Αρχική Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάςΆρθρο 9 Περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Iason Th. | 13 Απριλίου 2011, 12:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Iason Th.' | 13 Απριλίου 2011, 12:41

    Απο τη σκοπια ενος απλου πολιτη που μενει στον Πειραια 20 χρονια. Το προβλημα με τα αδεσποτα χειροτερευει. Τα αδεσποτα δημιουργουνε καποια θεματα αμεσα ή εμμεσα - Κοσμος που ταίζει τα αδεσποτα. Πεταει φαγητο στο δρομο, και βεβαια δεν καθαριζει. Βρωμια & Δυσοδια απο ακαθαρσιες. Καλο ειναι να μιλαμε για τα ‘δικαιωματα’ των ζωων αλλα αν ειμαστε κοινωνια η καθαριοτητα ειναι σημαντικη για την εικονα ενος δημου/χωρας και την υγιεινη του τοπου. Η καθαριοτητα πρεπει να ειναι δικαιωμα του πολιτη αλλα δυστυχως δεν ειναι. - Κινδυνοι απο επιθεσεις αδεσποτων. Ποιος αναλαμβανει να προστατεψει εναν πολιτη απο ενα αδεσποτο? Και αντιστροφα πως προσταυεις αδεσποτα ζωα απο επιθεσεις αλλων αδεσποτων? Και ποιανου ευθυνη ειναι? Απορω ποιο ειναι το νοημα του αρθρου 9 παραγραφος 10... «επαναφορα αδεσποτων ζωων συντροφιας» δηλαδη επιστρεφονται στην περιοχη που βρισκονταν ετσι ωστε να συνεχισουν να ειναι προβλημα για τη περιοχη? Δεν βλεπω πως το παραπανω αντιμετωπιζει το προβλημα? Αποψη μου ειναι οτι δεν βγαζει λογικο νοημα. Αρθρο 9 Παραγραφος 4. Νομιζω οτι η θεωρια ειναι καλη αλλα κοιτωντας την πραγματικοτητα των δημων/κρατους μας. Αυτη η διαδικασια θα πρεπει να εχει χρονικο οριζοντα και οικονομικο περιορισμο. Κακα τα ψεματα το κρατος και οι δημοι δεν εχουνε λεφτα. Εδω στον Πειραια (και στην Αθηνα) δεν μπορουνε να μαζεψουνε τα σκουπιδια, θα μπορουνε να δημιουργησουνε / οργανωσουνε / αντιμετωπισουνε το προβλημα με τα αδεσποτα? Συνεπως και εγω ειμαι σκεπτικος αλλα τεινω προς την απανθρωπη λυση της ευθανασιας. Ειναι πιο ανθρωπινη η παρουσα κατασταση ενος παρατημενου ζωου? Γεματα πληγες απο ‘συγκρουσεις’ με αλλα αδεσποτα? Στην πεινα και στη δυσοδια? Καταλαβαινω οτι αυτο ειναι το νομοθετικο μερος, αλλα η Ελλαδα εχει πολλους καλους νομους αλλα δυστυχως το προβλημα ειναι η εφαρμογη τους. Ισως τελικα οι νομοι θα πρεπει ‘να ραβονται’ στα μετρα της πραγματικοτητας μας, παρα στα μετρα μιας ιδανικης κοινωνιας.