Αρχική Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάςΆρθρο 1 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη zeng26 | 15 Απριλίου 2011, 17:47
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Συμμερίζομαι την δυσανεξία όλων για τον όρο ιδιοκτήτης ζώου, αλλά φοβούμαι ότι η όρος κηδεμών ζώου δεν μνπορεί να υποκαταστήσει τον δόκιμο όρο κύριος του ζώου, διότι έχει παγιωθεί στην νομοθεσία και την νομολογία των δικαστηρίων. Ο όρος κύριος ταιριάζει και στην ψυχολογική αλήθεια της εξαρτήσεως του κατοικιδίου μας απο την φροντίδα μας. Τα ζώα δεν είναι πράγματα, αλλά για την ευθύνη που αναλαμβάνουμε με το ζώο μας ακολουθούμε τις ρυθμίσεις περί πραγμάτων κατά τον ΑΚ. Η λέξη κηδεμών ταιριάζει εννοιολογικά, αλλά δεν υποκαθιστά την ευθύνη της κυριότητος. Επειδή η γλώσσα μαρτυρεί τον πολιτισμό,ως μακροπρόθεσμο σχέδιο, θα ανέθετα, (αν ήμανε πρωθυπουργός! :) )σε επιτροπή νομομαθών, την εξ αρχής σύνταξη νέου Αστικού Κώδηκος, με ελληνική διάθεση! Αλλά μήπως και οι ίδιοι δεν έχουμε χαλάσει; Ρωτήστε έναν απλό άνθρωπο τι αισθήματα εγείρει στην καρδιά του η λέξη δικηγόρος, και τι σκέψεις. Κομπλάρουν, φοβούνται, μισούν, ζηλεύουν-- αλλά αγαπούν;εμπιστεύονται; Αυτό είναι η ετερονομία και η αλλοτρίωση. Η γλώσσα της νομικής επιστήμης πρέπει να ξαναγίνει απλή , ανθρώπινη, να πάψει να είναι τεχνική και επιτηδευμένη, μυστική και μαγική. ιδιοκτήτης ζώου όμως δεν είναι ελληνικά, δεν είναι καν νομική ορολογία αλλ'αλμπάνικη, πούρα αλμπανική!