• Σχόλιο του χρήστη 'Mαρια Παπαναγιωτακη' | 4 Απριλίου 2011, 02:36

    Τα ζώα δεν είναι ίδια, όπως ίδιοι δεν είναι και οι άνθρωποι.Τα ζώα λέγονται ζώα δίοτι δεν έχουν την νοημοσύνη των ανθρώπων, ώστε να γνωρίζουν τί σημαίνει κοινή ησυχία. Από την άλλη υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι, αν και υποτίθεται πως διαθέτουν διάνοια δεν σέβονται την κοινή ησυχία!Η αλήθεια και η λύση είναι λοιπόν κάπου στην μέση.Πώς ο νόμος θα απαγορέυσει σε κάποιον να έχει στο σπίτι του ενυδρίο με 7 χρυσόψαρα λ.χ ; Η πώς θα απαγορεύσει σε κάποιον, να έχει σε κουβί 10 χάμστερ. Άρα ας συγκεκριμενοποιήσουμε το θέμα. Το όποιο πρόβλημα καλέιται να καλύψει ο νόμος αφορά κυρίως τους σκύλους, οι οποίοι συνήθως είναι και οι πιο φασαριόζοι. Για τα υπόλοιπα ζώα νομίζω πως ο αριθμός θα μπορούσε να ξεπεράσει τον αριθμό 2 με την προυπόθεση βέβαια να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, προστασίας και ευζωίας τους. Ας επανέλθουμε στα σκυλιά. Ο νόμος θα πρέπει να ξεχωρίσει λίγο περισσότερο τις μονοκατοικίες και τις πολυκατοικίες. Θεωρώ πως στην περίπτωση των μονοκατοικιών, που συνήθως περιλαμβάνουν και αύλειους χώρους θα πρέπει, να γίνει περισσότερο ελαστικός αναφορικά με τον αριθμό των σκυλιων επιτρέποντας ίσως την κατοχή, αντί για 2, μέχρι και 4. Στις δε πολυκατοικίες θα πρεπεί, να λάβει υπόψη και μερικές ακόμη παραμέτρους όπως π.χ το μέγεθος του σκύλου. Φαίνεται λογικότερη η κατοχή 3 ή 4 τσιουάουα που συνολικά ζυγίζουν 8 κιλά και ο ήχος του γαυγίσματος τους είναι ελάχιστος από την κατοχή τεσσάρων μολοσών που ζυγίζουν 200 ή και παραπάνω κιλά και ο ήχος της φωνής τους είναι σαφέστατα βροντερός. Άρα ίσως ο διαχωρισμός σε μικρόσωμά και μεγαλόσωμα θα μπορούσε,να μετατρέψει το μπλαφόν των δύο σκύλων. Επίσης ο αριθμός 2 ίσως θα μπορούσε, να μετατραπεί σε σχέση και με το είδος του ζώου.Μιλώντας πάντα για τα τετράποδα και τα σύνηθη, δηλαδή σκύλους και γάτες μάλλον δεν θα ήταν απαγορευτικό κάποιος ιδιοκτήτης να δύναται, να έχει στην κατοχή του 2 σκύλους και 2 γάτες π.χ. αν αναλογισθούμε πως οι γάτες δεν ενοχλούν. Βέβαια όλα τα παραπάνω μπορούν να ληφθούν υπόψη από κάποιο νόμο και να βρεθεί μια χρυσή τομή.Δυστυχώς το πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει, ο υπό συζήτηση νόμος, είναι οι παιδεία πολλών συνανθρώπων μας που αγοράζουν ένα τετράποδο φίλο παίζουν στην αρχή μαζί του και μετά είτε τον παρατούν στον δρόμο, είτε τον αφήνουν να μεγαλώσει μόνος του σε ένα μπαλκόνι ή σε μια γωνιά της αυλής τους με αποτέλεσμα το ζώο να μην μάθει κανόνες και συμπεριφορά. Στην ουσία είναι σαν να αφήνουν ένα παιδί χωρίς φροντίδα και σχολείο. Έτσι γίνονται αγρίμια, γαυγίζουν και δυστυχώς ενοχλούν τους γείτονες! Τέλος ελαστικότητα σαφέστατα θα πρέπει, να επιδέιξει ο παρόντας νόμος και σε όσους εθελοντές βοηθούν η περιθάλπτουν αδέσποτα, αρκεί πάντα να μην φιλοξενούν περισσότερα απο 2 ή 3 αδέσποτα κάθε φορά. Αυτό όμως παράλληλα επιβάλλει στον ίδιο τον νόμο,να φροντίσει, ώστε να δημιουργηθουν κατάλληλα κρατικά, κυρίως με την συνεργασία πάντα και των φιλοζωικών οργανώσεων, κυνοκομεία (όπως σε όλα τα Ευρωπαικά κράτη)που θα μειώσουν αισθητά το πρόβλημα και θα ανακουφίσουν την κοινωνία.