1.α. Ο πλοιοκτήτης ή ο εφοπλιστής πλοίου αναψυχής ή επαγγελματικού τουριστικού ημερόπλοιου, υποχρεούται να διαθέτει ασφάλιση σε ισχύ, σύμφωνα με τις παρ.2 και 3, για την κάλυψη των αναφερόμενων κινδύνων και απαιτήσεων που ανακύπτουν κατά την εκτέλεση πλόων, τον ελλιμενισμό και την αγκυροβολία. Η ύπαρξη της απαιτούμενης ασφάλισηςαποδεικνύεται από ένα ή περισσότερα πιστοποιητικά, στην ελληνική ή αγγλική γλώσσα, τα οποία κατέχονται επί του πλοίου.
β. Σε περίπτωση διαπίστωσης από την αρμόδια Λιμενική Αρχή, μη τήρησης των υποχρεώσεων της περ. (α), επιβάλλεται το μέτρο της απαγόρευσης απόπλου του πλοίου ή του σκάφους, μέχρι προσκομίσεως του πιστοποιητικού στην Λιμενική Αρχή, ανεξαρτήτως των κυρώσεων της περ. (η) της παρ. 2 του άρθρου 19.
2.Τα πλοία αναψυχής και τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοιαολικής χωρητικότητας ίσης ή μεγαλύτερης των 300 «Ο.Χ.» (grosstonnage/gt), υπάγονται στο καθεστώς ασφάλισης του π.δ. 6/2012 (Α΄ 7).
3. Ορίζεται πλαίσιουποχρεωτικής ασφάλισης πλοίου αναψυχής ή επαγγελματικού τουριστικού ημερόπλοιουολικής χωρητικότητας μικρότερης των 300 gtγια την, κατ’ ελάχιστον,κάλυψη της αστικής ευθύνης για σωματικές βλάβες ή θάνατο, υλικές ζημιές και πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης από πρόσκρουση, σύγκρουση, ναυάγιο ή οποιαδήποτε άλλη αιτία συνιστά ναυτικό ατύχημα, ως εξής:
α. Για τα πλοία αναψυχής, ισχύουν τα κάτωθι, ελάχιστα, όρια κάλυψης, ανά αναλαμβανόμενο κίνδυνο:
αα. αστική ευθύνη για θάνατο ή σωματικές βλάβες επιβαινόντων και τρίτων, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά πρόσωπο και επτακόσιες χιλιάδες (700.000) ευρώ, ανά συμβάν,
αβ. αστική ευθύνη για υλικές ζημιές επιβαινόντων και τρίτων,εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά συμβάν,
αγ.αστική ευθύνη για πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000 ) ευρώ, ανά συμβάν.
β. Για τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοια, ισχύουν τα κάτωθι, ελάχιστα, όρια κάλυψης, ανά αναλαμβανόμενο κίνδυνο:
βα. αστική ευθύνη για θάνατο ή σωματικές βλάβες επιβαινόντων και τρίτων, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά πρόσωπο και ενάμιση εκατομμύριο (1.500.000) ευρώ, ανά συμβάν,
ββ. αστική ευθύνη για υλικές ζημιές επιβαινόντων και τρίτωνεκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ευρώ, ανά συμβάν,
βγ. αστική ευθύνη για πρόκληση θαλάσσιας ρύπανσης, εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000 ) ευρώ, ανά συμβάν.
4. Τα επαγγελματικά τουριστικά ημερόπλοια επιτρεπόμενης μεταφορικής ικανότητας άνω των δώδεκα (12) επιβατών, τα οποία εκτελούν διεθνή μεταφορά ή εντάσσονται στην «Κατηγορία Α» ή στην «Κατηγορία Β» και εκτελούν ενδομεταφορές, σύμφωνα με το άρθρο 4 της Οδηγίας 2009/45/ΕΚτου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Μαΐου 2009 (L 163), για τους κανόνες και τα πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία, υπάγονται στο καθεστώς ευθύνης, ασφάλισης και αποζημιώσεων που προβλέπονταιστον Κανονισμό (ΕΚ) 392/2009του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, σχετικά με την ευθύνη των μεταφορέων που εκτελούν θαλάσσιες μεταφορές επιβατών, σε περίπτωση ατυχήματος(L 131) και τον ν. 4195/2013 (Α΄ 211).
Η ημερομηνια αλλαγης στα ποσα ασφαλισης πρέπι να γινει σε ημερομηνια που δεν επηρεαζει τη χρηση . Οι ασφαλιστικες πρεπει να εχουν το χρονο να αλλαξουν τα σχετικα Εγγραφα ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ωστε να αναφγραφουν τα νεα ποσα καθως οι ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ειναι απαραιτητες για τη κινηση των σκαφων. Να εχει γινει ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ 1η Ιανουαριου του επόμενου ετους απο ψηφιση για παραδειγμα θα ητνα ια λυση. ευχαριστω
Καλησπέρα Η οποια αλλαγή θα πρέπει να γινει δίνοντας τη χρονικη δυνατοτητα στις Αφαλιστικες εταιριες να προσαρμόσουν τις βεβαιωσεις ασφαλισης στα νεα ποσα και οχι οπως την τελευταια φορά που εν μεσω σαιζον επρεπε να αλλαζουν δημιουργονατς τελικα προβλημα στα σκαφη που δεν μπορουσαν να μετακινηθουν εν μεσω περιοδου χρησης. η 1η ιανουαριου επομενου ετους απο ψηφηση ειναι καλη ημερομηνια για να εφαρμοστει. ευχαριστω
Παράγραφος 1(α): Η θέσπιση υποχρέωσης ασφάλισης πλοίων αναψυχής και ημεροπλοίων και κατά τον ελλιμενισμό τους, αποτελεί θετική εξέλιξη και ικανοποιεί υφιστάμενο αίτημα της ΕΜΑΕ.
Παράγραφος 1(β): Σε περίπτωση παράβασης των υποχρεώσεων ασφάλισης που προβλέπονται στην περ. (α), εκτός από την απαγόρευση απόπλου, όπως προβλέπει η διάταξη της παραγράφου (β), προτείνεται επιπλέον να επιβάλλεται αυστηρό πρόστιμο στον πλοιοκτήτη, εφοπλιστή και ιδιοκτήτη, φυσικό ή νομικό πρόσωπο. Η απαγόρευση απόπλου από μόνη της δεν επαρκεί καθώς μεταφέρει στη μαρίνα το πρόβλημα του ανασφάλιστου σκάφους και προφανώς του αδιάφορου πλοιοκτήτη με όλους τους σχετικούς κινδύνους που συνεπάγεται η εν λόγω αδιαφορία, π.χ. πρόκληση ναυαγίου, ρύπανσης και ζημιών στα παρακείμενα σκάφη.
Το πρόστιμο θα κινητοποιήσει περισσότερο τα ευθυνόμενα πρόσωπα να προβούν στην ασφάλιση του σκάφους. Προτείνεται ακόμη το πρόστιμο να εισπράττεται ως Ειδικό Περιβαλλοντικό Τέλος και να προορίζεται για σκοπούς περιβαλλοντικής αποκατάστασης.
Προτείνεται να προστεθεί η ακόλουθη παράγραφος:
Προαπαιτούμενο έγκρισης ελλιμενισμού από τους Φορείς διαχείρισης λιμένων, ή τις λιμενικές αρχές ανά, αποτελεί η προσκόμιση ασφαλιστηρίου εν ισχύ.