Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
«Άρθρο 1 στ) Επικίνδυνο ζώο συντροφιάς είναι το ζώο συντροφιάς, που εκδηλώνει επιτυχή επίθεση ή ανεπιτυχή προσπάθεια επίθεσης ή απειλητική στάση και συμπεριφορά προς τον άνθρωπο ή τα άλλα ζώα, καθώς και το ζώο που πάσχει ή είναι φορέας σοβαρού νοσήματος, που μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο ή στα άλλα ζώα και δεν θεραπεύεται.» Ο όρος "επικύνδυνο" όπως και οι όροι "επιτυχής" και "ανεπιτυχής" επίθεση είναι πολύ άστοχοι. Κάθε ζώο μπορεί να γίνει επικίνδυνο όχι όμως χωρίς λόγο. Πώς θα αποδεικνύεται η πρόθεση του ζώου όταν δεν υπάρχουν μάρτυρες στο κάθε συμβάν, εάν αυτό είναι βέβαια πραγματικό. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που οι σκύλοι κυνηγάνε τις γάτες ή τα ζώα ίδιου φύλου μαλώνουν μεταξύ τους. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει τα ζώα αυτά επικίνδυνα? Ή μπορεί να θεωρηθεί ανεπιτυχής προσπάθεια επίθεσης το γαύγισμα και το τράβηγμα ενός ελεγχόμενου από τον ιδιοκτήτη του ζώου προς έναν περαστικό, ο οποίος μπορεί και να τρομάξει? Τέλος και ο όρος "νόσημα" θέλει εξειδίκευση. Και τα τσιμπούρια που κολλάνε τα ζώα μεταφέρονται και στους ανθρώπους στους οποίους μπορούν να δημιοιυργήσουνε ζημιά. Μπορεί και αυτά να θεωρηθούν σοβαρό μεταδιδόμενο νόσημα? Στο κάτω κάτω υποχρέωση του Κράτους είναι να εμβολιάζει και να φροντίζει για την υγεία και την υγιεινή των αδέσποτων ζώων.