Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 27 Δεκεμβρίου 2012, 15:51 | Γιώργος Καταπόδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Υπάρχει πρόβλημα εναρμόνισης του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου που αφορά στα τέλη επιβατών Εξωτερικού με τον Κανονισμό (ΕΟΚ) 4055/1986 της 22.12.1986, και συνεπώς προτείνουμε δύο τροπολογίες με στόχο να εναρμονίζεται πλήρως το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο με την κοινοτική νομοθεσία, η οποία επιβάλλει την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών και απαγορεύει την επιβολή, εντός κράτους μέλους, λιμενικών τελών για τις εσωτερικές ή ενδοκοινοτικές μεταφορές, τα οποία διαφέρουν από τα λιμενικά τέλη που επιβάλλονται στις μεταφορές μεταξύ κρατών μελών και τρίτων χωρών, εφόσον το διαφορετικό αυτό ύψος των τελών δεν δικαιολογείται αντικειμενικώς. Η επιβολή στους επιβάτες πλοίων που προσεγγίζουν ή έχουν τελικό προορισμό λιμένα τρίτης χώρας λιμενικών τελών διαφορετικών από τα τέλη που επιβάλλονται στους επιβάτες πλοίων με προορισμό λιμένα του εσωτερικού ή των κρατών μελών, χωρίς αυτό το διαφορετικό ύψος των τελών να αποτελεί συνάρτηση του κόστους των λιμενικών υπηρεσιών που παρέχονται σε αυτές τις κατηγορίες των επιβατών, συνιστά περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, ο οποίος αντιβαίνει στην κοινοτική νομοθεσία και ιδιαίτερα στο άρθρο 1 του κανονισμού 4055/86. Η σχετική διάταξη δεν επιτρέπει να επιβάλλονται για τα δρομολόγια με προορισμό λιμένες τρίτων χωρών λιμενικά τέλη τα οποία διαφοροποιούνται με κριτήριο την απόσταση των λιμένων αυτών ή τη γεωγραφική θέση τους, εφόσον η διαφοροποίηση μεταξύ των τελών αυτών δεν δικαιολογείται αντικειμενικώς από τη διαφορετική μεταχείριση της οποίας τυγχάνουν οι επιβάτες λόγω του προορισμού τους ή του λιμένα αναχωρήσεώς τους. Προτείνονται συνεπώς οι ακόλουθες τροποποιήσεις των υφισταμένων διατάξεων:

  – Προστίθεται περίπτωση “v” στη παράγραφο 2.Β του άρθρου 6 του Ν. 2399/1996 (όπως τροποποιήθηκε και ισχύει μεταγενέστερα), το οποίο ούτως τροποποιείται και διαμορφώνεται ως εξής:
  «1. Σε κάθε επιβάτη που επιβιβάζεται σε ή αποβιβάζεται από πλοίο … Το πιο πάνω τέλος επιβάλλεται σε επιβάτες που συμμετέχουν:
  i. …
  «v. για κάθε επιβάτη που εκτελεί ημερήσια – μονοήμερη εκδρομή (αναχώρηση και επιστροφή το ίδιο βράδυ και με το ίδιο πλοίο) μεταξύ ελληνικών λιμένων ή επεκτείνεται και σε λιμένες του εξωτερικού ή προσεγγίζει απευθείας σε λιμένα του εξωτερικού, για κάθε λιμάνι που προσεγγίζει το πλοίο, περιλαμβανομένου και του αφετήριου λιμένα».

  – Περαιτέρω, το άρθρο 20 του Ν. 3622/2007 τροποποιείται ως εξής:
  «2. Το τέλος χρήσεως λιμένα συνίσταται σε συνολικό ποσοστό 5% στην τιμή του εισιτηρίου ή του ναύλου και αναγράφεται στα εισιτήρια αναλυτικά ως 2,5% υπέρ του φορέα διοίκησης και εκμετάλλευσης του λιμένα επιβίβασης και 2,5% υπέρ του φορέα διοίκησης και εκμετάλλευσης του λιμένα αποβίβασης. Το ανωτέρω τέλος εισπράττεται και αποδίδεται με ευθύνη αυτών που τα εκδίδουν στο λογαριασμό του δικαιούχου, μαζί με υπεύθυνη δήλωση και κατάσταση εμφαίνουσα τον αριθμό των εκδοθέντων εισιτηρίων ή ναύλων και το καταβλητέο χρηματικό ποσό».
  Κατά συνέπεια, από τη συγκεκριμένη παράγραφο (παρ. 2 άρθρ. 20 Ν. 3622/2007) δ ι α γ ρ α φ ε τ α ι η εξής φράση: «Σε περίπτωση που ο λιμένας επιβίβασης ή αποβίβασης βρίσκεται στο εξωτερικό, το συνολικό ποσοστό του τέλους εισπράττεται υπέρ του φορέα διοίκησης και εκμετάλλευσης του λιμένα του εσωτερικού».