Αρχική Ανασυγκρότηση του Αγροτικού Συνδικαλιστικού Κινήματος«Αλλαγή θεσμικού πλαισίου για την ενοποίηση και ανασυγκρότηση του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος»Σχόλιο του χρήστη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΕΛΛΟΣ | 26 Ιανουαρίου 2010, 11:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΕΛΛΟΣ' | 26 Ιανουαρίου 2010, 11:21

    ΤΟ ΝΕΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ και Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο "ΝΕΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ" (για όσους δεν μελετούν Ιστορία τους υπενθυμίζω τις προσπάθειες επιλύσεως του ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ από τον Ελευθέριο Βενιζέλο), το οποίο είναι διαχρονικό και βαθύ. Το ζήτημα δεν ήταν, ούτε είναι, --και ας ακουσθεί προς πάσα κατεύθυνση τόσο προς την πολιτική ηγεσία και τα Μ.Μ.Ε., όσο προς τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες--, το παζάρεμα του ύψους της κάθε μορφής προσωρινής παροχής ενισχύσεων/αποζημιώσεων. Το κρίσιμο ζητούμενο είναι η εξεύρεση λύσεων σε θεσμικά και διαρθρωτικά ζητήματα της ελληνικής γεωργίας, με τέτοια ένταση ώστε να ακουσθούν και να ασκηθεί πίεση, αν είναι δυνατόν, μέχρι τις Bρυξέλλες. Το είχαμε εκφράσει και πέρυσι τέτοιο καιρό, ακριβώς ένα χρόνο πριν και μάλιστα σε όλους τους δυνατούς τόνους, δυστυχώς όμως η άποψή μας είχε την τύχη της «φωνής βοώντος εν τη ερήμω». Ι. Πριν απ’ όλα πρέπει να κατανοήσουν οι πολιτικοί μας ταγοί, όλων ανεξαιρέτως τον πολιτικών χρωμάτων και αποχρώσεων, ότι η μακροπρόθεσμη οικονομική διάσωση και ανάπτυξη της Ελλάδος περνάει μέσα από την επιβίωση της αγροτών και την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα. Και εξηγούμαι αμέσως: Η δημιουργική ανάπτυξη μιας χώρας, στηρίζεται αφ’ ενός στην πρωτογενή ή δευτερογενή παραγωγή προϊόντος (ή υπηρεσίας) και αφ’ ετέρου στην πώληση-εξαγωγή του προϊόντος αυτού (ή της υπηρεσίας) προς τρίτους (εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως) προκειμένου να επιτευχθεί έτσι η εισροή νέου «ζεστού» χρήματος, το οποίο με τη σειρά του θα αναχρηματοδοτεί την ανάπτυξη. Δηλαδή πρέπει η χώρα δια των παραγόμενων εξαγώγιμων προϊόντων και υπηρεσιών της να έχει θετικό εξαγωγικό εμπορικό ισοζύγιο. Δυστυχώς στην Ελλάδα, αυτό το ισοζύγιο είναι αρνητικό, δηλ. κατά τη λαϊκή φράση «ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα βγάζουμε». Για το λόγο αυτό είμαστε καταδικασμένοι πάντα να χρωστάμε, διότι οι περισσότεροι τομείς της οικονομίας μας ούτε παράγουν, ούτε εξάγουν, και ό,τι τυχόν είναι αυτό που παράγουμε το πουλάμε μεταξύ μας, ο ένας προς τον άλλον, εντός Ελλάδος και τα υπόλοιπα τα εισάγουμε. Κάποτε όμως η ρευστότητα τελειώνει, τα δανεικά μας κατακλύζουν, το κράτος δεν έχει νέα έσοδα και μοιραία το «σπιτικό-κράτος» πτωχεύει Οι υπόλοιπες χώρε της Ευρώπης έχουν ένα, κάποιο, εθνικό προϊόν. Η Γερμάνια, π.χ. έχει τα βαριά βιομηχανικά της είδη, η Ελβετία έχει τις τραπεζικές της υπηρεσίες, η Δανία και η Ολλανδία τα γαλακτοκομικά τους προϊόντα. Η Ελλάδα τι έχει; Απάντηση: Η Ελλάδα ούτε είχε, ούτε μπορεί να έχει βαριά ή ελαφρά βιομηχανία. Η βιομηχανία της ήταν από την εποχή του Ομήρου, η θάλασσα, ο ήλιος και η γη. Δηλαδή τα εξαγώγιμα προϊόντα-υπηρεσίες είναι η ναυτιλία, ο τουρισμός και η γεωργία (συμπεριλαμβανομένης και της κτηνοτροφίας). Σχετικά με τη ναυτιλία είναι γνωστή η διαδρομή της «φυγής» του εμπορικού μας στόλου. Σχετικά με τον τουρισμό είναι επίσης γνωστή η θλιβερή, καιροσκοπική και αποσπασματική αντιμετώπιση αυτού του εθνικού κεφαλαίου από όλους τους εμπλεκομένους και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί ολόκληρη η Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο. Ο γεωργικός-κτηνοτροφικός τομέας αποτελεί τον τρίτο απομένοντα, αλλά πρωτεύοντα σε σημασία πυλώνα εξαγωγικής ανάπτυξης της Ελλάδας. Αν δεν αναπτυχθεί, και πολύ περισσότερο αν εξαφανισθεί, διερωτάται κανείς ποια θα είναι η τύχη της Ελλάδος ως χώρα; Αν η ελληνική ύπαιθρος πάψει να παράγει, διότι εκεί οδηγούμαστε: α)Από τη μία πλευρά παύει να υπάρχει, έστω εν δυνάμει εξαγωγικό εθνικό προϊόν, έτσι αδυνατεί να εισρεύσει νέο παραγωγικό χρήμα στη χώρα (ο τουρισμός δεν αρκεί) και επομένως είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε πάλι με τα δανεικά και τις καταστροφικές συνέπειές τους και β)Από την άλλη πλευρά, ό,τι χρειαζόμαστε για την καθημερινή μας διατροφή θα είμαστε αναγκασμένοι να το εισάγουμε, άρα απώλεια εθνικού εισοδήματος, το οποίο όμως δεν θα αναπληρώνεται από κάποια άλλη παραγωγική διαδικασία με συνέπεια και με μαθηματική ακρίβεια την υπερχρέωσή μας και τελικά την, επί θύραις, χρεοκοπία μας. ΙΙ. Προσπαθώ να αφουγκρασθώ την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, επ’ αφορμή των αγροτικών κινητοποιήσεων, και ακούω μόνο εκωφαντικά «ΘΑ….ΘΑ» και λόγους υπεκφυγής. Αντιθέτως, ελλείπει ο δυνατός λόγος της αληθείας. Το μόνο αληθές που ειπώθηκε είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Αυτό το έχουμε αφομοιώσει πλέον όλοι μας, μαζί και οι αγρότες, αλλά αντίθετα οι πολιτικοί μας δεν έχουν εμπεδώσει ότι το αιτούμενο δεν είναι η προσωρινή ελεημοσύνη τους αλλά η μόνιμη θεσμική αναδιάρθρωση και έμμεση στήριξη στην αγροτική δραστηριότητα. Το αγροτικό ζήτημα δεν ανέκυψε σήμερα, είναι πρόβλημα ολόκληρων δεκαετιών. Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας, τόσα χρόνια δεν έχουν επεξεργασθεί κάποιες λύσεις; Στο τι αναλίσκεται η ικανότητά τους; Τι άραγε διάλογος είναι αυτός χωρίς κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε έναν καλοπροαίρετο και ειλικρινή διάλογο τα μέρη προσέρχονται καλόπιστα και εισκομίζουν το καθένα ό,τι δημιουργικό έχει και χωρίς εγωισμούς ή συντεχνιακές αντιλήψεις αναζητούμε την καλύτερη λύση. Με αυτό το σκεπτικό περιμένω να ακουσθούν συγκεκριμένα μέτρα-προτάσεις προς διαβούλευση. Τέθηκε σε διαβούλευση μόνο το νομοσχέδιο για την ανασυγκρότηση του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι ένα σωστό βήμα, δεν είναι όμως ούτε το άπαν, ούτε το πρώτο που έχει ανάγκη ο αγροτικός τομέας για να επιβιώσει. Για να υπάρχει αγροτικός συνδικαλισμός πρέπει πρώτα να εξασφαλισθεί ότι θα υπάρχουν ενεργοί αγρότες. Για τα υπόλοιπα θέματα δεν υπάρχουν προτάσεις; Επίσης γνωρίζουμε ότι σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, οι τιμές των αγροτικών προϊόντων μαζικής κατανάλωσης, ορίζονται σε διεθνείς αγορές σύμφωνα με την παγκόσμια παραγωγή προσφορά και ζήτηση και με όρους που η Ελλάδα δεν μπορεί να επηρεάσει. Όπως γνωρίζουμε ότι ενισχύσεις ή λοιπά βοηθήματα σε εθνικό επίπεδο, που αλλοιώνουν τον ανταγωνισμό, απαγορεύονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Γι’ αυτό χωρίς χρονοτριβή και χωρίς περιστροφές πρέπει: 1.Να συγκληθεί άμεσα το Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής ή ισοδύναμο και με τον ίδιο σκοπό, ουσιαστικά αντιπροσωπευτικό όργανο, το οποίο πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή ανοιχτή συνεδρίαση, με θέμα «τα προβλήματα και την εξεύρεση λύσεων του αγροτικού τομέα», ενημερώνοντας σε τακτά διαστήματα τους αγρότες, για τα θέματα και τα αποτελέσματά των εργασιών του 2.Να ενημερωθούν οι αγρότες, με απλές και καθαρές απαντήσεις, για την τύχη των κοινοτικών ενισχύσεων μετά το 2013.Θα υπάρχουν ή όχι; 3.Να ενημερωθούν, με σαφείς φράσεις, για το σχεδιασμό, τις προτεραιότητες, και τις κατευθύνσεις, με συγκεκριμένα μέτρα, που έχει το Κράτος για την ελληνική γεωργία και το μέλλον της. 4.Να ενημερωθούν οι αγρότες, για την ατζέντα των συζητήσεων που διεξάγονται στις Βρυξέλλες για τον καθορισμό της Ευρωπαϊκής Αγροτικής Πολιτικής. Χωρίς υπεκφυγές, μισόλογα και χωρίς «επιστημονικούς» δυσνόητους όρους αλλά σε απλή, κατανοητή γλώσσα να ενημερώσουν τους αγρότες για τις προθέσεις των Βρυξελλών σε σχέση με τον αγροτικό τομέα. 5.Οι διαμορφούμενες τιμές στα βασικώς καλλιεργούμενα σήμερα γεωργικά προϊόντα στην Ελλάδα είναι πολύ κάτω του κόστους καλλιέργειας και συγκεκριμένα: Καλαμπόκι: τιμή πώλησης 11 λεπτά/κιλό, κόστος παραγωγής 17 λεπτά/κιλό Σιτάρι: τιμή πώλησης 18 λεπτά/κιλό κόστος παραγωγής 22 λεπτά/κιλό Βαμβάκι: τιμή πώλησης 30 λεπτά/κιλό κόστος παραγωγής 50 λεπτά/κιλό Λάδι: τιμή πώλησης 2 ευρώ/κιλό κόστος παραγωγής 2,4 ευρώ/κιλό Πορτοκάλια χυμοποίησης: τιμή πώλησης 6 λεπτά/κιλό κόστος παραγωγής 3 λεπτά/κιλό Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, δεν τους ενδιαφέρουν οι κομματικές σκοπιμότητες και όπως διαπιστώνουμε το συμπέρασμα από τους ανωτέρω είναι ζοφερό. Ο αγρότης είναι καταδικασμένος σε πτώχευση και αφανισμό. Γι’ αυτό ζητούνται και πρέπει να δοθούν στους αγρότες και στην ελληνική κοινωνία από την διαχρονική πολιτική ηγεσία του Κράτους ειλικρινείς απαντήσεις: i)Δύναται, προτίθεται και με ποιό τρόπο (σαφή μέτρα) το Κράτος να συνδράμει στη μείωση του κόστους παραγωγής (σπόροι-λιπάσματα-φυτοφάρμακα); ii)Θα καταργηθεί ή όχι, ο Φ.Π.Α. και κάθε συναφής φόρος για την αγορά όλων των γεωργικών μηχανημάτων, πετρελαίου, εργαλείων και εφοδίων, γεγονός που θα οδηγούσε άμεσα στη μείωση του κόστους παραγωγής; iii)Έχει αποφασισθεί ή όχι, ποιά είναι τα εθνικά μας προϊόντα (αγροτικά-κτηνοτροφικά) και τι μέτρα λαμβάνονται για τη στήριξή τους; iv)Με ποιές μεθόδους (όχι οικονομικές επιδοτήσεις) έχει αποφασίσει η Ελληνική Πολιτεία να επιτευχθεί η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών γεωργικών προϊόντων; v)Υπάρχει ή όχι, σχεδιασμός και αποφασισμένη κατεύθυνση αναδιάρθρωσης προς τις συμβατές με το ελληνικό περιβάλλον μελλοντικές καλλιέργειες που πρέπει να αναπτυχθούν στην ελληνική ύπαιθρο; Ας αφήσουν τις θεωρίες περί βιοκαυσίμων κλπ. διότι έτσι είναι εξασφαλισμένη η οριστική ανατροπή του οικοσυστήματος της Ελλάδας. vi)Ποία είναι η επίσημη θέση της Κράτους για τη στροφή στην καλλιέργεια ντόπιων παραδοσιακών καλλιεργειών, ώστε μέσω τις διαφοροποιήσεως από υβριδικούς ή μεταλλαγμένους σπόρους να επιτευχθεί υψηλής ποιότητας προϊόν με παγκόσμια ζήτηση, και κατ’ επέκταση με υψηλότερες τιμέ παραγωγού; vii)Πότε θα ενεργοποιηθεί το Δ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης; Θα το απαλλάξουν από τη γραφειοκρατία που δυσχεραίνει την παροχή των κονδυλίων προς τους αγρότες, που τους καθιστά δέσμιους των διαφόρων μελετητικών γραφείων και επιτηδείων; Θα υπάρχει ταυτόχρονα αμείλικτος έλεγχος ώστε να εξασφαλισθεί ότι οι πόροι αυτοί θα διοχετευθούν σε πραγματικά αγροτικές δραστηριότητες και επενδύσεις υποδομής και αύξησης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των προϊόντων; viii)Πως έχουν σχεδιάσει να αντιμετωπίσουν το υπαρκτό πρόβλημα του μικρού αγροτικού κλήρου; ix)Τι προτίθεται να πράξει η Ελληνική Κυβέρνηση (διαχρονικά) προκειμένου να σπάσει την αλυσίδα των μεσαζόντων ώστε να ωφεληθεί τόσο ο καταναλωτής, όσο να μείνει και περιθώριο να καρπωθεί ο παραγωγός μέρος της υπεραξίας του προϊόντος της γης του; iv)Με ποιές μεθόδους (όχι οικονομικές επιδοτήσεις) έχει αποφασίσει η Ελληνική Πολιτεία να επιτευχθεί η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών γεωργικών προϊόντων; x)Γιατί ο εκάστοτε Υπουργός Γεωργικής Ανάπτυξης δε χρησιμοποιεί το αγροτικό κίνημα ως θετικό μοχλό διαπραγματεύσεως στις Βρυξέλλες; Τι τον εμποδίζει; ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΑΦΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΥΤΕ ΔΟΘΗΚΑΝ, ΟΥΤΕ ΑΚΟΥΣΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΧΕΙΛΗ, παρά και τις εφετινές πανελλαδικές κινητοποιήσεις. Το ζητούμενο δεν είναι πόσα εφήμερα ευρώ θα «κερδίσουν» οι αγρότες, διότι όπως λέει ο λαός μας αυτά είναι «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του». Ελπίζουμε αυτή τη φορά κάποιος να γίνει δέκτης αυτής της φωνής, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ Για την αντιγραφή Κωνσταντίνος Χ. ΜΕΛΛΟΣ e.mail: mellkon2@hotmail.com