Αρχική Θαλάσσιος και Αλιευτικός ΤουρισμόςΆρθρο 20- Αλιευτικός ΤουρισμόςΣχόλιο του χρήστη Σισία Ρούσση | 17 Μαΐου 2011, 18:18
Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Ταχ. Δ/νση Ακτή Βασιλειάδη, Πύλη Ε 1 - Ε 2, Τ.Κ. 185 10 τηλ: 213 1371700 - 213 1374700, φαξ: 210 4191561- 210 4191562 Επικοινωνία με το υπουργείο Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Έχοντας την επαγγελματική εμπειρία 2 ετών από την οργάνωση επιτυχημένων δραστηριοτήτων αλιευτικού τουρισμού την περίοδο 2005-2006, χωρίς την υποστήριξη από κάποιο πρόγραμμα αλλά σε συνεργασία με αλιευτικό συνεταιρισμό στην λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού, θα ήθελα να συνεισφέρω κατ’ αρχήν με ορισμένες πληροφορίες: α) Η όλη δραστηριότητα είχε γενικό τίτλο «ζήστε την λιμνοθάλασσα μαζί με τους ψαράδες», υποδηλώνοντας έτσι τον χαρακτήρα που δινόταν στα προγράμματα που εφαρμόζονταν. β) Η δραστηριότητα αλιευτικού τουρισμού στις λιμνοθάλασσες, χωρίς καθόλου να υποτιμώ αντίστοιχες θαλάσσιες δραστηριότητες, έχει τα εξής ιδιαίτερα πλεονεκτήματα στο χώρο και το χρόνο: - η αλιευτική περίοδος δίνει τη δυνατότητα ανάπτυξης δραστηριοτήτων εκτός της τυπικής τουριστικής περιόδου, δηλαδή στη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα, παρατείνοντας την περίοδο τουρισμού, - προσφέρει συνθήκες ασφάλειας (ήπιες), κατάλληλες για τη συμμετοχή παιδιών και ομάδων νέων σε όλη τη διάρκεια του έτους, - δίνει τη δυνατότητα συνδυασμού του αλιευτικού τουρισμού με τον οικοτουρισμό και την εκπαίδευση. Παράλληλα με τα προηγούμενα, η ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων αποτελεί κίνητρο για την προστασία του περιβάλλοντος και των χώρων εργασίας, υποδοχής/φιλοξενίας από τους ψαράδες, καθώς και τη μέριμνα για τη διατήρηση σε καλή κατάσταση των υποδομών από το κράτος, συμβάλλοντας θετικά και στις συνθήκες ζωής και εργασίας των ψαράδων. γ) Από τις ανταλλαγές εμπειριών με οργανώσεις ψαράδων της Ελλάδας, Ιταλίας και της Ισπανίας σχετικά με το νομικό πλαίσιο που διέπει την δραστηριότητα στις χώρες αυτές, αποκομίσαμε ότι στην Ισπανία, σύμφωνα με το διαμορφωνόμενο (2005) πλαίσιο η άσκηση δραστηριοτήτων αλιευτικού τουρισμού αφορούσε αποκλειστικά επαγγελματίες ψαράδες ενώ στην Ιταλία η νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα παράλληλης χρήσης των επαγγελματικών αλιευτικών σκαφών ως αλιευτικά και ως τουριστικά (Σχετικές πληροφορίες περιλαμβάνονται στην τελική έκθεση του προγράμματος με τίτλο «Diversification Activities Based on local Resources Special Characteristics» - DAF Project 2003/C 115/08-07 - αντικείμενο του οποίου ήταν η διερεύνηση δυνατοτήτων επαγγελματικής διαφοροποίησης των αλιέων στις χώρες Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία). Ως γενικό συμπέρασμα, θεωρώ ότι ο νόμος πρέπει να διασφαλίσει κατά το δυνατότον αποκλεισμό «ιμιτασιόν» δραστηριοτήτων αλιευτικού τουρισμού, ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια για οικονομικές ενισχύσεις άλλου τύπου δραστηριοτήτων, που δεν θα σχετίζονται με τους ίδιους τους επαγγελματίες ψαράδες. Οι δραστηριότητες τουριστικού χαρακτήρα γύρω από την εντατική ιχθυοκαλλιέργεια, θεμιτές και αναγκαίες, δεν πρέπει να μπουν κάτω από την ίδια ομπρέλα με τον αλιευτικό τουρισμό, αφού αποτελούν ένα τελείως διαφορετικό προϊόν με άλλου είδους στόχευση. Σε σχέση με το παραπάνω αλλά και στην προσπάθεια συμβολής στη διαμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου όρων και προϋποθέσεων για την ανάπτυξη του θαλάσσιου και αλιευτικού τουρισμού, πιστεύω ότι θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη τα ακόλουθα: 1. Τα κύρια χαρακτηριστικά των εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως η αυθεντικότητα, η επαφή με τη φύση (δεν περιλαμβάνονται κοσμοπολίτικες προτάσεις), η βιωματική εμπειρία (συμμετοχή σε δράσεις ή και η εθελοντική προσφορά εργασίας). 2. Η μορφολογία της χώρας και η συνεπεία αυτής διαμόρφωση ιδιαίτερων κοινωνικοοικονομικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών σε περιοχές όπως τα νησιά και η παράκτια ζώνη (περιλαμβανομένων των λιμνοθαλασσών) 3. Οι πιέσεις που ασκούνται στις τοπικές κοινωνίες των εξαρτώμενων από την αλιεία περιοχών από την εφαρμογή της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, και του Μεσογειακού Κανονισμού. Βάσει αυτών, α) Ο αλιευτικός τουρισμός, ως εναλλακτική μορφή τουρισμού, δεν νοείται αποκομμένος από δράσεις • βιωματικής εμπειρίας (όχι επιδεικτικές όπως προβλέπεται στο σχέδιο νόμου), • περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και γνωριμίας με τον τοπικό πολιτισμό (περιλαμβανομένων και των γαστριμαργικών συνηθειών που σχετίζονται με τα αλιευτικά προϊόντα). Στα πλαίσια αυτά, ως θεμελιώδες στοιχείο και προϋπόθεση του αλιευτικού τουρισμού πρέπει να θεωρηθεί η εμπλοκή των επαγγελματιών αλιέων και των αλιευτικών σκαφών. Κατά δεύτερο λόγο, η ενημέρωση/ευαισθητοποίηση για την τήρηση των όρων άσκησης της ερασιτεχνικής αλιείας. β) Για τις εξαρτημένες από την αλιεία περιοχές, ο αλιευτικός τουρισμός πρέπει παράλληλα να αντιμετωπιστεί και ως μια στοιχειωδώς αντισταθμιστική δραστηριότητα έναντι των επιπτώσεων από την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων στην άσκηση της αλιείας. Η τέτοιας αντίληψης αντιμετώπιση εναρμονίζεται με την ευθύνη της πολιτείας για διατήρηση της κοινωνικής συνοχής σε περιοχές όπως είναι οι προαναφερόμενες. Το ίδιο ισχύει και για τις εξαρτώμενες από την αλιεία και επιπροσθέτως προστατευόμενες περιοχές, για τις οποίες εκ προοιμίου η οικονομική δραστηριότητα σχετίζεται άμεσα με τον θαλάσσιο και αλιευτικό τουρισμό. γ) Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει για τις λιμνοθαλάσσιες περιοχές, οι οποίες εμφανίζουν ιδιαίτερο παραγωγικό και οικολογικό ενδιαφέρον, ενώ τα σκάφη, κατά κανόνα μικρά και ιδιαίτερης ναυπηγικής, θα πρέπει να εξαιρεθούν από τους όρους (αριθμός επιβαινόντων κλπ.) που τίθενται για τα σκάφη ανοιχτής θάλασσας. Συνοψίζοντας, εξ ορισμού ο αλιευτικός τουρισμός πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει σε πραγματικές συνθήκες τη ζωή των επαγγελματιών αλιέων, το περιβάλλον στο οποίο ζουν και εργάζονται, τον πολιτισμό. Είναι επιβεβλημένη η κατοχύρωση της χρήσης των αλιευτικών σκαφών περιλαμβανομένων και αυτών των λιμνοθαλασσών και ως σκάφη αλιευτικού τουρισμού, με μέριμνα κυρίως για τον εξοπλισμό ασφαλείας των επιβαινόντων και όχι την επιβολή υψηλών δασμολογικών και αδειοδοτικών επιβαρύνσεων και πολύπλοκων διαδικασιών και προϋποθέσεων (αριθμός ναύλων κλπ.). Επιπλέον, θα πρέπει να κατοχυρώνεται η δυνατότητα της συμμετοχής των τουριστών στην άσκηση της αλιείας μαζί με τους επαγγελματίες αλιείς θέτοντας περιοριστικούς όρους στη χρήση των αλιευτικών εργαλείων και την ποσότητα των αλιευμάτων. Οποιοδήποτε στοιχείο από τα αναφερόμενα παραπάνω είναι στην διάθεσή σας.