Αρχική Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάςΆρθρο 17 Κατάρτιση και εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης και καταπολέμησης ζωονόσωνΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ(23 ΣΩΜΑΤΕΙΑ) ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 110 ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ | 6 Απριλίου 2011, 12:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ(23 ΣΩΜΑΤΕΙΑ) ΚΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 110 ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ' | 6 Απριλίου 2011, 12:46

    Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΣΟ ΤΗΣ ΛΕΙΣΜΑΝΙΑΣΗΣ Η πιθανότητα μετάδοσης της ασθένειας από τον σκύλο στον άνθρωπο είναι ελαχιστότατη έως και ανύπαρκτη όπως υποστηρίζει ο Καθηγητής Παρασιτολογίας της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Χαραλαμπίδης (βλ.διασύνδεση : http://happydogsworld.com/ forum/leismaniosi.php.) Υπέρ αυτής της άποψης συνηγορεί και η συντριπτική διαφορά μεταξύ των ελαχίστων κρουσμάτων της σπλαχνικής λεισμανίασης σε ανθρώπους στης χώρα μας και του μεγάλου αριθμού ζώων που πάσχουν από λεισμανίαση. Υπάρχουν περιοχές όπου παρά τον μεγάλο αριθμό πασχόντων ζώων, τα κρούσματα σε ανθρώπους είναι μηδαμινά και φυσικά σε όσες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί , σε καμιά δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι η μόλυνση έγινε μετά από τσίμπημα σκνίπας που είχε προηγουμένως τσιμπήσει άρρωστο ζώο και όχι νοσούντα άνθρωπο. Επιπλέον δεν έχουν ποτέ σημειωθεί περιστατικά ανθρώπινης λεισμανίασης σε οικογένειες που είχαν μολυσμένα ζώα . Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε το γεγονός ότι το παράσιτο αναπτύσσεται ευκαιριακά όχι μόνο σε σκυλιά αλλά και σε άλλα ζώα όπως η γάτα , η αλεπού , το τσακάλι, τα τρωκτικά κλπ. Οπότε η εξολόθρευση όλων των οροθετικών σκυλιών σε καμία περίπτωση δεν θα οδηγούσε σ’ έλεγχο του νοσήματος ( ανάλογο πείραμα πραγματοποιήθηκε πριν χρόνια στη Βραζιλία χωρίς κανένα αποτέλεσμα ) . Τέλος πρέπει να τονίσουμε ότι αντίθετα με το μύθο περί μη ιάσιμου νοσήματος η λεισμανίαση του σκύλου είναι πλήρως ιάσιμο νόσημα στη πλειοψηφία των ζώων πιά. Η σωστή θεραπεία σε συνδυασμό με τις νέες διαγνωστικές τεχνικές που ανιχνεύουν το ίδιο το παράσιτο και όχι τα αντισώματα ενάντια σ΄αυτό, βοηθούν στη πλήρη ίαση του νοσήματος και τη σωστή παρακολούθηση του. Ο μύθος περί νοσήματος που ‘’κοιμάται ‘’ στον οργανισμό του ζώου και ξαφνικά ‘’ξυπνά’’ , αντικαθίσταται πια με την πραγματικότητα ότι πολλές φορές πρόκειται για επαναμόλυνση του θεραπευμένου ζώου. Ο μοναδικός κίνδυνος ελλοχεύει από τέτοιου είδους νομοθετήματα που αποτελούν πρόσχημα για τη μείωση και τον «έλεγχο» του πληθυσμού των ζώων τα οποία σύμφωνα με επιστημονικές και τεκμηριωμένες απόψεις είναι απολύτως ασφαλή και ακίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία. ς