Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΆρθρο 01:Πεδίο Εφαρμογής – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ | 24 Φεβρουαρίου 2014, 13:07
Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ 1.- Άρθρο 1 § 2α (δεύτερη πρόταση) να προστεθεί: οι οργανισμοί: εντός της μονάδας, γιατί ο χρήστης ενδεχόμενα να διεκδικήσει την ελεύθερη αλιεία τους με το πρόσχημα της διαφυγής. ..................§ 2β Εκτατική: Πρέπει να απογορευτεί ΕΝΤΕΛΩΣ η εκτατική (διασπορά) ξενικών ειδών, ιδιαίτερα των συγγενικών προς τα υπάρχοντα, σε φυσικά οικοσυστήματα, γιατί ενδεχόμενα θα αλλοιώσουν ή θα εξαφανίσουν τα αυτόχθονα είδη (αρχή της διατήρησης της βιποικιλότητας). Η ενέργεια αυτή, όταν κι εφόσον επιβάλλεται, πρέπει να γίνεται με βάση γραπτή και τεκμηριωμένη εισήγηση ειδικού. ..................§ 2γ Εντατική. Η Ελλάδα, η οποία πρωτοστάτησε στην ανάσπτυξη της εκτροφής τσιπούρας και λαβρακιού, πρέπει (ερευνητικά) να αναπτύξει παραπέρα την ποιότητα (π.χ. στελέχη-φυλές με λιγότερα κόκκαλα) και την οικομία της εκτροφής (διατροφή με νέας αντίληψης τροφές, πχ απορριπτόμενα αλιεύματα). .................§ 2δ Ημιεντατική. Πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα η εισαγωγή για εκτροφή, γόνου ειδών από άλλα θαλάσσια οικοσυστήματα, όπως γιαπωνέζικες τσιπούρες ή χέλια. Γενικά, ο υπογράφων το παρόν διαφωνεί με την άποψη ότι (εισήγηση):.... Η υδατοκαλιέργεια αναγνωρίζεται διεθνώς ως μία από τις πλέον αειφόρες δραστηριότητες που με τρόπο βιώσιμο....Γιατί δεν είναι τέτοια αφού ρυπαίνει (υπερτροφισμός) το περιβάλλον και αλλοιώνει τη φυσική βιοποικιλότητα με τις διαφυγές. Επίσης, δε συμφωνεί με την εκτροφή «νέων ειδών», όπου κι αν αυτά αναφέρονται στο Νόμο, γιατί αποτελούν «πρόσχημα» για πρόσθετη χρηματοδότηση και χειραγώγηση του καταναλωτικού κοινού, ενώ αλλοιώνουν τη σύνθεση των άγριων πληθυσμών. Αν ισχύσει αυτή η άποψη, τότε σε μερικές δεκάδες χρόνια οι πληθυσμοί άγριων ειδών θα απαρτίζονται από άτομα χαμηλής βιοποικιλότητας, αφού θα είναι συγγενικά και θα έχουν γεννηθεί από περιορισμένο αριθμό γεννητόρων σε κάποιο ιχθυογεννητικό σταθμό. Η ευθύνη για μια τέτοια αλλοίωση δεν πρέπει να βαρύνει, και μάλιστα νομοθετικά, την Ελλάδα. Η «εξημέρωση» πρέπει να περιοριστεί σε μικρό αριθμό ειδών (πχ τσιπούρα, λαβράκι, πέστροφα, κυπρίνος) που θα γίνουν τα κοτόπουλα του νερού, κι όχι σε όλα. Με τιμή Καθηγητής Π. Σ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ