Αρχική Τουριστικά πλοίαΆρθρο 19: Γενικές ΔιατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΕΝΩΣΗ ΜΑΡΙΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ | 14 Μαΐου 2013, 13:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΜΑΡΙΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ' | 14 Μαΐου 2013, 13:06

    ΘΕΜΑ: Διαβούλευση Σχεδίο Νόμου ‘‘Τουριστικά πλοία και άλλες διατάξεις‘‘ Στα πλαίσια της διαβούλευσης του ως άνω σχεδίου νόμου και εκπροσωπώντας την Ένωση Μαρινών Ελλάδας (ΕΜΑΕ) σας δηλώνουμε ότι αναφορικά με τα θέματα των Φορέων Διαχείρισης των τουριστικών λιμένων (Μαρίνες) που φιλοξενούν σκάφη αναψυχής και αποτελούν τα μέλη μας, έχοντας ως γνώμονα τη βελτίωση του Σχεδίου Νόμου, έχουμε να κάνουμε τις παρακάτω επισημάνσεις και προτάσεις : 1. Άρθρο 3. Ναύλωση Στα πλαίσια της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, στην παρ. 3 του άρθρου 3, να παρέχεται και στους φορείς διαχείρισης των τουριστικών λιμένων (μαρινών) το δικαίωμα εκναύλωσης των επαγγελματικών πλοίων αναψυχής. 2. Άρθρο 6. Μητρώο και Αρχείο επαγγελματικών πλοίων αναψυχής Να προβλεφθεί η ελεύθερη πρόσβαση των φορέων διαχείρισης τουριστικών λιμένων στον πίνακα των επαγγελματικών πλοίων αναψυχής προκειμένου να διευκολύνεται η αντιπαραβολή και η ορθή τιμολόγηση των υπηρεσιών προς τα σκάφη αυτά (με ή χωρίς επιβολή ΦΠΑ). 3. Άρθρο 8. Ειδικές Ρυθμίσεις. Τα ποσά ως κατ’ ελάχιστον ποσά καλύψεων των ασφαλιστικών κινδύνων να ανταποκρίνονται στη φύση των κινδύνων από θαλάσσια συμβάντα (perils of the sea). Ειδικότερα στην περίπτωση (γγ) Πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης, επισημαίνουμε ότι η ρύπανση από ένα σκάφος μπορεί να προκαλέσει ζημιές τόσο σε παρακείμενα σκάφη και εγκαταστάσεις εντός του θαλασσίου χώρου της όσο και σε χρήστες και εν γένει εγκαταστάσεις της χερσαίας ζώνης της Μαρίνας υψηλού κόστους στο θαλάσσιο περιβάλλον εντός ή εκτός λιμένος. Στην περίπτωση που το σκάφος δεν καλύπτεται επαρκώς ασφαλιστικά, τότε το υψηλό κόστος αποκατάστασης των εκτεταμένων ζημιών καλείται να καταβάλει ο Φορέας Διαχείρισης της μαρίνας για την ανάγκη της επαναφοράς του θαλάσσιου αλλά και χερσαίου περιβάλλοντος στην προτεραία κατάσταση. Κατά συνέπεια, από την εμπειρία μας και λαμβανομένου υπόψη της φύσης του κινδύνου και του αριθμού των ζημιωθέντων από την πρόκληση ρύπανσης, δεν θα πρέπει να είναι μικρότερο από €250.000,00. Ομοίως τα αναγραφόμενα ποσά των καλύψεων που αφορούν την αστική ευθύνη θα πρέπει να ανταποκρίνονται στις συνθήκες και τη φύση των θαλάσσσιων κινδύνων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα ελάχιστα κατά νόμο ποσά αστικής ευθύνης για τα ΙΧΕ αυτοκίνητα (με μέγιστο αριθμό επιβατών τα 5 άτομα) ανέρχονται στο ποσό € 750.000,00 για θάνατο και σε ποσό € 500.000,00 για τις υλικές ζημιές. Θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να γίνει ειδική μνεία στις διατάξεις αυτές, προς άρση κάθε αμφισβήτησης, ότι οι προβλεπόμενες καλύψεις ισχύουν υποχρεωτικώς και καθόλη τη διάρκεια ελλιμενισμού τους. 4. Άρθρο 9. Επαγγελματικά τουριστικά Ημερόπλοια. Στις παρ. 2 και 4 του ως άνω άρθρου, φρονούμε ότι η παραβολή, επιβίβαση και αποβίβαση των επιβατών από χώρους λιμένα, θα προυποθέτει την πρηγούμενη σύμφωνη γνώμη του εκάστοτε φορέα διαχείρισης του λιμένα καθώς και την αποδοχή των εκάστοτε εγκεκριμένων τιμολογίων ελλιμενισμού. Επίσης, σε κάθε περίπτωση, ο φορέας διαχείρισης του λιμένα και όχι η Λιμενική Αρχή θα είναι αρμόδια για τη διαχείριση των εγκαταστάσεων, του εξοπλισμού και των διαδικασιώνεπιβίβασης, αποβίβασης, πρόσδεσης και παραβολής των επαγγελματικών ημερόπλοιωνή αγκυροβολίας των πλοίων αυτών, τη θέση αναμονής τους καθώς και κάθε άλλο λειτουργικό μέτρο εξυπηρέτησης των πλοίων αυτών και των επιβατών τους. 5. Άρθρο 11. Πλοία αναψυχής με ξένη σημαία (σε συνδυασμό με τα Άρθρα 2 και 3) Στην παρ. 1 του ως άνω άρθρου, τίθεται ο περιορισμός ότι (επί λέξει) «…Με την επιφύλαξη της διάταξης της παρ. 1 περίπτωση β’ του άρθρου 3, τα πλοία αναψυχής με ξένη σημαία δε μπορούν να εκκινούν από ελληνικούς λιμένες ή να παραλαμβάνουν επιβάτες από ελληνικούς λιμένες με σκοπό την εκτέλεση ταξιδιών αναψυχής ή και περιήγησης με καταβολή ναύλου μεταξύ λιμένων ή και ακτών της ελληνικής επικράτειας.» Ο συγκεκριμένος περιορισμός (απαγόρευση) δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Θεωρούμε ότι το ισχύον καθεστώς αποκλεισμού των επαγγελματικών σκαφών με ξένη σημαία εκτός ΕΟΚ, ΕΟΧ και ΕΖΕΣ θα πρέπει να τροποποιηθεί/μεταβληθεί για τους παρακάτω λόγους :α. Για την εναρμόνιση του παρόντος Σχεδίου Νόμου με την γενική διακήρυξη και εφαρμογή από την Χώρα μας της απελευθέρωσης όλων των κλειστών επαγγελμάτων με σκοπό την προώθηση της ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Οι διατάξεις όπως αυτές των άρθρων 3 παρ. 1 (α), παρ. 3 (α) και (β), του άρθρου 11 και του άρθρου 12 δημιουργούν αντικίνητρα στον θαλάσσιο τουρισμό και ενδεχομένως έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις του Ν. 3844/2010 περί προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2006/123 της ΕΕ. β. Για την αναλογική εφαρμογή και στην περίπτωση των σκαφών αναψυχής κάτω των 49 επιβατών, των διατάξεων του Ν. 3872/2010 (ΦΕΚ 148 Α) που αίρει το cabotage σε πλοία με σημαία τρίτων χωρών. γ. Για την αύξηση της προσέλευσης τουριστικών σκαφών αναψυχής στην Ελλάδα, αφού την κρίσιμη αυτή περίοδο δυστυχώς αντί να έρχονται τέτοια σκάφη στην Ελλάδα, φεύγουν. Η μόνη ελπίδα είναι οι μεγάλοι Yachting Operators του εξωτερικού οι οποίοι, δηλώνουν έτοιμοι, αμέσως με την άρση του cabotage, να φέρουν σκάφη για μόνιμο ελλιμενισμό (HOMEPORTING) και επαγγελματική δραστηριότητα στη χώρα μας, κάτι το οποίο θα αυξήσει ουσιαστικά την ανταγωνιστικότητα του κλάδου αλλά και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα τονώσει το εμπόριο. δ. Επειδή μέχρι τώρα, οι γειτονικές χώρες κυρίως η Τουρκία και η Κροατία επωφελούνται από την διατήρηση σε ισχύ της εν λόγω διάταξης - απαγόρευσης, προσελκύοντας πολλά επαγγελματικά σκάφη των προαναφερόμενων Yachting Operators αυτών στις μαρίνες τους. ε. Για τη δημιουργία νέου ρεύματος τουριστών, υψηλού βιοτικού επιπέδου και οικονομικής επιφάνειας, αφού η μέχρι σήμερα αδυναμία προσέλκυσης των σκαφών αυτών αναγκάζει τους υψηλής ποιότητας και οικονομικής επιφάνειας τουρίστες να επιλέξουν άλλους προορισμούς εκτός Ελλάδας. στ. Λόγω της ταλαιπωρίας που υφίστανται εξαιτίας της υποχρεωτικής επιβίβασης ή/και αποβίβασης από λιμένα εκτός Ελλάδος μειώνεται δραστικά το ενδιαφέρον των προαναφερόμενων τουριστών για την Χώρα μας ως τουριστικό προορισμό. 6. Άρθρο 12. Τέλος Παραμονής και πλόων (ΤΠΠ) ιδιωτικών πλοίων αναψυχής Επί της αρχής η θεσμοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου, εν μέσω κρίσης και λίγο πριν την έναρξη της θερινής περιόδου, φρονούμε ότι εκτός από άκαιρη είναι εντελώς απαράδεκτη και άδικη.. Κατ’αρχήν παρέχει φοροαπαλλακτικά κίνητρα για την επιδίωξη χαρακτηρισμού ενός ιδιωτικού σκάφους ως επαγγελματικό. Επιπροσθέτως, δεν έχει τον χαρακτήρα του τέλους, αλλά μάλλον ισοδυναμεί με φόρο, καθόσον προβλέπεται κατά κανόνα η ετήσια καταβολή του (εκτός αν συντρέχουν σωρευτικά οι τιθέμενες χρονικές και ποσοστικές προυποθέσεις της παρ. 7.δ). Επίσης είναι άστοχη και αναποτελεσματική αφού το ποσό που θα συγκεντρωθεί, εάν συγκεντρωθεί, στα Δημόσια Ταμεία θα είναι της τάξεως μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ενώ η ζημιά που ενδεχομένως θα επιφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη αφού εκτός από τα έσοδα που θα χαθούν για το Δημόσιο με την αποχώρηση ιδιωτικών σκαφών, θα χαθούν και θέσεις εργασίας. Η Ένωση Μαρινών Ελλάδας είχε προτείνει να μην επιβληθεί ΤΠΠ αλλά εάν τελικώς επιβληθεί η θεσμοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου, θα πρέπει να είναι αντίστοιχη στο καθεστώς ‘διοδίων‘ και ως τέτοια πρέπει να επικοινωνηθεί από όλους τους αρμόδιους φορείς. Η Λιμενική Αρχή (και όχι η Δ.Ο.Υ) να είναι η αρμόδια υπηρεσία είσπραξης δίνοντας όμως ρητά τη δυνατότητα είσπραξης από τους Φορείς Διαχείρισης των τουριστικών λιμένων κατά τη διακριτική τους ευχέρεια. Σκοπός είναι η εξυπηρέτηση και η αποφυγή ταλαιπωρίας του πελάτη δηλ. των επιβαινόντων τουριστών και πληρωμάτων που επισκέπτονται τη χώρα μας, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες μαρίνες όπου το αρμόδιο Λιμενικό Τμήμα αδυνατεί να τους εξυπηρετήσει επαρκώς λόγω μεγάλης απόστασης από τη μαρίνα ή κατά τη διάρκεια υψηλής τουριστικής κίνησης. Δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί, φρονούμε ότι το επιβαλλόμενο ετήσιο ΤΠΠ με την έννοια και τη μορφή ΔΙΟΔΙΟΥ, δεν πρέπει να ξεπερνά : Μήκος Μηχανοκίνητα σκάφη (€) Ιστιοπλοϊκά σκάφη (€) 12μ 0 0 12,01-15μ 40 ανά μέτρο 0 15,01-50μ 40 ανά μέτρο 30 ανά μέτρο 50,01 και άνω 1.600 (συνολικά) 1.100 (συνολικά) Για τα σκάφη που παραμένουν μικρότερο του έτους χρονικό διάστημα, να καταβάλλεται αναλογικά στον ανωτέρω πίνακα το ετήσιο ΤΠΠ για 1 ή 3 ή 6 μήνες. Άλλωστε το αρμόδιο Υπουργείο, οφείλει να καταρτίσει την αντίστοιχη αναλογιστική μελέτη, ούτως ώστε να είναι σε θέση να αξιολογήσει το τελικό ποσό το οποίο θα εισπράξει από τα ιδιωτικά σκάφη αναψυχής, καθόσον η Ένωση Μαρινών Ελλάδος, εκπροσωπώντας 20 από τις μεγαλύτερες Μαρίνες της Ελλάδος με 8.500 θέσεις ελλιμενισμού, διαβλέπει ότι με την ψήφιση του μέτρου αυτού θα υπάρξει μαζική φυγή ιδιωτικών σκαφών αναψυχής που ελλιμενίζονται σήμερα στις ελληνικές μαρίνες με αποτέλεσμα την απώλεια, πολλπλασίων εσόδων για τις μαρίνες και το ελληνικό κράτος (ΦΠΑ, παράπλευρες εμπορικές δραστηριότητες, θέσεις εργασίας, κοκ). 7. Άρθρο 13. Ναυταθλητικά σκάφη. Να γίνει ρητή μνεία ότι δεν νοούνται ως ναυταθλητικά σκάφη, τα μηχανοκίνητα ώστε να αποφευχθούν άδικες φοροαπαλλαγές. Επίσης, θα μπορούσε να τεθεί ως κριτήριο χαρακτηρισμού ενός σκάφους, ως ναυταθλητικού, όχι η συμμετοχή του αλλά ο τερματισμός αυτού σε αναγνωρισμένους (διεθνείς ή εγχώριους) ναυταθλητικούς αγώνες. 8. Άρθρο 17. Φοροαπαλλαγές Στην παρ. 1 δεν διευκρινίζεται επαρκώς, αν και εφόσον τα επαγγελματικά σκάφη αναψυχής του παρόντος νόμου, απαλλάσσονται από το ΦΠΑ του ελλιμενισμού και των λοιπών παρεχομένων υπηρεσιών στους τουριστικούς λιμένες (μαρίνες). Αντίθετα υπάρχει ρητή πρόβλεψη για τον εφοδιασμό καυσίμων (παρ. 3 του άρθρου 17). Σε κάθε περίπτωση, όλα τα επαγγελματικά σκάφη αναψυχής πρέπει να απαλλάσσονται από το ΦΠΑ στις υπηρεσίες ελλιμενισμού και άλλων παροχών στις μαρίνες. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΑΡΙΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ Δ.Σ