Αρχική Ρυθμίσεις για την κτηνοτροφίαΆρθρο 06: Διαδικασία χορήγησης άδειας εγκατάστασης κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων και εκμεταλλεύσεωνΣχόλιο του χρήστη ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΩΣΤΑΚΟΣ (συνέχεια) | 17 Νοεμβρίου 2011, 13:14
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κτηνοτροφίας ξεκινά από την ανύπαρκτη επιστημονική στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελλήνων κτηνοτρόφων με εξαίρεση την υγεία των ζώων – δημόσια υγεία, όπου εκεί υπάρχει (ακόμα) μια στοιχειώδης στήριξη από τον δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα. Η απόλυτη έλλειψη επιστημονικής στήριξης (ειδικά στην αιγοπροβατοτροφία) υφίσταται σε όλο τα φάσμα της κτηνοτροφικής παραγωγής: διατροφή (& βοσκότοποι) – σταβλισμός – ζωικό κεφάλαιο - ζωοτεχνικοί χειρισμοί – εμπορία (προώθηση) κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μικρή παραγωγικότητα του κλάδου, το μεγάλο κόστος παραγωγής, την μεγάλη ψαλίδα μεταξύ τιμής καταναλωτή και παραγωγού κλπ. Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επιχειρείται (σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στην εισαγωγή) μία «νομοθετική πρωτοβουλία για την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό του συστήματος αδειοδότησης και λειτουργίας των κτηνοτροφικών επιχειρήσεων». Όσο αφορά το πρώτο δηλ. τον «εκσυγχρονισμό του συστήματος αδειοδότησης» δεν θα υπάρξουν θεαματικές αλλαγές αφού δεν αλλάζουν (και δεν μπορεί ίσως να γίνει διαφορετικά) και πολλά πράγματα με δεδομένο ότι και οι επιτροπές σταβλισμού παραμένουν με ότι αυτό συνεπάγεται (αδυναμία λειτουργίας λόγω μείωσης οδοιπορικών, μέσων κλπ) και το χάος με την νομοθεσία παραμένει (δασαρχεία, πολεοδομίες, αρχαιολογίες, χρήσεις γης κλπ). Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ένας μέσος υποψήφιος νέος επενδυστής (αλλά και παλιός) κτηνοτρόφος (πέρα από την χρηματοδότηση) δεν είναι οι 2 ή οι 3 ή 5 μήνες (που είναι ίσως σημαντικό) που απαιτούνται για την αδειοδότηση μιας νέας σύγχρονης κτηνοτροφικής μονάδας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η πολιτεία (δηλ. το Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) δεν καθοδηγεί τον κτηνοτρόφο σωστά μέσω των κανόνων που δεν έχει θεσπίσει, ώστε να δημιουργήσει μία επιστημονικά σωστή εκμετάλλευση. Η παρέμβαση των καθηγητών Μπριασούλη Δημήτρη και Παναγάκη Παναγιώτη αναδεικνύει απόλυτα το πρόβλημα. Οι προσπάθειες που έχει κάνει μέχρι σήμερα το υπουργείο για την αντιμετώπιση του προβλήματος (του σχεδιασμού των κτηνοτροφικών κτηρίων) με τις πρότυπες μελέτες και τις κατασκευές θερμοκηπιακού τύπου ελάχιστα έχουν αποδώσει για τους παρακάτω λόγους: Όσο αφορά τις πρότυπες μελέτες, ο θεσμός απέτυχε πλήρως, βασικά λόγω της πολύ βαριάς κατασκευής και του πολύ μεγάλου κόστους που αυτή συνεπάγεται αλλά και της αδυναμίας προσαρμογής τους στις ιδιαιτερότητες της κάθε εκμετάλλευσης. Όσο αφορά τις κατασκευές θερμοκηπιακού τύπου και αυτές δεν έχουν προχωρήσει τόσο καλά γιατί και το κόστος παραμένει σημαντικό και δεν στηρίζεται (θεσμικά) επιστημονικά η προσαρμογή της εκμετάλλευσης στις κατασκευές αυτές. Το σίγουρο είναι ότι κάθε νέος επενδυτής κτηνοτρόφος θα πληρώσει ένα κόστος (όσο και αν αυτό ακούγεται άσχημα την εποχή αυτή) για τον σχεδιασμό την αδειοδότηση και την κατασκευή της μονάδας του. Το θέμα είναι αν με αυτά τα χρήματα θα σχεδιάσει ένα σωστό στάβλο που θα του αποδώσει στο μέλλον τα μέγιστα και θα αποφύγει προβλήματα νομικά κ.α. ή απλά θα συμπληρωθούν κάποια χαρτιά που δεν θα επιφέρουν κανένα όφελος για τον κτηνοτρόφο. Επίσης το κόστος κατασκευής θα πρέπει να είναι το ελάχιστο δυνατό. Το Υπουργείο πρέπει να προστατεύσει τους κτηνοτρόφους θεσμοθετώντας την Γεωτεχνική-Γεωπόνική Μελέτη όπως την περιέγραψαν οι κ. Καθηγητές για όλες τις κατηγορίες εκμεταλλεύσεων ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την δημιουργία επιστημονικά σωστών και ανταγωνιστικών εγκαταστάσεων - εκμεταλλεύσεων. Το 1980 το Υπουργείο Γεωργίας σε συνεργασία με το Εργαστήριο Γεωργικών Κατασκευών της τότε Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών έκδωσε το βιβλίο με τίτλο «Προβατοστάσια – Σχεδιασμός – Σχεδίαση» (Μπριασούλης Δ.) κατανοώντας προφανώς (το υπουργείο) ότι η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας θα γινόταν μέσα από τον επιστημονικό σχεδιασμό των εκμεταλλεύσεων. Προτείνω στον κάθε δύσπιστο την μελέτη του παραπάνω βιβλίου. Για τα αιγοπρόβατα (τουλάχιστον) το πρώτο μέρος του βιβλίου αυτού θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί ως οι προδιαγραφές των Γεωτεχνικών-Γεωτεχνικών Μελετών για τα αιγοπρόβατα. Η Γεωτεχνική Μελέτη είναι Τεχνική Μελέτη Σχεδιασμού της Κτηνοτροφικής εγκατάστασης και δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ή στην ΠΠΔ. Από το 1980 μέχρι σήμερα στην κτηνοτροφία (ειδικά στα αιγοπρόβατα) είναι σαν να μην πέρασε μία μέρα (όποιος ισχυριστεί το αντίθετο μάλλον δεν έχει πάει ποτέ σε στάβλο), μάλιστα με το Σχέδιο Νόμου θεσμοθετούνται όλα αυτά (πέτρες, ξύλα, κλαδιά, λαμαρίνες κλπ) που έφεραν την κτηνοτροφία στο σημερινό τέλμα. Χρύσανθος Κωστάκος Γεωπόνος ΓΠΑ