Αρχική Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάςΆρθρο 8 Διατήρηση ζώων συντροφιάς σε κατοικίεςΣχόλιο του χρήστη Δαμιανός | 14 Απριλίου 2011, 15:33
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ο νέος νόμος πρέπει να αγκαλιάσει τα αδέσποτα και να τα προστατεύσει από τους κινδύνους στους οποίους είναι εκτεθιμένα (ατιμώρητη βία, φόλες κτλ). Γι'αυτό και όλοι οι εθελοντές που επιθυμούν να σώσουν κάποιο ζωάκι από το δρόμο θα πρεπει να ενθαρρύνονται και όχι να αντιμετωπίζονται ως παράνομοι. Υπάρχουν νόμοι που αφορούν στις συνθήκες υγιεινής, στην ησυχία κτλ. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να φτιάξουμε νεό νόμο για αυτά τα θεματα. π.χ. Μπορεί κάποιος να διατηρεί στο σπίτι του 10 σκυλιά τα οποία να τα καθαρίζει καθημερινά και κάποιος που έχει ένα σκύλο να μην τον καθαριζει ποτέ. Ειναι αρκετό λοιπόν να παραπέμψει ο νομοθέτης στους ήδη ισχύοντες νόμους αποφεύγοντας έτσι να πέσει στην παγίδα της ποινικοποίησης της φιλοζωίας. Ο στόχος του νόμου θα πρέπει να είναι η μείωση των αδέσποτων και άρα η στήριξη των εθελοντών (ιδιωτών ή οργανωμένων σε συλλόγους), πάντα με σεβασμό στο κοινωνικό σύνολο (άρα σεβασμός της κοινής ησυχίας και των κανόνων υγιεινής). Οχληση προκαλείται από κάθε δραστηριότητα μας, γι' αυτό και πρέπει η όχληση να εξετάζεται κατα περίπτωση και να μην εισάγονται γενικά κριτήρια, τα οποία στην πράξη θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα στους ανθρώπους που στην πράξη βοηθούν στη μείωση των αδεσπότων (στειρώσεις με δικά τους έξοδα κτλ). Συμπερασματικά, προτείνω να μην τεθεί όριο στον επιτρεπόμενο αριθμό ζώων ανά κατοικία, αλλά να εξετάζεται κατα περίπτωση, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες (μέγεθος κατοικίας, συνθήκες καθαριότητας κτλ). Αν δεν είναι δυνατή η εφαρμογή αυτής της πρότασης σε όλους τους ιδιοκτήτες ζωων, να επιτραπεί τουλάχιστον σε εκείνους που θα ζητήσουν ειδική άδεια από τις αρμόδιες αστυνομικές Αρχές, όταν μπορουν να αποδείξουν ότι τα υπεραριθμα ζώα είναι πρώην αδέσποτα, τα οποία περιθάλπτονται και γινονται προσπάθειες για την εξευρεση μόνιμου αναδόχου. Είναι σαφές ότι το Κράτος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο πρόβλημα των αδεσπότων γιατί δεν διαθετει τα χρήματα και τις υποδομές. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να νομιμοποιήσει τουλάχιστον την προσπάθεια όσων εθελοντών μάχονται καθημερινά να προστατεύσουν τα αδέσποτα ζώα (δίδοντας τους στέγη, τροφή και περίθαλψη) και όχι να ποινικοποιεί την προσπαθεια τους, η οποία σε κάθε περιπτωση γίνεται αποκλειστικά και μόνο λόγω της κρατικής ανεπάρκειας.