Αρχική Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάςΆρθρο 9 Περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη R Dennill | 15 Απριλίου 2011, 13:25
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
1. Οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Το έργο αυτό, μπορεί να πραγματοποιείται και από φιλoζωικές ενώσεις και σωματεία, σε συνεργασία με τον αρμόδιο Δήμο, εφόσον αυτά, διαθέτουν κατάλληλη υποδομή, συνιστάμενη στην ύπαρξη σχετικών εγκαταστάσεων ή οχημάτων μεταφοράς ζώων ή εμπειρία του ανθρώπινου δυναμικού. • In order not to hinder the use of animal welfare groups, it should be made clear that where there is no possibility of practical co-operation from a municipality in this work, it can be carried out by such a group with merely the municipality’s awareness (notification) and approval. If a group performs the obligations of a municality in this respect, because there is no municipal provision for it, it should be reimbursed by that municipality for costs incurred. • The “infrastructure” as mentioned here is questionable. Group-owned vehicles should not be a necessary requirement as transport can be provided by volunteers, or hired. Facilities may include foster homes for temporary accommodation and does not necessarily have to mean shelter or kennel facilities. What matters is that the group is able to carry out the work competently, safely and without endangering an animal’s welfare. 2. ……Τα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς αποτελούν χώρους προσωρινής παραμονής και περίθαλψης των ζώων συντροφιάς …. The wording “temporary” does not allow for the existence of PERMANENT SHELTERS for certain animals, like those in item 4 below. 4. ….. ή ότι είναι πλήρως ανίκανα να αυτοσυντηρηθούν λόγω γήρατος ή αναπηρίας και η διατήρησή τους στη ζωή είναι πρόδηλα αντίθετη με τους κανόνες ευζωίας τους και αρνηθούν τα φιλοζωικά σωματεία της περιοχής να αναλάβουν την φροντίδα, εποπτεία και τη διαδικασία υιοθεσίας τους, υποβάλλονται σε ευθανασία. The last sentence should be reworded: “…to undertake the care, supervision AND/OR adoption process”, since some of these animals may never be adopted. 8. Στην περίπτωση υιοθεσίας των αδέσποτων ζώων συντροφιάς από ενδιαφερόμενο νέο ιδιοκτήτη που δεν είναι μόνιμος κάτοικος της Ελλάδας, η υιοθεσία πραγματοποιείται, με την απ’ ευθείας παράδοσή τους στους ενδιαφερόμενους νέους ιδιοκτήτες υπό την προϋπόθεση ότι τα ζώα, έχουν στειρωθεί, σημανθεί και καταγραφεί στην διαδικτυακή ηλεκτρονική βάση δεδομένων με τα πλήρη στοιχεία του προσωρινού κατόχου τους και τα πλήρη στοιχεία του νέου ιδιοκτήτη, τα οποία προκύπτουν από επίσημο αποδεικτικό έγγραφο. Σ΄ αυτήν την περίπτωση υιοθεσίας, απαγορεύεται η διατήρηση ή/και παραμονή των ζώων αυτών, σε καταφύγια εκτός Ελλάδος. • This needs to be more specific about what constitutes “formal proof”. • The word “direct” in “με την απ’ ευθείας παράδοσή τους στους ενδιαφερόμενους νέους ιδιοκτήτες” needs to be deleted, unless the aim here is to HINDER the process of adoption overseas. Animals adopted internationally can not always be collected directly by their prospective owners. Why should not others (acting for or on behalf of an animal welfare organisation or animal owner) escort animals on flights or ferries, take delivery of animals on arrival at their country of destination and transport them to the new owner or organisation? This system has saved many Greek animals (and not only Greek ones) from dangerous and unsatisfactory lives on the streets. It has worked as well as any intra-national adoption process has – better, in terms of numbers successfully adopted. There are not enough Greek residents willing and able to adopt all such stray animals, so this stipulation, which seems designed to prevent or make more difficult their adoption elsewhere, seems out of place and very questionable in a law intended to improve the lives of unowned or “stray” companion animals. It begs the question: WHAT IS THE MOTIVE OR REASON FOR THIS? To the best of my knowledge, NO EVIDENCE of abuse or misuse of an animal sent overseas in this way by an animal welfare organisation or individual HAS EVER BEEN PRODUCED which would warrant the inclusion of this particular article.