Υπουργούς Εξωτερικών, Οικονομικών, Εργασίας, Τουρισμού, Παιδείας)!!!! - Υπηρεσία Μητρώου ναυτικών εταιρειών. Καλά, οι επιχειρήσεις στη στεριά σε τι διαφέρουν από αυτές στη θάλασσα; Πάει κι ο υπουργός Βιομηχανίας!!! - Διεύθυνση θαλασσίων συγκοινωνιών. Πάει κι ο υπουργός Μεταφορών!!! - Διεύθυνση ναυτικής εργασίας. Πάει κι ο υπουργός Εργασίας. Όλα τα επαγγέλματα τα καταφέρνει, αλλά τους ναυτικούς δεν μπορεί, και τους άφησε στους ειδικούς!!! - Διεύθυνση εκπαίδευσης ναυτικών. Ένας διευθυντής λιμενικός τα καταφέρνει όσο όλο το υπουργείο Παιδείας!!! - Διεύθυνση επιθεώρησης πλοίων. Όλα τα κράτη συνεργάζονται με νηογνώμονες. Εμείς έχουμε τους ειδικούς επί των πλοίων. Άραγε πόσοι από τους υπηρετούντες λιμενικούς γνωρίζουν το αντικείμενο που λέγεται πλοίο; Πότε πρόλαβαν να ταξιδέψουν για να λάβουν την απαραίτητη τεχνογνωσία; - Λιμενικές αρχές εσωτερικού και εξωτερικού. Του εσωτερικού τις καταλαβαίνουμε. Του εξωτερικού; Πρόκειται για τα περιβόητα Προξενικά Λιμεναρχεία που κατάφεραν να ιδρύσουν σε όλες τις χώρες και στέλνουν εκεί ανώτερους λιμενικούς αξιωματικούς. Ο επίσημος σκοπός τους είναι να υπηρετούν τους έλληνες ναυτικούς, στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών, γιατί έτσι οδηγούν -μ’ αυτή την εφεύρεση- τους έλληνες ναυτικούς που έχουν παράπονα από τα πλοία στα Προξενικά Λιμεναρχεία μόνο (θεσμοθετημένη αρχή βλέπετε) και όχι στα ελληνικά προξενεία ή τις αρχές της ξένης χώρας που ενδεχομένως θα έδενε το καράβι μετά από τέτοιες καταγγελίες. Ρωτήστε όποιον ναυτικό θέλετε. Εκείνος θα σας τα πει καλύτερα». Επίσης ο θεσμός αυτός χρησιμοποιείται για την προώθηση των συντεχνιακών συμφερόντων του Σώματος και εκτός συνόρων. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης όλων αυτών των αρμοδιοτήτων; Η δημιουργία μιας μιλιταριστικής πυραμίδας σε πολιτικό υπουργείο, όπου όλα καταλήγουν στον Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος. Τις αρμοδιότητες του Αρχηγού καταγράφει το άρθρο 5 παρ. 3 του Οργανισμού: Ο Αρχηγός προσυπογράφει όλα τα έγγραφα των υπηρεσιακών μονάδων που προωθούνται για τελική υπογραφή στον Υπουργό ή Γενικό Γραμματέα καθώς και τα προωθούμενα σχέδια νόμων, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων. Μ’ άλλα λόγια, η πολιτική ηγεσία υπογράφει ό,τι θέλει ο Αρχηγός, νομοθετεί ό,τι θέλει ο Αρχηγός, ακούει ό,τι θέλει ο Αρχηγός. Ο Αρχηγός χαράζει τη ναυτιλιακή πολιτική, κάνει ναυτική εκπαίδευση, λύνει εργασιακά θέματα, ελέγχει ναυτιλιακές εταιρείες, εγκρίνει κατασκευές πλοίων, κ.ο.κ. Κατά τα άλλα, η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του ΥΕΝ εφαρμόζει την πολιτική και το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Το κακό είναι ότι μέσα σ’ αυτό το κλειστό συντεχνιακό σύστημα υπονομεύονται ακόμα και οι αρμοδιότητες που δικαιωματικά ανήκουν στο Λιμενικό. Μια από τις σπουδαιότερες είναι βέβαια η επιχείρηση διάσωσης στη θάλασσα. Ο θάλαμος επιχειρήσεων του ΥΕΝ, μας εξηγεί το έμπειρο στέλεχος του υπουργείου, είναι εξολοκλήρου στελεχωμένος από λιμενικούς αξιωματικούς. Από αυτούς ίσως κάποιοι να έχουν τελειώσει τη σχολή εμποροπλοιάρχων, αλλά μετά προσλήφτηκαν στο Σώμα και τους βαφτίσανε καπεταναίους χωρίς να έχουν καπετανεύσει ούτε μία ώρα σε μεγάλο καράβι. Θα 'πρεπε να υπάρχουν εκεί δοκιμασμένοι καπεταναίοι του εμπορικού ναυτικού που έχουν αντιμετωπίσει φουρτούνες και δύσκολες καταστάσεις στη διάρκεια της καριέρας τους και έχουν εμπειρία από χειρισμούς και συμπεριφορές μεγάλων πλοίων με κόσμο. Αλλά δεν αφήνουν κανένα να μπει στις τάξεις τους. Το τίμημα είναι δυστυχώς βαρύ και γνωστό. Όσο για τους συνδικαλιστές του Λιμενικού Σώματος, αυτοί προβληματίζονται για την άρση του στρατιωτικού χαρακτήρα της υπηρεσίας τους, όμως φοβούνται ότι, αν εξομοιωθούν με τα άλλα σώματα ασφαλείας (αστυνομία, πυροσβεστική), θα στερηθούν τα ωφελήματα που τους εξασφαλίζει η σημερινή κατάσταση. Στη Σουηδία, στην πρώτη χώρα της Ευρώπης, το Λιμενικό Σώμα είναι ένα κομμάτι της Αστυνομίας, το maritime police. Στην Ισπανία το ίδιο. Στην Ιταλία το ίδιο. Όλα αυτά είναι αστυνομικά σώματα ενός υπουργείου. Μήπως λοιπόν πρέπει να συζητήσουμε αν θέλουμε ένα Λιμενικό Σώμα στα πρότυπα του United States Coast Guard μια και οι ταυτότητές μας όπως θα δείτε πίσω γράφουν Hellenic Coast Guard; Συνεπώς θα πρέπει: 1. Άμεση απαλλαγή των Λιμενικών από τα καθήκοντα πέρα της αστυνόμευσης και υπαγωγή τους στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. 2. Στελέχωση του ΥΕΝ από πολιτικό εξειδικευμένο προσωπικό ή συγχώνευσή του με το υπουργείο Μεταφορών. 3. Μοίρασμα των αρμοδιοτήτων του υπουργείου στα καθ’ ύλη αρμόδια: Παιδείας, Εξωτερικών, Δικαιοσύνης, Εργασίας, Οικονομικών, κλπ. 4. Άμεση πρόσληψη εν ενεργεία καπεταναίων με πραγματική εμπειρία σε καράβια για τον θάλαμο επιχειρήσεων διάσωσης.