1. Το εδάφιο μόνο του άρθρου 14 του Π.Δ 23/2000 (Α’ 18), αριθμείται ως παράγραφος 1 και προστίθεται παράγραφος 2 ως ακολούθως:
«2. Όταν οι, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 7, εκμεταλλευόμενοι την ίδια λουτρική εγκατάσταση είναι περισσότεροι του ενός, τότε, σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του προαναφερόμενου άρθρου, αυτοί είναι υπόχρεοι αλληλεγγύως και εις ολόκληρο για την καταβολή του προστίμου.»
2.Απαγορεύεται η χρήση για ατομική αναψυχή ή η χορήγηση άδειας εκμίσθωσης καινοφανών θαλασσίων μέσων αναψυχής, που δε ρυθμίζονται από τις διατάξεις του εκάστοτε ισχύοντος Γενικού Κανονισμού Λιμένων περί θαλασσίων μέσων αναψυχής, χωρίς να έχουν καθορισθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις κίνησης και κυκλοφορίας τους, με απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Της έκδοσης της ανωτέρω απόφασης προηγείται γνωμοδότηση, επί των θεμάτων τεχνικής φύσεως που αφορούν τα προς ρύθμιση καινοφανή θαλάσσια μέσα αναψυχής, από επιτροπή εκπροσώπων του ΥΝΑΝΠ, με δυνατότητα συμμετοχής και μέλους εκτός ΥΝΑΝΠ, κατά περίπτωση. Η σύνθεση της επιτροπής αυτής, η θητεία της και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού. Από την έναρξη ισχύος της παρούσας καταργείται κάθε διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το υπόψη θέμα.
3.Προσθήκη άρθρου εξουσιοδοτικής διάταξης για έκδοση Υπουργικής Απόφασης κου Υ.ΝΑ.Ν.Π. σχετικά με την ρύθμιση της διαδικασίας σφράγισης και αποσφράγισης των καταστημάτων ή επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος εντός περίφρακτων χερσαίων ζωνών λιμένων, ή εντός θαλασσοπλοούντων πλοίων ή πλωτών ναυπηγημάτων ή μονίμως αγκυροβολημένων πλοίων, τα οποία βρίσκονται σε περιοχές αρμοδιότητας του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, όπως προσδιορίζονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 5 του Ν. 4150/2013, ως ακολούθως:
Εδάφιο (στ) του άρθρου 17, του Ν.4177/2013 (173 Α’) όπως ισχύει:
“Οι Υπηρεσίες του Λιμενικού Σώματος, στη ζώνη δικαιοδοσίας τους”.
Τροποποιείται ως εξής:
“Οι Υπηρεσίες του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, στη ζώνη δικαιοδοσίας τους. Με απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Ναυτιλιακής Πολιτικής καθορίζονται οι όροι και προϋποθέσεις σφράγισης και αποσφράγισης των καταστημάτων ή επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν εντός περίφρακτων χερσαίων ζωνών λιμένων, ή εντός θαλασσοπλοούντων πλοίων ή πλωτών ναυπηγημάτων ή μονίμως αγκυροβολημένων πλοίων, τα οποία βρίσκονται σε περιοχές αρμοδιότητας του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, όπως αυτές προσδιορίζονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 5 του Ν. 4150/2013.”.
4. Τα τέσσερα πρώτα εδάφια της παραγράφου 1 του άρθρου 157 του ν.δ. 187/1973 (Α’ 261),
αριθμούνται ως περίπτωση α΄και προστίθεται περίπτωση β΄ως ακολούθως:
«β) Με απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, καθορίζεται η διαδικασία επιβολής των προστίμων της περίπτωσης α΄, ο τύπος, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια και θέμα σχετικό με την εφαρμογή του άρθρου αυτού.»
5. Η παρ. 5 του άρθρου 13 του Ν. 2971/2001 τροποποιείται ως ακολούθως:
«5. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Οικονομικών επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση με ή χωρίς αντάλλαγμα της απλής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας σε δήμους και κοινότητες για την άσκηση των δραστηριοτήτων της παραγράφου 3. Το χρονικό διάστημα της παραχώρησης ορίζεται σε πέντε (05) έτη τουλάχιστον. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.»
Παράγραφος 3 :“Προτείνεται να εξαιρεθεί από τη παρ. 3 η λέξη «περίφρακτων», ώστε η συγκεκριμένη δικαιοδοσία να αφορά το σύνολο της χερσαίας λιμενικής ζώνης και όχι μόνο της περιφραγμένης η οποία αφορά μία μεταβαλλόμενη κατάσταση (αλλαγές ορίων περίφραξης).
Ετσι αποφεύγουμε και τη σύγχυση εννοιών (ανοικτή ή κλειστή περίφραξη, αλλαγές ορίων περίφραξης)και τη σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ υπηρεσιών.
Οι παράγραφοι 1 & 4 λόγω συνάφειας θα έπρεπε να είναι συνεχόμενοι και να μην συγχέονται οι χώροι για τους οποίους επιβάλλονται τα πρόστιμα αυτά (λουτρική εγκατάσταση με χερσαία ζώνη)γεγονός που έχει συμβεί στο παρελθόν.
Η παράγραφος 2 είναι ελλιπής ως πρός τα Θ.Μ.Α. καθώς εκτός των μηχανοκίνητων που προβλέπει υπάρχουν και μη μηχανοκίνητα (θαλάσσια πάρκα-φουσκωτά, ποδήλατα, κανό)για τα οποία δεν απαιτούνται κανόνες κίνησης και κυκλοφορίας και δεν ρυθμίζετε το θέμα αυτό καθώς καταργείτε κάθε άλλη διάταξη με τη παρούσα παράγραφο. Λάβετε υπόψη σας ότι οι Χ.Ζ.Λ. δεν αφορούν μόνο το χώρο του λιμένος αλλά περιλαμβάνουν και λουτρικές εγκαταστάσεις λουομένων στις περισσότερες Περιφέρειες της χώρας.
Στη παράγραφο 5 θα μπορούσαν να προστεθούν και τα Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία, ως Ν.Π.Δ.Δ. σε όσες περιοχές αυτά υφίστανται, προκειμένου να μην παρατηρηθούν τραγελαφικά φαινόμενα ανομοιομορφίας και ίσης μεταχείρισης των χώρων.
Στο πλαίσιο της παρέμβασης σας (πργ. 5 άρθρο 52 της πρότασης νόμου) για την επίλυση του οξυμμένου αυτού προβλήματος που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, πρέπει με την ευκαιρία της συγκεκριμένης πρότασης νόμου να αποκατασταθεί η νομιμότητα της δράσης της Διοίκησης και να τροποποιηθεί το εδ. δ της παρ.5 του άρθρου 14 του ν. 2971/2001 και ορίζει ότι : Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ναυτιλίας και Αιγαίου καθορίζεται το ύψος του οικονομικού ανταλλάγματος για την τοποθέτηση και χρήση της πλωτής εξέδρας, ο τρόπος καθορισμού του, ο φορέας και η διαδικασία είσπραξής του, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα. Η προαναφερόμενη εξουσιοδότηση με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι σύμφωνη με το άρθρο 43 παρ. 2 εδ. β’ του Συντάγματος, λόγω του γενικού και αόριστου χαρακτήρα της. Πράγματι, για να ήταν σύννομη μία τέτοια εξουσιοδότηση θα έπρεπε να περιλαμβάνει αφενός, έστω και σε γενικό αλλά ορισμένο πλαίσιο, τα κριτήρια εκείνα που θα ήταν υποχρεωμένος ο κανονιστικός νομοθέτης να λάβει υπόψη του κατά τον προσδιορισμό του ύψους του αντικειμενικώς επιβαλλόμενου οικονομικού ανταλλάγματος, δεδομένου μάλιστα ότι τα συγκεκριμένο ζήτημα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά θέμα τεχνικού ή λεπτομερειακού χαρακτήρα. Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι η διάταξη του άρθρου 1 της Κ.Υ.Α. 8321.3 /06/14/ ΦΕΚ 2788/τ. β΄/ , η οποία ορίζει σχετικά στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 1 ότι για την τοποθέτηση πλωτής εξέδρας καταβάλλεται από τον ενδιαφερόμενο οικονομικό αντάλλαγμα το οποίο ορίζεται σε τριάντα (30) ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο επιφανείας. βρίσκεται εκτός εξουσιοδότησης και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα (πρβλ. ΣτΕ 2850/2015).
Παρατίθεται σχέδιο διάταξης:
1. Το αντάλλαγμα χρήσης πλωτής εξέδρας, για τις χρήσεις του εδαφίου α της παρ. 5 του άρθρου 14, νόμου 2971/2001, καθορίζεται με απόφαση του αρμόδιου για την παραχώρηση οργάνου, βάσει του ακόλουθου τύπου:
ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΧΡΗΣΗΣ = (Τ.Β.) χ (Ε.Δ.) χ (Μ.Π.Χ.) χ (Α.Μ.Α.)
όπου :
Τ.Β. = Τιμή Βάσης
Ε.Δ. = Είδος Δραστηριότητας
Μ.Π.Χ. = Μέγεθος Παραχωρούμενου Χώρου (εμβαδόν πλωτής εξέδρας
Α.Μ.Α. = Απόδοση Μισθωτικής Αξίας
2. Η Τιμή Βάσης για κάθε γεωγραφική περιοχή καθορίζεται με απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής
3. Το Είδος Δραστηριότητας διαιρείται στις ακόλουθες κατηγορίες:
α) προσωρινή πρόσδεση σκαφών
β) πρόσβαση των λουόμενων σε δύσβατες παραλίες και περιοχές
γ) διενέργεια πολιτιστικών εκδηλώσεων
δ) εξυπηρέτηση θαλάσσιων μέσων αναψυχής
ε) εγκατάσταση και λειτουργία ναυαγοσωστικών μονάδων
στ) διενέργεια καταδύσεων.
Ο συντελεστής βαρύτητας κάθε Είδους Δραστηριότητας καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής..
4. Το Μέγεθος Παραχωρούμενου Χώρου διαιρείται στις ακόλουθες κατηγορίες :
α. Μέγεθος Παραχωρούμενου Χώρου έως πενήντα (50) τετραγωνικά μέτρα
γ. Μέγεθος Παραχωρούμενου Χώρου από πενήντα (50) τετραγωνικά μέτρα έως εκατό (100) τετραγωνικά μέτρα
δ. Μέγεθος Παραχωρούμενου Χώρου από εκατό (100) τετραγωνικά μέτρα έως εκατόν πενήντα (150) τετραγωνικά μέτρα
Ο συντελεστής βαρύτητας κάθε Μεγέθους Παραχωρούμενου Χώρου καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, εφόσον η εξέδρα χρησιμοποιείται για εξυπηρέτηση θαλασσίων μέσων αναψυχής , μειώνεται κατά 1/3.
7. Η Απόδοση Μισθωτικής Αξίας διακρίνεται σε τρεις κατηγορίες ;
α. Απλή χρήση
β. Συνήθεις εμπορικές ή παραγωγικές δραστηριότητες
γ. Δραστηριότητες , οι οποίες απαιτούν από τον νόμο την υποχρεωτική χρήση πλωτής εξέδρας.
Η εξειδίκευση κάθε κατηγορίας και ο συντελεστής βαρύτητας καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής,
Η υποθαλάσσια περιήγηση με υποβρύχιο σκάφος για αναψυχή ήδη ρυθμίζεται από το άρθρο 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) και την Απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) που ενέκρινε τον Γενικό Κανονισμό Λιμένα με αριθμ. 35 (“Υποθαλάσσια αναψυχή και περιήγηση με υποβρύχιο σκάφος”). Yπάρχει αναγκαιότητα διάκρισης και ρύθμισης της περίπτωσης διενέργειας υποθαλάσσιων περιηγήσεων με
υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92). Αυτό διότι σε αυτή την περίπτωση το υποβρύχιο σκάφος διενεργεί τις άνω υποθαλάσσιες περιηγήσεις στα πλαίσια της κρουαζιέρας και επ’
ευκαιρία αυτής, όντας παρακολούθημα του κρουαζιερόπλοιου, το οποίο άλλωστε επίσης αποβλέπει στη θαλάσσια αναψυχή και στη διενέργεια τουριστικών δραστηριοτήτων στους διάφορους λιμένες.
Ειδικότερα:
Εν όψει του ότι έχει γίνει άρση του καμποτάζ και επομένως επιτρέπεται η εκτέλεση περιηγητικών πλόων και από πλοία με σημαία τρίτης χώρας συμφώνως προς τις διατάξεις του άρθρο 1 παράγραφος 1 του Ν. 3872/2010 (ΦΕΚ Α’ 148), όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 42. 1. Γ. αα. του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), κρίνεται σκόπιμο, στην περίπτωση υποβρυχίου σκάφους που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες, να επιτρέπεται το πρώτο σκάφος να είναι νηολογημένο σε νηολόγια τρίτης χώρας και να φέρει τη σημαία αυτής.
Συμφώνως προς τις διατάξεις του άρθρου 2 παράγραφοι 2 έως 4 του Ν. 4072/2014 (ΦΕΚ Α 86), η απασχόληση των αλλοδαπών ναυτικών σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες, ρυθμίζεται αποκλειστικά από τις ισχύουσες διατάξεις της σημαίας του πλοίου, καθώς και από τις συλλογικές ή/και ατομικές συμβάσεις εργασίας, που ρυθμίζονται από το δίκαιο της σημαίας του πλοίου και της χώρας προέλευσης των ναυτικών. Οι αλλοδαποί ναυτικοί, που απασχολούνται στο πλοίο, δε βαρύνονται με εισφορές για το ΝΑΤ ή για οποιοδήποτε άλλο Ελληνικό Ασφαλιστικό Ταμείο και δεν αποκτούν δικαίωμα ασφαλιστικής καλύψεως ή άλλης παροχής από τα Ταμεία αυτά. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία ή εταιρεία που εκμεταλλεύεται το πλοίο δεν βαρύνεται με εισφορές προς οποιοδήποτε Ελληνικό Ασφαλιστικό Ταμείο ούτε με άλλης μορφής ασφαλιστική ή κοινωνική επιβάρυνση για τη χρησιμοποίηση των αλλοδαπών ναυτικών. Επομένως, κρίνεται σκόπιμο να ισχύουν οι ίδιες διατάξεις και για υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες και επ’ ευκαιρία αυτών.
Για λόγους εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας, ο κάτοχος της άδειας για υποθαλάσσια περιήγηση με υποβρύχιο σκάφος θα πρέπει να δύναται να καλύψει με ιδιωτική ασφάλιση μέλους του Διεθνούς Αλληλοασφαλιστικού Οργανισμού για Προστασία και Αποζημίωση (International Group of P&I Clubs), τους κινδύνους της αστικής ευθύνης του ίδιου και των προστηθέντων του για θάνατο ή σωματικές βλάβες για κάθε ένα από τους επιβαίνοντες στο υποβρύχιο ή τρίτων. Το ασφαλιστικό ποσό, για καθένα ένα από αυτούς, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσο με αυτό που καθορίζεται κάθε φορά από τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
Τα άρθρο 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) και η Απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) που ενέκρινε τον Γενικό Κανονισμό Λιμένα με αριθμό 35 (“Υποθαλάσσια αναψυχή και περιήγηση με υποβρύχιο σκάφος”) είχαν ως κύριο αντικείμενο την ρύθμιση της περίπτωσης κάποιο υποβρύχιο σκάφος να εκτελεί σε σταθερή βάση υποθαλάσσιες
περιηγήσεις σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή υπαγόμενη στην τοπική αρμοδιότητα μιας συγκεκριμένης Λιμενικής Αρχής. Για το λόγο αυτό είχε ορισθεί ως αρμόδια για την έκδοση της σχετικής άδειας η κατά τόπο αρμόδια Λιμενική αρχή. Λόγω των εξελίξεων παρόλα αυτά στην τουριστική αγορά, υπάρχει πλέον η δυνατότητα από πλοία που εκτελούν περιηγητικούς πλόες
(κρουαζιερόπλοια) να προσφέρουν στους επιβάτες τους και την επιπρόσθετη παροχή της υποθαλάσσιας περιήγησης με υποβρύχιο σκάφος στα πλαίσια της κρουζιέρας και επ’ ευκαιρία αυτής. Εν όψει του ότι το πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες κατά τη διάρκεια της παραμονής του στα Ελληνικά χωρικά ύδατα επισκέπτεται διάφορους λιμένες, κρίνεται σκόπιμο να πρέπει να
παρέχεται στην περίπτωση αυτή μία γενική άδεια εκτέλεσης υποθαλάσσιας περιήγησης από κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής προς διευκόλυνση των ενδιαφερομένων, καθώς θα ήταν ιδιαίτερα δυσχερές και άνευ ουσιαστικού λόγου η υποχρέωση έκδοσης άδειας εκτέλεσης υποθαλάσσιων περιηγήσεων από πολυάριθμες κατά τόπο αρμόδιες Λιμενικές Αρχές, τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι πολλές φορές δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν εκ των προτέρων προκειμένου να προγραμματίσουν και να ενημερώσουν εγκαίρως τους επιβάτες για τη δυνατότητα αυτή. Η κατά τόπο αρμόδια Λιμενική Αρχή θα μπορεί βεβαίως να προσδιορίζει την επακριβή περιοχή στην οποία θα δύναται το υποβρύχιο σκάφος να καταδύεται.
Εν όψει των ανωτέρω, προτείνουμε η παράγραφος 2 του άρθρου 52 του νομοσχεδίου να τροποποιηθεί ως ακολούθως (οι υποπαράγραφοι 2.8 έως 2.31 μπορούν βεβαίως να έλθουν και δια τροποποιητικής Απόφασης του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής):
Άρθρο 52
Θέματα Λιμενικής Αστυνομίας
2. Απαγορεύεται η χρήση για ατομική αναψυχή ή η χορήγηση άδειας εκμίσθωσης καινοφανών θαλασσίων μέσων αναψυχής, που δε ρυθμίζονται από τις διατάξεις του εκάστοτε ισχύοντος Γενικού Κανονισμού Λιμένων περί θαλασσίων μέσων αναψυχής, χωρίς να έχουν καθορισθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις κίνησης και κυκλοφορίας τους, με απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Της έκδοσης της ανωτέρω απόφασης προηγείται γνωμοδότηση, επί των
θεμάτων τεχνικής φύσεως που αφορούν τα προς ρύθμιση καινοφανή θαλάσσια μέσα αναψυχής, από επιτροπή εκπροσώπων του ΥΝΑΝΠ, με δυνατότητα συμμετοχής και μέλους εκτός ΥΝΑΝΠ, κατά περίπτωση. Η σύνθεση της επιτροπής αυτής, η θητεία της και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού. Από την έναρξη ισχύος της παρούσας καταργείται κάθε διάταξη που ρυθμίζει διαφορετικά το υπόψη θέμα.
2.1. Προστίθενται εδάφια γ’ και δ’ στην παράγραφο 1 του άρθρου. 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), η άδεια δίνεται από το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και ειδικότερα το Τμήμα/Γραφείο ……… ………., η
οποία δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές όπου θα επιτραπεί η υποθαλάσσια περιήγηση. Στην τελευταία περίπτωση, οι κατά τόπο αρμόδιες Λιμενικές Αρχές εκδίδουν άδεια προσδιορίζοντας μόνο την περιοχή στην οποία επιτρέπεται η διενέργεια υποθαλάσσιας περιήγησης με το υποβρύχιο σκάφος. Η περιοχή προσδιορίζεται σε απόσπασμα ναυτικού χάρτη που επισυνάπτεται στην άδεια και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της.”
2.2. Προστίθεται εδάφιο β’ στην παράγραφο 3 του άρθρου 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α 92), αίτηση μπορεί να υποβάλει και νομικό πρόσωπο, εφόσον στο καταστατικό του προβλέπεται ως σκοπός η άσκηση της δραστηριότητας της παραγράφου 1, είναι κύριος ή του έχει ανατεθεί από τον κύριο η εκμετάλλευση υποβρύχιου σκάφους, νηολογημένου στα ελληνικά νηολόγια ή στα νηολόγια
Κράτους – Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τρίτης χώρας και φέρει τη σημαία του/της, οιασδήποτε εθνικότητας και αν είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος και στο πρόσωπο του νομίμου εκπροσώπου συντρέχουν επίσης οι προϋποθέσεις της περίπτωσης α) της προηγούμενης παραγράφου.”
2.3. Προστίθενται εδάφια γ’ και δ’ στην παράγραφο 5 του άρθρου 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), ο κάτοχος της άδειας υποχρεούται να έχει καλύψει με ιδιωτική ασφάλιση μέλους του Διεθνούς Αλληλοασφαλιστικού Οργανισμού για Προστασία και Αποζημίωση (International Group of P&I Clubs), τους κινδύνους
της αστικής ευθύνης του ίδιου και των προστηθέντων του για θάνατο ή σωματικές βλάβες για κάθε ένα από τους επιβαίνοντες στο υποβρύχιο ή τρίτων. Το ασφαλιστικό ποσό, για καθένα ένα από αυτούς, είναι τουλάχιστον ίσο με αυτό που ορίζουν κάθε φορά οι διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.”
2.4. Προστίθενται εδάφια ε’, στ’, ζ’ και η’ στην παράγραφο 6 του άρθρου 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που δεν είναι νηολογημένο στα Ελληνικά νηολόγια και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), οι διατάξεις των προηγούμενων εδαφίων δεν ισχύουν δεδομένου ότι δεν υπάρχει υποχρέωση ναυτολόγησης σε πλοία με ξένη σημαία, δεν υπάρχει κατά τις ισχύουσες διατάξεις υποχρέωση ναυτολόγησης για πλοία μικρότερα των 100 κόρων και οι ναυτικοί που απασχολούνται στο υποβρύχιο σκάφος είναι μέλη του πληρώματος του κρουαζιερόπλοιου, εκτελώντας ευκαιριακά – περιστασιακά τις υποθαλάσσιες περιηγήσεις και στα πλαίσια των καθηκόντων τους στο κρουαζιερόπλοιο. Η απασχόληση των αλλοδαπών ναυτικών στο υποβρύχιο
σκάφος, ρυθμίζεται αποκλειστικά από τις ισχύουσες διατάξεις της σημαίας του υποβρύχιου σκάφους , καθώς και από τις συλλογικές ή/και ατομικές συμβάσεις εργασίας, που ρυθμίζονται από το δίκαιο της σημαίας του υποβρύχιου σκάφους και της χώρας προέλευσης των ναυτικών. Οι αλλοδαποί ναυτικοί, που απασχολούνται στο υποβρύχιο σκάφος, δε βαρύνονται με εισφορές για το
ΝΑΤ ή για οποιοδήποτε άλλο Ελληνικό Ασφαλιστικό Ταμείο και δεν αποκτούν δικαίωμα ασφαλιστικής καλύψεως ή άλλης παροχής από τα Ταμεία αυτά. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία ή εταιρεία που εκμεταλλεύεται το υποβρύχιο σκάφος δεν βαρύνεται με εισφορές προς οποιοδήποτε Ελληνικό Ασφαλιστικό Ταμείο ούτε με άλλης μορφής ασφαλιστική ή κοινωνική επιβάρυνση για τη χρησιμοποίηση των αλλοδαπών ναυτικών.”
2.5. Αντικαθίσταται η παράγραφος 9 του άρθρου 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) ως ακολούθως:
“Tα παρακάτω ρυθμίζονται από την Απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) που ενέκρινε τον Γενικό Κανονισμό Λιμένα με αριθμό 35 (“Υποθαλάσσια αναψυχή και περιήγηση με υποβρύχιο σκάφος”):
α) Οι απαιτήσεις σχεδιασμού, κατασκευής και λειτουργίας του υποβρύχιου σκάφους.
β) Οι επιθεωρήσεις και τα πιστοποιητικά ασφαλείας με τα οποία εφοδιάζεται αυτό.
γ) Οι φορείς διενέργειας των επιθεωρήσεων και έκδοσης των πιστοποιητικών ασφαλείας.
δ) Ο εξοπλισμός και οι περιορισμοί λειτουργίας του.
ε) Οι προϋποθέσεις κυκλοφορίας του ως πλοίου επιφάνειας και κάτω από αυτήν.
στ) Τα θέματα καταμέτρησής του.
ζ) Οι απαιτήσεις του συστήματος καταγραφής των βαθών της προηγούμενης παραγράφου.
η) Κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.”
2.6. Αντικαθίσταται η παράγραφος 10 του άρθρου 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) ως ακολούθως:
“Η άδεια ισχύει για δύο χρόνια και ανανεώνεται, για ίδιο χρονικό διάστημα, με την υποβολή αίτησης εντός του τελευταίου τριμήνου πριν τη λήξη της, εφόσον εξακολουθούν να συντρέχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις χορήγησής της. Οι υποχρεώσεις του κύριου ή εκμεταλλευτή του υποβρύχιου σκάφους, του πλοιάρχου και του πληρώματός του, καθώς και τα δικαιολογητικά που συνυποβάλλονται με την αίτηση και αποδεικνύουν τη συνδρομή των προϋποθέσεων για τη χορήγηση και την ανανέωση της άδειας ρυθμίζονται από την Απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) που ενέκρινε τον Γενικό Κανονισμό Λιμένα με αριθμό 35 (“Υποθαλάσσια αναψυχή και
περιήγηση με υποβρύχιο σκάφος”).”
2.7. Το εδάφιο α’ της παρ. 11 του άρθρου 43 του Ν. 3153/2003 (ΦΕΚ Α’ 153) αριθμείται ως υποπαράγραφος 1 και προστίθεται υποπαράγραφος 2 ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), η άδεια ανακαλείται με αιτιολογημένη απόφαση του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Τμήμα / Γραφείο ……………… ………………… που τη χορήγησε, αν συντρέχουν οι περιπτώσεις της προηγούμενης υποπαραγράφου.”
2.8. Προστίθενται εδάφια γ’ και δ’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 2 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), η άδεια δίνεται από το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και ειδικότερα το Τμήμα/Γραφείο ……… ………., η
οποία δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές όπου θα επιτραπεί η υποθαλάσσια περιήγηση. Στην τελευταία περίπτωση, οι κατά τόπο αρμόδιες Λιμενικές Αρχές εκδίδουν άδεια προσδιορίζοντας μόνο την περιοχή στην οποία επιτρέπεται η διενέργεια υποθαλάσσιας περιήγησης με το υποβρύχιο σκάφος. Η περιοχή προσδιορίζεται σε απόσπασμα ναυτικού χάρτη που επισυνάπτεται στην άδεια και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της.”
2.9. Προστίθεται εδάφιο β’ στην παράγραφο 3 του άρθρου 2 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), αίτηση μπορεί να υποβάλει και νομικό πρόσωπο, εφόσον στο καταστατικό του προβλέπεται ως σκοπός η άσκηση της δραστηριότητας της παραγράφου 1, είναι κύριος ή του έχει ανατεθεί από τον κύριο η
εκμετάλλευση υποβρύχιου σκάφους, νηολογημένου στα ελληνικά νηολόγια ή στα νηολόγια Κράτους – Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τρίτης χώρας και φέρει τη σημαία του/της, οιασδήποτε εθνικότητας και αν είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος και στο πρόσωπο του νομίμου εκπροσώπου συντρέχουν επίσης οι προϋποθέσεις της περίπτωσης β) της προηγούμενης παραγράφου.”
2.10. Προστίθεται εδάφιο γ’ στην παράγραφο 5 του άρθρου 2 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), ο κάτοχος της άδειας υποχρεούται να έχει καλύψει με ιδιωτική ασφάλιση μέλους του Διεθνούς Αλληλοασφαλιστικού Οργανισμού για Προστασία και Αποζημίωση (International Group of P&I Clubs), τους κινδύνους
της αστικής ευθύνης του ίδιου και των προστηθέντων του για θάνατο ή σωματικές βλάβες για κάθε ένα από τους επιβαίνοντες στο υποβρύχιο ή τρίων. Το ασφαλιστικό ποσό, για καθένα ένα από αυτούς, είναι τουλάχιστον ίσο με αυτό που ορίζουν κάθε φορά οι διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.”
2.11. Προστίθενται εδάφια β’, γ’, δ’, ε’ στην παράγραφο 6 του άρθρου 2 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που δεν είναι νηολογημένο στα Ελληνικά νηολόγια και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), οι διατάξεις των προηγούμενων εδαφίων δεν ισχύουν δεδομένου ότι δεν
υπάρχει υποχρέωση ναυτολόγησης σε πλοία με ξένη σημαία, δεν υπάρχει κατά τις ισχύουσες διατάξεις υποχρέωση ναυτολόγησης για πλοία μικρότερα των 100 κόρων και οι ναυτικοί που απασχολούνται στο υποβρύχιο σκάφος είναι μέλη του πληρώματος του κρουαζιερόπλοιου, εκτελώντας ευκαιριακά – περιστασιακά τις υποθαλάσσιες περιηγήσεις και στα πλαίσια των καθηκόντων τους στο κρουαζιερόπλοιο. Η απασχόληση των αλλοδαπών ναυτικών στο υποβρύχιο
σκάφος, ρυθμίζεται αποκλειστικά από τις ισχύουσες διατάξεις της σημαίας του υποβρύχιου σκάφους , καθώς και από τις συλλογικές ή/και ατομικές συμβάσεις εργασίας, που ρυθμίζονται από το δίκαιο της σημαίας του υποβρύχιου σκάφους και της χώρας πρόλευσης των ναυτικών. Οι αλλοδαποί ναυτικοί, που απασχολούνται στο υποβρύχιο σκάφος, δε βαρύνονται με εισφορές για το
ΝΑΤ ή για οποιοδήποτε άλλο Ελληνικό Ασφαλιστικό Ταμείο και δεν αποκτούν δικαίωμα ασφαλιστικής καλύψεως ή άλλης παροχής από τα Ταμεία αυτά. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία ή εταιρεία που εκμεταλλεύεται το υποβρύχιο σκάφος δεν βαρύνεται με εισφορές προς οποιοδήποτε Ελληνικό Ασφαλιστικό Ταμείο ούτε με άλλης μορφής ασφαλιστική ή κοινωνική επιβάρυνση για τη χρησιμοποίηση των αλλοδαπών ναυτικών.”
2.12. Αντικαθίσταται το α’ εδάφιο του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Για τη χορήγηση άδειας υποθαλάσσιας περιήγησης με υποβρύχιο σκάφος για αναψυχή ο ενδιαφερόμενος υποβάλει στην κατά περίπτωση αρμόδια αρχή σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 2 της παρούσης:”
2.13. Προστίθεται εδάφιο γ’ στο υπό στοιχείο (6) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92) και το υποβρύχιο σκάφος είναι νηολογημένο σε τρίτη χώρα, επικυρωμένο αντίγραφο εγγράφου εθνικότητας και πιστοποιητικό κυριότητας ή σύμβαση ναύλωσης υποβρύχιου σκάφους, νηολογημένου σε τρίτη χώρα και σ’αυτή την περίπτωση συνυποβάλει βεβαίωση της αρμόδιας αρχής της τρίτης χώρας ότι
το υποβρύχιο σκάφος πληροί όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να εκτελεί υποθαλάσσιες περιηγήσεις στην εν λόγω χώρα.”
2.14. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (7) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος νηολογημένο σε τρίτη χώρα και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), Πιστοποιητικό Κατάταξης στην Κλάση αναγνωρισμένου Οργανισμού, εξουσιοδοτημένου από το κράτος στο οποίο το υποβρύχιο σκάφος είναι νηολογημένο.”
2.15. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (8) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι νηολογημένο σε τρίτη χώρα και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), Πιστοποιητικό Καταμέτρησης αναγνωρισμένου Οργανισμού, εξουσιοδοτημένου από το κράτος στο οποίο το υποβρύχιο σκάφος είναι νηολογημένο.”
2.16. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (9) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι νηολογημένο σε τρίτη χώρα και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), Έγγραφο Σχεδίασης και Κατασκευής αναγνωρισμένου Οργανισμού, εξουσιοδοτημένου από το κράτος στο οποίο το υποβρύχιο σκάφος είναι νηολογημένο, σύμφωνα με την παρ. 1.6.1 των Οδηγιών για τη Σχεδίαση, Κατασκευή και Λειτουργία Επιβατηγών Υποβρυχίων
Σκαφών του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO MSC/Circ.981/29-01-2001).”
2.17. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (10) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι νηολογημένο σε τρίτη χώρα και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), Πιστοποιητικό Συμμόρφωσης Ασφαλείας αναγνωρισμένου Οργανισμού, εξουσιοδοτημένου από το κράτος στο οποίο το υποβρύχιο σκάφος είναι νηολογημένο, σύμφωνα με την παράγραφο 1.6.2 των Οδηγιών για τη Σχεδίαση, Κατασκευή και Λειτουργία Επιβατηγών Υποβρυχίων Σκαφών του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO MSC/Circ.981/29-01-2001).”
2.18. Προστίθενται εδάφια β’ και γ’ στο υπό στοιχείο (11) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), το νομικό πρόσωπο της παραγράφου 3 του άρθρου 2 της παρούσας δύναται να επαναϋποβάλει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην αρμόδια αρχή του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής το σχετικό Πιστοποιητικό σε περίπτωση που, κατά τη διάρκεια της ισχύος της άδειας κατά το άρθρο 5 της παρούσης, ο ασκών τη διακυβέρνηση και/ή ο αντικαταστάτης του αλλάξουν, κατά τα λοιπά ισχύουσας της ήδη εκδοθείσας άδειας. Η αρμόδια αρχή του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής θα επιβεβαιώνει στην τελευταία περίπτωση απλά τη λήψη του Πιστοποιητικού.”
2.19. Προστίθενται εδάφια β’ και γ’ στο υπό στοιχείο (12) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), ο κάτοχος της άδειας υποχρεούται να έχει καλύψει με ιδιωτική ασφάλιση μέλους του Διεθνούς Αλληλοασφαλιστικού Οργανισμού για Προστασία και Αποζημίωση (International Group of P&I Clubs), τους κινδύνους
της αστικής ευθύνης του ίδιου και των προστηθέντων του για θάνατο ή σωματικές βλάβες για κάθε ένα από τους επιβαίνοντες στο υποβρύχιο ή τρίτων. Το ασφαλιστικό ποσό, για καθένα ένα από αυτούς, είναι τουλάχιστον ίσο με αυτό που ορίζουν κάθε φορά οι διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας.”
2.20. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (13) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που δεν είναι νηολογημένο στα Ελληνικά νηολόγια και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), η διάταξη του προηγούμενο εδαφίου δεν ισχύει δεδομένου ότι δεν
υπάρχει υποχρέωση ναυτολόγησης σε πλοία με ξένη σημαία, ότι οι ναυτικοί που απασχολούνται στο υποβρύχιο σκάφος είναι μέλη του πληρώματος του κρουαζιερόπλοιου, εκτελώντας ευκαιριακά – περιστασιακά τις υποθαλάσσιες περιηγήσεις και στα πλαίσια των καθηκόντων τους στο κρουαζιερόπλοιο.”
2.21. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (14) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), το πλοίο – συνοδός δύναται, υπό την προϋπόθεση ότι είναι εξοπλισμένο σύμφωνα με όσα ορίζονται στην παράγραφο 4 της παρούσης, να είναι και η βοηθητική λέμβος (tender) ως παρακολούθημα του πλοίου που εκτελεί περιηγητικούς πλόες, μη απαιτούμενου στην περίπτωση αυτή του παρόντος Πιστοποιητικού.”
2.22. Καταργείται το υπό στοιχείο (15) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702).
2.23. Προστίθεται εδάφιο β’ στο υπό στοιχείο (16) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92) και επομένως έκδοση άδειας από την αρμόδια αρχή του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, διπλότυπο είσπραξης ποσού .. ……… (…….) υπέρ ………. ………. .»
2.24. Προστίθεται εδάφιο γ’ στο υπό στοιχείο (17) δικαιολογητικό του άρθρου 3 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92) και επομένως έκδοση άδειας από την αρμόδια αρχή του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, αποδεικτικό είσπραξης ποσού ……. ……. (…………) ευρώ υπέρ του ………………..»
2.25. Προστίθεται παράγραφος 3 στο άρθρο 5 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), η άδεια ανακαλείται με αιτιολογημένη απόφαση της αρμόδιας αρχής του Υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής για τους λόγους που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου.»
2.26. Αντικαθίσταται η περίπτωση (α) της παραγράφου 2 του άρθρου 6 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“σε θαλάσσιες περιοχές στις οποίες το βάθος της θάλασσας υπερβαίνει το μέγιστο βάθος στο οποίο επιτρέπεται η κατάδυσή του, σύμφωνα με τα πιστοποιητικά ασφαλείας του ή είναι μεγαλύτερο των εξήντα (60) μέτρων.”
2.27. Καταργείται η περίπτωση (ε) της παραγράφου 2 του άρθρου 6 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702).
2.28. Αντικαθίσταται η περίπτωση (γ) της παραγράφου 6 του άρθρου 6 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“έληξε το ναυτολόγιο. Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που δεν είναι νηολογημένο στα Ελληνικά νηολόγια και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), δεν υπάρχει υποχρέωση τήρησης ναυτολογίου.”
2.29. Προστίθεται εδάφιο β’ στην παράγραφο 1 του άρθρου 7 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Όσον αφορά υποβρύχιο σκάφος που δεν είναι νηολογημένο στα Ελληνικά νηολόγια και που είναι έμφορτο σε πλοίο που εκτελεί περιηγητικούς πλόες (κρουαζιερόπλοιο) κατά τις διατάξεις του Ν. 4256/2014 (ΦΕΚ Α’ 92), δεν υπάρχει υποχρέωση τήρησης ναυτολογίου.”
2.30. Καταργείται η περίπτωση (στ) της παραγράφου 2 του άρθρου 7 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702).
2.31. Αντικαθίσταται το άρθρο 8 της Υπουργικής Απόφασης με αριθμ. 2122/36/2003 (ΦΕΚ Β’ 702) ως ακολούθως:
“Οι παραβάτες του παρόντος Κανονισμού, η εκτέλεση του οποίου ανατίθεται στις κατά περίπτωση αρμόδιες αρχές για την έκδοση της άδειας της παρ. 1 του α. 2 του παρόντος, ανεξάρτητα από τις συντρέχουσες ποινικές ή αστικές ευθύνες κατά την ισχύουσα νομοθεσία, υπόκεινται και στις κυρώσεις του άρθρου 157 του Ν.Δ. 187/73 (ΦΕΚ Α 261) “περί Κ.Δ.Ν.Δ.”, το πρώτο εδάφιο της
παραγράφου 1 του οποίου τροποποιήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 2 του Π.Δ. 381/95 (ΦΕΚ Α 214), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο μόνο του Π.Δ. 193/2001 (ΦΕΚ Α’ 156).”
Με το σχέδιο νόμου διευρύνεται η διάταξη του άρθρου 14 του Π.Δ 23/2000 (Α’ 18), και προβλέπεται πλέον η «αλληλέγγυα ευθύνη αλληλέγγυα και εις ολόκληρο ευθύνη» για καταβολή του προστίμου , όταν οι σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 7, εκμεταλλευόμενοι την ίδια λουτρική εγκατάσταση είναι περισσότεροι του ενός. Πρόκειται για μια ρύθμιση όμως, που εκ του πλαγίου, καθιστά απλούς εκμισθωτές θαλασσίων μέσων αναψυχής, που τους έχει παραχωρηθεί η απλή χρήση ενός μικρού κοινοχρήστου τμήματος του αιγιαλού για την επίτευξη των θεμιτών στόχων της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας, συνυπεύθυνους για πράξεις ή παραλείψεις αυτών που ασκούν την διαχείριση και διοίκηση των λουτρικών εγκαταστάσεων, αν και δεν συνδέονται μεταξύ τους με κάποια αμοιβαία ευθύνη ή υποχρέωση.
Η πρόταση αυτή δεν περιέχει κάποια ειδική ρύθμιση που να συγκεκριμενοποιεί αφενός τα φυσικά πρόσωπα που μπορούν να καταστούν υποκείμενα καταλογισμού της πληρωμής του προστίμου και αφετέρου τις ουσιαστικές προϋποθέσεις του καταλογισμού αυτού . Η ελληνική νομολογία και η πρακτική των διωκτικών αρχών με τον όρο «αλληλέγγυα ευθύνη αλληλέγγυα και εις ολόκληρο ευθύνη» εστιάζουν μόνο στα φυσικά εκείνα πρόσωπα ( που συνδέονται μεταξύ τους με κάποια αμοιβαία ευθύνη) και εμφανίζονται ως νόμιμοι εκπρόσωποι της κρινόμενης κάθε φοράς συλλογικής οντότητας (νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας). Επομένως θα πρέπει να γίνει σαφή και κατανοητό ποιοι υπάγονται στην συγκεκριμένη διάταξη και ποια συμπεριφορά θα πρέπει να υιοθετήσουν, διαφορετικά η διάταξη είναι νομικά και πρακτικά ανεφάρμοστη.
Εξάλλου, η τήρηση της αρχής της ισότητας σχετίζεται με την «..διασφάλιση και πραγμάτωση του Κράτους Δικαίου και την πάνω σε ίσους όρους ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του καθενός..» (ΣτΕ 2254/1987) αποκλείει δε, μεταξύ άλλων, την έκδηλη και ανεπίδεκτη κάθε δικαιολόγησης άνιση μεταχείριση «είτε υπό την μορφήν της εισαγωγής καθαρώς χαριστικού μέτρου ή ανεπερείστου προνομίου, είτε υπό την μορφήν περιορισμού δικαιωμάτων, κατ’ εξαίρεσιν από υφισταμένου γενικότερου κανόνος …» (ΣτΕ 3027-31/1980, 2925/1983, 4846/1984, 195/1985, 2254,1987, βλ. επίσης ΑΠ 1751/1984).
Θα μπορούσε συνεπώς να υποστηριχθεί ότι η εναρμόνιση της προτεινόμενης ρύθμισης με την προαναφερομένη συνταγματική αρχή εξαρτάται από την ύπαρξη αποχρώντων λόγων οι οποίοι να δικαιολογούν την παραπάνω επαχθή υπέρ μιας κατηγορίας πολιτών διάκριση, χωρίς ενδεχομένως να μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιος λόγος η ανάγκη απλώς και μόνο ενίσχυσης των εσόδων του Δημοσίου.
Σας υπενθυμίζουμε ότι η εξουσιοδοτική διάταξη της παρ. 11 του άρθρου 15 του ν. 2743/1999,ορίζει επί λέξει τα εξής: Με προεδρικά διατάγματα, που εκδίδονται ύστερα από πρόταση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, μπο¬ρεί να ρυθμίζονται τα θέματα που έχουν σχέση με τους ό¬ρους, τις προϋποθέσεις, τις διαδικασίες και τον έλεγχο για: α) την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών σχολών ναυα¬γοσωστικής εκπαίδευσης, β) τη χορήγηση άδειας ναυα¬γοσώστη από τις λιμενικές αρχές και τον καθορισμό των υποχρεώσεων του κατά την άσκηση των καθηκόντων τοu, γ) την υποχρέωση πρόσληψης ναυαγοσώστη σε οργανω¬μένες ή μη παραλίες, δ)………… Στους παραβάτες των προεδρικών διαταγμάτων, που εκδίδονται σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου αυτής, επιβάλλονται από την αρμόδια Λιμενική Αρχή, α¬νεξάρτητα από άλλες κυρώσεις που μπορεί να προβλέ¬πονται, οι κυρώσεις που προβλέπονται από το άρθρο 157 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου.
Εφόσον συνεπώς γίνεται ουσιαστική ρύθμιση του θέματος τούτου, η εξουσιοδότηση για την υποχρεωτική πρόσληψη ναυαγοσώστη αφορά τη θέσπιση κανόνα δικαίου, είτε κατά την έννοια του πρώτου εδαφίου της παρ. 2 του άρθρου 43 του Συντάγματος , είτε με ευθεία νομοθετική πρόβλεψη, παρανόμως δε, και ανεπίτρεπτα γίνεται με παραπομπή σε Απόφαση της εκτελεστικής εξουσίας που επιπλέον έχει εκδοθεί από καθ’ ύλη αναρμόδιους υπουργούς όπως εν προκειμένω και ανίσχυρη νομοθετική εξουσιοδότηση ως προς το ρυθμιστέο θέμα ( άρθρο 7 της αριθ. **ΔΔΠ0005159/586Β ΕΞ 2015/7.4.2015 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, όπως εσφαλμένα, κατά την άποψή μας, με το αριθμ. πρωτ.: 2131.17/13174/2017 απαντητικό έγγραφο ισχυρίζεται η Δ.Λ.Α. ). δεδομένου μάλιστα ότι τα συγκεκριμένα ζητήματα (συνυπεύθυνοι στην πρόσληψη ναυαγοσώστη) δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι συνιστούν θέματα τεχνικού ή λεπτομερειακού χαρακτήρα.
Πράγματι, από τα άρθρα 43 παρ. 2 και 4, 44 παρ. 1, 26, 95 παρ. 1 (αρχή νομιμότητας της διοικητικής δράσης) και 73 επ. του Συντάγματος, συνάγεται ότι αυτό ρυθμίζει ειδικά και εξαντλητικά τις περιπτώσεις θέσπισης πρωτευόντων κανόνων δικαίου από τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας. Κανόνες δικαίου που τίθενται από όργανα της εκτελεστικής εξουσίας κατά παράβαση των παραπάνω διατάξεων είναι ανίσχυροι και δεν μπορούν με την μορφή τους αυτή, να ισχυροποιηθούν . Οι διατάξεις αυτές του Συντάγματος αποσκοπούν στο να εξασφαλιστεί η νομιμότητα της δράσης της Διοίκησης μέσω του καθορισμού των αρμοδιοτήτων της από το ίδιο το Σύνταγμα ή από το νομοθετικό όργανο το οποίο και μόνο διαθέτει τεκμήριο αρμοδιότητας για την θέσπιση κανόνων δικαίου με οποιοδήποτε περιεχόμενο (σε αντίθεση με τα διοικητικά όργανα τα οποία έχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες που προβλέπονται ειδικά).
Εξάλλου, η γραμματική ερμηνεία της προτεινόμενης διάταξης, έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες της λογικής. Τουτέστιν, ακόμα και στην περίπτωση που θεωρήσουμε ότι υπάρχει συνυπευθυνότητα όλων των επαγγελματιών που τους έχει μεταβιβασθεί το δικαίωμα απλής χρήσης του αιγιαλού ( εκμισθωτές θαλάσσιων μέσων αναψυχής, εκμεταλλευτές ομπρελοκαθισμάτων, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος κ.λ.π.), θα πρέπει προηγουμένως να έχουν προηγηθεί ύλες οι ενέργειες καταναγκασμού προς συμμόρφωση εναντίον του κύριου υπεύθυνου ( διοικητικά πρόστιμα, παραπομπή στον Εισαγγελέα για έκθεση σε κίνδυνο) και στην συνέχεια να ενημερωθούμε οι συνυπεύθυνοι για το ατελέσφορο της διαδικασίας από τον κύριο υπεύθυνο. Και κατά συνέπεια τίθεται το δίκαιο και εύλογο ερώτημα; είμαστε όλοι εξ’ ολοκλήρου αλληλέγγυοι για την πληρωμή και ασφαλιστική κάλυψη του ναυαγοσώστη; ή θα πρέπει το κόστος να επιμερισθεί ανάλογα με την έκταση του αιγιαλού που έχει μεταβιβασθεί στον καθένα και τέλος ποιος ο υπεύθυνος για την ασφαλιστική κάλυψη του ναυαγοσώστη, αφού ως γνωστό σε ενδεχόμενο έλεγχο του Ι.Κ.Α ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΌΣΤΙΜΟ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ τις 10.000,00 ευρώ. Ποιος και πότε θα κατασκευάσει το βάθρο του ναυαγοσώστη; Ποιος και πότε θα εφοδιάσει τον ναυαγοσώστη με τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Αυτή η γενική και αόριστη διάταξη μόνο γενικευμένη βραδύτητα και δυσλειτουργία θα επιφέρει, στις ενέργειες των υπευθύνων για την πρόσληψη ναυαγοσώστη.
Περαιτέρω συστηματική μελέτη και ανάλυση της διάταξης, περιέχεται στο από 22/2016/6-12-2016 υπόμνημα μας
1. Επί των καινοφανών ΘΜΑ
Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο Λιμενικά Όργανα με μικρή εμπειρία στο θέμα να απαγορεύουν τη χρήση οποιουδήποτε
αντικειμένου μέσα στο νερό με την επίκληση της νομοθεσίας για τα καινοφανή. Προσωπικά έχω γίνει μάρτυρας Οργάνων που
απαγόρευσαν :
– σε ζευγάρι να παιζει τέννις μεσα στο νερο σε όρμο χωρίς κόσμο.
– σε χρήστες ατομικών φουσκωτών στρωμάτων ανάπαυσης να πλέουν δίπλα δίπλα με το πρόσχημα ότι »κάνουν κόντρες»
Πανεύκολα ορισμένα όργανα επεμβαίνουν στο συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας και της ελεύθερης μετακίνησης το οποίο απαιτεί από την πολιτεία να επεμβαίνει ΜΟΝΟ σύμφωνα με τις προυποθέσεις του νόμου. Εξάλλου σύμφωνα με την συνταγματική διδασκαλία :
– το φυσικό πρόσωπο εφόσον δεν προσβάλει χρηστά ήθη και δικαιώματα άλλων είναι a priori ΕΛΕΥΘΕΡΟ να πράξει ότι θέλει μέχρι ο νόμος να περιορίσει ρητώς το που,πως,ποτε θα πράξει
– το νομικό πρόσωπο και το κρατικό όργανο ειναι a priori ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟ να πράξει μέχρι ο νόμος να ρυθμίσει το πώς,πού,πότε θα πράξει
Δεν είδα όμως πουθενά να μεριμνά το κράτος και για λόγους ασφαλείας να καθιστά υποχρεωτική τη χρήση ατομικού σωσιβίου γιλέκου από μικρά παιδιά σε παραλίες χωρίς ναυαγοσώστη.
Κατά την άποψή μου είναι ορθότερο να καθιερωθούν γενικοί κανόνες χρήσης για καινοφανή ΜΗ μηχανοκίνητα ΘΜΑ οι οποίοι θα τηρούνται από οποιοδήποτε καινοφανές ΜΗ μηχανοκίνητο ΘΜΑ μέχρι να ρυθμιστούν ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ από το ΥΝΑΝΠ
2. Επί της τροποποίησης του άρθρου 157 του ΚΔΝΔ
Το άρθρο 157 ακόμα και με την συγκεκριμένη ρύθμιση δεν καλύπτει την περίπτωση παραβάσεων που καταγγέλλονται από πολίτες αλλά δεν καταλαμβάνονται επ αυτοφώρω από Λιμενικά Όργανα. Η ΔΛΑ παλαιότερα είχε ερμηνεύσει ότι είναι επιτρεπτό και σύννομο να βεβαιώνεται παράβαση δυνάμει μαρτυρικών καταθέσεων. Σε σχετικό ερώτημα που εισηγήθηκα ο ίδιος από το Λιμεναρχείο Λευκάδας η ΔΛΑ απάντησε (αν θυμάμαι καλά με Δ/ντη τον Κο Παρασκευά) ότι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα για τις αλιευτικές παραβάσεις του ΝΔ420/70 προβλέπεται διαδικασία επιβολής προστίμου »επί τη καταμυνύσει τρίτου προσώπου»
Δεδομένου ότι οι ποινικές κυρώσεις είναι ίδιες σε περίπτωση (α) ψευδούς καταμύνησης (β) ψευδορκίας (γ) ψευδούς ένορκης κατάθεσης (δ) ψευδούς ανώμοτης κατάθεσης (ε) ψευδούς αναφοράς νομικά ορθό είναι να προστεθεί ρύθμιση για διαδικασία επιβολής προστίμου με βάση έγγραφη επώνυμη ενυπόγραφη καταγγελία τρίτου προσώπου ή προφορική που θα καταγράφεται σε Έκθεση Ανώμοτης Κατάθεσης σύμφωνα με τις προυποθέσεις του ΚΠΔ
3. Επί των απόψεων σχολιαστών περί περίφρακτου και άφρακτου λιμένα αυτό που παρατηρώ είναι άγνοια. Οι αρμοδιότητες αστυνόμευσης ΕΛΑΣ και ΛΣ σε περίφρακτα και άφρακτα λιμάνια είναι σαφείς και προκαθορισμένες. Ο γενικός έλεγχος δημοσίων κέντρων και καταστημάτων στα άφρακτα λιμάνια εκφεύγει ρητώς των αρμοδιοτήτων του ΛΣ ακόμα και αν προεκτείνονται στην θάλασσα εδώ και μισό αιώνα. Όσον αφορά τις περιφράξεις, αυτές γίνονται με πολιτειακή πράξη αρμόδιου οργάνου και δεν θεωρείται περίφρακτος λιμένας αν ενας Λιμενάρχης το περιφράξει αυθαίρετα με κοτετσόσυρμα
4. Επί των απόψεων σχολιαστών περί παραχώρησης στους ΟΤΑ των χερσίων ζωνών λιμένα ομοίως παρατηρώ άγνοια. Οι ΧΖΛ είναι χώροι ειδικού νομικού και ναυτιλιακού καθεστώτως και είναι χώροι οι οποίοι αυτεπαγγέλτως υπάγονται σε συγκεκριμένο φορέα διαχείρισης αρμοδιότητας του ΥΝΑΝΠ με εποπτεία από το ΓΕΕΘΑ για απόρρητους λόγους εθνικής άμυνας και δεν δύναται να μεταβιβάζονται έτσι αόριστα σε διαρκώς μεταβαλλόμενα ΔΣ Δήμων.
ΓΙΑΠΡΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΥΠΑΞ/ΚΟΣ ΛΣ
Κατά τη προσέγγιση των αναφερομένων στην παρ. 5 του άρθρου 52, μήπως θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν και η υπ’αρ. ΣτΕ 1630/2016 Τμήμα Ε’ απόφαση με την οποία ακυρώνεται η κοινή υπουργική απόφαση 038460/2439/Β0010/2009 για την απευθείας παραχώρηση, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας στους ΟΤΑ Α ́ Βαθμού?
ΣΤΗΝ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΡΣΑΙΕΣ ΖΩΝΕΣ ΛΙΜΕΝΟΣ.
Προτείνεται να εξαιρεθεί από τη παρ. 3 η λέξη «περίφρακτων», ώστε η συγκεκριμένη δικαιοδοσία να αφορά το σύνολο της χερσαίας λιμενικής ζώνης και όχι μόνο της περιφραγμένης η οποία αφορά μία μεταβαλλόμενη κατάσταση (αλλαγές ορίων περίφραξης).
Ετσι αποφεύγουμε και τη σύγχυση εννοιών (ανοικτή ή κλειστή περίφραξη, αλλαγές ορίων περίφραξης)και τη σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ υπηρεσιών.
Μακάρι οι ναυαγοσώστες στις παραλίες να δρουν οργανωμένα υπό την επίβλεψη σοβαρών εταιρειών όπως προτείνει η ένωση Ναυ/Κων σχολών , και όχι αυτό που ζούμε τα καλοκαίρια να κινδυνεύει ο κόσμος και ναυαγοσώστες να μη βλέπουμε
Σωστή τοποθέτηση κατά την γνώμη μου από την ΕΝΩΣΗ ΣΧΟΛΩΝ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Βαδίζει σε σωστή κατεύθυνση και θα λύσει αρκετά χρόνια προβλήματα.
Συμφωνούμε ως προς την ορθότητα του άρθρου 52 παράγραφος 2
Δεδομένου όμως οτι μεγάλος αριθμος λουτρικων εγκαταστάσεων ανατίθεται με συμβάσεις , σε εταιρειες ναυαγοσωστικων υπηρεσιων πιστεύουμε οτι πρεπει:
1. ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΑΝΑΤΙΘΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΕΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΛΟΥΤΡΙΚΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΤΕ Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 52 ΑΦΟΡΑ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΥΤΗ.
2.Στο άρθρο 7του ΠΔ 23/2000 (Α 18) προστίθεται νεο άρθρο ως ακολούθως
ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 7 (ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΛΟΥΤΡΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ) .
ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΑΠΟ ΑΡΜΟΔΙΑ ΔΟΥ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΕΝΗΜΕΡΟΙ. ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΡΙΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΩΝ ΥΨΟΥΣ 500.000 ΕΥΡΩ. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΣΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΥΤΟ.
ΕΦΟΣΟΝ Ο ΠΑΡΟΧΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΝΩ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ, ΝΟΜΙΜΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ.
Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ 1 ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΥΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΕ ΤΑ ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΗΜΑΝΘΕΙ ΣΤΗ ΔΛΑ ΚΑΤ΄ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΕ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕΙ. ΕΓΩ ΣΑΝ ΛΙΜΕΝΑΡΧΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ. ΤΩΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ.