Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Μαρ.' | 13 Απριλίου 2011, 12:29

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κυρία Υπουργέ, αγαπητοί ενημερωμένοι κυνόφιλοι και προβληματισμένοι κυνόφιλοι... κα Δεκαρίστου που από μόνη σας είστε ξεχωριστή κατηγορία... Η κακοποίηση ενός ζώου είναι σίγουρα και αναμφισβήτητα κακούργημα και θα πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά. Δεν μπορείτε όμως να βάζετε στην ίδια κατηγορία όλους τους κατόχους σκύλων και όλους τους σκύλους! Δεν μπορείτε να συγκρίνετε κάποιον που κόβει την ουρά, το αυτί ή το πόδι ενός π.χ. σκύλου με το τσεκούρι για τον τιμωρήσει για την ανυπακοή του (αυτό γίνεται στα χωριά!) και τον αφήνει να αιμορραγεί μέχρι θανάτου… με κάποιον που ακολουθεί όλη την τυπική κτηνιατρική διαδικασία για να αφαιρέσει τμήμα της ουράς ή του αυτιού για λόγους πρόληψης ή αντιμετώπισης προβλήματος υγείας που περιλαμβάνει ολική αναισθησία, φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή. Θα σας αναφέρω όμως ένα ακόμα παράδειγμα κακοποίησης και μη, που πάλι αφορά την ίδια πράξη αλλά που διαφέρει ο σκοπός και ο τρόπος και μάλιστα το έχω ζήσει ο ίδιος καθώς μεγάλωσα σε χωριό. Πριν από κάποια χρόνια στο σπίτι μας είχαμε έναν γάτο που οι γονείς μας τον έκλειναν τα βράδια στην αποθήκη νηστικό για να μάθει να πιάνει τα ποντίκια (κακοποίηση Νο1). Μια μέρα λοιπόν δεν τον είδα στο σπίτι το πρωί. Μόλις είχε αρχίσει να μεγαλώνει λίγο το γατάκι και ο παππούς μου το στείρωσε με το δικό του παραδοσιακό τρόπο στην αποθήκη για να μην φεύγει από το σπίτι (κακοποίηση Νο2). Την επόμενη το είδα γεμάτο αίματα, τρομαγμένο να ψάχνει για βοήθεια η οποία δεν ήρθε από κανέναν (κακοποίηση Νο3). Ήταν τυχερό και έζησε. Και βέβαια όλα αυτά τα έμαθα αργότερα αφού τότε ως μικρό παιδί μου είχαν πει πως ο γάτος μου είχε απλά τραυματιστεί. Όπως επίσης έμαθα πως ο παππούς μου έλεγε πως δεν θα είχε πρόβλημα έτσι και αλλιώς ο γάτος από αυτό που του έκανε γιατί το είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι όσο ο ακρωτηριασμός όσο και η στείρωση ή ευνουχισμός είναι πράξεις που και οι δύο μπορεί να αποτελέσουν βάρβαρη κακοποίηση εάν γίνουν για λάθος λόγους και με λάθος τρόπους. Και οι δύο πάλι πράξεις ΔΕΝ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ όταν εκτελούνται από κτηνίατρο ο οποίος μεριμνεί για την ασφάλεια και την ελαχιστοποίηση της καταπόνησης του ζώου. ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΖΩΟΥ. Ειλικρινά δεν μπορώ να διανοηθώ πως γίνεται ο Νόμος να θεωρεί νόμιμη την αφαίρεση των γεννητικών οργάνων των ζώων προς όφελος του ανθρώπου τις περισσότερες φορές, αλλά να ξεχωρίζει την αφαίρεση τμήματος της ουράς και των αυτιών και να την θεωρεί παράνομη αφού κατά κύριο λόγο γίνεται ως προς όφελος του σκύλου. Σας παρακαλώ πολύ σκεφτείτε το όλοι σας λογικά και θα δείτε πόσο δίκιο έχω. Μιλάω με γεγονότα που έχουν βάση την πραγματικότητα και όχι με τεράστια άρθρα και θεωρίες όπως η κα.Δεκαρίστου και πολλοί εκπρόσωποι των φιλοζωικών οργανώσεων που γράφουν εδώ μέσα. Μπορεί να έχουμε κάποιοι από εδώ καθαρόαιμο σκύλο αλλά επίσης είμαστε συνειδητοποιημένοι φιλόζωοι και οι περισσότεροι έχουμε ήδη σώσει κάποιο αδέσποτο από το σίγουρο θάνατο με ότι αυτό σημαίνει. Δεν κακοποιούμε τους σκύλους μας επειδή κόβουμε τα αυτιά και τις ουρές. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ… Ευχαριστώ για το χρόνο σας.