Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δώρα' | 4 Απριλίου 2011, 21:13

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Φοβάμαι ότι ο ορισμός της πρόδηλης ανικανότητας των αδέσποτων να αυτοσυντηρηθούν και εξου να οδηγηθούν σε ευθανασία που αναφέρεται στην παρ. 4 είναι απελπιστικά ασαφής παρόλο που κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει την πρόθεση του νομοθέτη και τη δυσκολία ελέγχου της κρίσης του κάθε δημοτικού κτηνιάτρου από τις αρχές σε κάθε περίτωση θανάτωσης. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι πρέπει να προστεθεί κάποια αποσαφήνιση ή κάποιο επιπρόσθετο άρθρο ελέγχου που θα επιτρέπει στους φιλόζωους που ενδιαφέρονται για την ευζωία των αδέσποτων της περιοχής τους καθώς και στα φιλοζωικά σωματεία να καταφεύγουν σε αυτό σε περίπτωση κατάχρησης της παραγράφου από κακόβουλους συμπολίτες μας και αδιαφορές ή και κακές δημοτικές αρχές που αποσκοπούν στο εύκολο "ξεφόρτωμα"¨ενός ακόμα ηλικιωμένου αδέσποτου το οποίο μπορεί να είχε ακόμα λίγα χρόνια καλής ζωής. Γιατί κακά τα ψέμματα, κακοδιαχείρηση των νόμων μπορεί να υπάρξει από οποιαδήποτε μονάδα, είτε πρόκειται για ιδιώτη ή δημόσιο λειτουργό και ο νόμος οφείλει να προβλέψει όλες αυτές τις περιπτώσεις. Συμπληρωματικά, η απαγόρευση επαναφοράς αδέσποτων από τους χώρους που αναφέρονται στην παρ. 10, ειδικότερα δε όταν αναφέρεται σε περιοχές υψηλής τουριστικής κίνησης, είναι κατάδηλα ένα παραθυράκι που θα επιτρέπει την περισυλλογή των αδέσποτων από οποιοδήποτε μέρος αυθαίρετα δηλώνεται ως τουριστικό και την επανατοποθέτηση τους εκτός του κοινωνικού τους περιβάλλοντος και αποσκοπεί (προσωπική άποψη) μόνο στην πρόχειρη αλλαγή της τουριστικής εικόνας της χώρας. Με τον όρο κοινωνικό περιβάλλον ορίζεται ο τόπος όπου έχει επιβιώσει και διαμένει ένα αδέσποτο και έχει κοινωνικοποιηθεί με το ανθρώπινο δυναμικό και τη λοιπή πανίδα (π.χ. άλλα αδέσποτα με τα οποία έχει δημιουργήσει κοινωνικές ομάδες) και έχει βρει ένα μόνιμο καταφύγιο. Δεδομένου ότι ο χώρος κοινωνικοποίησης ενός αδέσποτου είναι ο πρωταρχικός παράγοντας εξασφάλισης της διαβίωσης και της ευζωίας του, θεωρώ ότι η γενικότητα στον ορισμό των χώρων στα οποία απαγορεύεται να επανατοποθέτηθεί ένα αδέσποτο (π.χ. ως μέρη υψηλού τουριστικού ενδιαφέροντος μπορούν να νοηθούν τεράστια κομμάτια μεγάλων πόλεων, ένα σύνολο από τουριστικά εστιατόρια σε ένα παραθεριστικό μέρος όπου μπορεί να καταφεύγει κατ'εξακολούθηση ένα ζώο για τροφή κλπ) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη διατήρηση της ευζωίας ενός αδέσποτου. Το βέλτιστο θα ήταν η παράγραφος αυτή να τροποποιούνταν ώστε να αναφέρεται σε χώρους με εξαιρετικά υψηλές υγειονομικές ανάγκες (π.χ. νοσοκομεία) ή υψηλής επικινδυνότητας (π.χ. δρόμους ταχείας κυκλοφορίας). Κατά τη γνώμη μου η παρ. 10 αποτελεί μια κακώς οριζόμενη διάταξη που λειτουργεί εις βάρος του νόμου στο σύνολό του.