Αρχική Κώδικας Ιδιωτικού Ναυτικού ΔικαίουΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΠΙ ΠΛΟΙΟΥ (άρθρα 17-47)Σχόλιο του χρήστη ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ | 23 Ιανουαρίου 2023, 21:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ' | 23 Ιανουαρίου 2023, 21:28

    Ενώ στην Αιτιολογική Εκθεση (άρθρο 42 παρ. 1 περ. α ) αναφέρεται, ότι : « Στην πρώτη τάξη κατατάσσονται όπως και κατά το παρελθόν.. τα τέλη και δικαιώματα που βαρύνουν το πλοίο » και ότι «…οι απαιτήσεις αυτές ως προς την ταυτότητα και την έκτασή τους νοούνται όπως μέχρι σήμερα », στο κείμενο του σχεδίου Νόμου εισάγεται μία διακριτική μεταχείριση υπέρ του δημόσιου (Λιμένα), η οποία δεν υπήρχε, αφού αναφέρεται ότι : « …τα βαρύνοντα το πλοίο τέλη και δικαιώματα του ελληνικού Δημοσίου..». Αυτή η διατύπωση, όμως, στερεί, αδικαιολόγητα, κατά την γνώμη του υπογράφοντος, τα δικαιώματα των Λιμένων επί των πλοίων, τα οποία, ανέκαθεν, εξασφαλίζονταν, με το ναυτικό προνόμιο του 205 παρ. 1 Κ.Ι.Ν.Δ., ανεξαρτήτως του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους, βάσει πάγιας νομολογίας, τουλάχιστον μέχρι το 2016 (για την περίπτωση του Ο.Λ.Π. Α.Ε.). Πραγματικά ο ν. 4404/2016 περί πλήρους ιδιωτικοποιήσεως του Ο.Λ.Π. Α.Ε. δεν άλλαξε το καθεστώς των ναυτικών προνομίων του πρώτου Λιμένα της Χώρας. Παρά ταύτα, η επίλυση του σχετικού νομικού ζητήματος εκκρεμεί ενώπιον του Αρείου Πάγου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, de lege ferenda, δεν θα ήταν λογικό και δίκαιο, πιστεύω, να μην απολαμβάνουν ναυτικού προνομίου τα, εκ φύσεως ανταποδοτικού χαρακτήρα, δικαιώματα επί πλοίων, τα οποία έχουν δικαίωμα να επιβάλλουν οι ιδιωτικοποιημένοι, πλέον, μεγάλοι Λιμένες της Χώρας (δηλ. επί του παρόντος, ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη). Πρόκειται για ένα ναυτικό προνόμιο, το οποίο πολλές νομοθεσίες μεγάλων Κρατών αναγνωρίζουν, αφού αποτελεί και ένα κίνητρο για την διαρκή βελτίωση των παρεχόμενων λιμενικών υπηρεσιών προς χρήστες του Λιμένα, οι περισσότεροι, όμως, των οποίων απολαμβάνουν ναυτικού προνομίου επί των απαιτήσεών τους. Εξάλλου, θα ήταν, άνιση μεταχείριση (άρθρο 4 του εν ισχύει Συντάγματος) να κατατάσσονται προνομιακά απαιτήσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σ’ ένα Λιμάνι, αλλά το τελευταίο, ενώ επιτρέπει σ’ όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιούνται ανεμπόδιστα στο Λιμάνι και παρέχει αδιάλειπτα και αδιάκοπα όλες τις λιμενικές υπηρεσίες του με εκτέλεση μεγάλων έργων υποδομής και επενδύσεων, που αντιστοιχούν σε υψηλές δαπάνες, τελικά, να μην κατατάσσεται προνομιακά, με προδήλως άκρως δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις για το ίδιο. Εξάλλου, ως γνωστόν λιμενικά τέλη αναγνωρίζει, ρητά, και ο Κανονισμός της Ε.Ε. 2017/352 (βλ. άρθρα 2 και 12) ανεξάρτητα, από τον χαρακτήρα δημόσιο ή ιδιωτικό του κάθε Ευρωπαϊκού Λιμένα (ad. σχετική θεωρία Α. Αντάπασης, Λ. Αθανασίου 2020, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 298, σημ. 593, όπου, μάλιστα, αναφέρεται η πρόταση για εξασφάλιση με προνόμιο των ανωτέρω απαιτήσεων, σύμφωνα με τη Δ.Σ. 1993). Ας μου επιτραπεί, κατά συνέπεια, η πρόταση να υπάρξει τροποποίηση της διατάξεως του άρθρου 42 παρ. 1 περ. α του Κ.Ι.Ν.Δ. ως εξής : « 1. Από τις απαιτήσεις κατά προσώπου που εκμεταλλεύεται πλοίο για δικό του λογαριασμό, εξοπλίζονται με προνόμιο επί του πλοίου από τη γέννησή τους μόνο : α) οι συναφείς προς την ναυσιπλοΐα φόροι, τα βαρύνοντα το πλοίο τέλη και δικαιώματα για παροχή λιμενικών υπηρεσιών, οι οποίες παρέχονται από λιμενικό οργανισμό, είτε δημόσιο, είτε ιδιωτικό οποιασδήποτε νομικής μορφής ..».